ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΣΤΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ

Μετά τον αγώνα με τη Γεωργία προτίμησα τη σιωπή. Πρώτο παιχνίδι, άλλαξαν μερικά πρόσωπα, η προσέγγιση του προπονητή, οπότε λες, δεν πειράζει, παιδιά είναι, ας δούμε τι θα κάνουμε και με τους Κροάτες.

Δράμα.

Δραματικό δράμα.

Τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους μπαμπά;

Μας έφταιγε ο Ρεχάγκελ. Αυτός ο κολλημένος με τον Χαριστέα και τον Πατσατζόγλου, ο άμυνα, ο 1-0 που δεν άφηνε την γαλανόλευκη αρμάδα να συντρίψει στο διάβα της κάθε αντίπαλο.

Με τον επιθετικό τρόπο αποτύχαμε με τη Γεωργία και με την παλιά γνώριμη συνταγή πετύχαμε με την Κροατία. Μπέρδεμα;

Κανένα!

Το πρόβλημα μας, ανέκαθεν δεν ηταν θέμα τακτικής αλλά επιπέδου παικτών. Δεν θα μπω στην ανάλυση-σύγκριση Ρεχάγκελ και Σάντος. Αφενός είναι νωρίς, αφετέτρου ο μύθος θα παραμείνει για πάντα λαμπρός και δεν χρειάζεται να χαλάμε το πληκτρολόγιο για να πούμε αν η θάλασσα είναι γαλάζια και τα δέντρα πράσινα. Ούτε λύθηκαν όλα επειδή πίεσε αφόρητα ο Τάκης Φύσσας να βάλουμε στην Εθνική μας διατροφολόγο, γυμναστή και τον Βρύζα.

Όταν ως ελληνικό ποδόσφαιρο δεν εχεις τους παίκτες που θα παράγουν ποδόσφαιρο, που θα βγάλουν φάσεις, που θα κάνουν ευκαιρίες, τότε κάνε αυτό που ξέρεις καλά. Άμυνα.

Ετσι λοιπόν με την Κροατία, ευτυχώς που δεν ειχαν σοβαρούς παίκτες μέσα στην περιοχή μας, αμυνθήκαμε καλά σε γενικές γραμμές, η φάση στο τέλος βρήκε στην πλάτη του Παπασταθόπουλου και οι Ελληνες δημοσιογράφοι πανηγύρισαν το αποτέλεσμα γιατί ξαφνικά θυμήθηκαν ότι σημασία  εχει η πρόκριση, οι βαθμοί και μπράβο στα παιδιά για την αμυντική τους προσήλωση. Ένα σουτ κάναμε ολο και ολο, του Σαμαρά και αυτό από τσαφ αμυντικού, όχι από δική μας οργανωμένη προσπάθεια. Ούτε καν με στημένη φάση δεν απειλήσαμε !

Ο Σάντος δεν μου φταίει σε κάτι. Ισα ισα είναι πανέξυνος ( η παραίτηση του από τον ΠΑΟΚ ηταν κίνηση ματ ) και μας είπε πράγματα που θέλαμε να ακούσουμε. Ότι θα παίξουμε επιθετικά, σαν την Ισπανία, θα κάνουμε ρόμβους, τραπέζια, ημικυκλικές διαδρομές, ότι θα πάρουμε το κεφάλι του Χαριστέα ( αυτό δεν το είπε αλλα το καταλάβαμε ολοι ) και θα δώσουμε τόπο στα νιάτα και στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Με ποιον; Με τον Καραγκούνη, τον Τζιόλη και τον Κατσουράνη που μπορούν να κάνουν συγκεκρίμενα πράγματα και δεν είναι ούτε ο Κακά, ούτε ο Λάμπαρντ, ούτε φυσικά ο Μπάλακ; Με αλλαγή του Βύντρα τον Σεϊταρίδη; Με τα επιθετικά χαφ στις πλευρές που δεν έχουμε;  

Ετσι, με τη Γεωργία μείναμε από καύσιμα και παραλίγο να χάναμε.

Θα ηταν κρίμα με το καλησπέρα σε έναν, όχι ακριβώς, απροσπέλαστο όμιλο να μέναμε απέξω, με την Κροατία επικράτησε η σύνεση και η λογική. Παμε με αυτά που ξέρουμε τόσα χρόνια και εκει που το ποδόσφαιρο μας είναι για τα μαύρα δράγκαλα, να το έχουμε φτάσει στο top 10 της παγκόσμιας κατάταξης σε επίπεδο Εθνικών ομάδων.

Αποδεικνύεται περίτρανα, πως το θέμα μας δεν ηταν ούτε ο Χαριστέας, ούτε ο Πατσατζόγλου, ούτε ο Τζαβέλλας,  ούτε αν ο Τοροσίδης παίζει στα δεξιά ή στα αριστερά.

Ακόμα και ο δαντελένιος Σαμαράς στη Σκοτία παίζει, σε ένα πρωτάθλημα που μπορεί και η Καβάλα να έκανε πρωταθλητισμό. Τόσο μπορούμε, τόσο κάνουμε και αν έχουμε επιτυχίες καλώς τις έχουμε γιατί είναι συνεχές θαύμα το πώς μια Εθνικη που υποτίθεται πως εκπροσωπεί το επίπεδο του πρωταθλήματος της είναι 50 φορές πάνω από αυτό…

Σε βάθος χρόνου μπορεί να δείξει μερικά καλύτερα σημάδια η Εθνική μας από πλευράς επίθεσης. Θα χάσει όμως στην άμυνα. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν μπορείς να τα εχεις όλα, αλλιώς θα λεγόσουν Ισπανία.

Μεγάλα παιδιά είμαστε, ας μην κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει τη δυνατότητα να είναι επιθετικό. Προσπάθησε να θυμηθείς ολες τις επιτυχίες μας σε εθνικό και διασυλλογικό επίπεδο. Στα δυο κύρια ομαδικά σπορ. Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ακόμα και στο πόλο. Ολες οι επιτυχίες δεν προήλθαν από τον επιθετικό καταιγισμό αλλά από την αμυντική λειτουργία.

Και για αυτό βρήκαμε άξιο συνεχιστή της βαριάς κληρονμιάς που μας άφησε ο χερ Οττο, τον Φερναντο Σάντος.

Ας πορευθεί όπως δύναται η ομάδα, να παίρνει αποτελέσματα και διακρίσεις και αν σήμερα καθιερωθεί ενας Νίνης, στη διαδρομή βγει ενας Τζαβέλλας, αύριο ενας Φετφατζίδης και ενας Μανωλάς μια χαρά είμαστε.