ΣΟΥΦΙ-ΣΤΕΙΕΣ

Πρώτη ιστορία:

"Συγνώμη", είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, "είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;""Ο Ωκεανός", απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, "είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα"."Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!

Δεύτερη ιστορία:

Κάποτε ένας πήγε και χτύπησε την πόρτα του Αγαπημένου. Ο Αγαπημένος τότε ρώτησε: "Ποιός είναι;;;" και τότε εκείνος απάντησε: "Εγώ!!!" Τότε η φωνή του Αγαπημένου απάντησε: "Εδώ ΔΕΝ υπάρχει χώρος για ΜΕΝΑ και για ΣΕΝΑ."Και η πόρτα έμεινε κλειστή.Μετά απο έναν χρόνο ΜΟΝΑΞΙΑΣ και ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ ο άνθρωπος ΞΑΝΑΠΗΓΕ στη πόρτα του Αγαπημένου και την ξαναχτύπησε.Τότε η φωνή του Αγαπημένου ξαναέκανε την ίδια ερώτηση: "Ποιός είναι;;;"Και ο άνθρωπος απάντησε: "ΕΣΥ!!!"Τότε η πόρτα του άνοιξε μονομιάς...

Τρίτη ιστορία:

'Eνας άντρας ταξίδευε μέχρι που μια μέρα συνάντησε έναν δάσκαλο. Αφού πρώτα τον χαιρέτησε ευγενικά τον ρώτησε: "Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τον Θεό. 'Eχω ψάξει παντού όπου είπε ότι θα είναι στις κορφές των βουνών, στη σιωπή της μονής, στην κατοικία των φτωχών....""Τον βρήκες λοιπόν;" ρώτησε ο δάσκαλος."'Oχι δεν τον έχω βρει... Εσύ;;" απάντησε ο ταξιδιώτης.Τι μπορούσε να πει ο Δάσκαλος; Ο απογευματινός ήλιος έστελνε τις χρυσές του ακτίνες μέσα στο δωμάτιο. Εκατοντάδες σπουργίτια τιτίβιζαν πάνω σ' ένα δέντρο. Μια σφίγγα προειδοποιούσε ότι ετοιμαζόταν να τσιμπήσει, και τώρα αυτός ο άντρας μπορούσε να κάθεται εκεί και να λέει ότι δεν Τον έχει βρει.

Τέταρτη ιστορία:

Μια αλατένια κούκλα, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Είχε μαγευτεί από την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε."Τι είσαι;" ρώτησε η αλατένια κούκλα."'Eλα μέσα και δες μόνη σου" απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.'Eτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. 'Oσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.

"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ"