DISTRICT 9

Όταν βήκα από το σινέ, ένοιωσα ότι είχα φάει τέτοια σφαλιάρα που γύρναγα 15 σβούρες. Ο λόγος για το District 9 που ο καλός θεος του κινηματογράφου με ώθησε να το δω μετα το 2012. Η αμερικανιά ηταν για τις πάστες και ανευ σαντιγί.

Αυτός είναι ο κινηματογράφος που θα σε κάνει και να περάσεις καλά, θα σου δημιουργήσει σκέψεις, θα σε υποψιάσει, θα θυμώσεις και θα σε κρατήσει αιχμάλωτο.

Το στόρι:

Εξωγήινοι καταφθάνουν ως …τεράστιες γαρίδες και οι άνθρωποι τους φέρονται χειρότερα και από σκουλήκια. Αποφασίζουν να τις μετακομίσουν λόγω συνωστισμού και ενας υπάλληλος αρμόδιος για αυτό το καθήκον μολύνεται από το γαριδοDNA και γίνεται αντικείμενο του πόθου για τους ανθρώπου που θέλουν τα όργανά του για να τα αξιοποιήσουν προς πολεμική εκμετάλλευση. Ο τύπος αντιστέκεται και βρίσκει βοήθεια από τις γαρίδες!!

Τα φρου φρου:

Ο Νιλ Μπλόκαμπ μου είναι παντελώς αγνωστος αλλα αυτό δεν εχει καμια σημασία. Σπουδαίος κινηματογραφιστής που Ταραντινοφέρνει και όταν θα παει στο Χολιγουντ ελπιζω να κρατήσει τις αρχες που μας έδειξε με το District 9 και να μην καταλήξει να σκηνοθετει πλαστικά σκουπίδια. Ταραντινοφέρνει γιατί η ταινία είναι μίξη ντοκιμαντερ, επιστημονικής φαντασίας με φοβερες σκηνές δράσης. Ενας άλλου τύπου κινηματογράφος εστω και συρραφή άλλων ειδών μόνο που στον θεατή δίνει μια διαφορετική διάσταση.

Οι ερμηνείες δεν θα έλεγα ότι με μάγεψαν αλλά ηταν τόσο καταλυτική η σκηνοθετική αφήγηση που δεν τις πολυπροσέχεις.

Between the lines:

Δεν συμφωνώ με την αλληγορία εν τω συνόλω αλλά χαίρομαι γιατί την είδα. Τέθηκε προς συζήτηση. Κατανοώ το σκεπτικό του σκηνοθέτη, δεδομένου ότι κατάγεται από τη Νότια Αφρική. Όμως, ας πούμε στη χώρα μας, υπήρξαν πολλοί οικονομικοί μετανάστες που πρόκοψαν. Όταν βέβαια το πράγμα αρχίζει και ξεχειλώνει και εκει που μπορείς να υποδεχθείς 10, σου ερχονται 100 δεν νομίζω ότι πρέπει η γηγενής κοινωνία να κατηγορηθεί για ρατσισμό. Είπαμε να βοηθήσουμε και καταλαβαίνουμε γιατί και εμεις είμασταν μετανάστες αλλά καλως ή κακώς υπάρχει και ένα οριο.

Μου άρεσε το παιχνίδι των ρόλων καθώς στους κακούς ήταν οι συμμορίες των μαύρων και αντι για τον συνήθη κατατρεγμό τους, βλέπεις και την άλλη πλευρά. Θυμήθηκα ένα σχόλιο ενός φίλου που  μου έλεγε ότι σταμάτησε να δίνει χρήματα στη unicef και σε άλλους αντίστοιχους οργανισμούς [ ΣΣ άνθρωπος που οντως βοηθάει και δεν το κάνει για να δικαιολογηθεί ]

«Ξέρεις ύποπτε, αποφάσισα να μην ξαναδώσω λεφτά. Αν σκεφτείς τι ποσά εχουν δοθεί από οργανισμούς, από φορείς, από εράνους, από μαραθώνιους, θα έπρεπε τώρα οι αφρικανικές χώρες να ήταν πιο ισχυρές από εμας. Όταν όμως στέλνεις το υστερημα σου και το λιμαίνονται οι τοπικές μαφίες, συμμορίες και φυλές με αποτέλεσμα να υπάρχουν λίγοι πάμπλουτοι και οι πολλοί να εξακολουθούν να πειθαίνουν, δεν εχει κανένα νόημα να τους στέλνω εστω ένα ευρώ».

Μου άρεσε ο συμβολισμός ότι για να δεις πιο καθαρά πρέπει να τσαλακωθείς. Πως ο ψηλομύτης αστος γίνεται αρωγός στην προσπάθεια του ταλαίπωρου και πως οι αστικές σχέσεις είναι τόσο μα τόσο ευτελείς και εύθραυστες.

Το τέλος είναι κάτι σαν τον Σβατζενέγκερ. He ll be back αλλά δεν ξέρεις ουτε πως ούτε ποτε. Φτιάξτο μόνος σου.

Αν και θεωρητικά σύνηθες το θέμα των εξωγήινων και των μεταναστών  αλλά δίνεται τόσο διαφορετικά που μπορεί να πεις ότι είναι καινοτομία.

Να τη δεις την ταινία, αξίζει.