MONTY PYTHON AND THE HOLY GRAIL

Χμμμμ….

Θερινός κινηματογράφος.

Ζέστη.

Μπύρες.

Να δούμε κάτι να γελάσουμε ρε αδερφέ αλλά να εχει τύπο. Να μην είναι αμερικανιά.

Ετσι φτάσαμε στους ιππότες της ελεεινής τραπέζης των αγαπημένων monty pythons.

Να σου πω…

Τις σουρεαλιστικές στιγμές του τις είχε.

Το «φεύγα» οπωσδήποτε

Την αιχμηρή σάτυρα σε θεσμούς, αριστούργημα

Την τρέλα του ομοιως

Το αντε γεια σου και το ότι να ναι, σε ένα σύμπλεγμα που σε ξαφνιάζει και αναρωτιέσαι τι εχει παρακάτω.

Η αρχη διασκεδαστική και το τέλος παρανοϊκο.

The amazing monty pythons!

Αλλά αμαρτία εξομολογημένη:

Κάνει μπαμ ότι είναι του 1975 και τώρα πια μοιάζει φτωχή.

Αγαπώ τις αξίες του παρελθόντος αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τη σκουριά.

Βέβαια από το να δεις χολιγουντιανές χαζαμάρες, είναι καλύτερα.