THE GHOST WRITER

Ο παλιός στρατιώτης μπορεί να ξεθωριάζει αλλά δεν πεθαίνει.

Αυτή η φράση καρφώθηκε στο μυαλό μου όταν βγήκα από το σινε μετά τον «αόρατο συγγραφέα» του Πολάνσκι.

Μου άρεσε γιατί δεν εχει χάπι εντ και είναι τόσο καλοδουλεμένη που μετά φέρνεις στο μυαλό σου σκηνές, λόγια, στιγμιότυπα και συνδιάζεις το πάζλ.

Εξαιρετική δουλειά σε επίπεδο σκηνοθεσίας, μουσικής και φωτογραφίας.

Μόνο οι ηθοποιοί έλειπαν, αν εξαιρέσω την Kim Cattrall που ηταν καταπληκτική στο ρόλο της ευφυούς στρίγγλας. Ο Μπρόσναν ήταν άοσμος και άνευρος, ο Μακ Γκρέγκορ υπερτιμημένος και ενας τσιμεντόλιθος θα ηταν πιο ανθρώπινος από την  Ολιβια Γουιλιαμς.  

Το στόρι λέει ότι ενας συγγραφέας αναλαμβάνει να τελειώσει έναντι αδρής αμοιβής τη βιογραφία ενός πρωην Βρετανου πρωθυπουργού. Ο προηγούμενος συγγραφέας είχε ολως τυχαίως σκοτωθεί σε τροχαίο και ο νυν στην αρχή βαριέται μέχρι που βρίσκει κάτι σκοτείνο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…

Καλά δομημένη η ροη, δεν πλήττεις και οι ρυθμοί είναι αρκετά γρήγοροι. Δεν εχει πιστολίδι και αίμα αλλά με φόντο πολλα ατμοσφαρικά πλάνα το μυαλό σου δουλεύει και οι αισθήσεις σου είναι σε διέγερση. Σε βάζει στο τριπάκι να ψάξεις, να συνδέσεις πρόσωπα και πράγματα και η μεγάλη επιτυχιά της είναι σου μένουν εικόνες και μετά τους τίτλους τέλους.

Between the lines, η ταινία δεν στρογγυλεύει, δεν ωραιοποιεί και παρά το δραματουργικό της υπόθεσης λεει μερικές αλήθειες.

Μου άρεσε επίσης ο ασπρόμαυρος συμβολισμός.

Αφου μπαίνεις στο χορό ή τη γλιτώνεις και σε βλέπουν ως έναν σπουδαίο ή σε τρώει η μαρμάγκα.

Τέλος, δεν θα συμφωνήσω με τους σινεκριτικούς που βλέπουν ομοιότητες με τον Χίτσκοκ. Στις ταινίες του σερ Αλφρεντ, οι ηθοποιοί εμβαθύνουν στους ρόλους τους και στη ροη της ταινίας εμπεριέχεται μεγαλύτερη δράση. Αντίθετα στο ghost writer ουσιαστική δράση υπάρχει στα τελευταία 30 λεπτά. Το γεγονός ότι ο Χίτσκοκ γύριζε ασπρόμαυρες ταινίες, δεν σημαίνει πως όποιος χρησιμοποιεί ασπρόμαυρο, του μοιάζει!

Με άριστα το δέκα: 7