ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ

Ήθελα να περάσει χθες ο Ολυμπιακός. Να κερδίσει μερικούς επιπλέον πόντους το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, για να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας στα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά σαλόνια. 

«Έλα μωρέ τώρα που κλαίγεστε. Τυχάρπαστοι, πουθενάδες, σηκώσατε και κεφάλι. Είμαστε ένα τεράστιο brand, κάνουμε επενδύσεις, χώνουμε χρήμα, παίρνουμε τίτλους και προχωράμε. Αντί να κλαψουρίζετε για τη διαιτησία, να κοιτάξετε να φτιάξετε ομάδα. Στο κάτω κάτω της γραφής πάντα το μεγάλο ψάρι έχει τη σχετική εύνοια. Δεν έχει να κάνει. Να βρείτε επενδυτές, να φτιάξετε ομάδα και τα ξαναλέμε»

Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των οπαδών του Ολυμπιακού όταν συζητούν ( αν είναι αυτό εφικτό ) με οπαδούς των άλλων ομάδων. 

Από χθες μπορούν να το ακούσουν και από τους οπαδούς της Μάνστεστερ Γιουναϊτεντ. Να διαπιστώσουν και πως ακούγεται δηλαδή… Ίσως σε μια λάμψη αυτοκριτικής να το καταλάβει και ο Στέλιος Γιαννακόπουλος που χθες μεμψιμοιρούσε για τη διαιτησία αν θυμηθεί και τις δικές του βουτιές μετά σταυροπροσκυνήσεως. 

Δυναστείες στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουμε γνωρίσει και άλλες. Ο Παναθηναϊκός είχε τη δική του και η ΑΕΚ τη – μικρότερη – δική της. Το μίσος που συγκεντρώνει ο Ολυμπιακός δεν έχει προηγούμενο. Όπως το πάει, σε λίγο η παράγκα του Σωκράτη θα μοιάζει σαν μια συνέλευση του παραδείσου με την αγία τριάδα, τους αγίους, τα χερουβείμ και τα σεραφείμ.  

Χτίστηκε στην παράγκα, αλλά τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός είναι αναμφισβήτητα ο μακράν καλύτερος όλων. Το θέμα είναι πως παραμένει ένας στυγνός νταβατζής. Μια φορά που είναι να χάσεις, χάσε ρε αδερφέ δεν θα πάθεις και τίποτα. Αν το κύπελλο το έπαιρνε πέρυσι ο Αστερας Τρίπολης, δεν ερχόταν και ο Αρμαγεδδών! Έχει καμιά τρομακτική σημασία αν το πρωτάθλημα θα το πάρεις με 20 βαθμούς διαφορά ή με 8;

Ίσως για αυτό ο καλός Θεός του ποδοσφαίρου δεν πρόκειται να δώσει ποτέ στον Μαρινάκη τη χαρά να πάρει πρωτάθλημα αήττητος αν και έχει τη δυνατότητα δεδομένης της διαφοράς δυναμικότητας του Ολυμπιακού και όλων των υπολοίπων. Πάντα κάτι θα στραβώνει και φέτος χοντροστράβωσε. 3 γκολ από τον ΠΑΟ, 3 από τη Γιουνάϊτεντ και 2 από τον ΠΑΟΚ και ο στρατευμένος ή φοβισμένος μέσος δημοσιογράφος, αρθρογραφεί περισπούδαστα πως οι αμυντικοί του Ολυμπιακού είναι μήλα της έριδος για τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους! 

Επιπλέον δε, ο στρατευμένος ή φοβισμένος μέσος δημοσιογράφος αρθρογραφεί περισπούδαστα για τη μεγάλη χθεσινή επιτυχία του Ολυμπιακού. Tα διαβάζω και μειδιώ. Ελαφρώς.  

Το χθεσινό παιχνίδι ήταν ξεκάθαρα μια μεγάλη, μια οικτρή αποτυχία και για τον Ολυμπιακό και για το ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί: 

Α) Αποδεικνύει πως οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν κανένα ειδικό βάρος στη φανέλα τους. 

Β) Αν δεν μπορείς να αποκλείσεις αυτή τη Γιουνάϊτεντ που έχει τα μαύρα της τα χάλια και έπαιζε σαν την Προοδευτική, τώρα που τη βρήκες πτώμα να γράψεις το όνομα σου στην ιστορία,  πότε θα το κάνεις; 

Γ) Ύστερα από 15 χρόνια στο champions league δεν μεγάλωσες καθόλου; Δεν έχεις αποκτήσει μια οντότητα ώστε να υπερασπιστείς το 2-0 στην έδρα σου;

Δ) Όταν λες ότι περνάς σε άλλο επίπεδο αυτό το κάνεις με τις νίκες. Ούτε με τις συντριπτικές ήττες, ούτε με τα παραλίγο, ούτε με τα παρά τρίχα, ούτε με τα αχ ούτε με τα βαχ. 

