Τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας όπως η βία στα γήπεδα σταματούν με 2 τρόπους. Με την παιδεία και με την κρατική βούληση. Η δεκαετία του 80 ήταν η πρώτη ήσυχη μετά από σωρεία κοινωνικών ανακατατάξεων, πολιτικής αστάθειας και εθνικής ανισορροπίας.
Ως παιδική ασθένεια αυτής της δεκαετίας ήταν να μαλώνουμε μεταξύ μας για ψύλλου πήδημα για να ξεχαρμανιάζουμε και να προσπαθούμε να αυτοπροσδιοριστούμε βασιζόμενοι σε μια πρωτόγνωρη οικονομική ευμάρεια για τα ελληνικά δεδομένα.
Με αποτέλεσμα να πλακωνόμαστε για τη μουσική, τις ομάδες, τα κόμματα, γιατί κάποιοι έτυχε να πηγαίνουν στο στρατό τον Δεκέμβριο και κάποιοι άλλοι τον Ιούνιο, γιατί κάποιοι άλλοι έμεναν στην τάδε συνοικία και κάποιοι άλλοι στη δείνα και γιατί κάποιοι πήγαιναν στο τάδε φλώρικο σχολείο και κάποιοι άλλοι στο δείνα σχολείο που «μέτραγε».
Στη δεκαετία του 90 μεγαλώσαμε πια, μπήκαμε για τα καλά στην αγορά εργασίας, αναλάβαμε οικογενειακές υποχρεώσεις, επήλθε οικονομική κρίση και μας τύλιξε στην αγκαλιά της η τηλεόραση με αποτέλεσμα στους περισσότερους από τους προαναφερθέντες τομείς να υπάρξει η σχετική ισορροπία.
Ενώ λοιπόν θα περίμενε κανείς στα μισά της τρέχουσας δεκαετίας να είμαστε σε σημείο απόλυτης ησυχίας, του Ελληνος ο τράχηλος ζυγον δεν υπομένει και βλέπουμε μια νεα γενιά ιδιαίτερα ανήσυχη, γεγονός που μπορεί να αποδωθεί στους εξής παράγοντες: στη διόγκωση και στον συνωστισμό της Αθήνας, στην αποχαύνωση που δημιούργησε η τηλεόραση, στις προβληματικές οικογένειες που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, στην ανυπαρξία θεσμών/δομών ή ανθυπολειτουργία όσων υπάρχουν, στα παιδιά που κατήντησαν να μην ξέρουν τι θα πει παιχνίδι, εξωσχολικό βιβλίο και ελεύθερος χρόνος αλλά μπορούν να γραψουν διατριβή για το φροντιστήριο, το κινητό, το play station, το pc, το νετ και τα συναφη, στην κοινωνίκη πίεση για ταχεία επαγγελματική αποκατάσταση με πολυδάπανες σπουδές, στην οικονομική κρίση που ολοένα με τα χρόνια γίνεται πιο δυσβάχτη για τους περισσοτέρους.
Αν σε αυτά προσθέσουμε και από ποια ηλικία τα παιδιά ξεκινούν γάρα, ντρόγκες και ξύδια μπορούμε να συνθέσουμε μια σαφή εικόνα που εξηγεί αρκετά πράγματα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Εν προκειμένω για το θέμα της βίας και όπως αυτό συζητήθηκε με αφορμή τα πρόσφατα επεισόδια στο Περιστέρι, η δική μου άποψη είναι πως η «αυτοκάθαρση» πλησιάζει επικίνδυνα σε ανέκδοτο όπως αυτό των «ομάδων περιφρούρησης» που πέρασε πια η μπογιά του. Δεν είναι τυχαίο πως η εκδίωξη του Μπάγεβιτς από την ΑΕΚ προήλθε από οπαδούς που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν πάνω από 11-12 χρονών όταν έφυγε την πρώτη φορά από την ΑΕΚ. Οι νέοι φενταγίν και αγιατολάχ είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκδιωχθούν από τους συνδέσμους. Είναι δυνατόν να κόψεις το μέλλον σου;
Όταν μεγάλωσαν οι πολεμιστές του 80 και του 90 οι σύνδεσμοι αντιμετώπισαν το φάσμα του κλεισίματος. Επομένως το θέμα ήταν και είναι πρωτίστως βιοπορισμού για αυτό και αν εξαιρεθεί η Θ7 λόγω προσωπικής ενασχόλησης και επιμέλειας υπο του Σωκράτους οι υπόλοιποι όλων των ομάδων έχουν υποστεί σημαντική συρρίκνωση.
Όταν λοιπόν προσήλθε νέο αίμα με σκόπο την εκτόνωση και τη διοχέτευση ενέργειας παρά την αγάπη και την αξία των συμβόλων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να το καλουπώσεις, να του δείξεις αξίες και να του μάθεις να αγαπά και να σέβεται.
