ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Ειπα με βαρια καρδια το ναι στην προσκληση για το παρτι της φιλης μου.

Που να τρεχω τωρα, ειμαι κουρασμενος μετα από ένα ανελεητο επαγγελματικο συνεδριο, δεν εχω ορεξη, θελω να αραξω, αντε ψαξε βρες δωρο – τελικα πηρα χωρις να κουραστω ένα αξιοπρεπες κρασι από την προσωπικη μου καβα – και κυριως ποιος ο λογος να τρεχεις σε μια εκδηλωση όταν ξερεις ότι η συντριπτικη πλειοψηφια των συμμετεχοντων θα ηταν αντρες;

Όταν εφτασα με το υφος του ξεθεωμενου μαραθωνοδρομου, διαπιστωσα το προφανες.

10 αντρες και 2 γυναικες που η καλυτερη εμοιαζε με την Γεωργια Βασιλειαδου και το μονο που βρηκα ενδιαφερον ηταν η μαυροδαφνη που μου προσφερθηκε και μια αθλητικη κουβεντα που επιασα με έναν φανατικο γαβρο που ετυχε να καθεται διπλα μου.

Περασε μια ωρα, ειχα στειλει και 3-4 sms σε μερικους φιλους που ψιλοχαθηκαμε και άλλες τοσες απαντησεις από τα χθεσινα μου μηνυματα και την ωρα που αρχιζα να μαζευω τα καπνα και τον Ζιπο, μπηκαν μεσα.

Ηταν μια φιλη της φιλης μου και η ξαδερφη της εξ Αγγλιας που θα ηταν το τελευταιο της βραδι εν Ελλαδι πριν φυγει για να συνεχισει την καριερα της. Αμεσως εστιασα στην ξαδερφη. Εχω μια μοναδικη ικανοτητα να εστιαζω σε ανεφικτα πραγματα αλλα το πεπρωμενο φυγειν και φαγειν αδυνατον.

Ψηλη κοπελα, λεπτη, με πολύ πολύ σοβαρο στιλ και το στοιχειο που δεν ταιριαζε στο ολον της εμφανισης και με τσιγκλησε ηταν τα ματια της. Αμυγδαλωτα, σπινθηροβολα, ψιλοτρελουτσικα από αυτά που σε κοιτουν, σε σκαναρουν 23 φορες σε 3 δευτερολεπτα και πολύ συντομα σε εχουν αποκρυπτογραφησει. Με δωρικο στιλ, απλη, λιτη και απεριττη, θα τη χαρακτηριζα αρχαια Ελληνιδα.

Η φιλη μου καταλαβε ότι ημουν προς αποχωρηση και χαμογελώντας μου ειπε συνομωτικα «οποιος βιαζεται, μπορει να χασει καμια καλη γνωριμια»

Παιρνοντας το υφος του Martini man απαντησα:

«η καλη γνωριμια ξεκινα από μια καλη συσταση»

Περασαν λιγα λεπτα, η φιλη μου επρεπε να χαιρετησει, να μιλησει, να κανει τις γενικες συστασεις και κυριως να κρατησει επιπεδο. Την εμπιστευομουν σε κατι τετοια για αυτό αλλωστε και ειχε την τιμη να είναι φιλη μου.

Παραλληλα συνεχιζα την αθλητικη κουβεντα με το ιδιο ενδιαφερον που συνεχιζω τα παιχνιδια στο ταβλι όταν μου πιανουν παραμανα και αλλα 3 πουλια στη «μεγαλη μου περιοχη» και εστιασα διακριτικα πανω της.

Τους εκοβε ολους, τους παρατηρουσε προσεκτικα, μιλουσε ελαχιστα και σε 2-3 που την πλησιασαν, με χειρουργικο τροπο, τους αναγκασε να αποχωρησουν. Χωρις ναζια, χωρις χαζοχαμογελα και χωρις υφος «ειστε 10 ειμαι η πιο ομορφη και με θελετε ολοι». Οι αλλοι δεν τολμησαν να δοκιμασουν την τυχη τους και τοτε ο κοουτς με σηκωσε από τον παγκο να μπω στο παιχνιδι.

Η φιλη μου δηλαδη μας εκανε τις συστασεις.

Από τις πρωτες κουβεντες καταλαβα ότι με ειχε περασει για χαζοβιολη τυπου τι ηρθες να μας πεις και εσυ.

Λενε ότι δεν εχεις την ευκαιρια να ξανακανεις μια πρωτη εντυπωση οποτε γρηγορα συνειδητοποιησα ότι μαλλον εχασα τον πολεμο.

Αποφασισα να κανω την τελικη αποβαση στη Νορμανδια ητοι πιαστηκα από μια κουβεντα για τα επαγγελματικα της σε κλαδο που ειχα ασχοληθει στο παρελθον και βρηκα ένα σημειο προσεγγισης.

Δυσκολευθηκα αρκετα.

Κλειστη, γοητευτικα μοναχικη, προσωπικοτητα που δεν κλονιζεται από μια εξυπνη ατακα ή μια φιλοφρονηση. Κατι με ετρωγε ότι το σιδηρουν ομορφο προσωπειο εκρυβε πονο και βαλθηκα να τον ανακαλυψω.

Καποια στιγμη το ματι μου επεσε στο ρολοϊ της.

Για ποτε ειχαν περασει σχεδον 3 ωρες δεν το πηρα χαμπαρι.

Ειχαν φυγει ολοι, ουτε καν θυμηθηκα αν τους χαιρετησα, αν με χαιρετησαν και δεν εχω συγκρατησει κανενα ονομα πλην του δικου της.

Στο τελος μειναμε οι 4 μας μεχρι που η φιλη της ειπε – αχ αυτή η γυναικεια ζηλεια – «Μαργαριτα μου, σε 3 ωρες πρεπει να βρισκεσαι στο αεροδρομιο, ποτε θα προλαβεις να ετοιμαστεις και να πας, αντε σηκω να φυγουμε!»

Η φιλη μου με κοιταξε και καταλαβε αμεσως.

Δεν μου προτεινε να κατσω να μαζεψουμε και φυσικα να της ξερασω ότι διεμειφθη. Με σεβαστηκε και με χαιρετησε.

Βγηκα στο δρομο φορτισμενος συναισθηματικα και χωρις να το καταλαβω βρεθηκα στο σκοτεινο μπαρ και ο προσωπικος μου ποτοαναμεικτης πριν καν προσγειωθω στην καπνισμενη μπαρα, ειχε σερβιρει την μπλακ μεταλιον με 2 παγακια.

Ηπια και αυτή και μερικες άλλες.

Τουλαχιστον αυτή τη φορα ηξερα γιατι επινα.

Σε άλλες εποχες ηρωας ηταν αυτος που εσωζε τους πολλους.

Στη σημερινη εποχη ηρωας είναι αυτος που προσπαθει να σταθει στα ποδια του και να σωσει τον εαυτο του παρα τις αντιξοοτητες που αντιμετωπιζει.

Η Μαργαριτα είναι χαρακτηριστικη περιπτωση γυναικας που επιφανειακα βγαζει τοιχο και σε κανει να πιστεψεις ειτε ότι είναι ξενερωτη ειτε ότι είναι αλαζονικο πλουσιοκοριτσο.

Σε ευαισθητους ανθρωπους όταν η ζωη ζορισει, τους αφηνει ανεξιτηλα σημαδια. Τους βαζει ταβανι και τους πνιγει. Σαν το λουλουδι που μεγαλωνει σε κουτι. Αναπτυσσεται μεχρι να φτασει στο ταβανι. Μπορει να είναι ανθισμενο, μπορει να ευωδιαζει υπεροχα αλλα κανεις δεν το βλεπει και κανεις δεν το απολαμβανει. Η κατά μονας αντιμετωπιση των δυσκολιων μπορει να εχει και θετικα στοιχεια αλλα σε βαθος χρονου στερει τη συντροφικοτητα, μεγιστοποιει τον εγωισμο και ωθει στη μελαγχολια.