Ε) Τα γκολ που δέχθηκε χθες ο Ολυμπιακός,  είναι μια παρωδία και δείχνουν ότι παραμένεις φτωχός και άθλιος συγγενής. Ένα πέναλτι που έπρεπε να σου κόψει να μην το κάνεις γιατί δεν ήθελε και πολύ ο οποιοσδήποτε διαιτητής να το δώσει. Ένα παιδικό γκολ στο τέλος του ημιχρόνου στο σημείο ακριβώς που έπρεπε να κάνεις την καθυστέρηση της χελώνας για να πας στα αποδυτήρια. Και ένα φάουλ που προήλθε από ανύπαρκτο μαρκάρισμα αλλά διάολε, το χτύπημα δεν ήταν δα και του Ζουνίνιο! Ούτε καν του Τσιάρτα! Το πιο κρίσιμο αγώνα της χρονιάς έδινες και έκανες εκδρομή στο Λονδίνο με γυναίκες και παιδία και τον Μίτσελ να δηλώνει έτοιμος για τη Ρεαλ. Καλά, πέρασε πρώτα τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο γιατί τα καρντάσια σε περιμένουν θυμωμένα.. 

ΣΤ) Το να γεμίζεις μια ενδεκάδα με αλλοδαπούς μισθοφόρους ( δύο γηγενείς Έλληνες και ο Χολέβας όλοι και όλοι) δεν σημαίνει ότι έκανες και κάτι σημαντικό. Απλώς ομόρφυνες τη βιτρίνα μιας μπίζνας που λέει και ο θεόρατος Ψωμιάδης. Ποιον έχει σημαία σήμερα ο Ολυμπιακός; Ηγέτη; Προσωπικότητα; Τον Τσόρι που ήρθε χθες; 

Ζ) Το αμυντικό πάθος που χρειαζόσουν χθες, το βγάζουν οι Έλληνες παίκτες. Την πίστη για το γκολ την κάνει η αξία αλλά και η φανέλα. Φτάνεις κοντά, βάλτο το ρημάδι να τελειώνουμε! Τι αναιμικά σουτάκια είναι αυτά; Τόσο πολύ φοβάσαι ότι είσαι κοντά στην επιτυχία; 

Για το παιχνίδι καθ’αυτό, για μένα είναι απλά τα πράγματα. Όσο χάλια και να είναι η Μάνστεστερ, δεν παύει να είναι Μάνστερστερ. Εντός έδρας παίζει και θα σου κάνει φάσεις και θα σε πιέσει και θα σε ζορίσει. Όσο πεσμένη και αν είναι, δεν είναι ίδια τα μεγέθη. Η Γιουνάϊτεντ είναι ομάδα θρύλος στην ιστορία του θεσμού και ακόμα και όπως είναι, δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Όσο κοστίζει ο Ρούνεϊ, κάνουν 10 super league μαζί. 

Δεν φταίει κανένας Μιτσέλ, κανένα τσαφ και κανένας Ρομπέρτο. Ειδικά για αυτόν θα ήταν αχαριστία να το πει κανείς αυτό. Φταίει ότι ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη δεν έχει κανένα ειδικό βάρος. Έφτασε στην πηγή και δεν είχε το σθένος να πιεί νερό. Έκανε ευκαιρίες και δεν έβαλε ένα γκολ. Τόσο απλά. 

Καλώς τα παιδιά, 3-0 που θα έλεγε και τρισμέγιστος Αλέφαντος. 

Βέβαια, εύκολα μπορείς να υποστηρίξεις ότι ανέβηκες επίπεδο και μπράβο για την έστω πρώτη νίκη αλλά γρήγορα ξεχνάς ότι είχες τον καλό Ρομπέρτο στους ομίλους και για αυτό πήγες εκεί που πήγες. Χρειάστηκες όμως και το κατιτίς παραπάνω αλλά δεν το είχες. Πρέπει να παίξεις 30 χρόνια στο champions league για να το αποκτήσεις; 

Το καλό της υπόθεσης είναι πως οι ημιτελικοί με τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο αποκτούν μια άγρια ομορφιά για να γελάσουμε και λίγο.

Δεν υπάρχει αυτοκρατορία που να μην έχει πέσει αλλά σημασία έχει ο κρότος της αποτυχίας…