ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΛΚΑΙΟΥ

Εκει που διάβαζα ειδήσεις στον ιστο, έπεσα πάνω στο κλιπ του Αλκαίου.

Στην αρχή δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα ουρανομήκη χάχανα που ξεπήδησαν αυθόρμητα από μέσα μου.

Κάτι πιθηκίστικα ουα ουα, ενορχήστρωση της πλάκας, στίχοι της πυρκαγιάς, μια λύρα για τα πανηγύρια με γύφτο και αρκούδα και ένα βίντεοκλιπ

κλάϊν μάϊν

ακρός δε λάην.

Άρχοντας ο Αλκαίος. Εμφανίστηκε στο προσκήνιο εκει που ηταν ξεχασμένος και χάρη στο τραγουδάκι θα βγάλει ένα καλό μεροκάμματο στα λαϊκοποπ σκυλάδικα. Μετά δεν ξέρω τι θα κάνει καθώς αν κρίνω από την τύχη των Σαρμπελ και Ρακιτζή μάλλον θα κάνουμε καιρό να τον ξαναδούμε.

Αφού μου πέρασε ο γέλωτας, σκέφτηκα πως είμαι άδικος.

Από τη μια το τραγούδι αυτό ψηφίστηκε και δεν επιβλήθηκε.

Αυτό ήθελε το κοινό να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, αυτό θα πάει.

Από την άλλη είμαι άδικος γιατί ο διαγωνισμός της eurovision ενώ θα έπρεπε να είναι συνάντηση πολιτισμών και κουλτούρας, κατήντησε μια τηλεοπτική ποπ κακογουστιά που αφενός τα τραγούδια μοιάζουν μεταξύ τους αφετέρου στις ψηφοφορίες γίνεται νταλαβέρι δημοσίων σχέσεων. Ολοι τραγουδανε στα αγγλικα ειτε καθαρα ποπ ειτε ένα μπασταρδεμενο εθνικ που δεν αντεχεται. 

Θα μου άρεσε να στέλναμε κάτι διαφορετικό όπως τους Χαϊνηδες ή εστω τα 60 μπουζούκια του Πολυκανδριώτη. Η ελληνικη μουσικη δεν εχει αναγκη τη eurovision, ουτε η eurovision περιμενει την μουσικη μας.

Για μένα δεν τίθεται καν θέμα εθνικής είτε ανάτασης είτε ταπείνωσης όπως συνηθίζουμε να υπερβάλλουμε στα τηλεοπτικά πάνελ. Είναι ένα διασκεδαστικο σοου, πασαρελα και τηλεοπτικο εμποριο.

Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι πως κόβονται τα περιττά έξοδα και δεν κάνουμε περιοδείες προβολής για να μοιράσουμε δημόσιο χρήμα σε κολλητούς και φίλους.

Ισως τελικά το ουγκα ουγκα τραγούδι του Αλκαίου, άξια να συμμετέχει…