Μου πηρε χρονο και κατεβαλλα μεγαλη προσπαθεια να σπασω το κουτι.

Ηταν σαν ένα στοιχημα με τον εαυτο μου να ανακαλυψω τι γινεται πισω από την κουρτινα. Χαιρομαι που κερδισα το στοιχημα, λυπαμαι που δεν θα επαναληφθει.

Ενας θησαυρος ελαμψε μπροστα μου, μια πλουσια καρδια και μια πολυεπιπεδη νοημοσυνη κερδισε τον σεβασμο και την εκτιμηση μου.

Πολλες φορες γραφουν τα περιοδικα για να παρηγορησουν τους λιγουρηδες αναγνωστες ότι η ομορφια σκοτωνει το πνευμα και οτι οι ξανθιες είναι ηλιθιες.

Να θυμηθω όταν θα βρω καποιον συντακτη τετοιου ειδους ευφυολογηματων να του τη συστησω. Ισως να μη χρειαστει γιατι δεν προκειται να την ξανασυναντησω. Δυσκολοι καιροι για αναπαντεχους κεραυνους…

Μια πολυετης σχεση σε τρυφερα χρονια που διαλυθηκε με πονο, λιγες άλλες που περασαν και δεν ακουμπησαν, φιλιες που απεδειχθησαν τοσο ισχυρες οσο και ένα καλαμι στον ανεμο, συγγενεις που εφεραν μονο τον τιτλο, γονεις που μονιμως απουσιαζαν. Μοναξια.

Το ταξιδι στην Αγγλια ηταν η λυτρωση.

Από τη μοναξια της ψυχης στη μοναξια του πληθους.

«απορω πως εκατσα και σου ειπα πραγματα που δεν ξερει κανενας!» ειπε εκφραζοντας μεγαλοφωνως την αυτό-εκπληξη της.

Θα μπορουσα να φουσκωσω από επαρση αλλα προτιμησα το δυσκολο.

Τη σιωπη.

Αισθανθηκα ευθυνη.

Μερικες φορες όταν ενας ανθρωπος από το πουθενα σου ανοιγεται και σου ακουμπαει μυχιες σκεψεις, πρεπει να εισαι εγκληματιας για να το εκμεταλλευθεις και να τολμησεις εστω, να ασελγησεις.

Μπορει ο καλυτερος μου φιλος να με αποκαλει καθαρμα αλλα εν προκειμενω μου βγηκε η πλεον ανιδιοτελης πλευρα του ομιχλωδους χαρακτηρα μου.

Γινονται και θαυματα…

Πως ενας ανθρωπος αληθεια, μπορει από το τιποτα να εξομολογειται και να μοιραζεται. Να συμμετεχει και χωρις καν να μπορει να το καταλαβει, να προσφερει πολλα περισσοτερα από οσα παιρνει. Από τις γνωριμιες που μπορει να εισαι ο οδηγος αλλα ο άλλος σου δειχνει τον δρομο. Που τα εχουν όλα. Χιουμορ, θλιψη, ενδιαφερον, διαφωνια, συγκρουση, αντιπαραθεση, δεσιμο, ταυτιση. Να βλεπεις στον αλλον στοιχεια και του δικου σου εαυτου.

Να σου εξιστορει πραγματα που συνεβησαν και σε σενα με το μονο που αλλαζει να είναι τα ονοματα των πρωταγωνιστων.

Θα θυμαμαι.

Τα ματια που βουρκωσαν, την ψυχη που ανοιχθηκε, τα γλεντια που ακυρωθηκαν, τα λογια που αγνοηθηκαν, τα γελια που τσαλακωθηκαν, τις ελπιδες που διαλυθηκαν, τα στηριγματα που ολοι ψαχνουμε και δεν βρισκουμε και τις αναμνησεις που καταπιε η ληθη.

Από τις συναντησεις που ενοιωσα ότι με εκαναν λιγο καλυτερο ασχετα αν θα παραμεινω τελικα ο ιδιος καφρος.

Ηπια λοιπον στην υγεια ενός θησαυρου που εφυγε και παει.

Ο προσωπικος μου ποτοαναμεικτης μου χαμογελασε.

Δεν ρωτησε, καταλαβε.

- Μπορει να εφυγε αλλα δεν χαιρεσαι που ηταν κατι διαφορετικο;

- Και με εκανε πλουσιο, απαντησα πριν το σφηνακι «για τον δρομο».

Ναι, ναι, ξερω την ευλογη απορια σας.

Ποια θα είναι η συνεχεια.

Δεν υπαρχει καμια συνεχεια.

Είναι πολύ μακρια…

Καλη δυναμη και καλη συνεχεια Μαργαριτα.

Να κοιτας ψηλα…

Υστερογραφον:

Όλα τα καλα κειμενα κλεινουν με ένα επιμυθιο.

Για το παρον είναι:

Να αποδεχεστε τις προσκλησεις οσο και αν βαριεστε.

ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ

Του Αγιου Γεωργιου ζω ένα δραμα.

Πρεπει να επικοινωνησω με πανω από 20 ατομα, να θυμηθω να μην ξεχασω κανεναν, να παρω πολλα δωρα, να στριμωξω πολλες προσκλησεις και να παραστω σε οσους εορταζοντες μπουν στον κοπο να με καλεσουν.

Φετος το μενου ηταν λιγο διαφορετικο καθως επελεξα μονο έναν γιατι ηταν ο μονος που δεν εκανε γιορτη. Όταν τον ρωτησα «και πως θα γιορτασεις αποψε;» η απαντηση του ηταν:

Δεν εχω κανονισει κατι, δεν εχω πολλα κεφια. Δεν κανω τιποτα.

Τοτε με επιασαν τα ψυχοπονιαρικα μου και του προτεινα να βγαιναμε εξω παρεα.

Δεν ητο σωστο, πρεπον και γουρικο [ ΣΣ επειδη δεν πιστευω στα γουρια και λοιπες χαζαμαρες, όταν επιστρατευω αυτή τη λεξη δειχνει ότι ειμαι απελπισμενος και θελω να πεισω οπωσδηποτε ] σε χρονιαρα μερα να μεινει μαγκουφης.

Ετσι, αφου του υποσχεθηκα πως δεν θα καταναλωσω πολύ αλκοολ καθοτι η απλοχερια δεν είναι και το μεγαλυτερο του προσον, δωσαμε ραντεβου στο ημιφως. Κατσαμε, παραγγειλαμε, τα λεγαμε και σε λιγο το κινητο του φιλου μου αναβοσβησε.

Ευχετηριον μηνυμα.

Μισο να απαντησω μου λεει.

Ουτε να το συζητας, απαντησα και αρχισα να περιεργαζομαι το μαγαζι και διαφορες παρουσιες.

Σε λιγο ξανα-αναβοσβησε το κινητο.

Μισο μου λεει ο φιλος μου χωρις να συμπληρωσει το υπολοιπο.

ΟΚ, απαντησα εννοωντας και γω το υπολοιπο.

Μετα ξαναμανα.

Αυτή τη φορα ο φιλος δεν ειπε τιποτα.

Ουτε εγω.

Και παλι.

Και ξαναμανα.

Δεν μπορω να πω ότι καταφεραμε να πουμε πολλα.

