ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΤΑ ΕΜΠΕΙΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΠΕΙΡΑ ΔΑΓΚΩΝΟΥΝ

Επιτέλους ! 

Όχι, δεν παραμυθιάζομαι και δεν σου λέω πως πάμε για μετάλλιο. Όχι, δεν πανηγυρίζω ξέφρενα. Όχι, δεν θα συνεχίσω τη μιζέρια και τους υψηλούς προβληματισμούς. Μπράβο στα παιδιά μας για την εμφάνιση, το πλάνο, την τακτική και τις λύσεις που βγήκαν όταν άρχιζε το πράγμα να μαυρίζει. Από κει και πέρα έμπειροι είναι όλοι τους, ας αξιοποιήσουν αυτή τη νίκη. Σου είχα γράψει σε προηγούμενο κείμενο, πως πλην Ισπανίας όλοι οι άλλοι έχουν χάσει. Σήμερα για παράδειγμα, ποιος περίμενε πως η Γερμανία θα πέταγε έξω κοτζάμ Γαλλία; 

Αυτό που πάθαμε ως ομάδα, ας μας γίνει μάθημα για το μέλλον και να μην αφήνουμε την πρόσληψη του προπονητή για την τελευταία στιγμή. Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει στα φιλικά, το κάνουμε στους αγώνες. 

Η ομάδα μας αποκτά μια λογική στην επίθεση και σε ότι αφορά την άμυνα, αυτά τα έχουν λύσει οι Αμερικάνοι εδώ και χρόνια. «Η άμυνα είναι 90% θέληση και 10% ικανότητα» είπαν οι προφέσορες και δεν μπορεί να σταθεί ίχνος αμφισβήτησης. 

Ηγέτη δεν πρέπει να ψάχνουμε. Έχουμε επιτέλους. Λέγεται Κώστας Σλούκας. Υπαρχηγός ο πανταχού παρών Καλάθης. Μια και είχαμε τη βράβευση του Νικ, είναι οι αντίστοιχοι Γκάλης Γιαννάκης. Για να μη φανεί ιεροσυλία, άντε ας πω τους Διαμαντίδη Σπανούλη. 

Η συζήτηση για τον Παππά, δεν υφίσταται πλέον. Ο Νικόλας με το street basket που παίζει, χρειάζεται όταν κολλήσουν – κουραστούν – φορτωθούν με φάουλ οι ανωτέρω, να μπαίνει και να κάνει ζημιές. 

Ο Παπανικολάου ελπίζω να βρήκε επιτέλους το ρόλο του. Είναι αυτός ακριβώς που είχε και στον Ολυμπιακό. Κλείνει στα πικ εν ρολ των αντιπάλων, παίρνει τα ριμπάουντ και στην επίθεση περιμένει να αξιοποιηθεί από τους συμπαίκτες του. Δεν χρειάζεται να συγχιζεται και να εκβιάζει προσπάθειες. Ας κάνει οτι κάνει και στον Ολυμπιακό.

Ο Σλούκας αυτό  το μπάσκετ μπορεί να παίξει. Στον Ολυμπιακό δεν τον πολυπίστευαν και τον είχαν στο μπες βγες. Στη Φενέρ ο Ομπράντοβιτς είχε τον Μπογκντάνοβιτς και τον Ντίξον. Μπορεί το παιδί να βρει μια ομάδα και να γίνει ο αντίστοιχος Σπανούλης. 

Ο Καλάθης αν μπορούσε να εκτελέσει πιο γρήγορα με τζαμπ σουτ, χωρίς να λυγίζει τα γόνατα του  με κάτι σαν κάθισμα και να καθυστερεί, δεν θα ζούσε ανάμεσα μας αλλά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Όμως πραγματικά το παιδί σε άμυνα και επίθεση είναι παντού. Μα παντού. Έχει την πληθωρικότητα του Διαμαντίδη στο πιο εκρηκτικό. 

