Φιλος, ελεγε ο προσωπικος μου Κουβανος εμπορος πουρων, είναι αυτος στον οποιο εισαι ο εαυτος σου.
Η προσθηκη του Suspect είναι πως Φιλος είναι αυτος που στα δυσκολα δεν σε αφηνει μονο..
Αυτές τις μερες βλεπω πολλα:
Βλεπω φιλους που μου κρατανε συνεχεια συντροφια
Βλεπω φιλους που εχουν μυριες υποχρεωσεις και βρισκουν εστω ένα – δυο λεπτα να παρουν ένα τηλεφωνο, να πουν μια καλησπερα, να δηλωσουν μια παρουσια
Ειδα και ανθρωπους που ουτε καν μπηκαν στον κοπο να με συλλυπηθουν
Ειδα και ανθρωπους που κολλησαν στον τυπο της διακριτικοτητας, εστειλαν ένα sms ή ένα mail τυπου «ότι θες εδώ ειμαι» και καθαρισαν
Λογω πειρας και λιγης μπυρας, εχω να σχολιασω ότι είναι απειρως καλυτερα να μην μπορεις ή να μην εχεις διαθεση να απαντησεις σε μια κληση ενδιαφεροντος παρα να μην εχεις καμια κληση.
Αν ερχεσαι σε δυσκολη θεση, ας μην παρεις ακριβως την ωρα της καταιγιδας αλλα εστω 2-3 μερς μετα… Σχεδον καγχαζω όταν ακουω το «δεν σε πηρα για να μην ενοχλησω, δεν ξερω και αν θελεις να μιλησεις αλλωστε»
Τοτε τι φιλος εισαι;
Για το αλκοολ και τον καφε;
Για τα πανηγυρια και τις γιορτες;
Αν καποιος θελει να περασει τον πονο του μονος του, δεν χρειαζεται να τον αγνοησεις. Αν δεν θελει, κλεινει το τηλεφωνο.
Πολλοι επισης ερχονται στην αμηχανια τυπου «τι να σου πω τωρα»
Δεν χρειαζεται να προσπαθησεις τρομακτικα να παραγεις φοβερα και τρομερα λεκτικα σχηματα.
Η παρουσια, η συντροφια και η ακροαση είναι εξισου σημαντικες και δινουν κουραγιο.
Στη δικη μου περιπτωση Δοξα τω Θεω, οι φιλοι ηταν πολλοι και οι «ανθρωποι» ελαχιστοι.
Οι Φιλοι φαινονται στα δυσκολα. Και στα δυκολα φαινεται η αληθεια.
Παρα τον πονο και τα τρεχαματα, τουλαχιστον υπαρχει και ένα θετικο.
Είναι οι στιγμες που ξεχωριζεις και ξεδιαλεγες ποιους εχεις διπλα σου….
Μην αφηνετε στα δυσκολα τους φιλους σας μονους.
Να ειστε κοντα.
Ναι μεν διακριτικα και προσεκτικα, αλλα κοντα…
8 Λογομαχιες:
Ετσι είναι Suspect όπως τα λές!
Οι δύσκολες αλλά και οι χαρούμενες ακόμα καταστάσεις είναι αυτές που σε κάνουν να καταλάβεις ποιός είναι πραγματικός φίλος και ποιός όχι.
Εύχομαι να έχεις δίπλα σωστούς και καλούς ανθρώπους και ανθρώπους που να
ξέρουν να αγαπάνε τον συναθρωπό τους.
Εισαι πικραμένος φίλε Suspect .
Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να βιώνει τους πόνους του ....
Θυμάμαι , όταν πέθανε η μητέρα μου ήταν Κυριακή της Αποκρηάς και η κηδεία της εγινε ανήμερα Καθαρή Δευτέρα , ημέρα γιορτινή ... Ήμουν μόνη , με τον σύζυγο (τα παιδια μου δεν τα έπαιρνα ποτέ στις κηδείες - και δεν έχω αδέρφια) .... Ένοιωσα τόσο μόνη ... Περνώντας όμως ο καιρός το φιλοσόφησα .... Με τον καιρό ... "μαλακώνουν" και θαμπώνουν όλα ...
