ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ - ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ

Στη χώρα της απύθμενης υποκρισίας, θα περίμενε κανείς έστω μια φορά να υπάρχει συνέπεια. 

Με την Εθνική ποδοσφαίρου έγινε ότι ζητούσαν οι δημοσιογράφοι, οι δημοσιογραφίζοντες και ο όχλος. 

Ανανέωση και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Ορίστε λοιπόν! 

Πλήρης ανανέωση. Απαλλαχθήκατε όλοι εσείς οι εραστές του θεαματικού ποδοσφαίρου όταν κρίνετε την Εθνική και οπαδοί του ηλεκτρονικού πίνακα όταν παίζει η ομάδα σας. 

Μπήκε ο αδικημένος Κλάους, ο φέρελπις Ταχτσίδης, ο Σταφυλλίδης, έφυγε ο άθλιος Κατσουράνης και βρήκαν θέση ο Καρέλης και ο Μαυρίας. 

Και τι έγινε;

Μηδέν! 

Πόναγαν τα μάτια σας, έτσι λέγατε, με τον αμυντικό προσανατολισμό της Εθνικής μας. Έπαιξε ποδόσφαιρο κατοχής και πρωτοβουλίας. Τι άλλο θέλετε; 

Ζητούσατε κοσμοπολίτη προπονητή και όχι τον λαϊκό Σάντος

Ήρθε και αυτός! 

Όλα όσα θέλατε έγιναν!

Γιατί σήμερα πάλι θάβετε την Εθνική μας; 

Κανονικά θα έπρεπε να χαίρεστε καθώς η ομάδα παίζει με άλλο στιλ, με νέους και δεν πειράζει που χάνει καθώς όταν κέρδιζε δεν σας άρεσε. 

Αλλά για στάσου… Tι βλέπω σήμερα στα κοινωνικά δίκτυα και στα σχόλια των αναγνωστών στα αθλητικά sites… Όλοι κράζουν πάλι! 

Για μένα τα αποτελέσματα είναι απολύτως φυσιολογικά γιατί παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε. Η οδός της επιτυχίας είναι η άμυνα. Είναι το κλασικό στιλ που μας χάρισε διακρίσεις. Δεν έχουμε τα χαρισματικά χαφ για να παίξουμε επιθετικά. Όταν βλέπουμε τον Μανιάτη να προσπαθεί να κάνει τον Τσάβι, ταλαιπωρεί το ποδόσφαιρο. 

Δεν μου φταίει κανένας Ρανιέρι και κανένας παίκτης. Όλοι έκαναν ότι μπορούσαν. Απλώς πρέπει να σταματήσουμε την κλάψα, να παραδεχθούμε έντιμα πως αν θέλουμε η Εθνική μας να σημειώνει επιτυχίες πρέπει να βαδίσει στο στιλ Ρεχάγκελ και Σάντος. Άμυνα, 1-0 και ποδόσφαιρο αναμονής.

Στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι έχουμε μεγάλο πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα. Ο συμπαθής Καρνέζης είτε παίζει είτε δεν παίζει, ότι πάει μέσα γράφει. Είδαμε στο μουντιάλ σπουδαίους τερματοφύλακες αλλά δυστυχώς εμείς έχουμε έναν που είναι τυπικά παρών αλλά δεν κάνει τίποτα. 

Έχουμε επίσης όπως και η πολιτική σκηνή, έλλειψη σε μια σοβαρή παρουσία στο χώρο του κέντρου. Δεν έχουμε τον παίκτη να μοιράσει τη μπάλα, να βγει η ομάδα μπροστά, να ανοίξει χώρους. Μετά λέμε «άφαντος ο Αθανασιάδης» και «ανύπαρκτος ο Μήτρόγλου». Σάμπως είχαν μια ευκαιρία να σκοράρουν; Πήραν ποτέ τη μπάλα σε θέση βολής; 

Γυρνάμε αμήχανα τη μπάλα γύρω γύρω από την περιοχή και είτε καταλήγει σε μια κουκουρούκου σέντρα, είτε μας την παίρνουν καθώς ένας πάει να τα βάλει με τρεις, είτε την κουράζουμε και βγαίνει μόνη της έξω γιατί βαριέται. 

