ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ

Ευχαριστώ πολύ τον θεο του μπάσκετ, του ποδοσφαίρου και του water τάβλι. Όταν έμαθα ότι δεν θα έπαιζε ο Αρόγιο, ηρέμησα. Ημουν σίγουρος για τη νίκη και περίμενα να δω πως θα την κάναμε. Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να πανηγυρίσω. Δεν είναι δυνατόν να τα περιμένεις όλα από έναν Σπανούλη.

Η Εθνική μας εχει το σύστημα Σπανούλης.

Αν ο kill Bill μπορεί, οκ παίζουμε. Αν δεν μπορεί, σουτάρουμε τρίποντα.

Είναι εύκολη δικαιολογία ότι απουσίαζε ο Σόφο και ο Φώτσης. Στο Ευρωμπάσκετ πέρυσι έλειπαν τέσσερεις. Το θέμα δεν είναι οι απουσίες. Το θέμα είναι το στιλ παιχνιδιού και ο τρόπος που παίζεις. Τι θα αλλάξει όταν γυρίσουν αυτοί οι δυο; Ότι θα μπουν στον πίνακα της στατιστικής και άλλα δυο ονόματα;

Αυτοπαραμυθιαστήκαμε από τα φιλικά. Μεγάλες διαφορές, σπορ και θέαμα, φτάσαμε στο μουντομπάσκετ εξαρτώμενοι από τον Σπανούλη λες και μας κορόϊδεψαν και δεν μας είπαν σε ποια διοργάνωση παίζουμε. Ισως πιστέψαμε ότι πηγαίναμε για το κοκα κόλα καπ και ξαφνικά βρήκαμε μπροστά μας δυνατές ομάδες που πρέπει να προσπαθήσουμε ( για όνομα! ) και να παίξουμε ( ηταν ανάγκη; ) για να κερδίσουμε.

Ετσι δεν πάμε πουθενά. Πόσο θα αντέξει ο Σπανούλης; Και αντε με το Πουέρτο Ρίκο και την Κίνα τα κατάφερε. Με την Ισπανία; Την Αμερική; Με την Τουρκία; Τη Ρωσία με τα θηριώδη κορμιά; Μου άρεσε όταν είπε ο Μπουρούσης μετά τον αγώνα ότι ο Φώτσης με το σουτ και ο Σοφο στο λοου ποστ θα αλλάξουν την ομάδα. Σάμπως θα έπαιζαν μαζί;

Δεν έχουμε τρόπο παιχνιδιού απέναντι στη ζώνη. Δεν προπονηθήκαμε σε αυτό. Μας πιάσανε στον ύπνο.

Δεν με νοιάζει αν χάνουμε τα σουτ. Με νοιάζει ο δισταγμός οπότε το άστοχο σουτ που προκύπτει είναι σχεδόν φυσιολογικό.

Δεν είναι δυνατόν να μη σουτάρουμε από τα 4 – 5 μέτρα. Αφου με το passing game σπάμε τους  δυο στην κορυφή, πως το έχουμε αντιληφθεί οτι ή πρέπει να γίνεται μπάσιμο ή τρίποντο; Το σουτ από μέση απόσταση είναι μια χαρά. Μετά και το σκηνικό με τη Σερβία έχουμε γίνει πολύ σοφτ και η άμυνά μας είναι παιδική χαρά. Δεχθήκαμε 11/22 τρίποντα! Στην επίθεση τα καταφέρνουμε γιατί έχουμε τον Σπανούλη και τον Μπουρούση που σκοράρουν συνεχώς αλλά θέλω να δω και τους υπόλοιπους.

Ο Διαμαντίδης ωρες ωρες γίνεται πολύ κουραστικός με τα συνεχή σπλιτ. Αμα φτάνεις μισό μέτρο από το καλάθι βάλε το, δεν δαγκώνει!  Ευτυχώς πήρε μερικές προσπάθειες και έβαλε 12 πόντους. Μεγάλη απογοήτευση ο Πρίντεζης και ο Περπέρογλου. 8 πόντους και οι δύο μαζί με λίγες και άστοχες προσπάθειες. Τα προσχήματα έσωσε ο Τσαρτσαρής που σκίζεται να παίξει για δυο και ο Ζήσης παραλίγο να μας κάψει.

Κουτσά στραβά σε δυο αγώνας βάλαμε κατά μέσο όρο 86 πόντους. Δεχόμαστε όμως πάρα πολλούς και ξαφνικά δεν έγιναν οι άλλοι επιθετικές μηχανές. Φόβο έχουμε, σπασμένα μούτρα έχουμε, πληγωμένο εγωισμό έχουμε, δεν ξέρω. Η ελληνική άμυνα που έτρωγε σίδερα δεν υπάρχει πια. Και όταν σφίξουν οι αγώνες και δεν μπορείς να βάζεις 86 πόντους, δεν πας πουθένα όταν δέχεσαι από χειρότερους ( που να έπαιζε και ο Αρόγιο ) 80 και 81 πόντους.

