Μερικοί
συμβολισμοί είναι πραγματικά αξιολάτρευτοι.
Στην επέτειο της ημέρας της γενοκτονίας των ποντίων έβαλαν θέμα
στις πανελλαδικές εξετάσεις, στη
λογοτεχνία για το σπίτι του Κεμάλ.
Τα θερμά και πολλά
μου συγχαρητήρια. Εγώ λέω αν βάλουν διαγώνισμα την 25 Μαρτίου, το θέμα να είναι
ο βιός και η γαλλική επιμόρφωση του Ιμπραήμ Πασά.
Την 28 Οκτωβρίου
να βάλουν την ευεργετική επιρροή του Μπενίτο Μουσολίνι στην πορεία του Ευρωπαϊκού
γίγνεσθαι.
Του χρόνου να βάλετε
για το αγαπημένο κομπολόι του Κεμάλ και του παραχρονου για το ξίφος του Κεμάλ.
Η αλήθεια είναι
πως το κείμενο μια και το διάβασα από τη σελίδα του υπουργείου, δεν έχει τίποτα
το κακό. ΙΣΑ ισα που βγάζει μια νοσταλγία και μια ανθρωπιά.
Αλλά ρε φίλε, ρε
αδερφέ, αυτό βρήκες τέτοια μέρα;
Τόσα και τόσα κείμενα,
χιλιάδες κείμενα ανθρωπιάς, αυτό ανακάλυψες;
Ένας ελάχιστος
σεβασμός στους συνανθρώπους μας που σφαγιάστηκαν δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Δεν μου αρέσουν
οι φασιστοειδείς κορώνες, ( αυτά που διάβασα, ανάθεμα και αν έριξαν μια ματιά
στο κείμενο και είδαν μόνο τον τίτλο ) αλλά ούτε και να τα ισοπεδώσουμε όλα.
Το απόσπασμα από το
βιβλίο του Γιώργου Ιωάννου θα μπορούσε να είχε τεθεί σε οποιαδήποτε άλλη χρονική
στιγμή. Όχι ρε φίλε στη γενοκτονία των Ποντίων. Όχι !
