ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ Η ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ;;;;

Elementray Dear Watson!

ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΗΣ !

Καγχάζω με την αθάνατη ελληνική δημοσιογραφική πένα που δεν θέλει να χάσει τους πράσινους ή τους κόκκινους πελάτες και καταφεύγει στο ασφαλές κλισέ. «Παίζουν σε διαφορετική θέση». Το δεύτερο σύνηθες κλισέ – που εδώ δεν κολλάει αλλιώς θα χρησιμοποιείτο χωρίς δισταγμό – είναι το «άλλη εποχή άλλες συνθήκες». Επειδή εσύ που με διαβάζεις τακτικά ξέρεις ότι παίρνω θέση, θα σου πω αυτό που πιστεύω.

Φυσικά και χωρίς δεύτερη συζήτηση, Βασίλης Σπανούλης. Για τρεις απλούς λόγους.

Α) Ο Σπανούλης τολμά. Τόλμησε και πήγε στο ΝΒΑ έστω και αν βιάστηκε να φύγει. Τόλμησε και άφησε την ασφάλεια του Παναθηναϊκού και πήγε στον Ολυμπιακό. Με ότι αυτό συνεπάγεται από το τι θα άκουγε στο γήπεδο, μέχρι πόσους θα έκανε χαρούμενους αν αποτύγχανε και σκέψου τι έκανε: Ανέλαβε το project να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης παίρνοντας από το χεράκι κάτι παιδάκια. Και το έκανε! Ο Διαμαντίδης τι τόλμησε; Τίποτα απολύτως.

Β) Γιατί έχει πετύχει περισσότερα μπαζερ μπιτερ στην καριέρα του και έχει καθαρίσει περισσότερους κρίσιμους αγώνες υπέρ της ομάδας του. Τόσο απλά.

Γ) Γιατί όσο και αν με τον 3D είδαμε διαφορετικά το μπάσκετ – που ισχύει – και μάθαμε να εκτιμούμε την τακτική, την άμυνα, θαυμάσαμε τις τάπες του γκαρντ, την συνολική αμυντική λειτουργία, πρωτοείδαμε τον …..λίμπερο του μπάσκετ και τη σιγουριά του προπονητή υπολογιστή μέσα στο γήπεδο, ας μην ξεχνάμε την πεμπτουσία του αθλήματος:  Είναι το σκορ. Οι πόντοι. Τα καλάθια. Ο Σπανούλης ήταν είναι και θα είναι σκόρερ. Ο καλύτερος που βγάλαμε μετά τον Γκάλη. Βγάλαμε και άλλους ίσως και καλύτερους όπως τον Γιώργο Διαμαντόπουλο η ακόμα και τον Άγγελο Κορωνιό αλλά με τη διάρκεια και στο επίπεδο που έπαιξε ο Σπανούλης, κανένας άλλος. Σου θυμίζω ότι στη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που ήταν φυσικά εναντίον των ΗΠΑ στη Σαϊτάμα, θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος μας σκόρερ; Ο Σπανούλης με 22 πόντους..

Μέγας ο ένας και μέγας και ο άλλος αλλά ο Σπανούλης είναι μακράν ο κορυφαίος.

Στη σύγκριση Διαμαντίδη – Παπαλουκά, εκεί θα πάρω τον Μήτσο αφενός λόγω μεγαλύτερης διάρκειας. Αφετέρου ο ένας έφτασε πολύ ψηλά χάρη στη δουλειά που έκανε στην ατομική προπόνηση. Ο άλλος έπαιξε μόνο με το ταλέντο του και δεν δούλεψε καθόλου. Όπως τον γνωρίσαμε στον Πανιώνιο, έτσι τελείωσε και την καριέρα του. Η αλήθεια πάντως είναι πως ο Παπαλουκάς στα καλύτερα του ήθελε 5 Διαμαντίδηδες στην καθησιά του αλλά εκείνο το ρημάδι το σουτ δεν ήθελε να το φτιάξει…