Φιλος, ελεγε ο προσωπικος μου Κουβανος εμπορος πουρων, είναι αυτος στον οποιο εισαι ο εαυτος σου.
Η προσθηκη του Suspect είναι πως Φιλος είναι αυτος που στα δυσκολα δεν σε αφηνει μονο..
Αυτές τις μερες βλεπω πολλα:
Βλεπω φιλους που μου κρατανε συνεχεια συντροφια
Βλεπω φιλους που εχουν μυριες υποχρεωσεις και βρισκουν εστω ένα – δυο λεπτα να παρουν ένα τηλεφωνο, να πουν μια καλησπερα, να δηλωσουν μια παρουσια
Ειδα και ανθρωπους που ουτε καν μπηκαν στον κοπο να με συλλυπηθουν
Ειδα και ανθρωπους που κολλησαν στον τυπο της διακριτικοτητας, εστειλαν ένα sms ή ένα mail τυπου «ότι θες εδώ ειμαι» και καθαρισαν
Λογω πειρας και λιγης μπυρας, εχω να σχολιασω ότι είναι απειρως καλυτερα να μην μπορεις ή να μην εχεις διαθεση να απαντησεις σε μια κληση ενδιαφεροντος παρα να μην εχεις καμια κληση.
Αν ερχεσαι σε δυσκολη θεση, ας μην παρεις ακριβως την ωρα της καταιγιδας αλλα εστω 2-3 μερς μετα… Σχεδον καγχαζω όταν ακουω το «δεν σε πηρα για να μην ενοχλησω, δεν ξερω και αν θελεις να μιλησεις αλλωστε»
Τοτε τι φιλος εισαι;
Για το αλκοολ και τον καφε;
Για τα πανηγυρια και τις γιορτες;
Αν καποιος θελει να περασει τον πονο του μονος του, δεν χρειαζεται να τον αγνοησεις. Αν δεν θελει, κλεινει το τηλεφωνο.
Πολλοι επισης ερχονται στην αμηχανια τυπου «τι να σου πω τωρα»
Δεν χρειαζεται να προσπαθησεις τρομακτικα να παραγεις φοβερα και τρομερα λεκτικα σχηματα.
Η παρουσια, η συντροφια και η ακροαση είναι εξισου σημαντικες και δινουν κουραγιο.
Στη δικη μου περιπτωση Δοξα τω Θεω, οι φιλοι ηταν πολλοι και οι «ανθρωποι» ελαχιστοι.
Οι Φιλοι φαινονται στα δυσκολα. Και στα δυκολα φαινεται η αληθεια.
Παρα τον πονο και τα τρεχαματα, τουλαχιστον υπαρχει και ένα θετικο.
Είναι οι στιγμες που ξεχωριζεις και ξεδιαλεγες ποιους εχεις διπλα σου….
Μην αφηνετε στα δυσκολα τους φιλους σας μονους.
Να ειστε κοντα.
Ναι μεν διακριτικα και προσεκτικα, αλλα κοντα…
