Ο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡ. ΠΑΡΝΑΣΟΥΣ

Στο άκουσμα του ονόματος «Τέρι Γκίλιαμ», πάντοτε μου έρχονται κατά νου οι ανατρεπτικοί Μοντι Παϊθονς, το αριστουργηματικό «Μπραζιλ», το συμπαθές the fisher king και το χαοτικό 12 monkeys.

Ετσι λοιπόν παρά τις όχι τόσο ενθουσιώδεις κριτικές πήγα στο σινε να δω την τελευταία του ταινία.

Αχ Τέρι, αχ Τέριμ, αχ παλικάριμ…

Μηδέν από μηδέν, μηδέν.

Τα παραμύθια για μεγάλους που λάτρεψα ηταν το big fish του Μπάρτον και το Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events του Σιλμπερλινγκ.

Να τα πάρεις σε DVD να με θυμηθείς.

Εν προκειμένω μιλάμε για μια συρραφή οπτικών εφε και μερικών εντυπωσιακών σκηνών χωρίς αρχη, μέση και τέλος. Δεν βγάζεις άκρη αλλα και δεν χρειάζεται να μπεις στον κόπο. Εχει μερικές απολαυστικές στιγμές όπως η μοντι-παϊθονιά που κοροϊδεύει την αστυνομία και η εναλλαγή των Ντεπ, Φαρελ και Τζουντ Λο σε σύντομα περάσματα με τον, θεος σχωρέστον, Λέτζερ και ο Τομ Γουεϊτς σε ρόλο Βρετανού μπάτλερ ανευ σέηκερ. Το τέλος δε, είναι τόσο γλυκανάλατο που δεν αντέχεται.

Σε γενικές γραμμές, δεν θα μου μείνει αξέχαστη, ούτε τη συνιστώ.

Από τον Γκίλιαμ περίμενα πολλά περισσότερα από έναν ευχάριστο χαβαλέ.

Ετσι λοιπόν αφου έκανα μια βόλτα από τα θεάματα, καιρός να παω να δω και μια σοβαρή ταινία….