ΡΟΜΑ

Μου αρέσει ο νόμος και η τάξη.  Δεν είμαι ερωτευμένος με τα δεσμά αλλά πιστεύω πως οι ανθρώπινες κοινωνίες μόνο με αυτόν τρόπο μπορούν να παράγουν είτε υλικό είτε πνευματικό πλούτο, είτε πολιτισμό. Η αναρχία μόνο δεινά επιφέρει με κυρίαρχη τάση το δίκαιο του ισχυρού.  Για αυτό και μετά το χάος επέρχονται σκληρά μέτρα γιατί οι άνθρωποι πρόθυμα παραδίδονται  στην αυστηρότητα αφού η αναρχία και η ασυδοσία τους τρομάζει.  

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το διαφορετικό. Αρκεί να παράγει πολιτισμό που βασίζεται σε μερικές αρχές όπως αυτή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του σεβασμού στον συνάνθρωπο και στην ομαλή συνύπαρξη. Ανθρώπινα δικαιώματα μεν αλλά για όλους και όχι για τις ισχυρές μειοψηφίες που μπορούν να πιέσουν. 

Ως Ελλάδα διακρινόμαστε για μια ατυχία: Οι άνθρωποι που ήρθαν απρόσκλητοι στερούνται πολιτισμού. Δεν μπορείς να μάθεις ένα γουρούνι να τραγουδάει. Χάνεις το χρόνο σου, ενοχλείς και το γουρούνι. Ο άνθρωπος όμως μαθαίνει. Αρκεί να έχει θέληση. Από τη μια λυπάσαι τους ανθρώπους που ήρθαν ως απολίτιστοι γιατί έχουν το ελαφρυντικό της άγνοιας αλλά από την άλλη πρέπει να μάθουν τους κανόνες μας. Όχι αυτό που ζούμε, να κατέβουμε εμείς επίπεδο. Εμείς να πρέπει να γίνουμε ανεκτικοί, να κάνουμε πως δεν βλέπουμε και να εξαφανίζεται το καλό των πολλών προς χάριν των λίγων. 

Έχουμε και τη σύγχρονη φοβία που έντεχνα μας πέρασε το θολοκουλτουριάρικο πνεύμα της εποχής, να μη μας κολλήσει κανείς την ταμπέλα του ρατσιστή. Φτάσαμε στο απαρνησάσθω εαυτόν και στη διάλυση γιατί η ψευτοπρόοδος επιβάλλει την επίπλαστη μουλτι κουλτι σαγανακι σαντιγι κουλτούρα του τίποτα. 

Η αρχή έγινε με τις λέξεις. Είναι τεράστια η δύναμη των λέξεων. 

Παλιά τους λέγαμε αδερφές. Πούστηδες. Τώρα πια έχει επικρατήσει το εξευγενισμένο gay. Έγινε ελληνική λέξη, άκλιτη και χρησιμοποιείται σε όλες τις εφημερίδες, στα βιβλία και στον δημόσιο λόγο. 

Παλιά τους ξέραμε ως γύφτους. Τσιγγάνους στο πιο ευγενικό. Μετά γίναμε  βερσαλίες. Ρομά τους λέμε τώρα. 

Στρογγυλοποίηση. 

 

Η θέση μου για τους Ρομά λοιπόν ( ψηφίσαμε και αντιρατσιστικό, μην το ξεχνάς, και δεν θέλω να τρέχω στον εισαγγελέα ) είναι η εξής: 

Αν θέλουν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο όπως όλοι μας έχει καλώς. Αν δεν θέλουν, είναι δικαίωμα τους. Πάλι καλώς έχει αλλά να πάνε σε άλλη χώρα. 

Η κοινότητα των Ρομά μου είναι ακατανόητη. Δεν εγγράφονται σε δημοτολόγια. Δεν πάνε στο σχολείο. Είναι τελείως άγνωστοι στο κράτος. Δεν πληρώνουν φόρους. Δεν εργάζονται με ένσημα. Δεν πάνε στο στρατό. Αναρωτιέμαι, τι προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο; Τα τραγούδια του συμπαθή Παϊτέρη; Πέρασαν αυτά. Κάτι άλλο; 

Οι διεθνιστές έχουν ως σημαία το πολυπολιτισμικό χαρακτήρα μιας κοινωνίας. Σωστά. Πολύ-πολιτισμικό. Που είναι ο πολιτισμός; Όταν εμείς ως Έλληνες πήγαμε στις χώρες των άλλων κάτι πήραμε μαζί μας και τους προσφέρουμε. Ίσως η μοναδική κοινότητα μεταναστών που όλως τυχαίως δεν έχει απασχολήσει ποτέ στις αρχές και είναι η πιο συμπαθής είναι οι Πολωνοί. Εργατικοί και καλοί άνθρωποι. Οι Πολωνοί δεν είναι τυχαίοι. Έχουν κουλτούρα και πολιτισμό. 

Με τους Ρομά, όλοι ξέρουμε τι γίνεται και φοβόμαστε να μιλήσουμε. 

Στους οικισμούς τους ακόμα και οι αστυνομικές επιχειρήσεις γίνονται πολύ προσεκτικά και υποθέτω κατόπιν προειδοποίησης,  καθώς οι Ρομά οπλοφορούν. Κράτος εν κράτει. Οι οικισμοί τους είναι άβατον. 