Οι Μπουρούσης – Παπαγιάννης έχουν δέσει ως δίδυμο και για αυτό δεν χρειάστηκε ούτε ο Μπόγρης, ούτε ο Αγραβάνης. Συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, κάνουν διαφορετικά πράγματα, τεχνική ο ένας, κτήνος ο άλλος, επίθεση ο ένας, άμυνα ο άλλος και είναι κρίμα που ο Γιάννης θα αποσυρθεί από την ομάδα. Πάνω που βρήκαμε τόσο ταιριαστούς πύργους… Ο Μπουρούσης πάντως σήμερα έδειξε πόσο σπουδαίος είναι καθώς δεν επιρεάστηκε ότι στο πρώτο ημίχρονο ήταν χώμα και όταν άρχισαν να γκρεμίζονται τα πάντα,  βγήκε μπροστά. Κυρίως όμως για τη θέληση στην άμυνα καθώς έκανε 6 κλεψίματα και δεν ήταν η χαρά του πικ εν ρολ. 

Τον Πρίντεζη τον έχουν πια μάθει όλοι. Παίρνει τη μπάλα από τη δεξιά πλευρά για να πάει με το αριστερό. Ευτυχώς που είμαστε εύστοχοι και δεν μας κοστίζει ότι τον κλείνουν αλλά θα πρέπει να εκτελεί και με το δεξί χέρι. Παρόλα αυτά αθόρυβα, βάζει και 1-2 τρίποντα, και η στατιστική του γεμίζει. 

Κατά τα άλλα, αδικείται ο Θανάσης αλλά ας κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, ο Μάντζαρης είναι δύο ταχύτητες πίσω και τέλος ο Παπαπέτρου ας κοιτάξει πρώτα την άμυνα και ας αφήσει στους άλλους την επίθεση. Έχει μέλλον, θα έρθει και η σειρά του αν συνεχίσει να δουλεύει. Ας εστιάσει να είναι ο κομάντο της άμυνας χωρίς να σκέφτεται πόσα σουτ θα πάρει και θα είναι χρήσιμος. 

Έστω όταν ζόρισε το πράγμα, καταφέραμε και βρήκαμε ένα πλάνο με τους τέσσερεις των 30 λεπτών ( Σλούκας, Καλάθης, Παπανικολάου, Πρίντεζης ) 2 καλά πεντάρια που εναλλάσονται και πορεύομαστε έτσι και όπου μας βγάλει. 

Είμαστε παραδόξως εύστοχοι στα τρίποντα και μασκαρεύουμε τις επιθετικές μας αδυναμίες. Αδυναμία θεωρώ ότι το μπάσκετ μας είναι ατομικές προσπάθειες παρά οργανωμένες επιθέσεις. Ακόμα και αυτό όμως μπορεί να γίνει πλεονέκτημα καθώς η αντίπαλη άμυνα δεν μπορεί να εστιάσει σε έναν. Η φιλοσοφία μας στην επίθεση είναι το μυαλό και ο ρυθμός του Καλάθη, οι εξάρσεις του Σλούκα ( αντίστοιχα του Παππά )  και αναζητούμε το ένας εναντίον ενός του Μπουρούση και του Πρίντεζη. Και χαίρετε.

Πιστεύω πως για τη συνέχεια μας συμφέρει η Ρωσία. Οι Κροάτες αν πιάσουν ρυθμό θα μας σκοτώσουν. Οι Ρώσοι μας ταιριάζουν γιατί παίζουν πιο αργό μπάσκετ. 

Από την άλλη όμως όταν οι Έλληνες συσπειρώνονται και βάζουν το μαχαίρι στα δόντια, είναι ικανοί για το καλύτερο και το θαύμα… 

Υγ1. Μεγάλη δουλειά από Σκουρτόπουλο, Παναγιωτόπουλο και Γεραγωτέλλη. Την ψάχνουν και βασανίζονται με την ομάδα… 

Υγ2. Δεν είναι μόνο η βράβευση του Νίκου Γκάλη και το Hall of Fame. Είναι η ομιλία του. Ελάχιστες φορές έχω δει τόσο σύντομες και τόσο περιεκτικές ομιλίες. Για σεμινάριο. 

Υγ3. Στην Πόλη παίζουμε. Στην Υπέρλαμπρη και Υπέρτατη Πόλη…