Σε ένα απογευματινο απεριτιφ, βγηκαμε με φιλους και συζητησαμε 2 καυτα ζητηματα του ανθρωπινου γιγνεσθαι.
Ο ενας φιλος ελεγε πως η γιορτη του αγιου βαλεντινου είναι κατι το καταπληκτικο, το γουσταρει, όχι γιατι την πιστευει αλλα γιατι είναι ολη μερα στο μελι με την κοπελα του, με γουτσου γουτσου και τρυφεροτητα.
Ο άλλος ελεγε για την εμπορικοποιηση των παντων, για την ξενερωτη γιορτη, για τα εξοδα και τα αναγκαστικα δωρα. Ελεγε επισης πως ο ερωτευμενος δεν εχει αναγκη από σημαδουρα γιατι γιορταζει κάθε μερα.
Σε ότι αφορα την Τσικνοπεμπτη ο ενας ελεγε για το πώς επιτεθηκε στο κοκορετσι, πως ξεσκιζε τα παϊδακια και πως εκανε μια μπουκια τη μπριζολα.
Ο άλλος αναφεροταν στα ζωακια που ο ανθρωπος τα σκοτωνει, ότι είναι υποκρισια να τρωμε κρεας εκεινη τη μερα λες και τις υπολοιπες αρχιζουμε νηστεια ή δεν τρωμε ολες τις προηγουμενες κρεας και περιμενουμε την τσικνοπεμπτη
Και στα δυο συγκλονιστικα αυτά θεματα της καθημερινοτητας μας, η αποψη μου ηταν διαφορετικη.
Σε ότι αφορα τον αγιο Βαλεντινο, αν το ζευγαρι θελει με αφορμη αυτή την εστω εμπορικη και ξενερωτη μερα, να κανει κατι διαφορετικο από τα συνηθισμενα, να βαλει λιγο χρωμα στη σχεση, δεν βρισκω κατι κακο. Μου φαινεται εντελως υγιες να δραττεσαι μιας ευκαιριας και να σπας τη ρουτινα πηγαινοντας ένα βημα πιο περα. Το αν θα γιορτασεις και το πώς είναι δικο σου θεμα αναλογα βεβαια με τις δυνατοτες ( ολοι θα ηθελαν μια μαγικη νυχτα στο Παρισι αλλα ποσοι μπορουν; ) και την επινοητικοτητα σου.
Σε ότι αφορα την Τσικνοπεμπτη, εμενα μου αρεσει ως εθιμο για έναν λογο.
Την κοινωνικη συνευρεση των ανθρωπων.
Ειδικα στη μεγαλη πολη που συνηθιζουμε να χανομαστε, είναι μια ωραια ευκαιρια να βρεθεις με αγαπημενα προσωπα να πιεις ένα κρασι, να συζητησεις και να μην απομονωθεις στον υπολογιστη και στην τηλεοραση. Ας είναι και η τσικνοπεμπτη, ας είναι και ο αγιος βαλεντινος.
Δεν είναι αυτοσκοποι αλλα μεσα ώστε να ερθουμε πιο κοντα.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια