ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΒΥΘΙΣΤΗΚΑΜΕ ΑΥΤΑΝΔΡΟΙ

Ο δημοσιογράφος για να έχει δουλειά πρέπει να μπορεί να διηγηθεί Εθνικούς θριάμβους ή εθνικές καταστροφές. Ειδικά στην εποχή μας πρέπει τα άρθρα του να βρίθουν τερατολογιών και όποιος προσπαθήσει να γράψει κάτι της προκοπής, στην ουρά περιμένει ο επόμενος. 

Ένας πολύ καλός τρόπος λοιπόν είναι να καλλιεργείς πολύ υψηλές προσδοκίες. Αν εγώ πιστεύω πως σε μια κούρσα 100 μέτρων θα νικήσω τον Γιουσεϊν Μπολτ, μετά σπαραξικάρδια θα σου διηγηθώ πως έχασα. 

Όσοι με παρακολουθείτε, από την πρώτη στιγμή της διοργάνωσης έλεγα πως δεν έχουμε καμία ελπίδα. Οπότε το τελικό αποτέλεσμα δεν με εξέπληξε. Μείναμε στην αρμάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη που και θαύματα έκανε και ματς γύριζε και συνέθετε μοναδικές στιγμές στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και με την απόδοση της και με το ήθος της. Τώρα ξαφνικά σας πείραξε ο Κατσικάρης και το ρόστερ της ομάδας μας κύριοι δημοσιογράφοι;;; Δεν τα βλέπατε αυτά; 

Οι Κροάτες έχουν καλύτερη ομάδα. Έχουν τον παικταρά που λέγεται Μπογκντάνοβιτς και βάζει τη μπάλα στο καλάθι. Έχουν καλύτερους σουτέρ. Εμείς με τη φιλοσοφία του λίγο από όλα, είμαστε καταπληκτικοί στα εύκολα παιχνίδια και στα ντέρμπι τρικυμία. Ελπίζω ο Αντετοκούμπο να γίνει μεγάλος σκόρερ. Μέχρι τότε όμως θα έχουμε πρόβλημα ως ελληνικό μπάσκετ. 

Καλώς ή κακώς παίκτες επιπέδου Εθνικής Ομάδας δεν έχουμε 50. Περί τους 15 είναι όλοι και όλοι.  Αν λοιπόν κάποιοι βαριούνται να πάνε, άλλοι τραυματίζονται, άλλοι παθαίνουν θλάση στα φρύδια τους και άλλοι έχουν κάκωση στην κόμμωση τους, τότε μοιραία έχεις μια εθνική ομάδα που πάνε για πρώτη φορά 6 νέα παιδιά και πέφτουν στα βαθιά. Με στενοχωρεί πάρα πολύ η έλλειψη πατριωτισμού των Ελλήνων παικτών την ώρα που οι άλλες εθνικές ομάδες κατεβάζουν τους καλούς τους, τους καταπονημένους, τους κουρασμένους και πάνε για να χαρίσουν στους λαούς τους ένα χαμόγελο. Οι δικοί μας από την ευμάρεια κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους. 

Οι ριψάσπιδες !

Θα έπρεπε να υπάρχει μια πιο ομαλή διαδοχή. Το καλύτερο για μένα είναι μέχρι 3 ανά διοργάνωση. Να μπορέσουν να αφομοιωθούν και να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της ομάδας και να μην χαθούν όλα όσα χτίσαμε με τόσο κόπο. Παράδειγμα τρανό η Εθνική ποδοσφαίρου. Είναι τέτοια η πενία του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα που μόλις τελείωσε η φουρνιά του 2004, βυθιστήκαμε στον πάτο. 

 Πάτο στο μπάσκετ δεν πιάσαμε. Μπορούμε όμως να δούμε μερικούς επιμέρους τομείς, τι πήγε στραβά: 

Α) Ο Φώτης Κατσικάρης επέλεξε τον Μπόγρη. Καλά έκανε καθώς ο Γιώργος είχε μια καλή σεζόν στον καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης μόνο που δεν τον έβαλε να παίξει ούτε καν στα …φιλικά με το Ιράν και το Μεξικό. Με δεδομένες τις απώλειες στους περιφερειακούς παίκτες και στην έλλειψη σουτέρ, θα προτιμούσα να πάρει τον Φώτση. Μόνο για αυτό. Για 5-7 ποιοτικά λεπτά που ο Αντώνης θα ήταν υπερπολύτιμος με τα σουτ του. Ειδικά στο σημείο που κάναμε τον νυν υπερ πάντων αγώνα και καλύψαμε 24 πόντους διαφορά με τους Κροάτες, η ομάδα τα έφτυσε. Εκεί ήθελα τον Φώτση να δώσει τις απαραίτητες επιθετικές ανάσες. Ο Μπόγρης έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Αν πχ είχαμε τον Σλούκα και τον Πρίντεζη τότε δεν θα χρειαζόταν ο Αντώνης. 

Β)  Στο ματς με τους Κροάτες μου έκανε εντύπωση μια κίνηση του Κατσικάρη που την ερμηνεύω ως φοβική. Κάνει μια σβουριχτή τάπα στη μάπα του Μπογκντάνοβιτς ο Αγραβάνης και ….τον πέταξε έξω ! Τον έκανε αμέσως αλλαγή επειδή τόλμησε το παιδί και την πανηγύρισε! Εμ για αυτό γίναμε φλώροι... 

Γ)  Η δικαιολογία είναι πως η ομάδα μας μαζεύτηκε μόλις για 15 μέρες. Μα και οι άλλοι για τόσο μαζεύτηκαν ! Δεν πρωτοτυπήσαμε ! Αυτό που σίγουρα δεν είδαμε είναι μια τακτική να μασκαρέψουμε τις αδυναμίες μας δια της τακτικής και παίζαμε όλα και όλα δύο συστήματα. Το ένα ήταν «η μπάλα στον ψηλό» όποιος και από τους Μπουρούση – Κουφό ήταν στο παρκέ και το άλλο σύστημα ήταν «κάνε ότι γουστάρεις. Μπορείς» Έτσι παίζουμε στο μπάσκετ της γειτονιάς. 

Δ) Αυτό που επίσης δεν χώνεψα ήταν την επιλογή Αθηναίου έναντι του Ντόρσι. Ότι ο καλός Γιάννης θα παίζει τρίλεπτα και δεν θα μιλάει και ξέρει από Ευρώπη; Ότι δεν μπορεί το παλικάρι, ότι ο Ταϊλερ είναι 10 φορές καλύτερος και ότι εκ των πραγμάτων θα έπαιζε – όπως και έγινε – πολύ περισσότερο και θα έπρεπε να είναι κάποιος που να έχει επιθετικές αρετές, αυτό δεν το σκεφτήκαμε;  

Από τους παίκτες αυτός που ήταν τεράστια απογοήτευση για μένα ήταν ο Καλάθης. Επιθετικά ανύπαρκτος και δεν βοήθησε καθόλου. Δεν είναι μόνο οι πάσες αλλά η ουσία του μπάσκετ είναι αυτό που λέει το επιθετό του. Το καλάθι. Με τις ελλείψεις που είχαμε δε, εκεί τον περιμένεις να σου καθαρίσει τη μπουγάδα. Τελικά νομίζω πως ο συμπαθής Νικ είναι ίσως ο πιο υπερτιμημένος παίκτης των τελευταίων 10 ετών. Πιέστηκε ο Παναθηναϊκός για να του προσφέρει ένα ηγεμονικό συμβόλαιο για να τον χρίσει ηγέτη και αντικαταστάτη του Διαμαντίδη αλλά  δεν μπορέι να προσφέρει επιθετικά. Ο Μήτσος μπορεί να μην ήταν πρώτος σκόρερ αλλά ήξερες πως το κρίσιμο σουτ, το μεγάλο τρίποντο, θα σου το έβαζε. 

Για τον Αντετοκούμπο δεν θα πω το εύκολο ότι είχε κακή απόδοση με την Κροατία. Μην τρώγεστε. Φαντάσου που θα είμασταν αν δεν τον είχαμε και αυτόν.  Το παιδί μέχρι πρόπερσι το ήξερε η μάνα του και πέντε φίλοι του στα Σεπόλια. Θα μάθει. Από πέρυσι πάντως που βολόδερνε στις γωνίες στις επιθέσεις της Εθνικής, φέτος έδειξε πως θέλει να είναι ο ηγέτης. Ο καιρός γαρ εγγύς… 

Θα μου πεις εύλογα να διώξουμε τον Κατσικάρη. 3 καλοκαίρια με αποτυχίες είναι πολλά. Αν είναι να έρθεις πίσω ο Γιαννάκης, χαλάλι. Αλλιώς όχι. Δεν βλέπω σε τι θα ωφελούσε. Καλούς προπονητές έχουμε και τους εξάγουμε. Δεν μου αρέσουν οι συχνές αλλαγές. Η ομάδα μας διανύει μια μεταβατική περίοδο και θα προτιμούσα να παραμείνει μέχρι την επόμενη διοργάνωση. Αν φάμε και εκεί σφαλιάρα, ο αμέσως επόμενος θα πρέπει να είναι ο Ιτούδης.