ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Αντιγράφω μια παράγραφο από το πρόσφατο άρθρο της στην Athens Voice

= = = 

Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με φανατικούς. Έχω κουραστεί από την αποσιώπηση, τους αστεϊσμούς, τις δικαιολογίες, την εκλεκτική κώφωση, το ευγενές Let’s move to another topic. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας. Δεν καταφέραμε τίποτα τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμα και η φιλία, είναι εφικτές σε πείσμα των πεποιθήσεών μας. Όσα πιστεύουμε δεν αφορούν μόνον εμάς τους ίδιους: ωφελούν ή βλάπτουν τους ανθρώπους γύρω μας. Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας° αυτούς να συναναστρέφεστε.

= = = 

Κοπέλα μου σε παντρεύομαι. Προσφέρομαι να σου φέρνω τον αγαπημένο σου καφέ κάθε πρωί στο σπίτι σου. Σου υπόσχομαι να σου πετάω κάθε βράδυ τα σκουπίδια, λίγο πριν πάω στα ΑΤΜ για το καθημερινό 50αρικο. Θα έλεγα και να σου μαγειρέψω αλλά η σπεσιαλιτέ μου είναι το βραστό νερό.

Αυτό το απόσπασμα με το που το διάβασα, μου καρφώθηκε κατευθείαν στον εγκέφαλο. Πόσες μα πόσες φορές δεν το έχω πει από μέσα μου και εξωτερικά ή γραπτά έπρεπε να κάνω τον Δαλάι Λάμα για να μην οδηγηθώ στα άκρα… 

Ένα σφηνάκι για τη Σώτη Τριανταφύλλου. 

Ένα σφηνάκι για τις επιθέσεις που δεχθήκαμε για ένα τρίτο ζήτημα επειδή έχουμε το θάρρος της γνώμης μας. Για το χυδαίο υβρεολόγιο που προσπεράσαμε ως ανώτεροι. Για το bullying και το trolling που υπέστημεν. Για τους υποκριτές που μας έστειλαν προσωπικά μηνύματα συμπαράστασης γιατί ήθελαν να τα έχουν με όλους καλά. Και με εμάς και να μην αγγίξουν τους χομπίστες υβριστές. Για αυτούς που προβάλλουν αντιφασιστικά συνθήματα και η συμπεριφορά τους είναι φασιστική. Για αυτούς που δεν μπορούν να ανεχθούν την αντίθετη άποψη και σου κολλάνε την ταμπέλα του συμφέροντος. Βολεμένος, κομματόσκυλο, πληρωμένος, μέχρι και ψεύτικος λογαριασμός κάποιου άλλου σου λένε ότι είσαι. Θα μου πεις: Δεν υπάρχουν οι ανωτέρω; Προφανώς. Όμως πρέπει να είσαι αναλφάβητος ώστε όταν διαβάζεις ένα κείμενο να μην καταλαβαίνεις πως πρόκειται για πρωτογενές. Αν δεν σου αρέσει, μην το διαβάζεις. Αν θες να γράψεις έναν αντίλογο ας έχεις έστω ένα επιχείρημα. 

Γνωρίζω άριστα πως όποιος εκτίθεται δημόσια με τον λόγο του, θα πρέπει να αντέχει ποικίλες συμπεριφορές. Αλλιώς ας γράφει τις απόψεις του σε mail ή σε βίντεο και να τις στέλνει μόνο στους φίλους του. 

Είναι απολύτως λογικό κάποιοι να σε επιδοκιμάζουν και κάποιοι να σε αποδοκιμάζουν. Κάποιοι να σε αποθεώνουν και κάποιοι να σε σιχαίνονται. 

Ως blogger από το 2005 – τολμώ να πω από τους πιο παλιούς ενεργούς  Έλληνες bloggers, μόνο τον πιτσιρίκο θυμάμαι ως πιο παλιό – και ως μέλος στα νιάτα μου αθλητικών φόρουμ έχω εκπαιδευτεί στην καφρία. 

Άρα και δεν θα πάψω να εκφράζομαι και δεν θα πάψω να πιστεύω πως ειλικρίνεια χωρίς ευγένεια είναι φρικτή βαρβαρότητα. 

Αυτονόητος πολιτισμός που μας λείπει. 

Χαρακτηριστικό στοιχείο κοινωνικής παρακμής….