Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

Μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια καλή ιστορία λέει ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης μεν αλλά θα πρωτοτυπήσω. Θα σου γράψω την αλήθεια μου.

Το συλλαλητήριο της Κυριακής για τη Μακεδονία μας πιστεύω πως ήταν το σημαντικότερο των τελευταίων 40 χρόνων. Μπορεί να φαίνεται βαρύγδουπο αλλά όταν έρχεται προ των πυλών μια κατάπτυστη συμφωνία, ήταν η τελευταία δυνατότητα να εκφραστούν οι πολίτες. Άλλη δεν υπάρχει. Ψηφίζεται αυτή τη βδομάδα και αντίο ζωή. Εδώ δεν μιλάμε για συντεχνιακό θέμα, για φόρους, το μνημόνιο και το δημοψήφισμα. Μιλάμε για τη Μακεδονία μας ! Θέμα εθνικό και ανώτερο όλων !

Αν βάλεις δε και τα 4 χρόνια Συριζανελ στην εξουσία με ότι αυτό συνεπάγεται στην Παιδεία, στην Οικονομία, στην κοινωνική συνοχή, στην ασφάλεια, στην εξωτερική πολιτική, τι άλλο θα πρέπει να γίνει δηλαδή για να εκφραστεί ο πολίτης;;;

Θα μου πεις, «και τι έγινε, σάμπως θα αλλάξω κάτι;» Αυτή ακριβώς είναι η λογική που θέλουν να σε οδηγήσουν. Ο ωχαδερφισμός και η εύκολη κριτική του καναπέ. Τίποτα δεν γίνεται, όλοι ίδιοι είναι, άρα ας μην πάω. Οπότε δράττονται της ευκαιρίας οι γραικύλοι και το επιχείρημα είναι καλομαγειρεμένο με τα μπαχαρικά του και σερβίρεται φρέσκο.

Αφού ο λαός δεν διαμαρτύρεται, άρα καλά κάνουμε.

Δεν τρέφω αυταπάτες ότι άλλαξα το ρουν της ιστορίας. Όταν όμως κοιτάζω τον καθρέπτη, είναι ικανοποιημένος πως αυτό που μου αναλογούσε, αυτός ο κόκκος άμμου που αναλογεί στο άτομο μου, το έκανα.

Την Κυριακή είχα ένα «επίσημο» τουρνουά darts. Σπορ με το οποίο ασχολούμαι, προπονούμαι, συμμετέχω. Πέρναγαν οι μέρες και περίμενα αναβολή. Ρώτησα και μου απάντησαν με ένα οικτρά γελοίο μήνυμα πως δεν γίνεται λόγω προγραμματισμού, ότι ο κόσμος έχει και δουλειές και ήταν ανέφικτο. Ταλαντεύτηκα να πάω ή να μην πάω και τελικά αποφάσισα να μην πάω. Ήταν η τελευταία ευκαιρία για τη Μακεδονία μας. Από ότι έμαθα μετά, οι υπόλοιποι πήγαν κανονικά. 

Ντροπή.

Ώρες ώρες το περπάτημα στην πόλη έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτό στη φύση. Βγήκα στην Πατησίων και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Είδα αυτό.

Προχώρησα λίγο παρακάτω, αυτό

Πιο πέρα αυτό  

Φτάνω στην Ομόνοια, τίποτα. Ανεβαίνω τη Σταδίου, τίποτα.

Ανεβαίνω τη Σταδίου, ψόφια πράγματα.

Έφτασα στο τέλος της που είχε κόσμο. 

Από εκεί το πλήθος ήταν πυκνό. Δεν ήταν εύκολη η διέλευση οπότε σταμάτησα εκεί και άκουγα τις ομιλίες. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, μικροί, μεγάλοι, πιο μεγάλοι. Κόσμια πράγματα. Κάλεσα στο τηλέφωνο 3  φίλους αλλά δεν είχε έρθει ούτε ένας. Από τη θητεία μου στα γήπεδα, συνήθως πέφτω μέσα στην καταμέτρηση του πλήθους και με αυτά που είδα και από κοντά και από τα drones, με πολύ καλή διάθεση σου λέω ότι με το ζόρι έφταναν τις 250.000.

