ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΡΩΣΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΟΝΤΙΑ

Βιάζεστε. Βιάζεστε. Βιάζεστε. Όλοι σας. 

Βλέπω την εκπομπή στον ΑΝΤ1. Παρακολουθώ τα sites μετά τον αγώνα. Πάμε για μετάλλιο σου λένε. Το 2005 που βγήκαμε πρώτοι, είχαμε κερδίσει τη Ρωσία και τότε οπότε μιλάει η παράδοση και να! Ο θετικός οιωνός! 

Αναρωτιέμαι αν βλέπουμε τα ίδια παιχνίδια στην ίδια διοργάνωση. 

Παίξαμε με την πιο αδύνατη ομάδα του ομίλου και με μια Ρωσία που ήρθε χωρίς τη βασική της πεντάδα! 

Με τη Σουηδία ξεκινήσαμε άσχημα και κερδίσαμε άνετα λόγω τεράστιας διαφοράς δυναμικότητας και με τη Ρωσία κάναμε μια εμφάνιση ανσανσέρ. Άσχημα στην αρχή, καλά στη συνέχεια, μάπα στο τέλος. 

Οι Ρώσοι πυροβολούσαν στα τυφλά, σε ρυθμό ομάδας σχολικού πρωταθλήματος, όσα πάνε και όσα έρθουν. Ξέρω ότι η ζωή δεν παίζεται με «αν» αλλά με τα γεγονότα, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε τόσο εύκολη επικράτηση στον νευραλγικό τομέα των ριμπάουντ αν η Ρωσία είχε πλήρη σύνθεση. 

Ο Τρινκέρι ρίσκαρε. Δεν θέλω να τον κατακρίνω και περιμένω να δω την τελική έκβαση της μάχης. Όλους και όλους έχουμε 3,5 περιφερειακούς παίκτες. Ο Σλούκας όταν πιέζεται είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στο λάθος. Μη σου πω ότι το κάνει σίγουρα. Ο Μπράμος δεν μπορεί να βοηθήσει στο κατέβασμα της μπάλας. Είναι καλός για άμυνα και σουτ απέξω. Οπότε, βάλαμε το στοίχημα να βγάλουμε ολόκληρο τουρνουά με τον Σπανούλη και τον Ζήση. Ήδη υπάρχει αγωνία για τον τραυματισμό του Σπανούλη και το κενό του φάνηκε αμέσως. Τρικυμία. Η διαφορά των 20 πόντων εξανεμίστηκε σε 5 λεπτά! Μπορείς να φανταστείς τη συνέχεια χωρίς αυτόν; Μπρρρρρρ!!!

Ναι, είμαστε ομαδικοί. Ο Τρινκέρι κάνει καλό ροτέισον, έχουμε ισορροπία στην επίθεση, όλοι σκοράρουν αλλά στα δύσκολα παιχνίδια δεν μπορεί να χάνεις τόσες πολλές βολές. Ούτε να είσαι χαλαρός στην άμυνα και να βασίζεσαι στην αδυναμία των άλλων γιατί υπάρχουν και καλύτερες ομάδες από τη Ρωσία και τη Σουηδία. Στα διαστήματα που δεχθήκαμε μια υποτυπώδη πίεση και στα δύο παιχνίδια, κάναμε πάρα πολλά λάθη. 

Για την επιλογή του Ιταλού προπονητή, του Βασίλη Καββαδά έναντι του Βουγιούκα, συμφώνω μαζί του. Καλός ο Ιαν αλλά σε μια ομάδα με ρόλους  και όχι σε ολ σταρ γκεημ, ο Καββαδάς είναι πιο γρήγορος, πιο δυνατός, θα σκιστεί για το ένα ριμπάουντ, για τη μια άμυνα και αν δεν παίξει και καθόλου δεν θα γκρινιάξει. Χρειάζεται ένας σκληρός για το ξύλο που και αν αποβληθεί με φάουλ, κανείς δεν θα τον κλάψει. ‘Εγινε η στραβή με τον Καλάθη, αποκλείστηκε παραδόξως ο Βασιλειάδης, άλλον δεν πήραμε και είμαστε γεμάτοι με φόργουορντ. Καλό μεν γιατί έχουμε πολλές λύσεις και πολλές εναλλακτικές για την πεντάδα που ανά πάσα στιγμή θα βρίσκεται στο παρκέ, αλλά με εμφανή αδυναμία στην περιφερειακή άμυνα και με ακόμα πιο εμφανή αδυναμία να ανταπεξέλθει στην πίεση του αντιπάλου. 

Οι παίκτες μας ξέρουν μπάσκετ και προσπαθούν το πιο απλό: όσο και αν τρέχει ένας αθλητής, ο Μπόλτ να είναι, η μπάλα πάντα θα πηγαίνει πιο γρήγορα. 

Μασκαρεύουμε τις αδυναμίες μας με τις καλές πάσες που κάνουμε. Στα κλειστά ματς όμως η τρίπλα χρειάζεται. Η διείσδυση. Η υπομονή στην επίθεση για να δημιουργήσεις το ρήγμα σε μια κλειστή άμυνα. 

Η διοργάνωση έχει πολύ δρόμο. Δεν είναι στερεότυπο αλλά βλέπεις πως όλα τα φαβορί για την τελική 4άδα έχασαν. Οι Ισπανοί, οι Γάλλοι και οι Λιθουανοί έφαγαν σφαλιάρες. Οι Ιταλοί και οι Σέρβοι φαίνονται πολύ πιο δυνατοί από το αναμενόμενο. Λόγω έδρας οι Σλοβένοι κέρδισαν την Τσεχία και κατάφεραν να ρίξουν στο καναβάτσο και το ακλόνητο φαβορί, την Ισπανία. 

Ας μη βιαζόμαστε να κάνουμε την απονομή, ούτε να θριαμβολογούμε πρόωρα. 

Η Εθνική μας έχει θετικά στοιχεία, σκοράρει με ευχέρεια αλλά έχει και αδυναμίες που δεν μπορείς ούτε να τις προσπεράσεις, ούτε να κάνεις πως δεν τις βλέπεις. 

Ο αγώνας με την Τουρκία έχει για μένα τεράστιο ενδιαφέρον. Όχι για τη συνέχεια, εντάξει, θα περάσουμε στην επόμενη φάση. Αλλά για να δω πως θα αντιδράσει η ομάδα μας όταν θα έχει αντιπάλους που θα παίζουν με το πιστόλι στον κρόταφο… 

Και βεβαίως βεβαίως για Εθνικούς λόγους…