ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ

Χειμωνας στην πολη.

Εξοδος με καλο φιλο και γερο ποτηρι, οι μπυρες να καταναλωνονται σα νερο, ιστοριες από το παρελθον, σχεδια ανεκπληρωτα, ευσεβεις και ασεβεις ποθοι να στηνουν χορο γυρω από τη μπαρα.

Γεματος από συναισθηματα πληροτητας, πηγη της καλης φιλιας, πηρα το δρομο για το σπιτι. Επειδη ποτε κανεις δεν μπορει να τα εχει όλα σε αυτή τη ζωη ταλαιπωρηθηκα αρκετα να βρω να παρκαρω και τελικα αφησα το αυτοκινητο μου αρκετα μακρια ώστε να περπατησω οσο δυο τσιγαρα. Περασα από ένα μικρο παρκο. Ειδα μια κοπελα να καθεται σε παγκακι και εκλαιγε γοερα.

Στην αρχη παραξενευτηκα αλλα συνεχισα τον δρομο μου. Το «που να μπλεκω τωρα» ηταν η πρωτη μου σκεψη και με συντοφευσε για 5 βηματα. Στο εκτο γυρισα πισω. Συγγνωμη κοπελια, τι εχεις; Σου συνεβη κατι;

Και εσενα τι σε νοιαζει, θελεις τιποτα; Μου αντετεινε χωρις καν να γυρισει να με κοιταξει. Καλα να παθω, επρεπε να ειχα ακουσει την πρωτη μου σκεψη.

Στο εκτο βημα ξανα, ακουσα τη φωνη της.

Συγγνωμη! Με συγχωρειτε! Σας μιλησα αποτομα..

Γυρισα. Πλησιασα λιγο διστακτικα.

Δυο μεγαλα καταπρασινα βουρκωμενα ματια  είναι ένα υπεροχο θεαμα αν βεβαια δεν το βιωνεις. Ομορφη…

«Νομιζω  ότι είναι λιγο αργα να καθεσαι μονη σου εδώ περα…»

«Δεν θελω να παω πουθενα. Ειμαι τσακισμενη»

«απο ερωτα;»

«Φαινεται;»

«λιγο..»

«αν θες να φυγεις…»

«οχι, θα μεινω για λιγο αν δεν σε ενοχλω. Και οταν αισθανθεις λιγο καλυτερα, θα φυγω αρκει να φυγεις και εσυ για το σπιτι σου»

Χαμογελασε.

«λες να εισαι ο φυλακας αγγελος που κατεβηκε να με παρηγορησει;»

«οχι γιατι αν ημουν θα σε τηλεμετεφερα στο κρεβατι σου καθως χρειαζεσαι ξεκουραση»

«ενταξει καλε σαμαρειτη»

«Θελεις να μου πεις τι εχεις;»

«οχι»

«καλα»

«θελω ομως να μιλησω»

«μιλα»

«σε σενα;»

«στο δεντρο αλλα θα κανω λαθροακροαση!»

«χαχα! Να σαι καλα!»

Παυση

Μου βγηκε και αρχισα να σιγοτραγουδω το one love των U2. Αν βεβαια το μεγαλοτραγουδουσα, θα επεφτε το παγκακι κατω από τα γελια αλλα αυτό είναι άλλο θεμα συζητησης!

«one love, one life..»

«είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια!!! Ενα τραγούδι που σημαίνει πάρα πολλά για μένα... Ίσως τώρα που το ακούω να με τσακίζει... Αλλά δεν παύει να είναι ένα υπέροχο τραγούδι.. σωστά;»

« ειχατε για μεγαλο διαστημα σχεση;»

«2 χρονια»

«εσυ εφυγες ή αυτος;»

«του ειπα να χωρισουμε γιατι ειμαι της λογικης "ολα ή τιποτα"

  και δεν δεχομαι ορισμενα πραγματα απο πλευρας ενος αντρα»

«το περιμενες ή ηταν ξαφνικο;»

«ξαφνικο. Μου ειπε πραγματα που ποτε δεν πιστεψα πως θα ακουσω.

