ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΑΑΑΑ

«Ελα ύποπτε, τι κάνεις;» με πήρε εμφανώς αγχωμένη μια φίλη

«καλά, εσύ;»

«Αστα! Αστα! Στη δουλειά μας κάνουν ψυχολογικό πόλεμο!»

«Γιατί;»

«Μας λένε συνέχεια ρε συ ότι δεν πιάνουμε στόχους, ότι θα έχουμε απολύσεις, ότι πρέπει να ανέβουν οι πωλήσεις, ότι έχουμε κρίση και εχει αυξηθεί το κόστος λειτουργίας της εταιρείας…»

«Δεν μου λες… Τύψεις εχεις; Εννοω από την επαγγελματική σου συμπεριφορά. Κάνεις καλά τη δουλειά σου;»

«Ναι, πιστεύω ότι μια χαρά τα παω. Αλλά αυτοί μας κάνουν ένα συνεχή ψυχολογικό πόλεμο. Τόσο βλάκες είναι δεν καταλαβαίνουν ότι καλλιεργώντας τέτοιο κλίμα, δεν μπορούμε να αποδώσουμε;»

«Μπα, μην τους εχεις και τόσο βλάκες…»

«Τι εννοείς;»

«Εννοώ πως μπορεί ολο αυτό να σημαίνει αργότερα πως για φέτος δεν θα εχεις μπόνους, μια α ή β παροχή, δεν θα  πάρεις αύξηση αλλά να μη διαμαρτυρηθείς γιατί δεν έχασες τη δουλειά σου και η εταιρεία σε δύσκολους καιρούς δεν σε απέλυσε»

«Και τι να κάνω ρε συ; Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο! Δεν μπορώ να προχωρήσω στην αυτοεξέλιξη μου, να προχωρήσω, να πάω ένα βήμα πιο κάτω!»

«Δηλαδή;»

«Το μεταπτυχιακό μου ας πούμε»

«Μα καλά, αν θυμάμαι καλά, δεν τελειώνεις;»

«Ναι, πρώτα ο θεός τελειώνω τον Ιούλιο»

«Πλάκα κάνεις; Για ενάμισυ μήνα συζητάμε;»

«Και δεν είναι μόνο αυτό. Μπορεί να θελήσω να παντρευτώ σε λίγα χρόνια, τι θα κάνω;»

«Γιατί καλή μου, αποφασίσατε με τον σύντροφό σου να παντρευτείτε και δεν σας βγαίνει το μπάτζετ;»

«Όχι, έχουμε καιρό»

«Αρα, τι συζητάμε;»

Με τον βομβαρδισμό από τα μαζικά μέσα επιρροής και κυρίως με την κλάψα σε εαυτούς και αλλήλους, μια χαρά τα καταφέρνουμε και απελπιζόμαστε.

Μας βοηθούν αφάνταστα και οι πολιτικοί μας καθώς επι σειρά δεκαετιών δεν βλέπουμε κανέναν να τιμωρείται και να επιστρέψει εστω ένα μέρος από τα κλεμμένα.

Ο διάλογος με τη φίλη μου κατέληξε ως εξης:

Αφου έχεις υγεία, έχεις δουλειά και μια σχέση που να σε καλύπτει, πες δόξα τω θεω και μην ασχολείσαι. Αν σου προκύψει μια δυσκολία να την αντιμετωπίσεις τότε.

Ο καλύτερος τρόπος για να αισθανθείς άσχημα είναι να κάνεις ζοφερές σκέψεις για το μέλλον.

Ναι, θα έχουμε μείωση του ατομικού εισοδήματος. Και από τους μισθούς αλλά και από τις αυξήσεις σε ΦΠΑ και καύσιμα.

Πιστεύω όμως ότι αυτό θα οδηγήσει και σε πτώση των τιμών σε κλάδους που μέχρι σήμερα αισχροκερδούσαν. Ελπίζω ότι θα είναι μια καλή ευκαιρία να μπει μια τάξη σε τομείς του δημοσίου τομέα που κατασπαράζουν τους κρατικούς πόρους.

Εύχομαι να είναι η απαρχή μπας και επιστραφούν μερικά κλεψιμεϊκα.

Δεν συμφέρει κανέναν να χρεωκοπήσουμε ως χώρα.

Ουτε τους πολιτικούς γιατί θα τους πάρουμε φαλάγγι

Ούτε τους πιστωτές μας γιατί δεν θα πάρουν μια

Ούτε τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη γιατί είμαστε από τους καλύτερους πελάτες παγκοσμίως σε οπλικά συστήματα οπότε δεν τους συμφέρει να μας χάσουν.

Η Ελλάδα μας εχει περάσει και χειρότερα.

Τι να πουν και αυτοί που έζησαν 400 χρόνια Τουρκοκρατίας;

Τι να που και αυτοί που πάνω που πήγαν να ορθοποδήσουν, ήρθε η Μικρασιατική καταστροφή;

Τι να πουν και αυτοί που έζησαν τον παγκόσμιο πόλεμο και αμέσως μετά τον εμφύλιο;

Τι να πουν και αυτοί που έζησαν τη δικτατορία;

Εχουμε περάσει και χειρότερα και επιβιώσουμε.

Εν προκειμένω, τα λεφτά τα πήραμε.

Το θέμα είναι η διαχείριση. Τι θα τα κάνουμε, πως θα τα κάνουμε περισσότερα και πως θα τα αξιοποήσουμε. Αν θα έχουμε ένα νομικό πλαίσιο που θα λειτουργεί και δεν θα γίνουν λαμογιές.

Ναι, θα ζοριστούμε.

Αν όμως αφήσουμε τις πολλές γκρίνιες και μείνουμε στις ρεαλιστικές γκρίνιες ( πχ, για τις περικοπές στο τεμπελχανείο του Δημοσίου τομέα και στο συνδικαλισταριό δεν θα κλάψω. Ανησυχώ όμως για την ΦΠΑ διαρκή ανάβαση ) δεν πιστεύω ότι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά. Το ότι μερικοί κλάδοι της οικονομίας θα υποστούν ζημιά είναι προφανές. Όπως προφανές ηταν επι σειρά ετων να αισχοκερδούν ή να παρασιτοζωούν. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Πρέπει να μπει μια τάξη.

Να κόβουν αποδείξεις ολοι, να φορολογηθούν οι επαγγελματίες αθλητές με 40% όπως γίνεται στην Ευρώπη και όχι με 10%, να δουμε ποιοι δήλωσαν τις πισίνες και τα κότερα, να μπουν σοβαρά πρόστιμα στους γιατρούς που δηλώνουν 7.000 ευρω ετήσιο εισόδημα γιατί αν μείνουμε μόνο σε αυτά τα μέτρα και δεν διορθώσουμε τίποτα άλλο τότε η οργή που θα ξεσπάσει θα κάνει τα επεισόδια του Δεκέμβρη του 2008 να φαίνονται παιχνιδάκι στο playstation. Πολλά μπορεί να προτείνει κανείς. Από τις παροχές που εχουν οι ιδιοι οι πολιτικοι και πρέπει να μας δώσουν το καλό παράδειγμα, μέχρι τη διασπάθιση κονδυλίων σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, κολλητούς και φίλους, από τα ακίνητα του δημοσίου μέχρι τα κάθε λογής επιδόματα και επιχορηγήσεις.

Το θέμα για μένα δεν είναι τα μέτρα.

Το θέμα είναι αφενός ότι ολοι το είχαμε ρίξει στην παλαβή και δεν το περιμέναμε και καλά, λες και οι Ευρωπαίοι είναι ηλίθιοι και θα μας επιδοτούσαν μια ζωη. Αφετέρου είναι το μετά. Θα γίνει σωστή διαχείριση; Θα υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη; Αν μείνουμε μόνο στη μείωση του κόστους με την περικοπή των εισοδημάτων, κάνουμε μπακαλοδουλειές. Το πιο εύκολο. Έχω έλλειμμα; Αυξάνω τα τιμόλογια και ισοφαρίζω. Χάρηκα.

Επιπλέον είναι και θέμα ατομικής συνείδησης. Συνηθίσαμε στο χάρτινο τσίρκο. Θέλουμε τις ανέσεις, τα μπουζούκια με τα 200 ευρώ το μπουκάλι ουισκι όταν στο σουπερμάρκετ κάνει 10, τα πολλά άλογα στο αυτοκίνητο όταν οι καθημερινές μας διαδρομές είναι Βύρωνας – Παγκράτι, φορτώσαμε τις πιστωτικές και τα δάνεια και μετά μας φταίει το κράτος. Ναι, φταίει. Φταίμε και εμεις.

Είναι η τελευταία ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι, να οργανωθούμε και να σοβαρευτούμε. Την προτελευταία που ηταν η κυβέρνηση του Καραμανλή και τις προσδοκίες ολων που διαψεύστηκαν οικτρα, την απωλέσαμε.

Θα συνεχίσω τη ζωή μου, με τη δουλειά μου, τους φίλους μου, τα χόμπι μου, θα προσέξω παραπάνω τα έξοδα μου και μου έρθει μια σφαλιάρα θα την αντιμετωπίσω τότε. Και δεν θα μαθαίνω τις ειδήσεις από την τηλεόραση αλλά από το νετ.

Στην ανάγκη ας έρθουν με μετεγγραφή μερικοί Ευρωπαίοι που δεν καταλαβαίνουν από το ελληναριό, να ασκήσουν δημόσια διοίκηση!

Υγ1. Δυο μπράβο στον Χρυσοχοϊδη. Ένα για τις συλλήψεις των τρομοκρατών και άλλο ένα για τον συγχρονισμό με τις επώδυνες οικονομικές ανακοινώσεις.

Υγ2. Με ανακούφισε η απόφαση μου ότι δεν πρόκειται να πάρω σύνταξη. Ποτέ.