Mέσα απο την σιωπή σου ταξιδευω στην σκεψη σου.... με καλεί…
χανομαι στη θαλασσα της θλιψης μου και στης χαρας σου τον ουρανο.
μετρωντας τα αστερια
αστερια που θα με οδηγησουν κοντα σου
Η αλμυρα της Θαλασσας που καιει τα χειλη
σειρηνες χορευουν ενα χορο...
μεθωντας απο το φως του φεγγαριου
ενα φως που πηγαζει απο τα ματια σου
απο την ηδονη των φιλιων σου
απο την ζεστασια της αγκαλιας σου οταν μου ψιθυριζεις το σ’αγαπω
κλεινω τα ματια ....
περιπλανιέμαι στη γαλήνη
και νοιωθω ενα μυστικό να προσπαθεί ν'αποκαλυφτεί σιγά σιγά
και στην επιθυμία μου να το γνωρίσω το ακολούθησα και χαθηκα στα μονοπατια του
Μονοπατια του ερωτα που με σαγηνευουν...
νoιωθω την σιωπη του μυστικου σου να με καλει και με οδηγεί σε άλλους κυματισμούς ώσπου ξαφνικά βρήκα ένα δίχτυ που συγκρατούσε μέσα του πολλές αλήθειες.
Μια από αυτές μου μίλησε για το πάθος που μας κυριαρχεί, μου είπε να μην το φοβάμαι και κάθε φορά ν΄αφήνομαι όλο και περισσότερο στο φλογερό του ταξίδι γιατί ο προσανατολισμός του είσαι εσύ.
δεν μπορει να ακουσει και τα λογια σου.