Λογια που δεν ηταν δικα του και με εκαναν να καταλαβω οτι καποιες φορες η αξιοπρεπεια ειναι πανω απο τον ερωτα»

«υπαρχει περιπτωση να τα ξαναβρειτε; Αν αναθεωρησει οσα σου ειπε, θα τον ξαναδεχθεις;»

«η καρδια μου λεει πως ναι, μα η λογικη λεει πως δεν θελουμε τα ιδια πραγματα για το μελλον»

«Χωρισατε προσφατα;»

«πριν από 3 μερες»

«αστο λιγο να κρυωσει, είναι νωπο ακομα»

«μου εχει λειψει η φωνη του»

«φυσιολογικο. τα συναισθηματα ειναι ανθρωπινα και δεν ειναι κουμπακι και το πατας και παιζει προγραμμα ερωτα, πατας ενα αλλο παιζει προγραμμα μισους και πατας ενα αλλο και παιζει προγραμμα φιλιας! Ποσων ετων εισαι;»

«30. Εκεινος 33. Δεν ξερω κατα ποσον ειμαι ετοιμη να τον δω. Ειμαι εξαλλη με την αδελφη του με την οποια ημασταν φιλες πριν μου γνωρισει τον αδελφο της, την εχω στηριξει σε απειρα θεματα και δεν μου εκανε ουτε ενα τηλεφωνο να δει αν ειμαι καλα, παρα προτιμησε να παρει τον κυκλο μας και να ανακοινωσει πως χωρισαμε»

«εδώ στο παγκακι πως βρεθηκες;

«πηγα σε μια φιλη. Ελεγα τον πονο μου και μου προσεφερε ουισκι αλλα χωρις να το θελει με ξενερωσε καθως δεν μου αρεσει το αλκοολ»

«μην πνιγεις τον πονο σου στο αλκοολ γλυκια μου, ξερει κολυμπι… Ασε να περασουν λιγες μερες. Να σου λειψει. Να του λειψεις και να επαναπροσδιορισεις τα δεδομενα. Και επειδη αυτα τα ζητηματα ειναι αμφιδρομα δες και τις δικες του αντιδρασεις. Μετα αποφασιζεις οριστικα. Αν παντως φτασεις σε οριστικη αποφαση, μην την παρεις πισω γιατι χανεις την αξιοπρεπεια σου. Η γνωμη μου παντως ειναι οτι η φυγη ειναι το πλεον ευκολο πραγμα.»

«Ειχα δυο εναλλακτικες. Η πρωτη ηταν να δεχθω πως θελει να βρει τον εαυτο του γιατι ειναι πιεσμενος επαγγλεματικα, να δεχτω την αδικαιολογητη προσκολληση στους γονεις του, να δεχτω πως αντι για του χρονου, βλεπει γαμο σε 5+ χρονια και οτι προτεραιοτητα εχει η καριερα του, αλλα με αγαπαει και θελει να ειμαστε μαζι. Η δευτερη ηταν να μην κλωτσησω την αξιοπρεπεια μου και να του πω να χωρισουμε. Επελεξα τη δευτερη.»

«μαμακιας;»

«Μαμακιας και γιοκακιας μαζι!»

«εχεις αποκλεισει την αναμονη;»

«Δεν μπορω να περιμενω να φτασω 35+ για να κανω οικογενεια, οταν εχω βρει τον ανθρωπο μου και τον αγαπαω. Ειναι αδιανοητο ξαφνικα να μπαινω κατω απο την καριερα, στην οποια τον παροτρυνα μετα κοπων και πολλων βασανων να επενδυσει και να κανει τα ονειρα του πραγματικοτητα. Δεν ξερω αν θα σου ακουστω σκληρη, αλλα πραγματικα τον εφτιαξα για την επομενη και ειναι τραγικο, γιατι εδωσα την καρδια και την ψυχη μου μη κρατωντας τιποτα για μενα. Τιποτα. την παραμικρη πισινη.»

«κοιταξε, στα 33 του πρεπει να παρει μια αποφαση. Αλλα για να την παρει πρεπει να καταλαβει οτι εισαι αποφασισμενη. Αν λυγισεις τοτε να σου το πω και εγω σκληρα δεν αξιζεις. Εισαι μια ανεγκεφαλη κλαψιαρα που θελει να γινει μανα.

Αναφορικα με  αυτο που λες οτι "τον εφτιαξα" ειναι τετρα-μαλακια. Εσυ δεν πηρες τιποτα; Εσυ δεν μοιραστηκες πραγματα; Παρε γνωση και προχωρα. Γνωση. Ειναι μια καλη ευκαιρια να ξερεις τι θες και να τα καθαριζεις εξ αρχης.»