Ο φιλος μου συνεχως πληκτρολογουσε «ευχαριστω πολύ και συ ότι επιθυμεις» ή κατι αναλογο και γω χαζευα γυρω – γυρω. Καποια στιγμη η sms καταιγιδα κοπασε και προσεξα ότι ο φιλος μου μελαγχολησε περισσοτερο.

Προσπαθησα να το αντιστρεψω:

Μπραβο ρε, ειδες ποσα μηνυματα πηρες; Στη δικη μου εορτη ουτε τα μισα δεν ειχα!

Παρατα με ρε υποπτε, λες και ειμαι γραμματεας ή δουλευω στην πιτσα χατ.

Από τη μια δεν μου παει να στελνω μηνυματα από την άλλη δεν γουσταρω να μην απαντω. Τι ειμαι ομως, καποιο ρομποτ;

Δεν μπορουν να με παρουν ένα τηλεφωνο; Τοσο πολύ κοστιζει πια;

Από το πρωι ερχομαι φορτωμενος γιατι στο γραφειο με επηξαν στα mail.

Για αυτό και σου ειπα ότι δεν γουσταρω να κανω τιποτα για τη γιορτη μου. Μονο εσυ και οι γονεις μου, μου τηλεφωνησαν.

Ολοι οι αλλοι στο γραπτο.

Προσπαθησα βλακωδως να τον παρηγορησω.

Ότι είναι συνηθες ονομα, ότι υπαρχουν παρα πολλοι Γιωργηδες και ενεκα οικονομιας χρονου στελνεις ένα μηνυμα σε ολους και καθαριζεις.

Ηξερα όμως ότι του ελεγα βλακειες και δεν επεμεινα.

Θυμηθηκα και τον Κουβανο προσωπικο μου περιπτερα που σε αναλογες περιπτωσεις, στο sms του πληκτρολογουσε τις ευχες του με το φλυαρο «Χ.Π.»

Σκετο.

Πολλοι θυμηθηκαν τον φιλο μου αλλα το μονο που καταφεραν ηταν να τον μελαγχολησουν.

Αν εχετε καποιον που γιορταζει, μην του στελνετε μηνυματα και mail.

Σηκωστε το ρημαδι και καλεστε τον.

Είναι αληθινο, ζωντανο και αντικατοπτριζει το ενδιαφερον σας τρισδιαστατα.

Ναι, εχει λιγο κοστος παραπανω αλλα μη χασουμε και την ανθρωπια μας.

Δεν λεω, καλη η τεχνολογια, βοηθαει, αλλα σε μερικες προσωπικες στιγμες μαλλον σκοτωνει.

Συνηθως σε sms χριστουγεννοπρωτοχρονιατικοπασχαλιατικα δεν απαντω.

Τα περισσοτερα είναι ηλιθια εως ξυπνιτζιδικα.

Θελεις ρε φιλε να ευχηθεις;

Παρε τηλεφωνο.

Ζωντανη, αληθινη και πραγματικη επικοινωνια και όχι αποστειρωμενη και αδεια…

Thought from the balcony...

Όταν εισαι ερωτικα αδρανης, σε πιανει θλιψη για την απουσια και την ακινησια.

Όταν εισαι ερωτικα δραστηριος με μπολικες περιπετειες αλλα δεν βρισκεις το λιμανι που ψαχνεις, σε πιανει θλιψη γιατι δεν μενει τιποτα.

Τι να το κανεις το ταξιδι αν δεν εχει προορισμο;

ΔΗΜΗΤΡΗ

Ευχαριστω πολύ για την παρεα σου, την αγαπη σου και την καλοσυνη σου.

Καιρο ειχα να μιλησω ανοιχτα – ορθανοιχτα και χωρις να το καταλαβεις με βοηθησες πολύ.

Επισης, χαιρομαι που δεν εισαι λατρης του αλκοολ και ετσι ότι υπηρχε στο σπιτι σου το ηπια και μου εφτασε.

Τι καλα που υπαρχει και ενας φιλος που σου προσφερει τη συντροφια του σχεδον ουρανοκατεβατα και απολαμβανεις μερικες στιγμες χαλαρωσης και εκφραζεις εαυτον ελευθερα.

Για τις στιγμες που ολοι εχουμε αναγκη, για τους φιλους που αγαπαμε και μας αγαπανε όπως ειμαστε. Με τα καλα μας και τα στραβα μας. Με τη χαρα μας και τον πονο μας. Με τα βασανα, τα αγχη και τις εννοιες μας.

Στην υγεια σου ρε τριποντακια!

Αντε και με την κουπα η παναθα!

ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΠΑΕΙ...

Τι μου εμεινε από τη φετινη αγωνιστικη περιοδο 

1. ότι ηταν το χειροτερο πρωταθλημα από πλευρας θεαματος των τελευταιων 20 χρονων 

2. ότι ο ΟΣΦΠ πηρε το ευκολοτερο πρωταθλημα από τα 10 που κατεκτησε τα τελευταια 11 χρονια

3. οι νικες της ΑΕΚ στο champions league

4. ο Σωτηρης Νινης 

5. ότι μας τελειωσε επιτελους ο Θωμας Μητροπουλος 

6. και ο Κανελλακης 

7. ο αποκλεισμος του ΟΣΦΠ από τον ΠΑΣ Γιαννενα

8. και της ΑΕΚ από το Χαϊδαρι 

9. οι μαζεμενες γκελες του Νικοπολιδη με τον ΟΣΦΠ και την εθνικη 

10. Ο Ριβαλντο 

11. η εκ νεου παταγωδης αποτυχια του ΟΣΦΠ στο champions league και ο τελικος στο ΟΑΚΑ – χο χο χο - που παραλιγο να συμμετειχε

12. η σταθερη αξια του Νικου Λυμπεροπουλου

13. ο Φανης Γκεκας 

14. το rotation. 

15. ηταν τετοια η φετινη φτωχια που οι εφημεριδες κυρηξαν μετεγγραφικη περιοδο απο τον Ιανουαριο, συνεχιζουν μεχρι σημερα και θα το πανε μεχρι τον Σεπτεμβριο.

16. το πικρο και αδοξο αντιο του καλυτερου αριστερου μπακ-χαφ που εβγαλε το ελληνικο ποδοσφαιρο, του Γρηγορη Γεωργατου. Αν ο ανηρ δεν ητο ιδιορυθμος, μπουζουκοβιος και φραπεδοποτης θα εκανε 10 φορες μεγαλυτερη καριερα. 

17. ο νεκρος…

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΚΟΛ

Βγηκαν λεει τα αποτελεσματα της ψηφοφοριας για το καλυτερο γκολ της προ-προηγουμενης αγωνιστικης

ελαβον:

Στελιος Ηλιαδης 44,7%
Μπερναντ Κουμορτζι 27,3%

ο ενας εκανε ενα σουτακι υστερα απο κοντρες και ο αλλος αναγκασε τους αντιπαλους ( παικτες και κοσμο ) να τον χειροκροτησουν.

Κατι πρεπει να γινει με αυτο.

Δεν μπορει να ψηφιζεται οποιαδηποτε μουφα επειδη πχ ο λαος του μπαογκ εχει περισσοτερο ελευθερο χρονο και το ριχνει στα sms για να βγαλει καλυτερο γκολ αυτο που εβαλε παικτης της ομαδας του.

Λιγος αυτοσεβασμος δεν υπαρχει;

Θυμαμαι πριν από πολλες πολλες αγωνιστικες, υπηρχε στην τελικη πενταδα ένα γκολ ενός παικτη της Λαρισας, του Γκιτκου νομιζω, ένα ωραιο σουτ από μακρια και ένα τρομερο του Σκοπελιτη. Από τη γωνια της μεγαλης περιοχης, με εξωτερικο φαλτσο η μπαλα κατεληξε στο Γ, χτυπησε στο δοκαρι και καρφωθηκε μεσα.