Μην προσπαθείς να μάθεις ένα γουρούνι να τραγουδάει. Χάνεις το χρόνο σου, ενοχλείς και το γουρούνι. 

Μεγαλοπιαστήκαμε και πιστέψαμε ότι γίναμε Μπαρτσελόνα. Πρέπει να επιστρέψουμε στο ποδόσφαιρο που ξέρουμε, στο ποδόσφαιρο που μας ταιριάζει και στο ποδόσφαιρο των επιτυχιών. 

 Αν ο Ελληνάρας θέλει θέαμα, να βλέπει στον ΟΤΕ TV το ισπανικό και το γερμανικό πρωτάθλημα.

Ο ίδιος οπαδός που ζητούσε αλλαγή πλάνου για την Εθνική και την έκραζε στην επιτυχία, είναι ο ίδιος που την κράζει στην αποτυχία παρά την αλλαγή του πλάνου. 

Προσωπικά επειδή αγαπώ την Εθνική μας, δεν θα την κράξω. Ακόμα και αν δεν πάει στο Euro. Τόσα χρόνια μας χάρισε επιτυχίες, τόσα χρόνια μας εκπροσώπησε επάξια, τόσα χρόνια ανέβασε το ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ παραπάνω από την πραγματική του θέση. 

Μια φορά δικαιούται να αποτύχει.

Όταν γίνεται ανανέωση, είναι λογικό να συμβεί. Να πεις ότι είχαμε τον Ζιντάν και τον Ρονάλντο και τους αδικούσαμε, να είχαμε απαιτήσεις. Τώρα κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα. Όλοι έπαιξαν. Όλοι πήραν ευκαιρίες. 

Είμαι υπέρ της άποψης ότι πρέπει και η ανανέωση και η αντικατάσταση να γίνεται ομαλά. Εύκολα κάνεις εκστρατεία με σελίδες στο facebook εναντίον του Κατσουράνη. Δύσκολα όμως παραδέχεσαι ότι χθες το βράδι, ο Κατσουράνης αντί του Σάμαρη θα ήταν απείρως πιο χρήσιμος. Ο Ταχτσίδης για παράδειγμα, μου άρεσε. Ο Σάμαρης πιστεύω ότι είναι υπερεκτιμημένος. Από τότε που έπαιζε στον Ατρόμητο το υποστήριζα. Τεχνικά είναι ελλιπέστατος. Ακόμα και το γκολ που έβαλε στο μουντιάλ, αν θυμάσαι, ο τερματοφύλακας έπεσε στη γωνία του για να πιάσει το πλασέ ενός κανονικού ποδοσφαιριστή αλλά αν στεκόταν όρθιος και άναβε τσιγάρο θα απέκρουε καθώς η μπάλα πήγε πάνω του.   Ο Μανιάτης φιλότιμα προσπαθεί να κάνει τον Τσάβι αλλά δεν το έχει και δεν μπορεί. Αφού δεν έχουμε δημιουργικούς χαφ, δεν μπορούμε να απλώνουμε τόσο πολύ το παιχνίδι γιατί και γκολ δεν βάζουμε αλλά και τρώμε εύκολα. 

Στηρίζω την ομάδα, πιστεύω ότι στους επόμενους αγώνες και με την επιστροφή του Λάζαρου, του Χολέμπας και του Κονέ θα είναι πολύ καλύτερη, ο Ρανιέρι θα μας έχει μάθει καλύτερα και εξακολουθώ να πιστεύω πως η πρόκριση δεν χάθηκε. Άλλωστε περνάνε οι δύο πρώτοι από κάθε όμιλο και από τους 9 τρίτους, οι 5. Οπότε τίποτα δεν χάθηκε. 

Οι αγώνες όμως με τη Ρουμανία, τη Φινλανδία και τη Β. Ιρλανδία πρέπει να μας γίνουν ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό μάθημα για το πώς αντιμετωπίζουμε την Εθνική μας ομάδα.

Αν και από τα σχόλια και τα άρθρα που διαβάζω, δεν το βλέπω…..