«Δεν ακουω καμπανες και βιολογικα ρολογια, οπερ εστιν μεθερμηνευομενον, δεν με καιει να γινω μανα. Αυτο ειναι κατι που ερχεται μεσα απο την αγαπη και την επιθυμια να αποκτησουν παιδι και οι δυο, οχι μονο ο ενας. Με ενοχλει ομως να μου θετει ενα χρονοδιαγραμμα 5+ χρονια και να χρησιμοποιει την καραμελα καριερα ως παυσιπονο»

«αυτες τι μερες, οι φιλοι σου ειναι διπλα σου;»

«απαντες και επι ποδος ακομη και τη νυχτα. Ολη την ωρα σπιτι μου και με τραβανε εξω»

«αυτή την περιοδο εργαζεσαι;»

«φυσικα»

«ως τι;»

«πολιτικος μηχανικος ειμαι»

«εισαι ευχαριστημενη;»

«Ναι! Ευτυχως που τα επαγγελματικα μου πανε πολύ καλα. Με βοηθανε να ζω ανετα και να ξεχνιεμαι»

«αυτή ηταν η πρωτη σου μεγαλη σχεση;»

«όχι, εχω κανει και άλλη μια… 5 χρονια»

«τι εχεις μαθει απο τις σχεσεις σου;»

«σχεση ειναι αγαπη, κατανοηση, σεβασμος,  οχι πεισμα και αντιπαλοτητα

Αυτο ισχυει για ολους τους ανθρωπους. Το θεμα ειναι να ειναι δυο ανθρωποι αγαπημενοι, να νιωθουν πραγματα και να μην εμποδιζει ο ενας τα ονειρα του αλλου. Το ιδανικο ειναι να υπαρχει συμπνοια και να πορευονται με κοινο οραμα

οταν αυτο το οραμα αλλαζει, εγω βλεπω την εξοδο»

«τι πηγε στραβα;»

«μου υποσχεθηκε και απο την αρχη αλλα και κατα καιρους να τον εμπιστευομαι, και πως παντα θα ειναι στο πλευρο μου. Με κυνηγουσε για 4 μηνες και τελικα ενεδωσα. Αισθανομαι οτι με πουλησε. Ελεγα κανε υπομονη, πριν από μερικους μηνες πηγε σε νεα δουλεια που τον γεμισε με νευρα, αγχος και να τον καταλαβαινω και να μην παραπονουμαι»

«Εισαι σιγουρη για τον χωρισμο; Βλεπω ότι εισαι ερωτευμενη…»

«Ειμαι γιατι δεν υπαρχει κοινο οραμα. Ισως ειναι καλυτερα που χωρισαμε τωρα, και οχι μετα απο χρονια, ισως οντας μεσα σε ενα γαμο με παιδια. Δεν εχει ωριμασει ουτε προκειται. Ειναι παιδι. Αυτα λεει η λογικη. Η καρδια μου λεει πως θα πονεσει καιρο. Καποια στιγμη, θα ηρεμησουν τα πραγματα. Ο χρονος ειναι γιατρος. Επι του παροντος θα τρελαινομαι που δεν θα ξαναμυρισω τη μυρωδια του, που δεν θα χαθω στην αγκαλια του, θα μου λειπει ακομη και το χαμογελο του ή τα αστεια του, ο τροπος που σκεπαζεται, που φτιαχνει καφε, που, που που...»

«Αυτα ειναι φυσιολογικα και ανθρωπινα. Αλλα ειναι και ανακυκλωση. Ο χρονος δεν ειναι γιατρος. Γιατρος ειναι ο εαυτος σου.»

«να σου πω τι επαθα χθες; Η κολλητη μου ειχε παει ταξιδι στην Αιγυπτο  και μου εφερε δωρο εναν αυθεντικο παπυρο με δυο μορφες, ενος ανδρα και μιας γυναικας αιγυπτιας  και διπλα στην καθε φιγουρα, ειχε καθετως αραβικη γραφη. Της λεω τι γραφουν αυτά; Ξερεις; Μου λεει εμ... τα μασαγε…Ζητησα να γραψουν τα ονοματα σας…Κερωσα… Αισθανθηκα το παπυρακι σαν τσιμεντολιθο…»

«τι το εκανες;»

«το κρατησα»

«καλα εκανες. ειναι κρυψτο για λιγο καιρο, και οταν θα μπορεσεις πια να το αντιμετωπισεις ( αν ειναι ομορφο ) και να θυμασαι τη γνωση που πηρες, τη νικη απεναντι στον εαυτο σου»

«σκεφτηκα χθες πως μονο σε ενα χαρτι μπορεσαμε να μεινουμε μαζι..»

