«Ετσι ειμαι εγω υποπτε. Θα στο πω στα ισα και δεν θα κρυφτω. Και παρτο όπως θες. Δεν με νοιαζει. Ουτε θα το φτιαξω ουτε θα το περιποιηθω. Μπαμ και κατω.
Δεν ειμαι ψευτης εγω. Ουτε υποκριτης. Αν είναι να το πω, θα την ακουσεις για τα καλα.»
Αυτά τα πολεμικα μου ελεγε ενας φιλος όταν σε μια συζητηση μας αναφερθηκαμε στην ειλικρινεια.
Πιστευω ότι ακομα και ο μεγαλυτερος ψευτης και απατεωνας του πλανητη, υποστηριζει την ειλικρινεια. Μια από τις πλεον δομικες αρχες στις κοινωνικες σχεσεις. Το θεμα του παροντος πονηματος δεν είναι φυσικα ο διαχωρισμος αληθειας και ψεμματος, το βαριεμαι και ως σκεψη.
Το θεμα είναι η εκφορα της αληθειας.
Ειλικρινεια χωρις ευγενεια είναι βαρβαροτητα.
Αυτοι οι οποιοι δεν μπαινουν στον κοπο να προσεξουν τον τροπο εκφρασης της γνωμης τους είναι κατά τη γνωμη μου που μπορει να είναι λαθος, μεγαλοι εγωιστες και χρησιμοποιουν ως αλλοθι ότι είναι ειλικρινεις.
Είναι το ιδιο να πεις: Φιλε μου νομιζω ότι το μπλουζακι που φορας δεν σου ταιριαζει απολυτα και είναι το ιδιο να πεις: καλα ρε, που το βρηκες αυτό το πατσαβουρι, δωρο στη λαϊκη με ένα κιλο πατατες;
Και τα δυο ειλικρινεια είναι αλλα ο τροπος κανει τη διαφορα. Και η διαφορα είναι ο σεβασμος στον αλλον. Οι Γαλλοι λενε πως τελικα το ρασο κανει τον παπα και σε αυτό συμφωνω. Δεν αντεχω τον ανθρωπο ζωακι.
Το ζωακι όταν θελει να φαει τρωει, όταν θελει να αφοδευσει αφοδευει και όταν θελει να συνουσιαστει, συνουσιαζεται. Δεν σκεφτεται. Ενεργει βαση ενστικτου.
Πολλοι ανθρωποι λοιπον χωρις να σκεφτονται αν θα πληγωσουν ή στενοχωρησουν λενε ακριτα ότι τους κατεβει στη γλωσσα χωρις να περασει η σκεψη τους τα διοδια του μυαλου και επαιρονται μαλιστα ότι είναι ειλικρινεις.
Μα τετοια ειλικρινεια δεν ακουγεται καν. Ο άλλος δεν θυμαται και δεν του μενει η αποψη, αλλα τα συναισθηματα που ενοιωσε μετα την προσβολη.
Δεν φυτρωνω εκει που δεν με σπερνουν αλλα εφοσον ζητηθει η γνωμη μου, θα την πω. Θα προσπαθησω όμως να την εκφρασω με τροπο που να μη θιγει.
Ακομα και μια αληθεια που είναι σκληρη, παντα υπαρχει ενας τροπος ώστε να εκφραστει χωρις να αισθανεται ο άλλος ότι τον αποκεφαλιζεις.
Όταν βλεπω ανθρωπους που υπο το μανδυα της ειλικρινειας «σκορπανε θανατο», τους αποφευγω. Φτιαχνονται με τη σκεψη ότι τα λενε στα ισα αλλα κατουσιαν δεν αγαπανε τον αλλον παρα μονο τον εαυτο τους και ο σκοπος ειναι να υποβαθμισουν για να ανεβουν αυτοι.
Δεν υποστηριζω την υποκρισια αλλα η αληθεια και η ειλικρινεια χρειαζονται πολιτισμο και σεβασμο.
Ειλικρινεια χωρις ευγενεια είναι βαρβαροτητα.
Και ο βαρβαρος δεν προσφερει. Πιστευει στην παρτη του και στο συμφερον του.
