ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ....

Με το παρόν κείμενο δεν θέλω να κάνω τον επιστήμονα. Δεν είμαι. Ως φορολογούμενος πολίτης όμως δικαιούμαι να έχω μια άποψη και εσύ που τη διαβάζεις, μπορείς να την κρίνεις.

Η κουβέντα για τα αυθαίρετα στη χώρα μας είναι γελοία. Αυθαίρετα έχουμε από τη Χαλκιδική ως τη Σκιάθο και από κει ως την Κερατέα. Ποιος θα τα γκρεμίσει; Κοροϊδευόμαστε;

Όταν ως κράτος έχεις δώσει ρεύμα, νερό, έχεις φτιάξει δρόμους, έχεις κάνει νόμους τακτοποίησης αυθαιρέτων και έχεις εισπράξει ΕΝΦΙΑ, η ιστορία τελειώνει εκεί. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να κόψεις το λαιμό σου να τελειώσεις το κτηματολόγιο και το δασολόγιο και να ξέρεις επιτέλους τι έχεις και ποιος ακριβώς έχει τι.

Και βέβαια όταν καίγεται κάτι, να μην ξεφυτρώσει η βίλα.

Τις προάλλες παρακολουθούσα τον διαπρεπή Παναγιώτη Καρακατσούλη. Έλεγε ο άνθρωπος πως στην πρόληψη εμπλέκονται 42 φορείς ( !!!!!!! )  στην αντιμετώπιση 9 και για την επόμενη μέρα 7. Εμ δεν γίνεται δουλειά έτσι ! Δεν γίνεται !!!

Θέλω να θέσω ένα πολιτειακό ζήτημα.

Η Περιφέρεια σε τι μας χρειάζεται;;;

Έχουμε δημιουργήσει ένα παράλληλο σύστημα δημοσίων υπαλλήλων, συστημάτων, διαδικασιών, γραφειοκρατίας, με διασπάθιση πόρων και στο τέλος περιεπλέκουμε τους μηρούς μας ή κοινώς μπερδεύουμε τα μπούτια μας.

Κεντρική διακυβέρνηση και Δήμος. Και τέλος. Αν πρέπει για καλύτερη διαχείριση να συρρικνωθούν οι δήμοι, δεν έχω καμία αντίρρηση. Ένας Δήμος για την περιοχή, όλα μαζί τα μηχανήματα, οι πόροι, οι δομές. Τα θυμάμαι και από το χωριό μου όταν ήμουν γραμματέας στον πολιτιστικό σύλλογο. Για να φτιάξεις αυτόν τον δρόμο, είναι του Δήμου. Για τον δίπλα δρόμο πρέπει να μιλήσεις με την Περιφέρεια. Για το άλλο θέμα είναι του υπουργείου. Το παράλλο θέμα είναι για δύο υπουργεία. Μπάχαλο.

Δεν είμαστε και οι ΗΠΑ που για να πας από τη μια πολιτεία στην άλλη, θες 3 ώρες με το αεροπλάνο. Μια κουτσουλιά χώρα έχουμε.

Πιστεύω πως οι πολλαπλοί θεσμοί δημιουργούν ένα σύστημα που βγάζει μόνο εμπόδια και σε περίπτωση κρίσης όπως αυτή που ζήσαμε, ο ένας τα ρίχνει στον άλλον και ποτέ δεν φταίει κανένας. Επίσης δεν πιστεύω πως χρειάζονται γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι. Η πολιτική προστασία μπορεί να είναι μια υπηρεσία εκάστου δήμου που απλώς θα εφαρμόζει τους νόμους που είναι κοινοί για όλους.

Αν σε ένα γενικευμένο φαινόμενο χρειάζεται ομαδικός συντονισμός, για αυτό έχουμε τα υπουργεία.

Επανέρχομαι στο θέμα μας.

Πρέπει να γίνει μια καταγραφή των περιοχών που στατιστικά είναι οι πιο επικίνδυνες για φωτιά. Στην Αττική ειδικά δεν είναι και τόσες πολλές. Εκεί να υπάρχει μόνιμη δύναμη, αυξημένη τους θερινούς μήνες. Δεν μπορεί να δίνεις βαθμό επικινδυνότητας 4 και να αποσύρεις δυνάμεις για την Κινέττα και να μένει το Μάτι απροστάτευτο. Ας πάνε πυροσβεστικά από την Κόρινθο.