Σου εύχομαι να είσαι εσύ πάντα υγιής στο σώμα αλλά και στον νου , για να μπορείς να τον θυμάσαι και να γεμίζεις την ψυχή σου με την γλυκειά του μνήμη ...
Αυτή είναι η πραγματικότητα, πικρή έτσι όπως τη λες.
Δεν ξέρω κατά πόσο βοηθούν ή δεν βοηθούν οι φίλοι στην αντιμετώπιση του πόνου.
Όπως δεν ξέρω, αν γίνεται πιό ελαφρύς με το πέρασμα του χρόνου.
Όλα είναι ανάλογα με τον άνθρωπο και τις αντιστάσεις του.
Να προσέχεις τον εαυτό σου και να είσαι πάντα καλά.
There will never be another one like you και αυτό ισχύει για τον καθένα μας.
Από όσες περιπτώσεις αναφέρεις η πιο κραυγαλέα και κατακριτέα, είναι αυτή όσων δεν μπήκαν καν στον κόπο να σε συλληπηθούν.Αυτούς δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις ούτε γνωστούς.
Πολλές φορές σε δύσκολες καταστάσεις σαν τη δική σου, φοβόμαστε να κάνουμε κάτι επειδη πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνουμε φορτικοί. "Φτάνει ο πόνος ας μη μπαίνει και στον κόπο να ακούει και να απαντάει (σ)τα ίδια και τα ίδια συνέχεια" , σκεφτόμαστε. Και το sms ή το mail μπορεί να το εκλάβεις ως τυπικό ξεπέταγμα της υποχρέωσης ενώ μπορεί να μην είναι έτσι.
Οι φιλίες έχουν διαβαθμίσεις. Μπορεί να είναι φίλος όχι μόνο για ποτό και καφέ , για περισσότερα αλλά να μην ξέρει πώς να σε αντιμετωπίσει σε μια κατάσταση σαν κι αυτή, που ευτυχώς δε συμβαίνει συχνά αλλά είναι πραγματικά βαριά κατάσταση.
Ή μην ξεχνάς επίσης ότι οι άνθρωποι πολλές φορές δεν θέλουν να αγγίζουν την ιδέα του θανάτου. Τρομάζουν και αυτό βγαίνει διαφορετικά.
Νομίζω ότι η περίοδος από εδώ και στο εξής που θα ηρεμείς και εσύ σιγά σιγά θα σου δείξει πολύ περισσότερες πτυχές των ανθρώπων που είναι δίπλα σου ή γνωρίζεις.
Ελπίζω να νιώθεις όσο πιο μπορείς καλύτερα μέρα με τη μέρα
Συμφωνώ απόλυτα. Εχεις κάθε δκαίωμα να νιώθεις πίκρα και οργή. Και εγώ μετά απο μια δυσκολη περίοδο στη ζωή μου αναθεώρησα το θέμα της φιλίας. Ειδικά η ατακα "Είπα να μην σε ενοχλήσω" μπορεί να με φέρει στα οριά μου. Λυπάμαι. Μόνο τέτοια δεν σου χρειαζόταν τώρα. Λυπάμαι.
Διακριτικά παρούσα...
καλησπερα seastavros!
καλη μου silia δν ξερω τι αποπνεει το κειμενο μου αλλα αν με απογοητευσαν 2 ανθρωποι στους 40 δεν μπορω να πω οτι ειμαι πικραμενος. κραταω τους 38.
Γεια σου Μαριαννα, σε ευχαριστω πολυ!
Αγαπημενη μου so far μπορει και να εχεις δικιο.
ωρες - ωρες angelina ειναι πραγματικα εξωφρενικο.
διακριτικους χαιρετισμους an - lu!
:)
Και εγώ διάβασα το ποστ σου αλλά δε σου είπα συλλυπητήρια. Σκέφτηκα ότι ..τι να σου πει μία άγνωστη για κάτι τόσο μεγάλο.
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια