ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ - Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

Αργά ή γρήγορα θα χάναμε. Ετσι όπως παίζουμε ηταν αναπόφευκτο. Σταμάτησε ο Σπανούλης να κάνει τον Τζόρνταν, μας τελείωσε η Εθνική..

Δυστυχώς έπεσα μέσα στις αριθμητικές μου προβλέψεις.

Έγραφα προχθές πως «Αν θέλουμε να έχουμε τύχη, θα πρέπει αυτοί που σίγησαν ή που απουσίασαν να παίξουν καλή άμυνα απέναντι στον Ιλιάσοβα και τον Τούρκογλου.  Ότι κουλό τρίποντο βάλει ο Αρσλαν, ότι φιλότιμη προσπάθεια κάνει ο Ασικ, αν περιορίσουμε αυτούς τους δυο κάτω από τους 26 πόντους, έχουμε σοβαρές ελπίδες.»

Τελικά έβαλαν 34

Στην αρχή της διοργάνωσης έγραφα πως «Ετσι λοιπόν πάμε με μόλις 4 περιφερειακούς και καλώς ή κακώς πάλι το βαρόμετρο και ο παίκτης κλειδί εξακολουθεί πρωτίστως να είναι ο Σπανούλης και δευτερευόντως ο Ζήσης. Αν πάρουμε 24 πόντους από αυτούς τους δυο σε κάθε αγώνα, τότε πάμε φουλ για μετάλλιο»

Τελικά πήραμε 8

Δεν έγινε και τίποτα που επέστρεψαν ο Φώτσης με τον Σχορτσιανίτη. Εγραψα το εξης: «Το θέμα δεν είναι οι απουσίες. Το θέμα είναι το στιλ παιχνιδιού και ο τρόπος που παίζεις. Τι θα αλλάξει όταν γυρίσουν αυτοί οι δυο; Ότι θα μπουν στον πίνακα της στατιστικής και άλλα δυο ονόματα;»

Ο αγώνας της Εθνικής δεν σηκώνει μεγάλη ανάλυση. Μια καλύτερη ομάδα κέρδισε μια χειρότερη. Δεν με νοιάζει ούτε το τρίποντο του Διαμαντίδη, ούτε μερικά φαουλ. Αυτά, εκτος εδρας τα περιμένεις. Δεν μπορεί όμως να εχεις επι σειρά ετων τον ίδιο κορμό και να συμπεριφέρεσαι σαν μια ομάδα που δημιουργήθηκε εχθες και οι παίκτες της δεν ξέρουν  τα μικρά ονόματα των υπολοίπων.

Επίσης, δεν έχω καμία διάθεση να τα βάψω μαύρα. Η Εθνική μας δεν έγινε ξαφνικά ομαδούλα και σαφώς μπορεί να διακριθεί. Το θέμα όμως είναι κοιμηθήκαμε όρθιοι. Πιστέψαμε βλακωδώς ότι σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα οι άλλοι είναι ανάπηροι και ούτε ξέρουν μπάσκετ, ούτε εχουν σχέδιο και θα τους νικήσουμε για πλάκα για να βρούμε στον τελικό τους Ισπανούς ή τους Αμερικάνους. Οσοι παρακολούθησαν τη Βραζιλία καταλαβαίνουν ότι το τουρνουά είναι πολύ σκληρό.

Το θέμα επίσης είναι ο Καζλάουσκας γιατί ούτε από σκάουτινγκ έχει φροντίσει αλλά στη ροή του παιχνιδιού ξεχνιέται και αφήνει τον Σόφο με 3 φάουλ, με άλλα τόσα τον Ζήση, και τους ψηλούς που πήρε, δεν τους βάζει.

Στο Ευρωμπάσκετ πέρυσι, είχαμε την δικαιολογία των απουσιών, μας έσωσε ο Σπανούλης, αλλά ο Κουφός ακόμα με το παράπονο θα έμεινε. Ο Πρίντεζης που πέρυσι είχε σβήσει τον Τούρκογλου, δεν θα μπορούσε φέτος να μαρκάρει τον Ιλιάσοβα;

Με το πέρας των ημερών, βλέπω ότι ισως για πρώτη υστερα από πολλά χρόνια φουντώνει η κουβέντα για έναν παίκτη που λείπει και αναφέρομαι στον Βασιλειάδη. Πιστεύεις δηλαδή ότι ο Βασιλειάδης θα είχε 5/5 τρίποντα και θα ξεπερνούσαμε κάθε εμπόδιο; Μα με τον τρόπο που παίζουμε, ο Κώστας θα χανόταν όπως χάνεται και ο Ζήσης. Αντε να βαζε, 6-9 πόντους. Ε και;  Ο Φώτσης που είναι σουτερ ( εστω και εν στάσει ) τι το φοβερό πέτυχε;

