Εξαπανεκαθεν που λεμε και σε απταιστα ελληνικα, μου αρεσε η ιδεα του bar theatre.
Να μπορει κανεις, με το ποτο του και το τσιγαρο του να δει χαλαρα μια παρασταση και μετα να συνεχισει το φιλοσοφικο σπορ του αλκοολισμου αποφευγοντας ασκοπες και χρονοβορες μετακινησεις με παρκινγκ, να βρουμε να κατσουμε και λοιπα ψυχοφθορα.
Να μπορει κανεις, με το ποτο του και το τσιγαρο του να δει χαλαρα μια παρασταση και μετα να συνεχισει το φιλοσοφικο σπορ του αλκοολισμου αποφευγοντας ασκοπες και χρονοβορες μετακινησεις με παρκινγκ, να βρουμε να κατσουμε και λοιπα ψυχοφθορα.
Πριν από λιγες μερες βρεθηκα στο soul stereo και ειδα το Αμλετ reloaded.
Με το καλησπερα, μου εκανε κακη εντυπωση το γεγονος ότι ουτε καν το ιδιο το soul stereo δεν προβαλε με μια απλη αφισα την παρασταση εστω στην εισοδο του!
Οποιος το ξερε, πηγαινε. Αλλιως δεν ειχε κανενα λογο εστω και από περιεργεια να ανεβει τις σκαλες για τον πρωτο οροφο.
Ακομα και για την καθαυτη παρασταση δεν υπηρχε καν προγραμμα!
Επειδη ο ενημερωμενος πολιτης αξιζει για δυο, το ξερα, πηγα, εκατσα και μεταφερω τα εξης:
Ενας απαιτητικος θεατροφιλος δεν θα συγκινειτο από το προσφερομενο θεαμα.
Μακαρι στο μελλον να υπαρχουν σε bar theatre πιο «επαγγελματικες» δουλειες.
Η «αυθαιρεσια» στον Αμλετ ειχε καλες και κακες στιγμες.
Σε ένα βαθμο χασμουρηθηκα, βαρεθηκα, δεν με συγκλονισε η κιτσερελα αποχρωση και από ένα σημειο και μετα υπηρχε επαναληψη.
Από την άλλη, μερικα εξυπνα σκηνοθετικα ευρυματα όπως το παιχνιδι με τους ανυποψιαστους θεατες στην αρχη, καποιες ατακες, η διακωμωδηση των νευρωσεων που βγαινουν σε κάθε ρουτινιασμενο ζευγαρι και το χαριτωμενο κλεισιμο της παραστασης με διασκεδασαν αρκετα.
Από τον θιασο ενας μονο ξεχωρισε, ο Γιαννης ( σορι, δεν θυμαμαι επιθετο) που κακως ο σκηνοθετης τον εντυσε σαν τον εθνικο μας σταρ Ανδρεα Ευαγγελοπουλο, και φανηκε πως την υποκριτικη τεχνη την κατεχει και του ευχομαι στο μελλον να εχει την τυχει να συμμετεχει σε καλυτερα εργα.
Σε γενικες γραμμες επειδη οι ερασιτεχνικοι θιασοι θεωρω πως αγγιζουν τα ορια του ηρωισμου, δεν με χαλασε. Στο κατω κατω της γραφης εκει που πινεις το ποτο σου, βλεπεις μια θεατρικη παρασταση και εχεις με έναν τρυγο δυο ζμπαρονια!
Για την ιστορια, η παρασταση λαμβανει χωρα κάθε Δευτερα και Τριτη.
Τι καλυτερο λοιπον για δυο «νεκρες» μερες της εβδομαδας;
3 Λογομαχιες:
Για τους θεατρόφιλους, δεν είναι και τόσο "νεκρές" αυτές οι βραδιές...μπορείς να δώσεις ακριβείς συντεταγμένες πληζ?
;-)
Δεν νομίζω ότι τα bar theater μπορούν να συγκριθούν με τα κανονικά θέατρα από άποψη ποιότητας. Στοχεύουν σε άλλους πελάτες.
μου ξυπνάς την επιθυμία να ταξιδέψω στην πρωτεύουσα... μετά κοιμάται ξανά... :)
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια