Τις προάλλες έκανα μια βόλτα στο Ολυμπιακό χωριό.
Καλότυχοι οσοι μένουν εκει.
Χειρουργική ρυμοτομία, με φαρδείς δρόμους, πλατείες κάθε λίγο και λιγάκι,
διώροφα σπίτια με κήπο και άπλετη ησυχία καθώς δεν εχει μέρη προς διασκέδαση.
Λογικό θα μου πεις, αφου κατασκευάστηκε για τους αθλητές των Ολυμπιακών
αγώνων. Αυτό θα έλειπε, να έφτιαχναν και κλαμπ. Αν θέλεις, πετάγεσαι στο
Μαρούσι ή λίγο πιο πάνω στον Κηφισιά και κάνεις τις βόλτες σου. Λες και βρίσκεσαι
σε άλλη πόλη μέσα στην Αθήνα.
Το στοιχείο που με έκανε να προσγειωθώ στην αθάνατη ελληνική πραγματικότητα
είναι ότι τελικά φαίνεται από τα 400 χιλιόμετρα αν σε ένα μέρος κατοικούν
Ελληνες.
Ξερόχορτα παντού, ένα σπίρτο υπόθεση είναι, και εντελώς και παντελής και
τελείως, έλλειψη δέντρων. Το πιο εύκολο έλειπε!
Αναρωτιέμαι, οι κάτοικοι του Ολυμπιακού χωριού δεν θέλουν να εχουν δέντρα
στην περιοχή τους; Ισκιος, μικροκλίμα περιοχής, αισθητικοί λόγοι, «ανταλλαγή»
οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, τι να πρωτοπεις.
Η πλάκα είναι πως την υποδομή – το πιο δύσκολο δηλαδή – την έχουν. Ηταν
τόσος κόπος να φυτέψουν 100 δέντρα να αλλάξουν την περιοχή τους.
Επίτηδες δεν αναφέρομαι στη δημοτική αρχή γιατί καλόπιστα δέχομαι πως
εξ’ορισμού είναι στην καλύτερη ανίκανοι και στη χειρότερη τεμπέληδες.
Αυτοί που ζουν εκει, εξω από τα σπίτια τους δεν μπορούσαν να φυτέψουν λίγα
δέντρα ο καθένας και να γίνουν πολλά;
Τόση αδιαφορία;