Φυσικα στην ψηφοφορια θριαμβευσε το γκολ του Λαρισινου – το οποιο δεν αντιλεγω, καλο ηταν – εναντι του σπανιας ομορφιας γκολ του Σκοπελιτη.

Κατανοω ότι με τα sms κερδιζουν οικονομικα οι εταιρειες και είναι ενας τροπος εσοδων αλλα πρεπει να υπαρχει και η σχετικη αξιοπιστια και ένα σοβαρο κριτηριο.

Αλλιως ας ονομαστει διαφορετικα ο διαγωνισμος.

Αντι για το καλυτερο γκολ ας λενε για το αγαπημενο.

ΕΛΕΝΗ

Κατά τη διαδρομη στη νυχτερινη Αθηνα και μεχρι να την συναντησω με κατελαβε μια παραξενη νευρικοτητα. Δεν μπορουσα καλα καλα να την εξηγησω. Να ηταν ελπιδα, να ηταν θελω, να ηταν απωθημενο, να ηταν διερευνητικη περιεργεια, να ηταν το απροσμενο, όλα και τιποτα, δεν ξερω.

Ανεβασα το volume στο αξιοπρεπες ηχοσυστημα του αυτοκινητου, αναψα τσιγαρο και αποφασισα να συγκεντρωθω περισσοτερο στην οδηγηση παρα στις σκεψεις μου γιατι μολις ειχα γλιτωσει από ένα ατυχημα λογω της δικης μου απροσεξιας.

"ναι, ελα εφτασα"

"που εισαι;"

"Εκει"

"Α, ναι, εκανα λαθος, σε 2 λεπτα ερχομαι"

Την ειδα.

Ηταν πιο ομορφη και από ότι περιμενα.

Μπηκε στο αυτοκινητο και αλλαξε τις διαστασεις του.

Το εκανε πιο μεγαλο, πιο ανετο, πιο φωτεινο, πιο λαμπερο.

Με την Ελενη εχω παιδικες αναμνησεις. Εμενε στην απεναντι μονοκατοικια και πηγαιναμε μαζι σχολειο σε διαφορετικα τμηματα.

Οι γονεις μας δεν ετυχε να γνωριζονται και ετσι οι επαφες μας ηταν μακροσκελεις τυπου:

"καλημερα"

"γεια σου"

ή

"καληνυχτα"

" επισης"

Αφου δεν μπορεσα τωρα, δεν νομιζω ότι θα καταφερω ποτε να θυμηθω το πρωτο ερωτικο σκιρτημα που ενοιωσα με την Ελενη.

Περνουσα μπροστα από το σπιτι της και επιβραδυνα το βημα μου για να κερδισω οσες περισσοτερες πιθανοτητες μπορουσα μπας και την πετυχαινα εξω από την πορτα της για να της μιλησω.

Όταν βγαιναμε όλα τα παιδια της γειτονιας και παιζαμε, εστιαζα διακριτικα πανω της.

Προσεχα τι θα πει για να της μιλησω. Συνηθως δεν ελεγα και τιποτα της προκοπης περαν των φτωχων τω πνευματι ατακων της εφηβειας. Όταν διαβαζα στο μπαλκονι παντα η ακρη του ματιου μου εστιαζε στο δικο της μπας και τη δω. Πρεπει να με ειχε λυπηθει ο θεος τοτε. Δεν βρισκω καλυτερη εξηγηση γιατι δεν εγινα αλλοιθωρος. Όταν την εβλεπα της κουνουσα το χερι προς χαιρετισμο. Ανταπεδιδε και αυτό ηταν η δοση ευτυχιας της εβδομαδας.

Σε κοινη παρεα προσπαθουσα – ευτυχως με σχετικη αξιοπρεπεια - να τραβηξω την προσοχη της σχολιαζοντας ή καταβαλλοντας υπερανθρωπες προσπαθειες να χαρισω σε ολους το γελιο με καποιο ανεκδοτο ή σχολιο. Τα ψιλοκαταφερνα αλλα στην παρεα υπηρχαν και πιο καλοι από μενα σε αυτό το σπορ. 

Τουλαχιστον με παρηγορουσε το γεγονος ότι δεν εδειχνε εμφανη προτιμηση σε κανεναν και διατηρουσα τις ελπιδες μου.

Στις περιπτωσεις που παιζαμε τα αγορια ποδοσφαιρο ή μπασκετ και μας εβλεπε μαζι με τα αλλα κοριτσια, οποιος ηταν συμπαικτης μου πρεπει να βλαστημουσε την ωρα και τη στιγμη που βρεθηκε στην ομαδα μου. Δεν εδινα σε κανεναν τη μπαλα, φωναζα στους ασχετους συμπαικτες μου όταν τυγχανε να την εχουν να μου τη δωσουν γρηγορα, τους επεπληττα στα λαθη τους, και φυσικα πανηγυριζα δεοντως τις δικες μου πετυχημενες ενεργειες και με την ακρη του ματιου μου προσεχα τις αντιδρασεις της.

Δεν εδειχνε να συγκινειται αλλα δεν πτοουμουν και συνεχιζα.

Αν και διακρινομουν, εστω και τοσο φτηνα, υπηρχαν και καλυτεροι από μενα. Εξακολουθουσα να διατηρω τις ελπιδες μου γιατι εξακολουθουσε να μη συγκινειται από κανεναν αλλον.

Υπηρξαν και στιγμες που μιλουσαμε σε αναπαντεχα τετ α τετ αλλα ειτε δεν ηταν επι μακρον ειτε μολις τελειωναν κατηγορουσα τον εαυτο μου γιατι δεν εβρισκα κατι φοβερα εξυπνο να πει ή γιατι μου ηρθε τωρα στο νου η ταδε ατακα που σιγουρα θα τη συγκινουσε, ή γιατι δεν ανεφερα την δεινα απαντηση που θα απορροφουσε την προσοχη της.

Ποτε δεν της ειπα τιποτα.

Ποτε δεν εμαθε το ενδιαφερον μου.

Ποτε δεν το καταλαβε κανεις άλλος για να της το πει.

Το κρατησα αγουρο μεσα μου και χαθηκε στη θαλασσα της ζωης. Αλλωστε και ο κοινωνικος περιγυρος δεν προσφεροταν για συναισθηματικες εξορμησεις. Εκεινη ηταν και τοτε ομορφη, μαζεμενη, αριστη μαθητρια, σοβαρη και ποτε δεν παρασυροταν στο να καθεται πολύ εξω μαζι μας. Ηταν σαν μια ακριβοθωρητη σταρ στη γειτονια μας. Τη βλεπαμε αλλα για λιγο. Ολοι την θελαμε μονο που κανεις δεν το ομολογουσε. Ουτε καν τη σχολιαζαμε. Όταν όμως μας εκανε τη χαρη και καθοταν μαζι μας, ανεξαρτητως αρχικης διαταξης γινοταν το κεντρο της παρεας.

Περασαν τα χρονια, τα συναισθηματα εμεναν, ξεθωριασαν, εφευγαν, μετακομισε, η μονοκατοικια εγινε πολυκατοικια, χαθηκαμε.

Καμια φορα, σε νεκρα διαστηματα της καθημερινοτητας που ένα πληθος ασχετων αναμνησεων με πλημμυριζε και αναπολουσα χαμενους ερωτες, τη σκεφτομουν και ελεγα «τι να εχει απογινει αραγε…»

Όταν ειδα στο inbox παρκαρισμενο ένα unread message με το ονοματεπωνυμο της η πρωτη μου σκεψη ηταν ότι καποιος μου κανει πλακα. Η δευτερη σκεψη ηταν ότι δεν μπορουσε κανεις άλλος να ξερει αφου δεν το ειπα ποτε και σε κανεναν.

Τριτη σκεψη δεν εκανα και το ανοιξα.

« γεια σου Υποπτε!

Αν με θυμασαι ακομα, ειμαι η Ελενη.

Εψαχνα στο google για κατι ασχετο και κατεληξα στο blog σου. Καθως το ψιλοχαζευα γιατι εγραφες κατι που μου αρεσε και ξεχασα προς στιγμην τι εψαχνα, στην αρχη δεν μου πηγε στο μυαλο. Μετα διαβασα και την ταδε φραση που ελεγες και τοτε και κατι αρχισε να με τρωει.

ΛΕΣ;

Και μετα από λιγο αφου προσεξα αυτή τη μαφιοζικη φωτογραφια σου αρχισα να το πιστευω πιο πολύ!

Αν εισαι εσυ, πες μου.

Αν όχι, συγγνωμη για την ενοχληση εκανα λαθος.

Καλα να περνας

Ελενη»

Απαντησα, απαντησε, ανταλλαξαμε τηλεφωνα και μιλησαμε.

Τωρα πια είναι σε μια επαρχιακη πολη και εργαζεται σε μια κατασκευαστικη εταιρεια, κατεχοντας νευραλγικη θεση. Μου ειπε ότι θα κατεβαινε σε 10 μερες στην Αθηνα μια και επρεπε να παει σε μια εκθεση και πως θα μου τηλεφωνουσε να βγαιναμε. Θα προσπαθουσε δηλαδη όπως ειπε μια και θα επρεπε να δει πελατες, φιλους και συγγενεις και όλα αυτά σε 3 μερες.

Δεν την πιστεψα ότι θα τα καταφερνε και σχεδον ξεχασα το τηλεφωνημα της.

Όταν χτυπησε το τηλεφωνο, ο αγνωστος αριθμος δεν με εβαλε καν σε υποψιες.

Ουτε ειχα αποθηκευσει το δικο της νουμερο.

" ελα, γυρισα πριν από λιγο στο ξενοδοχειο και μπορω αργοτερα να σε δω. Εσυ εχεις χρονο να συναντηθουμε;"

Δεν ειχα, αλλα εκοψα το λαιμο μου και βρηκα.

" ναι ελα εφτασα"

" που εισαι;"

" Εκει"

" Α, ναι, εκανα λαθος, σε 2 λεπτα ερχομαι"

Την ειδα.

Ηταν πιο ομορφη και από ότι περιμενα.

Μπηκε στο αυτοκινητο και αλλαξε τις διαστασεις του.

Το εκανε πιο μεγαλο, πιο ανετο, πιο φωτεινο, πιο λαμπερο.

Η συναντηση μας διηρκεσε 5 ωρες.

Αν με ρωτησετε χωρις να κοιταξω το ρολοι μου, θα ελεγα μαλλον κανα μισαωρο.

Τι να πρωτοπεις και τι τελικα να πεις.

Υπηρχε τοσο καλη αμφιδρομη διαθεση που το ένα εφερνε το άλλο, το χιουμορ και το σοβαρο εναλλασοντο διαρκως, μυστικα μικρα και μεγαλα, ευθυτητα, αμεσοτητα και ζεστασια.

Η Ελενη παλεψε πολύ στη ζωη της. Από φτωχικη οικογενεια, χωρις τρομερα εφοδια, αλλα με μεγαλη προσπαθεια, θεληση, και ευφυια καταφερε αυτή τη στιγμη πριν τα 30 της να είναι οικονομικα ανεξαρτητη, επαγγελματικα πετυχημενη, χωρις να εχει χασει την απλοτητα, τη θηλυκοτητα και το χαμογελο της.

Από τις γυναικες που σηκωσαν μεγαλο φορτιο, που όταν τη δει κανεις σημερα, δεν θα μπορεσει να φανταστει τι τραβηξε. Τι πιο πιθανο είναι να πει: Ελα μωρε ετοιμα θα τα βρηκε από τον μπαμπα, θα περασε και από μερικα κρεβατια, ενταξει σιγα τα ωα. Εγω ηξερα το backround και τα υπολοιπα τα καταλαβα στη συζητηση. Ανοιχτος ανθρωπος. Γεματος ζωντανια. Από ότι καταλαβα σε μενα ανοιχθηκε πιο πολύ ισως και από οσο η ιδια θα περιμενε.

Να φταινε λιγα σφηνακια, να φταιει το ότι ισως δεν θα με ξαναδει ποτε, να φταιει ότι και εγω συνεβαλα σε μια εξω καρδια κουβεντα, να φταιει πως ότι κουβουλαει μεσα της να μην εχει ( που δεν εχει ) πολλους να τα μοιραστει, σημασια εχει πως δεν ενοιωσα ότι μου εκρυψε κατι.

Φτασαμε και στον συναισθηματικο τομεα.

Δεν εκανε φοβερες και τρομερες σχεσεις στη ζωη της μεχρι πριν από ένα χρονο που γνωρισε ένα παλικαρι και εκτοτε είναι μαζι. Όπως μου τον περιεγραψε, πρεπει να είναι ωραιος τυπος με ενδιαφεροντα και της προσφερει πολλα.

Δεν το φερε η κουβεντα, δεν θελησα να της πω για τοτε…

Τη σεβαστηκα. Και φοβηθηκα. Όχι τοσο το δικο μου λεγειν οσο τις συνθηκες, την αποσταση και κυριως ότι η Ελενη ειχε βρει λιμανι πια. Ακομα και τωρα κρατησα τα συναισθηματα μεσα μου. 

Ενοιωσα ότι θα την πληγωνα. Ενας ανθρωπος που μου ανοιξε την καρδια του ανιδιοτελως και καναμε τοσο καλη παρεα να δεχοταν και ερωτικη εξολογηση για κατι που χαθηκε στο χρονο, δεν νομιζω ότι θα ηταν κομψο. Αλλα και στην πιθανη ερωτηση «και τωρα τι ζητας;» πολύ φοβαμαι ότι δεν θα ημουν σε θεση να απαντησω με σαφηνεια. Ακομα και στην καλυτερη των μυθιστορηματικων περιπτωσεων που θα…., τοτε θα επρεπε να βρω τροπο να καλυψω 400 χιλιομετρα. Δυσκολοι καιροι για γιορτες…

Η ομορφια της δεν με τυφλωσε και δεν εκανα καποια κινηση ή εστω δεν υποννοησα τιποτα. Η αξιοπρεπεια της και ο αυτοσεβασμος μου, εξολοθρευσαν όλα τα ζιζανια που πηγαιναν να φυτρωσουν.

Όταν την συνοδευσα στο ξενοδοχειο μου ειπε πως δεν θελει να με αποχαιρετησει γιατι θα προσπαθουσε να ξαναβγαιναμε.

Την πιστεψα αλλα δεν τα καταφερε. Δεν την κακισα. Μονο και μονο ότι ημουν ο πρωτος που συναντησε κατά την αφιξη της, εφτανε και αρκουσε.

Ετσι λοιπον μετα από πολλα χρονια, εμφανιστηκε η Ελενη από το εφηβικο μου παρελθον και μου ξυπνησε μια σειρα παραλληλων αναμνησεων.

Σημασια δεν εχουν τα γεγοτοτα αλλα τι μενει.

Μου εμεινε χαρμολυπη.

