ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν πως σοφία έχει ο τα ονόματα θέμενος. Αυτός δηλαδή που δίνει τους ορισμούς των λέξεων. Σε μια εποχή που έχει πολύ ψηλά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά καθόλου την ανθρωπιά, αλλάξαμε την ορολογία. Σύγχυση, σαλατούλα μιξ, ευτέλεια. Η παρακμή που βιώνουμε ως κοινωνία ξεκινάει από τα ονόματα. Όσο εξωραϊζουμε τις λέξεις τόσο πιο πολύ τις αποδυναμώνουμε και εν τέλει  υιοθετούμε και μιμούμαστε.

«Προοδεύουμε» πηγαίνοντας κατά διαόλου.

Ο παιδεραστής έγινε παιδόφιλος.

Το μπουρδέλο έγινε στούντιο

O Φίλος έγινε η επαφή στο facebook

Ο πατριωτισμός ονομάστηκε εθνικισμός και φασισμός

O έρωτας έγινε καψούρα

Ο λαθρομετανάστης έγινε παράτυπος μετανάστης

Ο πούστης έγινε γκέι

Το τραβέλι έγινε τρανς

Ο γύφτος έγινε ρομά

Αυτά δεν πάνε μόνα τους. Παράλληλα άλλαξαν και  οι έννοιες.

Η Δημοκρατία έγινε ασυδοσία

Η πορνεία έγινε sexy

Λέγαμε μαγκιά και εννοούσαμε το κατόρθωμα. Τώρα σημαίνει εξαπάτηση.

Παλιά μετά τη λέξη δικαίωμα έμπαινε και η λέξη υποχρέωση. Τώρα μετά το δικαίωμα μπαίνει η προσωπική αντωνυμία, το «μου»

Ο Λαός κατήντησε όχλος.

Όταν λέγαμε τέχνη εννοούσαμε την τέχνη. Τώρα βαφτίσαμε έτσι τη χυδαιότητα.

Παλιά είχαμε δύο λέξεις. Την εξυπνάδα και την πονηριά. Τώρα έγιναν όλα εξυπνάδα.

Η ευγένεια ήταν αρετή. Τώρα εκλαμβάνεται ως αδυναμία.

Ο καλοσυνάτος ξεχώριζε. Σήμερα θεωρείται κορόιδο.

Ο άνδρας ήταν άνδρας. Τώρα θέλουν να λέγονται έτσι και τα φλωραγοράκια με τα σκουλαρίκια τις ανταύγειες και τα τατουάζ.

Το κακό μάτι τώρα πια το λέμε «αρνητική ενέργεια». Δεν μας άρεσε η παράδοση μας αλλά η επιρροή των ανατολικών θρησκειών μας συναρπάζει.

Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι.

Άλλο το να δέχεσαι τη διαφορετικότητα, να αναγνωρίζεις δικαιώματα σε όλους τους ανθρώπους και άλλο η προπαγάνδα, η στρέβλωση και η πλαστική σαγήνη.