ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΟ ΣΟΟΥ

Την περίμενα εδώ και καιρό αυτή τη συζήτηση στη Βουλή. Θυμάμαι το Δραγασάκειο ρηθέν περί ονομάτων που θα αποκάλυπτε η κυβέρνηση του Σύριζα και μέχρι χθες άκουγα πως ο Αλέξης θα κάνεις πάταγο με τις αποκαλύψεις του. 

Το σύνηθες στερεότυπο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «άνθρακας ο θησαυρός» αλλά δεν έχω καμία διάθεση να αδικήσω τον άνθρακα που μας προσφέρει ενέργεια και το ψήσιμο ψαριών και μπριζολών. 

Η πραγματική χρησιμότητα της χθεσινής ολομέλειας ήταν : 

1. Να ξεχαστεί το θέμα Μουζάλα και την Συριζαϊκή εκδοχή της Μακεδονίας και να περάσει στα ψιλά η αθλιότητα Καμμένου που ενώ μας είχε πρήξει με τα επαναστατικά, πέρασε σκούπισε και τελείωσε δια του «λεκτικού λάθους». Δεν έχω καμία αμφιβολία πλέον: Οι Τούρκοι να φτάσουν να καπνίζουν ναργιλέ στον Παρθενώνα ο Καμμένος θα μείνει κολλημένος στο υπουργείο του. 
2. Να φύγει η συζήτηση από το μεταναστευτικό και τους αβάσταχτους φόρους που έρχονται και να λέμε άλλα αντί άλλων. Πιστεύει ο Τσίπρας ότι με το να κερδίσει 2-3-4 μέρες που θα απασχολούνται τα μαζικά μέσα επιρροής με τη Βουλή, θα λυθούν τα προβλήματα; 

Κατά τα άλλα: 

1. Ο Τσίπρας παρουσίασε νομοθετικές ρυθμίσεις που υποτίθεται πως έδεναν τη δικαιοσύνη γιατί θα δίκαζε κατά τους νόμους αυτούς. Μάλιστα. Γιατί 1,5 χρόνο δεν τους κατήργησε; Τι μας τα λέει; Ως σχολιαστής;
2. Εξεταστική για τα δάνεια στα κανάλια και στα κόμματα. Καμία αντίρρηση. Κάντε τη. Αλλά θέλω όμως και να καταλάβω γιατί μπήκαμε στα capital controls και ενώ είχαμε ένα ανακεφαλαιοποιημένο τραπεζικό σύστημα, κατέρρευσε, έτσι;
3. Για τα περί Μαυρίκου και Φράγκου δεν έχει νόημα η συζήτηση καθώς αυτή η υπόθεση είναι στη δικαιοσύνη. Επειδή έχουμε δει «σκάνδαλα» και σκάνδαλα και να μη συμβαίνει τίποτα, κρατάω μικρό καλάθι.
4. Για τις καταγγελίες περί παρέμβασης Παρασκευόπουλου και Παπαγγελόπουλου, αφού θα έχουν την επιτροπή διαφάνειας, τσάμπα καίει η λάμπα. Πάντως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους που εισαγγελέας κάνει μήνυση σε υπουργό για παρέμβαση στο έργο του..

Άρα λοιπόν τι έγινε εχθές;

Μηδέν εις το πηλίκο. 

Υγ. Αλήθεια, εκείνος ο Νικολούδης τι απέγινε; Ούτε μιλάει, ούτε λαλάει και τίποτα δεν μάθαμε. Βρήκε τίποτα;