ΛΗΨΗ DNA

( που ακούστηκε κάποια στιγμή να λαμβάνεται από τους εγκληματίες )

Μερικές διαχωριστικές είναι δύσκολες.

Μερικες διαχωριστικές γίνονται ακόμα πιο δύσκολες στο μυαλό μας. Το βιβλιο του Οργουελ, το 1984, επέφερε τον φόβο. «Μη γίνουμε ετσι, μην αλλάξει κατ αυτόν τον τρόπο η κοινωνία μας». 

Συνέχεια ακούμε και διαβάζουμε για τον μεγάλο αδερφό.

Σημασία δεν εχει το «μη» αλλα το «αυτό γιατί»

Πλήττω με τις αρχες προσωπικών δεδομένων, με τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναρωτιέμαι ποια η χρησιμότητα τους πλην του να βαραίνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και να δρέπουν λογιών επιδοτήσεις.

Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Πλήθος εγκλημάτων θα είχε εξιχνιαστεί αν είχαμε δείγματα DNA. Από τους βιασμούς μέχρι τους φόνους. Δεν εχω κανένα πρόβλημα, δείγμα DNA να λαμβάνεται από τη γέννηση του κάθενος μας. Τι σημαίνει φακέλωμα και τι σημαίνει προσωπικό δεδομένο όταν μιλάμε για έγκλημα;

Η κοινωνία αλλάζει, το έγκλημα και το αδίκημα εκσυγχρονίζεται και αν βρίσκουμε νεους τρόπους αντιμετώπισής του, δεν μπορώ να σκεφτώ τα προσωπικά δεδομένα. Όταν πας να βιάσεις, τι μπορούμε να συζητήσουμε;

Το να συζητήσουμε πως αυτά θα αποθηκευθούν και πως θα γίνει η διαχείριση τους, το καταλαβαίνω. Δεν δέχομαι όμως το να κλείνουμε τα μάτια και να εφεύρουμε «αξιες» της πλάκας και μετά να φωνάζουμε για την ανίκανη αστυνομία.

Τέλος, μια και το βιβλίο το εχω διαβάσει, ο μεγάλος αδερφός έλεγε για τον επιρεασμό της κριτικής σκέψης των ανθρώπων. Αυτό δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει με τον γενετικό μας κώδικα ώστε να το φοβόμαστε τόσο πολύ.