«οταν θα εισαι καλυτερα, θα σου ερθει και η επομενη σκεψη: αυτο τελικα επρεπε να γινει... Αν βεβαια, εχεις ξεκαθαρισει τι γινεται και αν και εκεινος δεν αλλαξει σταση.»

«Και να θελει να αλλαξει, δεν θα τον αφησουν οι γονεις του, πιστεψε με...»

«να θυμασαι πως αν υπαρχει εστω μια ελπιδα να γινει αντρας αυτη εξαρταται μονο απο τη δικη σου αποφασιστικοτητα. Αν βεβαια οντως το προβλημα ηταν ο μαμακισμος. Μηπως όμως η δικαιολογια χωρισμου ειναι επιφανειακη;»

«Τι εννοεις;»

« Θα σου το πω ευθεως. Ειναι αλλο πραγμα γλυκια μου μου να γουσταρω να πηδαω μια ωραια γκομενα όπως εσυ και να περναω καλα και είναι και ειναι αλλο πραγμα να πρεπει να αποφασισω αν θα κανω οικογενεια μαζι της. Οποτε στο τελεσιγραφο, χαιρετω. Αν λοιπον εσυ πιεσες, ηθελες αποτομη μεταβαση τυπου εδώ και τωρα γαμος, το ζορισες το σκοινι και εσπασε. Βεβαια απο την αλλη ειναι οντως τοσο απλα; Ειναι οντως τοσο επιφανειακη μια σχεση 2 ετων; Οτι δηλαδη ενταξει, καλα περναμε αντε να παντρευτουμε, -οχι – χωριζουμε; »

«Δεν ειναι απλα καλα περναμε, ειναι σε θελω για παντα. Εισαι αυτο που εψαχνα

ποτε δεν ημουν εγωιστικη. Δεν τον εβαζα σε αναμμενα καρβουνα, αν και εκεινος μου ελεγε ατακες του στυλ  σε κοιταζουν ολοι, σε θελουν ολοι, θα αναρωτιουνται τι θελει μια τοσο ωραια γυναικα με μενα,  του ελεγα πως ειναι απλο γιατι σε εχω διαλεξει αναμεσα απο ολους αυτους, γιατι εισαι ο ενας. Το πιστευα μεσα στην καρδια μου και το εννοουσα, πιστεψε με, δεν εχω λογο να σου πω φουμαρα"

«Αυτος το πιστευε;»

«Απαντηση απο εκεινον: ναι, καλα...»

«Σε φοβοταν;»

«Αλλα μετα με κοιταζε και ηξερε πως το εννοουσα»

«Αισθανεσαι τυψεις;»

«Οχι. Δεν ηθελα να του στερησω την ελευθερη βουληση κατι που και εμεις οι ανθρωποι κανουμε αναμεταξυ μας και χαλαει το γλυκο. Γι αυτο δεν τον κρατησα και του ειπα να φυγει. Οταν αγαπας καποιον, τον αφηνεις ελευθερο. Αν γυρισει, θα ειναι δικος σου για παντα. Αν οχι, ποτε δεν ηταν»

«Αλλωστε οπως ελεγε και ο βραζιλιανος προσωπικος μου ποτοαναμεικτης:

ο ανδρας μπορει να ειναι ο οδηγος αλλα η γυναικα δειχνει τον δρομο.»

«θα ανταπαντησω με μια φραση του ακαδημαικου Τασου Αθανασιαδη:

Μια μέρα, η αυτού μεγαλειότης, ο εαυτός μας, πρέπει να βγει από την αίθουσα του θρόνου και μαζί με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, να αποφασίσει για τη ζωή του…»

«Και τι βλεπεις για σενα, πως το αντιμετωπιζεις;»

«Ωρες ωρες σκεφτομαι πως με το να νιωθω πονο δεν βγαζω τιποτα. Με το να βλεπω μονο το τωρα, δεν κανω κατι. Η ζωη ειναι μπροστα. Αν το θελει η ζωη και ειναι για καλο μας να ξαναειμαστε μαζι, οκ. Αν οχι, καλως εγινε και χωρισαμε. Χρειάζομαι χρόνο με τον εαυτό μου, μόνη, να σιωπήσω και να αφουγκραστώ τις ανάγκες μου, να πονέσω, να θρηνήσω και να ανασυγκροτηθώ. Του ειπα τελος, μαζεψε τα πραγματα σου, χωριζουμε. Ναι τον εδιωξα….

