ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τους βλέπω ολους μαζί σε φωτογραφία και μου έρχεται κατά νου η ρήση του βραζιλιάνου προσωπικού μου ποτοαναμείκτη, take the one, hit the other one.

Ντορα: Τη φοβάμαι. Τη θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ελλάδα. Από υπουργεία που πέρασε δεν τη θυμάμαι για κάτι καταπληκτικό. Ούτε στον δήμο της Αθήνας έκανε κάτι σπουδαίο. Στην Ευρυτανία δεσπόζει η βίλα της σε μια πλαγιά ενός βουνού και τη μονοεδρική στην αρχή την κέρδισε λογω του πένθους και μετά από τους διορισμούς. Πολιτικός που χτίζει μια εικόνα επι σειρά ετων αλλά από έργο, δεν θα έλεγα ότι ξεχώρισε. Ασε δε που όταν τη βλέπω μου θυμίζει τον μπαμπά της και με πιάνει ένα σύγκρυο…

Σαμαράς: Πως μπορώ να ξεχάσω την αθρόα προσέλευση των Αλβανών όταν ηταν  υπουργός; Μετά δημιούργησε την Πολιτική Ανοιξη για να τη διαλύσει ώστε να επιστρέψει στο μαντρί. Εξαφανισμένος επι σειρά ετων και μας προέκυψε σχεδόν αμόλυντος.

Αβραμόπουλος: Εκανε και αυτός το χόμπι του με το κόμμα ελευθέρων πολιτών που θριάμβευσε στις δημοσκοπήσεις και γύρισε σε αξιώματα και θώκους χωρίς να προσφέρει τίποτα. Εκτος από τα κάγκελα στην πανεπιστημίου και τους λόγους δοκίμια, που μιλάει πολύ και δεν λέει τίποτα εκτος από κλισέ και ευχές τον θυμάστε για κάτι άλλο;

Ψωμιάδης: Η πιο απολαυστική υποψηφιότητα. Ωρες ωρες εύχομαι ότι θα είχε μεγάλη πλάκα και θα ηταν πολύ ενδιαφέρον να γίνει αρχηγός.

Αν προτιμούσα κάποιον άλλον;

Τον Σουφλιά ή τον Χατζηδάκη.

Αλλά η απορία θα μου μείνει. 

Κόμμα με 2.300.000 Ελλήνες ψηφοφόρους  δεν βρήκαν δυο τρεις σοβαρούς ανθρώπους να βάλουν υποψηφιότητα;