Εδώ ξεχάσαμε μια χαρά ( χάρη στους κολλητούς και φίλους δημοσιογράφους ) την προδοσία του Παπαλούκα για δεύτερη συνεχόμενη φορά, στον Βασιλειάδη κολλήσαμε; Στο κάτω κάτω της γραφής ο συμπαθής Κώστας μεγάλωσε και τι το φοβερό έκανε στην καριέρα του για να πάρει από το πουθενά στην πλάτη του την Εθνική;

Το θέμα μας ως ελληνικό μπάσκετ είναι πως παίζουμε αργά στη ζώνη. Στατικές πασούλες και μετά κοπανάμε τρίποντα. Ο κύριος λόγος είναι γιατί έχουμε μόλις έναν παίκτη για να κάνει διεισδύσιες και αυτός είναι ο Σπανούλης. Ο Διαμαντίδης ως παιδί του Ομπράντοβιτς, κάνει συνεχή σπλιτ. Τον μάθανε και τον αχρηστεύουν επιθετικά.

Ο Ζήσης παίζει λες και είναι 37 ετων. Ο Περπέρογλου δεν το χει, ενώ ο Καλάθης το χει αλλά είναι άπειρος. Ο Παπαλουκάς εκει θα βοηθούσε να κάνει μπασίματα ώστε είτε να «σερβίρει την τούρτα» είτε να βρει τον ψηλό από κάτω, είτε το σουτ απέξω να βγει καλύτερο. Όπως έκανε με την ΤΣΣΚΑ. Ούτε καν σουτάρουμε από τα 4-5 μέτρα όταν εχουμε πάικτες ελεύθερους. Στα γραφήματα που δίνει η ΦΙΜΠΑ μετά τον αγώνα παρατήρησε πως κατανέμονται τα σουτ μας. Είτε τρίποντα είτε από κάτω. Τη μέση απόσταση την καταργήσαμε.

Το πρόβλημα όμως που αποκτήσαμε ξαφνικά είναι ότι μετά τον Γιαννάκη σταματήσαμε να παίζουμε άμυνα. Ο κόουτς δήλωναν οι παίκτες, μας άφηνε να παίζουμε ελεύθερα. Χάρηκα, καλιμάγκουρας. Σοφτ μπασκετακι της επίθεσης, παρατήσαμε την άμυνα και την είδαμε ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα. Μέχρι που μας μάθανε και ο βασιλιάς ηταν γυμνός γιατί ξαφνικά ανακαλύψαμε πως δεν είχαμε plan B

Κάναμε τον ξυλοκόπο τον Ασικ να φαίνεται Ντάνκαν. Παρακολουθούσαμε τον Ιλιάσοβα να εκτελεί και απολαμβάναμε την ευστοχία του.

Τα σουτ μας μπορεί να φαίνονται ελεύθερα αλλά δεν προκύπτουν από κάποιο σχέδιο παρα μόνο από την αναρχία. Εκτος και αν μπορεί να εξηγήσει κάποιος γιατί και χθες ο Μπουρούσης σούταρε 8 τρίποντα.

Οφείλω πάντως να συγχαρώ τους Τούρκους και για την ατμόσφαιρα στο γήπεδο και για τις δηλώσεις τους μετά. Το μάθημα που μας έδωσαν ήταν διπλό…

Σε ότι αφορά το ματς με την Ακτη Ελεφαντοστού, μη νομίζεις ότι θα κάνουμε πλάκα. Τους είδα με την Κίνα και οι τύποι είναι η χαρά του αθλήματος!

Τρέχουν ολοι, παίζουν χωρίς σκοπιμότητα, δεν τα παρατάνε, είναι ικανοί να είναι πίσω με 20 πόντους και να τους πιάσει μια τρέλα και να πλησιάσουν πολύ, και γενικά παίζουν ένα απρόβλεπτο μπασκετ «αναρχικού εφηβικού ενθουσιαμού» που το γουστάρουν και τους βγαίνει στο γηπέδο. Δεν είναι αμελητέα ομάδα και ειδικά αφου θα μας βρτουν πεσμένους ψυχολογικά θα μας ζορίσουν. Λογικά θα κερδίσουμε λογω εμπειρίας αλλα την 70αρα στον Καναδά ξέχνα τη.