Χαρα γιατι υστερα από πολλα χρονια τη συναντησα. Είναι καλα. Πολύ καλα.

Χαρα γιατι δεν ειχα ερωτευθει στην εφηβεια μου κατι που δεν αξιζε, απλως μια ομορφη κοπελιτσα ή ηταν απλως μια επιθυμια ενός πιτσιρικα. Ηταν μια κοπελα που εξελιχθηκε σε ΓΥΝΑΙΚΑ. Σημαντικη γυναικα.

Χαρα γιατι μου κρατησε και της κρατησα ωραια συντροφια. Και χωρις τυψεις αυτή τη φορα εκ μερους μου γιατι κατι που δεν ειπα. Τα ειπα. Και τα ειπα καλα.

Λυπη γιατι η συναντηση μου με την Ελενη δεν ειχε αναλογη τηλεοπτικη εξελιξη. Ξερετε, που υστερα από πολλα πολλα χρονια, 2 νεοι ξανασυναντωνται, ερωτευονται και ένα απροσδοκητο ειδυλλιο γεννιεται, ένα ροματζο αποθεωνεται και ζησαν αυτοι καλα και εμεις χειροτερα αλλιως δεν θα βλεπαμε τηλεοραση.

Λυπη γιατι οι φλογες των εφηβικων σκιρτηματων αναστηθηκαν για λιγο αλλα σιγουρα δεν εχουν καμια ελπιδα.

Η Ελενη ειχε πια διαλεξει.

ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Δεν θυμαμαι ουτε τι εκανα, ουτε αν διαβασα κατι, ουτε πως ηρθε στο ομιχλωδες του μυαλου μου η ερωτηση «τι είναι απολαυση;»

Ρωτησα τον εαυτο μου, το σκεφτηκε λιγο και μου απαντησε.

Αξιωματικα δεχθηκα πως απολαυση είναι οποιαδηποτε ενασχοληση με απορροφα ευχαριστα από την καθημερινοτητα, τα καθηκοντα, τις υποχρεωσεις, τις εγνοιες, το αγχος και το βαρος της.

Απολαυση είναι για μενα μια πεζοπορια σε ένα αγνωστο μερος με τρια οπλα.

Το mp3 player μου, τη φωτογραφικη μου μηχανη για το αρχειο των αναμνησεων και τα καπνα για τα διαλειμματα και τις ανασες μου.

Απολαυση είναι για μενα να εχω τα απαραιτητα συνεργα, κατι να πινω ( ασχετα αν είναι ο καλυτερος φιλος του ανθρωπου ο jack daniels, κρασι, καφες ή εστω σκετο νερο) τα καπνα, οι μουσικες μου, και να γραφω, εχοντας οιστρο, μια καλη blog ιστορια.

Απολαυση είναι για μενα να εχω τα ανωτερω εφοδια και να διαβαζω.

Απολαυση είναι για μενα μια φευγατη ταινια, μια ταξιδιαρικη συναυλια και μια θεατρικη παρασταση που με κραταει κολλημενο στο καθισμα.

Απολαυση είναι για μενα όταν ο συνανθρωπος, μου ανοιγει την καρδια του και μοιραζεται τον πονο του, τη θλιψη του, το βασανο του και μετα τη συζητηση μας φευγει αναλαφρος. Και ας μην ξερει αντιστοιχα τα δικα μου προβληματα. Από τη χαρα του αγαλλομαι και γω.

Απολαυση είναι για μενα όταν νοιωθω ότι προσφερω κατι. Από το πιο ακριβο που είναι ο καλος λογος και η ωφελιμη συντροφια μεχρι το πιο φτηνο που είναι ένα αντικειμενο.

Απόλαυση είναι ενας αγωνας μπασκετ ή 5χ5 με φιλους που αφενος θα εχει ενδιαφερον, αφετερου θα διακρινομαι [ ΣΣ ξερω, ειναι εγωιστικο, αλλα αν υπαρχει ενας ανθρωπος που να παιζει ποδοσφαιρο, να χανει με 10-0 και ο ιδιος να εχει τον ρολο του δοκαριου και να χαιρεται εξισου με μενα που όταν το σκορ είναι 4-4 και βαζω το νικητηριο πεναλτι, να μου τον συστησετε, θελω να τον γνωρισω. ]

Εκεινο που ο εαυτος μου δεν μπορεσε να μου απαντησει είναι τι από όλα αυτά μενει. Αν αυτές οι απολαυσεις με κανουν καλυτερο ή μου χαριζουν χαπακια στιγμων που χανονται στη ληθη. Αν με τα ανωτερω προαγω εαυτον ή απλως υπαρχω στη συνειδηση μου.

Όπως θα ελεγε και ο βραζιλιανος προσωπικος μου ποτοαναμεικτης:

Η επεξεργασια του χρυσου είναι δυσκολη αλλα παραγει κοσμηματα.

Είναι όμως χρυσος;

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 22

Η θεωρια του Suspect για την καθημερινοτητα:

Τιποτα δεν είναι αχρηστο. Κάθε στιγμη μπορει να αποτελεσει πηγη εμπνευσης, αφορμη και αιτια για μια καλη blog-ιστορια.

Η προσθηκη του Suspect:

Δεν εχεις ξοφλησει αν εχεις μια καλη blog ιστορια να διηγηθεις.

Μπορει τα σαλιγκαρια να διαθετουν κεραιες αλλα δεν μπορουν να πιασουν ραδιοφωνο.

Οι πολιτισμενοι λαοι κερδιζουν την εξουσια με την ψηφο των πολλων, κυβερνωνται με την ικανοτητα των ολιγων και μεγαλουργουν με την πνοη του ενός.

Ελευθεριος Βενιζελος

Το μονο που καταφερνει ενας νανος όταν κλεβει τη στολη ενός γιγαντα είναι η γελοιοποιηση

Μπορει το χρημα να μη φερνει την ευτυχια αλλα όταν απουσιαζει δεν υπαρχει περιπτωση να εισαι ευτυχισμενος

Ότι αξιζει, κοστιζει.

Ρωτησαν τον Καναρη πως καταφερε να καψει την τουρκικη ναυαρχιδα

- Δεν ηταν δυσκολο, απαντησε. Κωσταντη αποψε θα πεθανεις ειπα και μετα όλα ηταν ευκολα.

Αν ο πατέρας σου είναι φτωχός φταίει η ατυχία σου Αν ο πεθερός σου είναι φτωχός φταίει η βλακεία σου

Ποτέ οι άνθρωποι δεν λένε περισσότερα ψέματα απ' ότι έπειτα από ένα κυνήγι , κατά τη διάρκεια ενός πολέμου και πριν από εκλογές .

Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν σε όσα ψέματα τούς παρουσιάζουν ως διανοητικά και πολιτιστικά ανώτερους από τους άλλους

Όταν θελεις κατι πολύ, αυτό σημαινει ότι δεν το εχεις. 

Το σχολιο του Suspect:

Και να μην πιστευεις τον Παολο Κοελο.

Το συμπαν δεν προκειται να ασχοληθει μαζι σου.

Μπορεις να καταλαβεις την ποιοτητα ενός ανθρωπου αν παρατηρησεις πως συμπεριφερεται σε αυτους που δεν εχουν τιποτα να του προσφερουν

Μορφωση είναι αυτό που μενει όταν ξεχασεις αυτά που διαβαζεις.

Δεν μπορεις να μιλας για ωκεανο στο βατραχακι του πηγαδιου

Υπαρχουν 2 τροποι για να αποφυγεις την φτωχεια. Ο ενας είναι να αποκτησεις πλουτο. Ο άλλος είναι να περιορισεις τις ματαιοδοξιες σου. Ο πρωτος δεν εξαρταται παντα από σενα. Ο δευτερος όμως εξαρταται παντα από σενα.

