ΛΑΘΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ

Τα λέγαμε προχθές με ένα φίλο. Είναι σε σχέση με μια κοπέλα μόνο που η λέξη που ταιριάζει είναι πόλεμος. Σκοτώνονται συνέχεια. Είναι τόσο περίπλοκο που λέτε και εσείς του facebook που όποιον  και αν από τους δύο ακούσεις, δίκιο θα του δώσεις. Αφού μου ανέπτυξε την επιχειρηματολογία του για το δίκιο του και το άδικο της, στο τέλος με ρώτησε. Εσύ φίλε μου ύποπτε τι λες; 

Θα σου πω μια ιστορία φίλε μου, αποκρίθηκα και φαντασιώθηκα ότι είμαι ο Χόρχε Μπουκάι. 

Πριν από  8 χρόνια, όταν έκανα ραδιοφωνική εκπομπή σε σταθμό στα FM, με άκουγε φανατικά μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη. Με βρήκε και στο facebook και τα λέγαμε. Όταν μου έστειλε φωτογραφία της, έμεινα άναυδος. Καλλονή. Διάβαζε συνέχεια το blog μου, με έπαιρνε καθημερινά τηλέφωνο, μιλάμε για σφοδρό έρωτα. 

Αισθανόμουν κολακευμένος, δεν το πίστευα καλά καλά, μου άρεσε πάρα πολύ αλλά το Αθήνα Θεσσαλονίκη με προβλημάτιζε. Από την άλλη έλεγα πως «και αν είναι αυτή η ιδανική για μένα, να την αφήσω να φύγει;»

Μια Παρασκευή βράδυ που λες είχαμε κανονίσει να πάμε με φίλους να παίξουμε 5χ5. Την ώρα που έμπαινα στο αυτοκίνητο, χτύπησε το τηλέφωνο. 

Έλα, μου λέει. Είμαι στην Αθήνα. Ήρθα να σου κάνω έκπληξη!!! Φεύγω αύριο στις 7 το πρωί.

Εκείνη την ώρα από βλακεία, απειρία, αιφνιδιασμό, απάντησα το χειρότερο. 

«Ξέρεις μωρό μου επειδή έχω κανονίσει τώρα, να πάμε για μπάλα με την παρέα και δεν λέει να τους κρεμάσω την τελευταία στιγμή, να τα πούμε σε 2 ώρες; Μετά θα είμαι όλος δικός σου!» 

Ο βλάκας, ο ηλίθιος, ο γκασμάς! Γυναίκα που μπορούσε να είχε όποιον απλώς με ένα χαμόγελο, κατέβηκε για χάρη μου και εγώ πέταξα χαρταετό ! Δεν ήθελα να κακοκαρδίσω τους φίλους μου, να τους το χαλάσω, να μη φανώ ότι «ναι, τρέχω αμέσως» αλλά σκεφτόμουν με το ηλίθιο μυαλό μου ότι εντάξει σε δύο ώρες θα είμαι κοντά της και θα έχουμε όοοοοοολο το βράδυ δικό μας ! 

Η συνέχεια είναι αυτή που φαντάζεσαι και όχι αυτή που βλέπεις στις ταινίες. 

Την παρακαλούσα όλο το βράδυ.

Ξενέρωσε, θύμωσε, έφυγε, έκοψε επικοινωνία και δεν την είδα ποτέ…..

Έκανε τέτοια θυσία για εμένα, κάτι τόσο μεγάλο και αντί να το εκτιμήσω, αντί να τα παρατήσω όλα, αντί να διανύσω 1 χλμνα βρεθώ κοντά της όταν εκείνη έκανε 500, πήγα να βάλω γκολ.

Γκολ στα μούτρα μου ρε ! 

Το σκυλομετάνοιωσα, σε ταξίδια αναμνήσεων χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο αλλά ήταν πολύ αργά. 

Της χάλασα της κοπέλας όλο το σκηνικό, όλη τη φαντασίωση, όλο το πάθος. 

Φέρθηκα ως κόπανος. 

Παρά τα επιχειρήματα, παρά τα παρακάλια, παρά   την προσπάθεια, παρά τις γονυκλισίες, εκείνη την ώρα δεν μου έκοψε. Δεν μπόρεσα να προβλέψω ότι θα την πείραζε τόσο πολύ και πως ήταν λάθος μου. επέμενα πως σε δύο ώρες δεν έγινε και τίποτα, αλλά έγινε και παρά έγινε. Όταν ο άλλος κάνει τέτοια κίνηση, πρέπει να κόψεις το λαιμό σου να είσαι εκεί. Δεν γίνονται όλα στη ζωή και τις περισσότερες φορές πρέπει να διαλέξεις. Να επιλέξεις. Επέλεξα να μην αφήσω κανέναν δυσαρεστημένο και τελικά δυσαρέστησα αυτή που σίγουρα δεν ήθελα. 

Οπότε λοιπόν φίλε μου, πες μου όσα επιχειρήματα θέλεις, κατέληξα. Επί της ουσίας αν δεν έχετε αναπτύξει δικλείδες βαθιάς επικοινωνίας, συγχώρεσης και το να προσπαθεί ο ένας να μπαίνει στη θέση του άλλου, δεν σε βλέπω για πολύ. 

Άσε λοιπόν τα λογικά επιχειρήματα, ζήτα μια συγγνώμη, κάνε μια νέα αρχή με περισσότερη αγάπη και λιγότερο εγωισμό τύπου ποιος έχει δίκιο και άδικο, μπας και το σώσεις. Εφόσον βέβαια σε ενδιαφέρει και τη θέλεις…