Αυτοπεριθωριοποιούνται και κατ’επέκταση μένουν στο περιθώριο. Εμπορεύονται διάφορα προϊόντα άγνωστης προέλευσης ή ως συνήθως κάποιος τα κλαίει, στη μαύρη αγορά. Επαγγελματική επαιτεία. Παραβατικότητα. Ναρκωτικά. Όπλα.  Όλοι έχουμε μια ιστορία να διηγηθούμε που πέρασε μια τσιγγάνα και ήθελε να ασημωθεί να πει τη μοίρα και μετά κάτι μας έλειπε. Πρόσφατα ( και το ξεχάσαμε πολύ γρήγορα ) είχαμε την ιστορία με το ξανθό κοριτσάκι τη μικρή Μαρία, που βρέθηκε σε καταυλισμό τους. 

Το γεγονός ότι δεν έχει ασχοληθεί το κράτος, μου λέει ότι πρέπει να υπάρχει συμφωνία. Σε αφήνω μεν στην ησυχία σου αλλά τι παίρνω; Ψήφους; Χρήμα; Δεν ξέρω. Σε αυτά τα νταλαβέρια ούτε παρίσταμαι ούτε υπάρχει κάμερα. 

Δεν με πειράζει αν ο Ρομά θέλει να ζει σε τσαντήρι. Δικαίωμα του. Για τη δημόσια υγεία όμως, θέλω το τσαντήρι να έχει νερό, αποχέτευση, ρεύμα που θα πληρώνει στη ΔΕΗ και το παιδί του Ρομά πρέπει να ενταχθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί να υπάρχουν Ρομά δύο ταχυτήτων; Αυτοί που έχουν σπίτια και φτιαγμένες μπε εμ βε και αυτοί που ζουν σε σκηνές; Μήπως γιατί η τάδε φατρία έχει τις καβάτζες και η δείνα δεν τις έχει; Ακόμα και μεταξύ τους, στις δικές τους κοινότητες υπάρχει η αδικία. Εμείς παρακολουθούμε αμέριμνοι. 

Αν από κει και πέρα θέλει να μιλάει τη διάλεκτό του, να χορεύει τα τραγούδια του, δικαίωμα του.

Αυτό το ρημάδι το κράτος θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον Ρομά να έρχεται σε επαφή με το κράτος για να διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις του. Να του δίνει μόρφωση. Να του δίνει πρόσβαση στην περίθαλψη. Να μην τον αφήνει να γίνει γονιός στα 15 του. Αν συμβεί όμως αυτό, υπάρχουν και οι κοινωνικοί λειτουργοί. 

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε οι Ρομά κάνουν κάτι που είναι πολύ καλοί. Στην ανακύκλωση. Γιατί να μη γίνει μια μονάδα να απασχολούνται και να βγάζουν τίμια το ψωμί τους συνεισφέροντας στον εθνικό πλούτο; 

Πριν από λίγες ημέρες έγινε μια μικρή επανάσταση. Οι θολοκουλτουριαραίοι πήραν το μέρος τους γιατί το κράτος ήθελε να τους διώξει από το Χαλάνδρι. Κανείς δεν σκέφτηκε πως η έκταση που κατοικούν είναι καταπατημένη. Ψιλά γράμματα. Οι Ρομά έκλεισαν τον δρόμο, έσπασαν φανάρια και το κράτος υποχώρησε. Θα το ξανασυζητήσουμε και το θέμα θα ξεχαστεί και χαρήκαμε. Συνήθως αυτοί που τους υποστηρίζουν θερμά είναι αυτοί που δεν θα τους έχουν ποτέ ως γείτονες. 

Σε μια κοινωνία, η υγιεινή και η εγκληματικότητα είναι πολύ σημαντικά θέματα για να κάνουμε τα στραβά μάτια. 

Επειδή σε αυτή τη χώρα φτάσαμε να απολογούμαστε για τα προφανή, να σημειώσω πως δεν λέω σε καμία περίπτωση πως πρέπει να τους στείλουμε στο πυρ το εξώτερον ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Αυτό που υποστηρίζω είναι πως πρέπει να ενταχθούν κανονικά στην κοινωνία μας και αν δεν θέλουν, ορθάνοιχτα σύνορα και στο καλό. 

Σε αυτή την απύθμενα υποκριτική κοινωνία, που κάνει πως δεν βλέπει και προτιμά να βάζει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί αντί να αναλάβει την ευθύνη να καθαρίσει, να πω πως τον μοναδικό αντίλογο που θα πάρω στα σοβαρά θα είναι είτε από όποιον γειτνιάζει είτε από όποιον έχει παραχωρήσει το σπίτι του για φιλοξενία. 

Όλα τα άλλα σχόλια θα μπουν στο μεγάλο καζάνι του ιντερνετικού χαβαλέ που στη χώρα μας είναι πράγματι, ένα σπουδαίο πρωτάθλημα. 

Κανένα πρόβλημα με το διαφορετικό, αλλά πρόβλημα μεγάλο με το μπάχαλο και το κράτος εν κράτει.