Καποτε ρωτησαν έναν γεροντα αν μπορουσε να δωσει έναν συντομο ορισμο του Χριστιανισμου. Και ο γεροντας ειπε:

Ο Χριστιανισμος αρχιζει ότι συνανταμε τον καλο Σαμαρειτη.

Νίκη Λινάρδου: Υπομονή Μάχο μου... 

Νίκος Ρίζος: Υπομονή κάνουν και τα λάστιχα, έρχεται όμως η ώρα που κλατάρουν... »

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός»

ΜΠΟΥΣΙ

Ακουω διαφορα, διαβαζω για απελασεις, για κακους Αλβανους και ολα αυτα τα υπερβολικα που στη χωρα μας ανθουν και απο ενα στιχο γραφεται 5 φορες η Οδυσσεια. Διαχωριζω την εθνικοτητα του Μπουσι και πιστευω οτι ειναι καθαρα θεμα ποιοτητας ανθρωπου. 

Να θυμησω οτι Αλβανοι ειναι και 2 ανθρωποι που εχουν αφησει εξαιρετικες εντυπωσεις για το ηθος τους και τον χαρακτηρα τους στο ελληνικο ποδοσφαιρο και ειναι οι Μπλενταρ Κολα και Φωτης Στρακοσια. 

Να θυμησω επισης οτι στο παρελθον ειχαμε αθλιες συμπεριφορες απο ξενους που εργαστηκαν στη χωρα μας και δεν εγινε αναφορα στην εθνικοτητα τους. 

Αλησμονητο το απιθανο υβρεολογιο του Μαλεζανι, η ενιοτε αντιαθλητικη συμπεριφορα του Καστιγιο και οι μπουνιες του Καρεμπε.

Βεβαια, στη χωρα που εχει 365 μερες τον χρονο αποκριες και χορηγο τη διαφθορα, παραγνωριζουμε πως αν στη θεση της Καλαμαριας ηταν ο Ολυμπιακος, η μεγαλυτερη μεριδα του αντικειμενικου και ακριβοδικαιου ελληνικου Τυπου θα ειχε αναγει τον Μπουσι κατι αναμεσα σε Τσε Γκεβαρα και Θεοδωρο Κολοκοτρωνη.

300

Περιχαρης ενας καλος φιλος με ρωτησε αν ειδα τους 300.

Στην αρνητικη μου απαντηση αφου ξεκινησε με το «να τσακιστεις να πας» συνεχισε με μια φραση που συμπυκνωνει τις χιλιαδες γνωμες ( 4.500 μονο στο αθηνοραμα και αν δεν το εκλειναν οι ιθυνοντες θα ειχε ξεπερασει τις 10.000. προσθεστε και ότι άλλο εχει γραφει σε διαφορα φορα και καντε την προσθεση. ) που εχουν δημοσιευθει για την εν λογω ταινια.

«Ατελειωτη Εκσπερματηση», φιλε μου υποπτε, ειπε και καθαρισε ο γιγαντας.

Περιμενα λιγο μεχρι να περασει η μοδα και την ειδα προχτες παρεα με αλλους 10 τυχαιους φιλους του κινηματογραφου κατά το 28 φιλοι του ποδοσφαιρου σε μεγαλα ματς τυπου Προοδευτικη - θρασυβουλος.

Εξοχη ψυχαγωγικη ταινια, κολακευτικη για τη φυλη μας, με διαφορες πετυχημενες αμερικανιες, χωρις ιστορικα εγκληματα, που περνας καλα, ξεχνας τη μαχη της καθημερινοτητας και η ζωη συνεχιζεται.

Μου αρεσει ενιοτε να βλεπω ψηφιακο κινηματογραφο. Για να παρακολουθω την εξελιξη της τεχνολογιας, να χαζευω ένα παραμυθι, να απολαμβανω το θεαμα και να χανομαι στη σκοτεινη αιθουσα με την τεραστια οθονη. Ξερω ότι το lord of the rings, το matrix, το sin city, το starwars είναι μουφες μπρος στους Κισλοφσκι, Χιτσκοκ και Γουονγκ Καρ Βαϊ αλλα που και που ένα υπερθεαμα δεν βλαπτει.

Υπερθεαμα με μερικα στανταρντς όμως γιατι το terminator είναι ένα βαρετο και ατελειωτο κομπρεσερ.

Καταρχην μου εκανε εντυπωση ο πρωταγωνιστης. Εμφανισιακα μοιαζει σε κατι αναμεσα σε Οσαμα Μπιν Λαντεν και Τζορτζ Κλουνι. Καλη η ιστορικη αναφορα, τα εφε, οι αργες ληψεις που μου θυμισαν Τζον Γου, οι αμερικανιες με γυμνο, το συναισθημα, η συγκινηση, ο ηρωισμος, η μαγκια, η επικη μουσικη, όλα στις καταλληλες δοσεις.

Αυτή καθ’ αυτή η ταινια, είναι ένα δημιουργημα της ψηφιακης τεχνολογιας, με ωραιο στιλ και καλλιτεχνικη αποψη που σε κανει να περνας καλα.

ΟΜΩΣ επειδη αναφερεται στη χωρα μας, δεν θα μπορουσα να διανοηθω να σταθω μονο στο απτο μερος.

Τα τρια σημαντικα δογματα σε ιστορικες ταινιες είναι τα εξης:

Α) Οποιος θελει να μαθει ιστορια, ας κοπιασει να διαβασει. Η ταινια είναι ταινια και η γνωση είναι γνωση. Ευκολο το θεαμα και η νοοτροπια «αρα καπως ετσι θα εγινε, οποτε που να τρεχω να διαβασω»

Β) Δεν υπαρχει αρνητικη διαφημιση. Ας λενε ότι θελουν αρκει να σε αναφερουν.

Γ) Προσοχη γιατι η δυναμικη της τεχνης του κινηματογραφου περναει μηνυματα και μπορει να καθορισει νοοτροπιες και αντιληψεις. Mind the gap που λενε και στο μετρο.

Στους 300 υπαρχουν τρια σημαντικα θετικα στοιχεια.

1. Επιτελους και μια ταινια που μας κολακευει. Στην «Τροια» εγιναν ιστορικα εγκληματα και ηταν μαπα. Τον «Μεγα Αλεξανδρο» τον εβγαλαν λουλου με πληθος ανακριβειων και μηδενικη εμφαση στην ιστορικοτητα του προσωπου του. Παλι καλα που βρεθηκε μια ταινια σαν τους 300 να μας ανεβασει. Συγγνωμη αλλα δεν μπορω να αντιδρασω σε μια ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ για τη χωρα μας.
2. Δεν είναι κακο να θυμομαστε μια μεγαλη στιγμη στην ιστορια του Ελληνισμου. 300 ανθρωποι σταματησαν 300.000. Λυγισαν χαρη σε ένα προδοτη που δυστυχως στην ελληνικη ιστορια υπαρχουν μπολικοι. Ο φαρος του κατορθωματος ας μεινει αιωνια αναμμενος στη μνημη μας.
3. ιστορικα δεν εγκληματει. Μπορει αν την ψειρισει κανεις να βρει διαφορα όπως πχ ο Λεωνιδας δεν ηταν 40 αλλα 60 ετων, ότι οι εφοροι δεν ηταν διεφθαρμενα τερατα ουτε ειχαν γκομενες στο ιερατειο, υπηρχαν και 700 θεσπιεις που δεν αναφερθηκαν, ο Σπαρτιατης που επεστρεψε χλευαστηκε από τους συμπολιτες του, δεν υπηρχε hell ( κολαση ) αλλα hade ( Αδης ), η γυναικα δεν ειχε καμια θεση ( και να βγαλει και κυρηγμα μαλιστα ) στην Απελλα και σε καμια περιπτωση ο Λεωνιδας πηγε στις Θερμοπυλες παραβιαζοντας τους νομους της πατριδας του. Λιγο ως πολύ τα καταλαβαινω τα ανωτερω γιατι μιλαμε για μια ταινια που επρεπε καπως για την οικονομια της ταινιας και του σεναριου να βγουν μερικες αμερικανιες και να γινει μια ψιλομεταφορα στη συγχρονη εποχη. Ομως σε γενικες γραμμες φανηκε πως οι συντελεστες της ηταν διαβασμενοι. Οι ατακες ηταν σωστες, το θεμα και η πλοκη ηταν σωστα. Εξεπλαγην από το γεγονος ότι ειχαν μελετησει ακομα και τον τροπο που χρησιμοποιουσαν το δορυ και τη φαλαγγα! Ευγε!

Την παραμορφωση των Περσων τη δικαιολογω γιατι μιλαμε για την πιστη μεταφορα του κομικ. Αυτή ηταν η ατμοσφαιρα, αυτή ειδαμε. Και καπου αν θελετε τη δικαιολογω από πλευρας συμβολισμων. Ο ξερξης ηταν ο γιγαντας των 2,5 μετρων που ηρθε από μακρια, ατρωτος και ανικητος. Το γιατι τον εκανε λουγκρα, ε, δεν ξερω. Πιθανολογω πως ετσι τονισε πλαγια τον ανδρισμο των Ελληνων. Οι αθανατοι εχουν τη μορφη τερατων γιατι αυτό ακριβως ηταν. Μηχανες εξολοθρευσης. Μηπως περιμενε κανεις διαφορετικη μορφη από αυτή που εδωσε στον Εφιαλτη πλην του Γκολουμ; Όχι και ομορφοπαιδο ο προδοτης! Οσο για μας, οι ηρωες είναι ωραιοι.

Τωρα βεβαια αν μαζι με όλα αυτά η επιλογη της ιστοριας εχει να κανει και με τις συγχρονες γεωπολιτικες εξελιξεις, μπορει και να ισχυει – τιποτα δεν αποκλειεται όταν μιλαμε για τη βιομηχανια του Χολιγουντ – αλλα δεν νομιζω ότι είναι εξαιρετικα βαρυνουσας σημασιας. Εξαλλου όταν δημιουργησε το κομικ ο Φρανκ Μιλλερ δεν νομιζω ότι χρονια αργοτερα ειχε στο μυαλο του πως η Αμερικη θα εβαζε στο ματι το Ιραν. Μπορει να με εβαλε σε λιγες σκεψεις εκεινο το law and order που πεταξε καποια στιγμη ο Λεωναηντας αλλα το προσπερασα.

Ολος ο ντορος στηθηκε στο πλαισιο ενός από των σπορ που στη χωρα μας μεσουρανουν.

Της υπερβολης.

Από τη μια οι Ελληναραδες που εχουν παει στην Ακροπολη μια φορα και αυτή επειδη τους πηγαν στο δημοτικο σχολειο και από την άλλη οι απατριδες οικομενιστες που τρεμουν στην ιδεα της σημαιας, της πατριδας και του εθνικου υμνου. Μπαναλ. Τρε μπαναλ.

Και στη μεση ολοι οι αλλοι, που περασαν καλα, που διασκεδασαν και που ενοιωσαν ακομα καλυτερα λογω της εξιστορησης ενός σπουδαιου αρχαιου ελληνικου κατορθωματος.

Τον κ.Δανικα των Νεων ενιοτε τον διαβαζω και σεβομαι τη γνωμη του ασχετα αν συμφωνω ή διαφωνω. Πιστευω ότι μαζεψε τα βελη του κοσμου όχι γιατι εκανε λαθος αλλα παρασυρθηκε από το αντιχολιγουντιανο του σκεπτεσθαι που σε γενικες γραμμες είναι μεν σωστο αλλα εν προκειμενω ηταν βαρυγδουπο.

Στην προσπαθεια του να μη γινει ένα με τη μαζα πηγε στο άλλο ακρο τυπου δεν είναι ο Ηλιος αυτος στις 12 το μεσημερι αλλα ενας προβολεας που είναι εγκατεστημενος στη στρατοσφαιρα.

Η αποψη που ακουσα ότι «ο ελληνικος πολιτισμος ηταν φιλοσοφια, μαθηματικα, τεχνη, επιστημη και όχι πολεμος» καταρριπτεται αν αναλογιστουμε αφενος ότι το θεμα της ταινιας ηταν ένα πολεμικο κατορθωμα, αφετερου ότι όλα τα πνευματικα επιτευγματα βασιστηκαν σε στρατιωτικη ισχυ. Δεν είναι τυχαιο πως όταν η Ελλαδα αδυνατισε από τους συνεχεις εμφυλιους και την κατελαβαν οι Ρωμαιοι περασε μια μεγαλη περιοδο παρακμης. Στο κατω κατω της γραφης ας γινουμε καλυτεροι να κανουμε εμεις μια ταινια με τον αρχαιο ελληνικο πολιτισμο, μην τα περιμενουμε όλα από τους αλλους.

Διαβασα μερικες διαμαρτυριες για τη γυναικα και πως την παρουσιασε η ταινια.

Η αληθεια είναι πως στην αρχαια Ελλαδα οι γυναικες εχαιραν τρομακτικης εκτιμησης… για ονομα του Ξερξη! Εγω λεω παλι καλα που εκανε και τις αμερικανιες με τη Γοργω και καπου το ισοφαρισε γιατι οι γυναικες στην Αρχαια Ελλαδα πλην εξαιρεσεων δεν διεφεραν σε τιποτα από τις κατσαρολες.

Ή γιατι λεει ειχε τοση βια και αιμα. Μα, μια μαχη περιεγραφε που εχασαν τη ζωη του περι τους 30.000 Περσες, τι να εδειχνε παιδακια να παιζουν σε παιδικη χαρα και να κοβουν λουλουδια;

Περασα καλα, μου αρεσε που ξαναθυμηθηκα την αρχαια Ελλαδα εστω και μεσω του Λεωναηντας και δεν κρυβω ότι συγκινηθηκα από το «οξειν αγγελειν λακεδαιμονιοις ότι τηδε κειμεθα….»

Καθημερινα ακουμε για σκανδαλα, απατες, εγκληματα, κανεις δεν πιανεται, κανεις δεν τιμωρειται, κανεις δεν πληρωνει. Στην Ελλαδα του μη με διακοπτετε και του διακοπτουμε για διαφημισεις. Στην Ελλαδα του φωτος που μεγαλουργει μακρια από τα φωτα των καμερων και των προβολεων, που προβαλλουν αιμα, σπερμα και κλαμα.

Την ταινια την αγαπησαμε γιατι δεν ειρωνευεται, δεν παραποιει και δεν προσβαλλει. Ασχετα αν προσπαθει κανεις να βρει διαφορα τρομακτικα και απανθρωπα μηνυματα, και το Μολων λαβε το ανεφερε και το ή ταν ή επι τας και τιμησε το πνευμα των Αρχαιων Ελληνων να πεθανουν για την πατριδα τους και τα ιδανικα τους.

Και κλεινει με τη διαχρονικη ρηση του Θουκυδιδη

Η ελευθερία κερδίζεται, δεν χαρίζεται, και κοστίζει σε αίμα