Αλλα οχι επειδη δεν τον αγαπουσα…»

« Η γνωμη μου παντως ειναι πως το ολο θεμα εδω που εφτασε ειναι θεμα γνωσης προθεσεων. Ξερει τι θελεις; Εισαι σιγουρη πως ξερει τι θελεις; Εσυ ξερεις τι θελει; Εισαι σιγουρη πως ξερεις τι θελει; Αν οχι, διευκρινιστε το. Το αξιζει μια σχεση σε σοβαρο επιπεδο εδω και δυο χρονια. Αν ναι, τοτε αυτο που μενει ειναι αν το ενα θελω συναντα το αλλο. Ετσι απλα ( για μενα ) αλλα εξισου επιπονα.

Παντως πιστευω πως καλυτερα να πεθανει κανεις μια φορα παρα καμια δεκαρια. Καλυτερα ενας χωρισμος απο μια μαυρη καθημερινοτητα. Αν και ειμαι σιγουρος πως δεν σου λεω κατι καινουριο και καταπληκτικο αλλα καμια φορα χρειαζεται πραγματα που εχουμε ηδη μεσα μας, να τα ακουσουμε και απο τριτους»

«Μου ειπε πως δεν μπορει να μου προσφερει αυτα που θελω και του ειπα να παρει τα πραγματα του και να χωρισουμε. Εκεινος ηθελε απο το εμεις να γυρισει στο εγω, αλλα να εχει και το εμεις καβαντζα. Με λιγα λογια, και την πιττα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο. Δεν μπορω να ζησω με ενα παιδι σε ολα του. Ειμαι γυναικα και θελω αντρα, που να λεει αυτο και να το εννοει. Οχι αλλα τη μια και αλλα την άλλη.»

«Ότι και να σου πω κοπελα μου δεν εχει νοημα. Οσο και αν σου συμπαρασταθουν οι δικοι σου ανθρωποι, εσυ το βιωνεις. Εσυ πονας και η δυναμη είναι μεσα σου. Δεν υπαρχει κανενα σουπερ μαρκετ για να αγορασεις. Απλως οσο σιγα σιγα στερευουν τα δακρυα, κανε πραγματα ωφελιμα για σενα, πιθανως καποια χομπι που παρατησες λογω της σχεσης, βγες εξω, δωσε λιγα παραπανω στη δουλεια για να ξεχαστεις  και σιγα σιγα θα τις βρεις τις ισορροπιες σου. Άλλος τις βρισκει στο μηνα, άλλος σε ένα χρονο. Μην ενταφιασεις εαυτον…»

Μας πηρε το ξημερωμα στο παγκακι. Ανοιξε και ο διπλανος φουρνος για το κοινο, πηρα ένα προχειρο πρωινο και το καταβροχθισαμε.

Σηκωθηκαμε ταυτοχρονα.

Με αγκαλιασε.

«Σε ευχαριστω για όλα»

Συνειδητοποιησα πως με αυτήν την κοπελα ουτε καν συστηθηκαμε.

Ισως να είναι καλυτερα και για μενα και για κεινη.

Την κοιταξα μια τελευταια φορα… Ηταν πανεμορφη.. Προς στιγμην μου περασε από το μυαλο αλλα αμεσως το εδιωξα. Ισως σε μια άλλη συγκυρια, αλλα όχι τωρα. Δεν ηταν η καταλληλη στιγμη για μια νεα γνωριμια.

Γυρισα στο σπιτι διαλυμμενος.

Η ζωη που περνα και χανεται…

Ιστοριες ανθρωπων, τοσο ιδιες, τοσο συνηθισμενες αλλα και τοσο επωδυνες για τον καθενα μας προσωπικα…

Ξαπλωσα και ο Μορφεας δεν με αφησε να κουραζομαι άλλο.

Αρκετες ωρες αργοτερα ξυπνησα και μετα τη φωτοσυνθεση και την καφε-διεγερση, θυμηθηκα τα καθεκαστα. Λυπηθηκα εκ των υστερων που δεν κρατησαμε μια επαφη αλλα η συγκυρια της συγκεκριμενης στιγμης, αυτό επεβαλλε.

Δεν την ξαναειδα ποτε.