Ιδιαίτερα δε όταν μιλαμε για έναν κατ άλλους ελεύθερο, κατ άλλους αόριστο οργανισμό χωρίς καταγεγραμμένα μέλη, χωρίς γραπτούς κανόνες και χωρίς κυρώσεις.
Μόρφωμα με τις καλές του στιγμές ( εκλογές ερασιτεχνικής ) και με τις κακές του ( δεν είναι ακριβως δικοί μας αλλά δορυφόροι/εγκάθετοι αυτοι που πλακώθηκαν, φταίει το κράτος, η αστυνομία, ο νόθος αδερφός του μανάβη κ.ο.κ. ) Οι ερωτήσεις που απύθυνε η ΠΑΕ ΑΕΚ προς την ορίτζιναλ δεν ήταν τυχαίες. Γιατί το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο επαναπροσδιορισμός.
Ήμασταν κάποτε τραλαλα οε οε οε, αλλά πια τα χρόνια πέρασαν και οι συνθήκες άλλαξαν.
Τώρα πια δεν υπάρχει η «αναγκαιότητα» για το κίνημα των απανταχού ορθοδόξων ενωσιτών αλλά το ερώτημα «αφου φίλε υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα και πάμε και οι 2 στο γήπεδο, με ποιο δικαίωμα σκοτώνεις τη διασκέδαση μου;
Με ποιο δικαιώμα εξαιτίας σου στερούμαι τη χαρά να πηγαίνω στο γήπεδο και το κόστος για το διαρκείας που κατέβαλλα να αυξάνεται;»
Παλαιότερα το ζητούμενο ήταν η παρουσία του κιτρινόμαυρου στην εξέδρα. Τωρα το ζητούμενο είναι η ποιοτική παρουσία του κιτρινόμαυρου στην εξέδρα.
Σε αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει κανείς οργανωμένος και αν επιχειρηθεί, θα αφορά μόνο οσους δώσουν απαντήσεις και σε καμια περίπτωση δεν έχει να κάνει με ένα γενικό πλαίσιο.
Γιατί σε κάτι το οποίο μαζεύει πολλούς στο «χύμα», είναι λογικό ο καθένας να έχει τις προσωπικές του επιδιώξεις άσχετα αν γενικά και για την έξωθεν καλή μαρτυρία «ολοι για μια ΑΕΚ ζουμε».
Προσωπικά, για να κάνω κάτι πάντα εξετάζω κατά πόσο θα μου φανεί χρήσιμο ή ωφέλιμο. Ενας σύνδεσμος δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα ούτε στον τρόπο που παρακολουθώ το ποδόσφαιρο, ουτε στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την ΑΕΚ, ούτε με ενδιαφέρει το «οπου και αν παίζεις πάντα θα σε ακολουθώ», ούτε έχει να με ωφελήσει σε κάτι σε προσωπικό επίπεδο.
Παρόλα αυτά αναγνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι βρήκαν φίλους, έκαναν παρέες, πήγαν εκδρομές, ανέπτυξαν κοινωνικό κύκλο που υπο άλλες συνθήκες ισως να μην το έκαναν και δεν είμαι υπερ του να παύσουν να υπάρχουν ή να βγει κάποιος βεληγκέκας και να τους κλείσει.
Επειδη όμως πιστεύω ότι αυτοκάθαρση και αποβολή χουλιγκάνων εκ των έσω δεν γίνεται ουτε σε 10 ετη φωτός, είμαι υπερ του νόμου.
Οργανωτική δομή, στοιχεία, who is who, pin, pack, και όλα τα παρελκόμενα, ποινές όπου παραβιάζονται τα δικαιώματα του άλλου και όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε μια λέξη: ΕΥΘΥΝΗ.
Αν θες φίλε να πετάξες καπνογόνο/μπουκάλι ή ότι άλλο σου καπνίσει έκεινη την ωρα, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου.
Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς.
Αν θες φιλε να κάνεις ντου στο μπασκετ για να δείρεις τον Φιλιππου, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου.
Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς. Αν θες φιλε να πλακωθείς με τους περιστεριώτες, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου. Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς.
Όπως εγω στον διψήφιο αριθμό ετών που πηγαίνω στο γήπεδο δεν εχω πειράξει ούτε τον διπλανό μου, ουτε την ομάδα μου και το ίδιο απαιτώ και από σένα φίλε ( άσχετα αν υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα ) γιατί θέλω να εχω τη δυνατότητα να πηγαίνω και όχι να μου τη στερείς εσυ είτε γιατί εχεις στόκο στον εγκέφαλο είτε γιατί είσαι κράτος εν κράτει…
Υγ. η εικόνα του ΟΑΚΑ με τον Ηρακλή εύχομαι να οδηγήσει σε περισυλλογή….
