BEING AN ACTIVE MEMBER

Η γειτονιά μου είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της υποβαθμισμένης συνοικίας που ζω στο κέντρο της Αθήνας. 

Έχει λίγων ορόφων πολυκατοικίες και αρκετές μονοκατοικίες. Σε πείσμα της εποχής, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες είναι μειοψηφία, έχει κρατήσει στοιχεία γειτονιάς γιατί διαθέτει τοπική αγορά. 

Φούρνο, ψιλικατζίδικο, προποτζίδικο ( έτσι τα λέγαμε παλιά ) φαρμακείο, δύο καφενεία για ηλικιωμένους, περίπτερο, μανάβικο, κομμωτήριο, υδραυλικός, ράφτης, δευτερο ψιλικατζίδικο, σουβλατζίδικο, μπιλιαρδάδικο και δύο καφετέριες για νέους. 

Η κρίση τα έφερε έτσι και το περίπτερο, το δεύτερο ψιλικατζίδικο, το μπιλιαρδάδικο, η μια καφετέρια για τους νέους και το σουβλατζίδικο έκλεισαν. 

Η γειτονία μου ουσιαστικά ξεκινά από τη δεύτερη καφετέρια που έμεινε και η αγορά συνεχίζεται με όλους τους άλλους. Πριν την καφετέρια, υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι. 

Σε αυτή την καφετέρια δεν πολυπήγαινα καθώς μου φαινόταν ...κόπος, να ετοιμάζομαι, να ντύνομαι, για να πάω 50 μέτρα πιο κάτω από το σπίτι μου. Ο «μαγαζάτορας» είχε προβλήματα με μια ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος στην πολυκατοικία που είναι πάνω από την καφετέρια γιατί κάθε λίγο και λιγάκι του έφερνε ως παραπονούμενη την αστυνομία με αστείες δικαιολογίες. Ωραίο μαγαζί, καθαρό, ο άνθρωπος δεν ενοχλούσε κανέναν και η μουσική, απ’έξω πέρναγες και δεν ακουγόταν καν. Μέχρι και οι ίδιοι οι αστυνομικοί χαμογελούσαν συμπονετικά. Ολόκληρη η πολυκατοικία δεν είχε κανένα πρόβλημα, μόνο αυτή η πυροβολημένη δημιούργησε θέμα. 

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, μετά από συνεχείς κλήσεις της αστυνομίας, κατάφερε τελικά και του έκλεισε το μαγαζί για ένα μήνα. Από τότε άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια γιατί πέρναγες στις 10 το βράδι και ήταν σαν ξημερώματα. Λειτούργησε ως ντόμινο με αποτέλεσμα να κλείνει και ο φούρνος νωρίτερα και αμέσως μετά και ο ψιλικατζής. 

Πριν από λίγες μέρες το καφέ ξαναέκλεισε και μάλλον οριστικά. 

Θύμωσα. 

Αν την καφετέρια την είχαν Τσετσένοι αυτονομιστές, θα καθάριζαν αλλιώς και η προβληματική κυρία στην καλύτερη θα είχε νοικιάσει αλλού διαμέρισμα και στη χειρότερη θα αγνοείτο η τύχη της. 

Ο Έλληνας όμως χωρίς μίσος είναι μισός. Αν δεν βγάλει το μάτι του άλλου δεν μπορεί να ζήσει.

Θύμωσα και πήγα και κόλλησα έξω από το καφέ μια ανακοίνωση. 

Με είδε ο ψιλικατζής, τη διάβασε πρώτος και με συνεχάρην. Μετά από λίγες ώρες η ανακοίνωση αυτή ξηλώθηκε αλλά την ξανακόλλλησα πιο καλά αυτή τη φορά. 

Ήμουν αποφασισμένος πως αν την ξαναξήλωνε, να την έδινα ( ευτυχώς που το είχα προβλέψει και είχα αποθηκεύσει το αρχείο ) στον μαγαζάτορα να την κολλήσει μέσα από το μαγαζί. Όταν τη διάβασε ήθελε να με βρει να με ευχαριστήσει ( σκέψου, ούτε καν έχουμε συστηθεί ) και η σύζυγος του δάκρυσε από συγκίνηση. 

Η ανακοίνωση είναι η εξής: 

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΦΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ, ΜΑΣ ΖΗΜΙΩΝΕΙ ΟΛΟΥΣ.

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΚΑΘΩΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΨΙΛΙΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΙ, Η (…οδός μας) ΜΟΙΑΖΕΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 3 ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ. 

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΠΛΗΤΤΟΝΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΩΣ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΦΕ, ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΟΠΑΠ ΤΟΥ κ.(το όνομα του ιδιοκτήτη). ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ… 

Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΘΕΛΕΙ ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΕ ΦΩΣ, ΜΕ ΖΩΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΝΕΚΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΜΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΕΝΑ ΚΑΦΕ Ή ΕΝΑ ΠΟΤΟ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΕΡΙΟΧΗ. 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΦΕ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΤΟΡΠΙΛΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ. 

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ «ΘΕΜΑΤΑ», ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ( ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΠΟΛΥ)   Ή ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ. 

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ,

ΕΝΑΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ Ή ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ. 

Αφού λοιπόν είδε η περίεργη ότι ήμουν αποφασισμένος και την ξανακόλλησα, μου έγραψε μια ιδιόχειρη απάντηση και την κόλλησε και αυτή με τη σειρά της! 

Δες τη και άμα βγάλεις άκρη σφύρα μου

Αυτό με τις 2-3-4 που γράφει είναι μούφα. Τις καθημερινές δεν έμενε τόσο αργά ανοιχτή και όταν επέστρεφα στο σπίτι μου και περνούσα απ'έξω, ούτε καν ακουγόταν.

Με είδε ο ψιλικατζής και καταλαβαίνεις ότι η κίνηση μου έγινε αμέσως talk of the town. Όλοι στάθηκαν έξω από το κλειστό καφέ για να διαβάσουν το κείμενο μου και το δικό της. Όσοι είχαν ήδη ενημερωθεί – γειτονιά γαρ -  μου έδιναν συγχαρητήρια και όσοι δεν ήξεραν ( έτυχε μπροστά μου στο προποτζίδικο ) έλεγαν «μπράβο στον μάγκα που τα έγραψε». 

Το κίνητρο μου δεν ήταν τα σχόλια των άλλων. Για αυτό άλλωστε δεν το υπέγραψα και δεν έψαξα να βρω τον μαγαζάτορα. Δεν αποσκοπώ άλλωστε σε κάτι, ούτε νοιώθω ότι έκανα κάτι σημαντικό. Αυτό κανονικά θα έπρεπε να το κάνουν και πιο επίσημα, οι επαγγελματίες της γειτονίας που έχουν και όφελος. 

Ήθελα να εκφράσω ένα γαμώτο. 

Να εκφράσω μια δημόσια αποστροφή σε αυτόν τον παραλογισμό γιατί συνηθίσαμε να κοιμόμαστε, να δεχόμαστε και να ανεχόμαστε. Να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. 

Για μια καφετέρια, σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας που δίνει ζωή και λειτουργεί ως φως στο σκοτάδι…