Σε ότι αφορά το Μάτι, έχουμε χρυσή ευκαιρία να το διαμορφώσουμε έτσι ώστε να μην ξαναθρηνήσουμε ποτέ κανένα θύμα :  

Α) Να γίνουν όπου είναι εφικτό διαπλατύνσεις των δρόμων. Αν πρέπει να γίνουν και μερικές απαλλοτριώσεις για 10 μέτρα, ας γίνουν.

Β) Μονοδρομήσεις. Κάθετοι δρομίσκοι διπλής κατεύθυνσης είναι έγκλημα.

Γ) Στα κενά μεταξύ των σπιτιών, μπορούν να γίνουν γήπεδα μπάσκετ, 4χ4, τένις και παιδικές χαρές. Εν καιρώ ειρήνης χρησιμεύουν για την άθληση και εν καιρώ «πολέμου» ως χώρος συγκέντρωσης των κατοίκων και εφοδίων.

Δ) Πρέπει να εξαλειφθεί το τραγικό φαινόμενο να πεθαίνει κόσμος 10 μέτρα από τη θάλασσα.  Σε όλους τους ορμίσκους της περιοχής να κατασκευαστούν σκάλες και να αφαιρεθούν όπου είναι εφικτό τα βράχια. Από τα μπάζα που υπάρχουν άφθονα, να γίνει χώμα και τοποθετηθεί στις παραλίες. Επίσης σε κάθε ορμίσκο να κατασκευαστεί μια μικρή προβλήτα. Αυτό σε καιρό ειρήνης θα βοηθήσει την περιοχή τουριστικά και σε καιρό καταστροφής θα είναι ένα καταφύγιο.

Ε) Να γίνει απογραφή των μόνιμων κατοίκων. Τα κινητά τους τηλέφωνα να κρατηθούν σε μια βάση ώστε σε περίπτωση που κάτι γίνει, να ειδοποιηθούν άμεσα. Υπηρεσίες τέτοιου τύπου υπάρχουν. Για τους ηλικιωμένους, μπορούν να δώσουν τα κινητά τα παιδιά τους. Υπάρχει και υπηρεσία που καλεί τα σταθερά τηλέφωνα και ειδοποιεί με προηχογραφημένο μήνυμα. Ευθύνη όμως και των κατοίκων, αν αλλάξουν τηλέφωνο, να ενημερώσουν αρμοδίως.

ΣΤ) Να γίνει και μια άσκηση. Που πάει ο καθένας, τι πρέπει να έχει μαζί του και τι πρέπει να κάνει. Να ξεκινήσουν από τα σχολεία της περιοχής και να συνεχίσουν με τους μεγαλύτερους. Εκπαίδευση των κατοίκων ανά γειτονιά. Εσύ αν έχεις αυτοκίνητο, φεύγεις από εκεί για να πας εκεί. Αν δεν έχεις, κατέβα εδώ. Αν σε ρωτήσει ένας επισκέπτης, πάρτον μαζί σου. θα μου πεις, δεν μπορεί και πάλι να πεθάνει κόσμος; Ναι μπορεί.άνθρωποι είμαστε και συνθήκες πανικού και ομίχλης από τον καπνό, κάτι θα γίνει λάθος. Αλλά θα είναι πολύ λιγότεροι και όχι απώλειες πολέμου.

Ι) Να κόψουν το λαιμό τους να λειτουργήσει το 112. Έχουμε πάρει τα μηχανήματα με τα χρήματα της κακιάς Ευρώπης και τα έχουμε να κάθονται.

Όταν είχε γίνει η μεγάλη καταστροφή της Πάρνηθας, μετά από λίγες μέρες ανέλαβε δράση ένα κλιμάκιο υλοτόμων και είχε τοποθετήσει κορμούς στις πλαγιές για να μην έχουμε πλημμύρες. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα.

Έστω κατόπιν εορτής, θα πρέπει να κάνουμε ένα restart και να ξαναδούμε ένα ένα τα σημεία, τι πρέπει να αλλάξουμε για να μην ξαναζήσουμε το ίδιο. Στη χώρα μας, η νοοτροπία μας είναι «έλα μωρέ τώρα, σιγά μη γίνει» και πάμε στον αυτόματο μπαχαλοπιλότο.

Να όμως που έγινε. Και στη Μάνδρα και στο Μάτι.

Αν απλώς τους κλαίμε για 3 μέρες και δεν κάνουμε τίποτα, ουσιαστικά περιμένουμε στωικά την επόμενη που θα ξανασυμβεί…..

Αυτές ήταν οι δικές μου προτάσεις που μπορεί να είναι και λάθος. Τις καταθέτω και πάσα πρακτική αντίρρηση καλοδεχούμενη.