ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, δεν πρόκειται να το διαβάσω. Δεν μπορώ ούτε να καταλάβω ούτε τα μεγάλα ιδεώδη, ούτε τα σπουδαία ιδανικά πάνω στα οποία σκοτώθηκαν άνθρωποι εν καιρώ ειρήνης. Δεν με ενδιαφέρει καν. 

Δεν ψέγω κανέναν που θα θελήσει να το διαβάσει. Η περιέργεια και η επιθυμία είναι οι κινητήριες δυνάμεις για ότι καλό και κακό βλέπουμε στον μάταιο τούτο κόσμο αλλιώς θα παραμέναμε ως «ανώτερα θηλαστικά»  στις σπηλιές.  

Σε αυτά τα βιβλία, το θέμα είναι αν πρέπει να φτάσουν στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. 

Αν ναι, τα αφήνουμε όλα και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαβάσει και να επηρεαστεί από ότι θέλει. Αν όχι, τότε μάλλον αργήσαμε. Έπρεπε να είχε απαγορευθεί και «ο αγών μου» του Χίτλερ. Για κάποιους άλλους και τα βιβλία του Λιακόπουλου. Για άλλους όλα τα θρησκευτικά βιβλία ως σκοταδιστικά και για άλλους θα έπρεπε να κυκλοφορεί μόνο η Καινή Διαθήκη και άντε μερικά ιστορικά που να μας συμφέρουν. 

Κουκουρούκου μανταλάκια δηλαδή. 

Όταν ένα βιβλίο ξεκινά να τοποθετείται στα ράφια, να πωλείται και να σημειώνει επιτυχία, είναι τουλάχιστον αστείο να κάνεις διαμαρτυρίες με πλακάτ στο δρόμο σαν την κυρία Λουκά, μελοδραματικές  συνεντεύξεις τύπου και να τα χώνεις στον Λιβάνη. 

Δεν υπάρχει καλύτερη διαφήμιση από αυτό. 

Η περιέργεια θα αυξηθεί όπως και οι πωλήσεις. Γεωμετρικά. 

Τολμώ δε να εκφράσω πως όπως κατηγορείς τον Κουφοντίνα ότι πουλάει με αίμα, σχεδόν το ίδιο κάνεις και εσύ εξασφαλίζοντας δημοσιότητα. Είτε για πολιτικό όφελος είτε γιατί μέχρι χθες δεν σε ήξερε άνθρωπος. Σε περίπτωση που με διαψεύσεις, ρώτησε τον εαυτό σου αν είχες δει έστω μια φωτογραφία του γιού του Μομφεράτου. Σήμερα τον έμαθε όλη η Ελλάδα. 

Ένα από τα πράγματα που πρέπει να αποφασίσουμε σε αυτή τη χώρα είναι τι τελικά θέλουμε. Λέμε πως έχουμε δημοκρατία. Οπότε καλώς εκδίδεται το βιβλίο. Οι Συριζαίοι υποστηρίζουν πως έχουμε χούντα – στις περιπτώσεις που πάει να μπει ένα φρένο στην ασυδοσία. Τότε κακώς εξεδόθη το βιβλίο αφού η χούντα έπρεπε να το κόψει. 

Άρα έχουμε μια χούντα με δημοκρατικό φρόνημα που δεν εμπόδισε στην έκδοση του βιβλίου.  

Το θέμα είναι πάντα μα πάντα το φίλτρο, η αισθητική, το κριτήριο και εν τέλει η ευθύνη του κάθε πολίτη. 

Όταν το ελληναριό υποστηρίζει με τον χρόνο του και τα χρήματα του τις – μπλιαχ – αθλητικές εφημερίδες, δεν με πειράζει καθόλου μα καθόλου ο mr απαλλοτρίωση. 

Μαγκιά των εκδόσεων Λιβάνη για την εμπορική κίνηση ματ και όποιος θέλει να επιβραβεύσει τον Κουφόντινα με τον χρόνο του και τα χρήματα του είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιλογή του. 

Αν ο φόβος είναι να μην εμπνευστούν κάποιοι  και μετά από χρόνια πίσω από της φυλακής τα σίδερα γράψουν το  «γεννήθηκα 18 Νοέμβρη» αυτό δεν μπορεί να αποτραπεί. Και σίγουρα όχι με αυτόν τον τρόπο.  

Στην εποχή του ίντερνετ, το βιβλίο θα κυκλοφορούσε με mail ή στην παρανομία. Ακόμα και με συνεχή posts στο koufontinas.blogspot.