ΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ;;

Είθισται όταν ο άνθρωπος περνά δύσκολα να στρέφεται επικριτικά στον κύκλο του. 

Μια απώλεια, ο θάνατος, μια βαριά ασθένεια, ένα ατύχημα, ένας χωρισμός και μια οικονομική καταστροφή. 

Μετά από λίγο βλέπεις μανιφέστα – διαγγέλματα στα κοινωνικά δίκτυα για την άτιμη κενωνία, τους άπονους, ψυχρούς και άκαρδους ανθρώπους που γύρισαν την πλάτη. 

Εκείνη την ώρα δεν λες τίποτα γιατί σέβεσαι τον πόνο αλλά για αυτό το blog έχει και  ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα, ώστε να τα πω από εδώ γενικά και αόριστα. 

Εσύ λοιπόν καλέ μου άνθρωπε που έχεις παράπονα από γνωστούς και φίλους, όταν ήσουν καλά, αλήθεια, τι έκανες για να κρατήσεις τους ανθρώπους σου ζεστούς; 

Μήπως όταν ήσουν καλά, είχες απομονωθεί στον Πύργο του Εγωισμού σου;

Μήπως όταν σου ζητήθηκε ένα ποτήρι νερό ήθελες αίτηση, αριθμό πρωτοκόλλου και πολύ χρόνο για να το σκεφτείς καλά; 

Μήπως όταν σου ζητήθηκε μια βοήθεια το πρώτο που σκέφτηκες και τελικά έκανες ήταν το «έλα μωρέ που να μπλέκω τώρα;» 

Μήπως στη δυστυχία του άλλου σκέφτηκες και έκανες το «Ας μην ενοχλήσω τώρα. Mάλλον θα θέλει χρόνο για να συνέλθει. Μπορεί να μην έχει κέφια για πολλά πολλά. Θα αφήσω λίγο διάστημα να περάσει και αν είναι θα τον πάρω αργότερα ένα τηλέφωνο».

Μήπως ήσουν από αυτούς που έθετε αποστάσεις με τους γύρω του για να περιχαρακώσει όσο καλύτερα μπορούσε την «ευτυχία» του και μόλις έφαγες το έμπλαστρο κατάλαβες ότι απέμεινες μόνος σου; 

Μήπως «δεν είχες ποτέ όρεξη» να ακούς και τον πόνο του άλλου και ήθελες μόνο να περνάς καλά; 

Μήπως οι κοινωνικές σου επαφές ήταν καθαρά και μόνο επιφανειακές οπότε στη δυσκολία που αντιμετώπισες είχες αντίστοιχα επιφανειακή και χλιαρή αντιμετώπιση; 

Προσέφερες; Ελέησες; Αγάπησες; Βοήθησες; 

Αν φτάνεις σε σημείο να μην έχεις ούτε έναν, μα ούτε έναν άνθρωπο ( εξαιρούνται οι γονείς ) τότε η ευθύνη είναι όλη δική σου. Μην κατηγορείς τους άλλους και στήνεις δικαστήρια με τον εαυτό σου.  

Συνήθως σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, τέσσερεις είναι οι κατηγορίες των ανθρώπων που αντιμετωπίζουμε:

Αυτοί που μας γράφουν κανονικά

Αυτοί που μας παρηγορούν επιφανειακά με 3-4 τηλεφωνήματα άντε και έναν καφέ. Το κίνητρο τους είναι περισσότερο η περιέργεια παρά εσύ και το δράμα σου. 

Αυτοί που εκεί που δεν το περιμένουμε μας συμπεριφέρονται σαν αδέρφια

Αυτοί που πραγματικά μας συμπαραστέκονται και μας απαλύνουν τον πόνο. 

Ο Νόμος της Ζωής λέει πως ότι κάνεις, το παίρνεις πίσω. 

Καλό κάνεις, καλό θα πάρεις. Κακό κάνεις, κακό θα πάρεις. Το μόνο άγνωστο είναι το πότε και το πώς θα το πάρεις. Η ζωή είναι ευθέως ανταποδοτική. Αναλόγως λοιπόν το τι βίο διάγεις, η αναλογία των τεσσάρων ανωτέρω κατηγοριών προσαρμόζεται. 

Σου προτείνω, μετά το δικαστήριο που σου φταίνε πάντα οι άλλοι κάνε και εσύ μια γενναία αυτοκριτική όταν νοιώθεις πως δεν υπάρχει άνθρωπος. 

Τι έκανες, τι θα μπορούσες να κάνεις, τι περιθώρια έδωσες, πόσο ζέστανες τους άλλους και αν τους άφησες να νοιώσουν κοντά σου… 

Να θυμάσαι: Αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσεις σημαντικές δυσκολίες στη ζωή σου. Εκεί θα δρέψεις ότι ακριβώς έσπειρες. Θα πάρεις ότι ακριβώς έδωσες…