Το αυτοπαραμύθιασμα όμως είναι και δημοσιογραφικό. Είπε ο συμπαθής Ιωάννου ότι η διαιτησία είναι εναντίον μας. Μια χαρά ηταν η διαιτησία με λαθάκια εκατέρωθεν αλλά όταν το Πουέρτο Ρίκο εκτελεί 18 βολές και εσυ που πιέζεις στο δεύτερο ημίχρονο, 33, τότε μη μιλάς καθόλου.

Είναι σχεδόν φαιδρό να λέει ο Λημνιάτης που έχει παίξει σε υψηλό επίπεδο ότι κομπλάρουμε που μας αφήνουν να σουτάρουμε ανενόχλητοι και τα χάνουμε. Πλάκα κάνεις; Εδώ λέμε ότι επιτυχημένη επίθεση είναι αυτή που βγάζει ελεύθερα σουτ και τώρα που μας τα προσφέρουν, να γκιρινιάζουμε και να λέμε «ελάτε να μας μαρκάρετε γατί εμεις βάζουμε μόνο αντρίκια καλάθια;» βέβαια θα μου πεις ότι ο Λημνιάτης στην καριέρα του, είχε πάρει διαζύγιο με το σουτ οπότε τον καταλαβαίνω.

Σε αφήνουν μόνο σου;

Βάλε τα και ανάγκασε τους να σε μαρκάρουν! Απλο!

Όχι, να λες ότι «σε παρακαλώ μάρκαρέ με, γιατί με αγχώνει η μοναξιά στην ψυχρή γραμμή του τριπόντου…»

Είναι επίσης αστείο να λέμε για αυτούς που λείπουν. Μόνο σε μας λείπουν παίκτες; Οι άλλοι δεν έχουν απουσίες και μάλιστα πολύ πιο ηχηρές από τις δικές μας;

Τι σημαίνει ότι δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω σουτ με την πρώτη πάσα; Μα όταν ετσι σε αντιμετώπιζουν, και είσαι μόνος σου, και δεν παίζεις στη γειτονιά σου αλλά είσαι επαγγελματίας και παίζεις στην Εθνική, σήκω και σούταρε!

Η επιθετική μας παραγωγικότητα είναι πλασματική. Ο Σπανούλης κάνει τα πάντα και οι υπόλοιποι παίζουν κάτι σαν ρολοϊ. Με καλύτερες ομάδες που θα βρούμε στη συνέχεια και κλείσουν τον Σπανούλη, αντίο ζωή.

Θα μπορούσαμε να παίξουμε 2-3 φιλικά με την Κύπρο, τη Βουλγαρία και να τους παρακαλούσαμε ( στην ανάγκη ας τους δίναμε ένα χαρτζιλίκι, δεν θα τα χαλάσουμε εκει ) να μας έπαιζαν σε ολο τον αγώνα με ζώνη.

Πάντως δεν υπάρχει κανένας λόγος να πηγαίνουμε by the book. Αν βγαίνει όπως στο δεύτερο ημίχρονο να παίζει καλύτερα η ομάδα με 3αρι τον Διαμαντίδη, ας είναι ετσι. Αφου ο Περπέρογλου παρα είναι προσκεκτικός και ο Πρίντεζης παρα είναι απρόσεκτος, ας μείνει εκει ο Μήτσος μπας και ρολάρουμε.

Η εθνική μας είναι προβλέψιμη, μονοδιάστατη και σοφτ. Οι Τούρκοι εχουν μια μέτρια ομάδα ( τους είδα και δεν με μάγεψαν, αντε λίγο καλύτεροι από το Πουέρτο Ρίκο  ) αλλά με τη ζώνη, με το ξύλο (ελεω έδρας ας είμαστε προετοιμασμένοι για σκληρή άμυνα και χωρίς πολλά δικά μας κερδισμένα φαουλ ) και με τον ενθουσιασμό τους εχουν τον πρώτο λόγο.

Η εμπειρία που μέτρησε με την Κίνα και το Πουέρτο Ρίκο δεν θα μας σώζει για πάντα. Εχθες, προς το τέλος έβαλαν τον Σπανούλη να εκτελέσει 6 βολές. Οι Τούρκοι είναι έμπειροι και αν δεν αμυνθούμε σωστά και δεν επιτεθούμε με ένα σχέδιο, θα χάσουμε.

Αν θέλουμε να έχουμε τύχη, θα πρέπει αυτοί που σίγησαν ή που απουσίασαν να παίξουν καλή άμυνα απέναντι στον Ιλιάσοβα και τον Τούρκογλου.  Ότι κουλό τρίποντο βάλει ο Αρσλαν, ότι φιλότιμη προσπάθεια κάνει ο Ασικ, αν περιορίσουμε αυτούς τους δυο κάτω από τους 26 πόντους, έχουμε σοβαρές ελπίδες.

Για να δούμε αν τελικά δικαιωθεί ο Μπουρούσης και δούμε μια άλλη Εθνική…