Όταν ερχόμουν έβλεπα κόσμο να κόβει βόλτες με σακούλες με ψώνια. Καφετέριες γεμάτες. Είναι ντροπή μας. Ξεφτίλα. Πάλι καλά που κατέβηκε η επαρχία γιατί αν περίμενες από τους Αθηναίους σώθηκες. Αυτοί τις Κυριακές θέλουν γήπεδο και φραπέ. Όχι. Φρέντο γιατί γίναμε Ευρώπη και φραπέ κάνουμε στα σπίτια μας. 

Περίμενα μετά από τη λαίλαπα του Σύριζα να βγει ο κόσμος στο δρόμο. Για τη Μακεδονία μας είναι, όχι για τα γκολ του Θρύλου στην Ευρώπη !

Ψηλά στη Σταδίου, στην αρχή της,  που βρισκόμουν, δεν κατάλαβα κάτι από τα επεισόδια. Νομίζω ότι τα υπερμεγεθύνουμε. Κακώς γιατί φοβίζουμε τους επόμενους. Ακούγονταν μερικές κρότου λάμψης αλλά τίποτα το ανησυχητικό. Το ξέραμε ότι κάτι θα γίνει. Σύριζα έχουμε άλλωστε.  Μου είπαν πως έριξαν δακρυγόνα κοντά στην εξέδρα που δεν έγινε απολύτως τίποτα. Κατά τις 4 όμως, η ατμόσφαιρα άρχισε να γίνεται αποπνικτική  και ο κόσμος αποφάσισε να φύγει. Κατεβαίναμε με γοργό βήμα τη Σταδίου και η Αστυνομία είχε την τρομερή ιδέα να κλείσει κατά πλάτος το δρόμο με δύο κλούβες ! Επειδή μου αρέσει η σημειολογία, ήταν στο ίδιο ύψος με τη μαρτυρική Μαρφίν…

Για τη διέλευση των πολιτών είχε απομείνει ένα μικρό πέρασμα στο πεζοδρόμιο. Όλοι έβριζαν, χτυπούσαν με γροθιές τις κλούβες και πρέπει να έπεσαν και καμιά 20 φιλοδωρήματα με γκλομπ.  Ευτυχώς αποφύγαμε τα παρατράγουδα γιατί κάποιος ανέβηκε στην κλούβα, οδήγησε 15 μέτρα και τη μετακίνησε. Αμέσως μετά ακολούθησε και η άλλη. Πάλι καλά.

Κατέβηκα στην Πατησίων, άδειοι δρόμοι, πήρα ταξί και επέστρεψα.

Απογοητευμένος από τους πολλούς, με την παρηγοριά πως το χρέος μου το έκανα.

Το Συλλαλητήριο ήταν μεγάλο μεν αλλά περίμενα μια πολύ πιο βροντερή παρουσία. Από την άλλη για να λέμε και την αλήθεια οι Συριζαίοι δεν δικαιούνται να το απαξιώνουν γιατί αν κάνουν αυτοί μια συγκέντρωση για τη συμφωνία των Πρεσπών, δεν θα μαζέψουν ούτε 2.500 νοματαίους.

Ντροπή μας. Αν δηλαδή δεν κατέβει 1-2 εκατομμύρια κόσμου για τη Μακεδονία γιατί θα κατέβει, για να γίνουν τα πεπόνια από κίτρινα, φούξια ;;;

Ίσως τελικά κακώς να στενοχωριέμαι και σε αυτή τη χώρα να αξίζει η καταστροφή.

Ο Σώζων εαυτώ σωθήτω…

Υγ. Μου έλεγε μια φίλη μου που πήγε, πως δεν πρέπει να το αφήσουμε να συμβεί και αν μπορεί η αντιπολίτευση να αντιδράσει και να εμποδίσει την παράδοση της Μακεδονίας. Ναι της είπα, υπάρχει. Άλλη φορά να προσέχεις τι ψηφίζεις και να μην πετάς την ψήφο σου στα σκουπίδια. Τώρα είναι αργά πια…