Ως παιδική ασθένεια αυτής της δεκαετίας ήταν να μαλώνουμε μεταξύ μας για ψύλλου πήδημα για να ξεχαρμανιάζουμε και να προσπαθούμε να αυτοπροσδιοριστούμε βασιζόμενοι σε μια πρωτόγνωρη οικονομική ευμάρεια για τα ελληνικά δεδομένα.
Με αποτέλεσμα να πλακωνόμαστε για τη μουσική, τις ομάδες, τα κόμματα, γιατί κάποιοι έτυχε να πηγαίνουν στο στρατό τον Δεκέμβριο και κάποιοι άλλοι τον Ιούνιο, γιατί κάποιοι άλλοι έμεναν στην τάδε συνοικία και κάποιοι άλλοι στη δείνα και γιατί κάποιοι πήγαιναν στο τάδε φλώρικο σχολείο και κάποιοι άλλοι στο δείνα σχολείο που «μέτραγε».
Στη δεκαετία του 90 μεγαλώσαμε πια, μπήκαμε για τα καλά στην αγορά εργασίας, αναλάβαμε οικογενειακές υποχρεώσεις, επήλθε οικονομική κρίση και μας τύλιξε στην αγκαλιά της η τηλεόραση με αποτέλεσμα στους περισσότερους από τους προαναφερθέντες τομείς να υπάρξει η σχετική ισορροπία.
Ενώ λοιπόν θα περίμενε κανείς στα μισά της τρέχουσας δεκαετίας να είμαστε σε σημείο απόλυτης ησυχίας, του Ελληνος ο τράχηλος ζυγον δεν υπομένει και βλέπουμε μια νεα γενιά ιδιαίτερα ανήσυχη, γεγονός που μπορεί να αποδωθεί στους εξής παράγοντες: στη διόγκωση και στον συνωστισμό της Αθήνας, στην αποχαύνωση που δημιούργησε η τηλεόραση, στις προβληματικές οικογένειες που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, στην ανυπαρξία θεσμών/δομών ή ανθυπολειτουργία όσων υπάρχουν, στα παιδιά που κατήντησαν να μην ξέρουν τι θα πει παιχνίδι, εξωσχολικό βιβλίο και ελεύθερος χρόνος αλλά μπορούν να γραψουν διατριβή για το φροντιστήριο, το κινητό, το play station, το pc, το νετ και τα συναφη, στην κοινωνίκη πίεση για ταχεία επαγγελματική αποκατάσταση με πολυδάπανες σπουδές, στην οικονομική κρίση που ολοένα με τα χρόνια γίνεται πιο δυσβάχτη για τους περισσοτέρους.
Αν σε αυτά προσθέσουμε και από ποια ηλικία τα παιδιά ξεκινούν γάρα, ντρόγκες και ξύδια μπορούμε να συνθέσουμε μια σαφή εικόνα που εξηγεί αρκετά πράγματα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Εν προκειμένω για το θέμα της βίας και όπως αυτό συζητήθηκε με αφορμή τα πρόσφατα επεισόδια στο Περιστέρι, η δική μου άποψη είναι πως η «αυτοκάθαρση» πλησιάζει επικίνδυνα σε ανέκδοτο όπως αυτό των «ομάδων περιφρούρησης» που πέρασε πια η μπογιά του. Δεν είναι τυχαίο πως η εκδίωξη του Μπάγεβιτς από την ΑΕΚ προήλθε από οπαδούς που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν πάνω από 11-12 χρονών όταν έφυγε την πρώτη φορά από την ΑΕΚ. Οι νέοι φενταγίν και αγιατολάχ είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκδιωχθούν από τους συνδέσμους. Είναι δυνατόν να κόψεις το μέλλον σου;
Όταν μεγάλωσαν οι πολεμιστές του 80 και του 90 οι σύνδεσμοι αντιμετώπισαν το φάσμα του κλεισίματος. Επομένως το θέμα ήταν και είναι πρωτίστως βιοπορισμού για αυτό και αν εξαιρεθεί η Θ7 λόγω προσωπικής ενασχόλησης και επιμέλειας υπο του Σωκράτους οι υπόλοιποι όλων των ομάδων έχουν υποστεί σημαντική συρρίκνωση.
Όταν λοιπόν προσήλθε νέο αίμα με σκόπο την εκτόνωση και τη διοχέτευση ενέργειας παρά την αγάπη και την αξία των συμβόλων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να το καλουπώσεις, να του δείξεις αξίες και να του μάθεις να αγαπά και να σέβεται.
Ιδιαίτερα δε όταν μιλαμε για έναν κατ άλλους ελεύθερο, κατ άλλους αόριστο οργανισμό χωρίς καταγεγραμμένα μέλη, χωρίς γραπτούς κανόνες και χωρίς κυρώσεις.
Μόρφωμα με τις καλές του στιγμές ( εκλογές ερασιτεχνικής ) και με τις κακές του ( δεν είναι ακριβως δικοί μας αλλά δορυφόροι/εγκάθετοι αυτοι που πλακώθηκαν, φταίει το κράτος, η αστυνομία, ο νόθος αδερφός του μανάβη κ.ο.κ. ) Οι ερωτήσεις που απύθυνε η ΠΑΕ ΑΕΚ προς την ορίτζιναλ δεν ήταν τυχαίες. Γιατί το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο επαναπροσδιορισμός.
Ήμασταν κάποτε τραλαλα οε οε οε, αλλά πια τα χρόνια πέρασαν και οι συνθήκες άλλαξαν.
Τώρα πια δεν υπάρχει η «αναγκαιότητα» για το κίνημα των απανταχού ορθοδόξων ενωσιτών αλλά το ερώτημα «αφου φίλε υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα και πάμε και οι 2 στο γήπεδο, με ποιο δικαίωμα σκοτώνεις τη διασκέδαση μου;
Με ποιο δικαιώμα εξαιτίας σου στερούμαι τη χαρά να πηγαίνω στο γήπεδο και το κόστος για το διαρκείας που κατέβαλλα να αυξάνεται;»
Παλαιότερα το ζητούμενο ήταν η παρουσία του κιτρινόμαυρου στην εξέδρα. Τωρα το ζητούμενο είναι η ποιοτική παρουσία του κιτρινόμαυρου στην εξέδρα.
Σε αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει κανείς οργανωμένος και αν επιχειρηθεί, θα αφορά μόνο οσους δώσουν απαντήσεις και σε καμια περίπτωση δεν έχει να κάνει με ένα γενικό πλαίσιο.
Γιατί σε κάτι το οποίο μαζεύει πολλούς στο «χύμα», είναι λογικό ο καθένας να έχει τις προσωπικές του επιδιώξεις άσχετα αν γενικά και για την έξωθεν καλή μαρτυρία «ολοι για μια ΑΕΚ ζουμε».
Προσωπικά, για να κάνω κάτι πάντα εξετάζω κατά πόσο θα μου φανεί χρήσιμο ή ωφέλιμο. Ενας σύνδεσμος δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα ούτε στον τρόπο που παρακολουθώ το ποδόσφαιρο, ουτε στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την ΑΕΚ, ούτε με ενδιαφέρει το «οπου και αν παίζεις πάντα θα σε ακολουθώ», ούτε έχει να με ωφελήσει σε κάτι σε προσωπικό επίπεδο.
Παρόλα αυτά αναγνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι βρήκαν φίλους, έκαναν παρέες, πήγαν εκδρομές, ανέπτυξαν κοινωνικό κύκλο που υπο άλλες συνθήκες ισως να μην το έκαναν και δεν είμαι υπερ του να παύσουν να υπάρχουν ή να βγει κάποιος βεληγκέκας και να τους κλείσει.
Επειδη όμως πιστεύω ότι αυτοκάθαρση και αποβολή χουλιγκάνων εκ των έσω δεν γίνεται ουτε σε 10 ετη φωτός, είμαι υπερ του νόμου.
Οργανωτική δομή, στοιχεία, who is who, pin, pack, και όλα τα παρελκόμενα, ποινές όπου παραβιάζονται τα δικαιώματα του άλλου και όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε μια λέξη: ΕΥΘΥΝΗ.
Αν θες φίλε να πετάξες καπνογόνο/μπουκάλι ή ότι άλλο σου καπνίσει έκεινη την ωρα, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου.
Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς.
Αν θες φιλε να κάνεις ντου στο μπασκετ για να δείρεις τον Φιλιππου, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου.
Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς. Αν θες φιλε να πλακωθείς με τους περιστεριώτες, να εχεις την ευθυνη της πράξης σου. Όχι να κρύβεσαι πίσω από το πλήθος και να κάνεις τον μάγκα εκ του ασφαλούς.
Όπως εγω στον διψήφιο αριθμό ετών που πηγαίνω στο γήπεδο δεν εχω πειράξει ούτε τον διπλανό μου, ουτε την ομάδα μου και το ίδιο απαιτώ και από σένα φίλε ( άσχετα αν υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα ) γιατί θέλω να εχω τη δυνατότητα να πηγαίνω και όχι να μου τη στερείς εσυ είτε γιατί εχεις στόκο στον εγκέφαλο είτε γιατί είσαι κράτος εν κράτει…
Υγ. η εικόνα του ΟΑΚΑ με τον Ηρακλή εύχομαι να οδηγήσει σε περισυλλογή….
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια