ΕΚΤΙΜΗΣΗ - ΠΡΟΒΛΕΨΗ

Το σύνηθες κλισέ λέει πως ο πολιτικός είναι κλέφτης, απατεώνας και προδότης. 

Δεν το πιστεύω. Όχι γιατί δεν συμβαίνει αλλά γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να εκτίθεται δημόσια και να μη θέλει να τον θυμούνται όλοι για κάτι που άφησε. 

Η υστεροφημία είναι στο DNA των Ελλήνων. 

Το σύστημα όμως δεν αλλάζει. Αργά ή γρήγορα αφομοιώνει αυτόν που θα προσπαθήσει να το αλλάξει. Οπότε ο πολιτικός είτε προσπαθήσει λίγο και αποκαρδιωθεί, είτε προσπαθήσει πολύ και φάει το κεφάλι του, οδηγείται στο να σκεφτεί το ατομικό του συμφέρον. 

Η όμορφη Άννα Καραμανλή απεδείχθη ίση με δέκα άνδρες όταν κυνικά ευχήθηκε στον υπουργό οικονομικών να πάει να συνουσιαστεί, όχι για το κοινό καλό όπως αρχικά νόμισε το φιλοθεάμων κοινό και την αποθέωσε αλλά όπως είπε, γιατί θα έμενε άνεργη αν έμενε εκτός βουλής. 

Υπάρχουν και αυτοί που προκειμένου να τα έχουν καλά με το κόμμα και να διοριστούν σε κάποιο υπουργικό θώκο ή στη μετά Βουλή ζωή τους να τους θυμηθεί το κόμμα και να τους φυτέψει ως διοικητές ενός οργανισμού, δεν δοκιμάζουν καν να αλλάξουν κάτι. Αυτοί απλώς πειθαρχούν. 

Κάθε πολιτικός έχει και το στιλ του και το κοινό του. Η Ραχήλ Μακρή για τους απανταχού συνωμοσιολόγους. Ο Διαμαντόπουλος για τους θαμώνες των Εξαρχείων. Ο Βαρβιτσίωτης για τους απόφοιτους κάποιου λονδρέζικου πανεπιστημίου και ο Γεράσιμος Γιακουμάτος για τους συνταξιούχους. 

Αυτή λοιπόν η ιστορική συγκυρία προσφέρει σχεδόν κατά λάθος, και στην πατρίδα και στους πολιτικούς. Και στο κοινωνικό συμφέρον και στο ατομικό τους. Πολλοί από αυτούς δεν θα επανεκλεγούν ούτε ως αυτόνομοι, ούτε με τα κόμματα τους.  

Γιατί λοιπόν να παίξουν το παιχνίδι του Συριζα και να πάνε τη χώρα σε εκλογές; 

Το ένστικτο μου λέει πως όταν έρθει η ώρα – χαζοί δεν είναι – θα βρουν κάποιον πρόεδρο κοινής αποδοχής. Αν πουν από τώρα πως θα ψηφίσουν θετικά, το πιο πιθανό είναι οι συριζαίοι προδότες να τους ανεβάζουν, πουλημένους να τους κατεβάζουν νυχθημερόν. 

Το θέμα είναι να δοθούν πειστικές απαντήσεις στα κρίσιμα που ακολουθούν: 

Μνημόνιο – Τρόικα – ΔΝΤ – Χρέος – Φορολογοελαφρύνσεις – πνοή αισιοδοξίας. 

Το μίνι κραχ που συνέβη πριν από λίγες μέρες στο χρηματιστήριο ήταν σαν μια προειδοποιητική βολή.

Δεν σε σκοτώνει αλλά θα πρέπει να είσαι το λιγότερο ηλίθιος για να μην τη λάβεις υπόψη σου…

Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μας …σώσουν οι «κουτόφραγκοι» όπως τους λέγαμε τη δεκαετία του 80 όταν απομυζούσαμε τα τεράστια πακέτα Ντελόρ τότε και αντί να ενισχύσουμε την αγροτική παραγωγή, τα κάναμε μερσεντές και κάναμε όλες τις σκυλούδες πάμπλουτες. 

Αν ζητηθεί και η υπογραφή του Αλέξη στην καινούρια συμφωνία, τότε, ακόμα και να θέλει ο Τσίπρας, θα δυσκολευτεί να τα βάλει με την ενισχυμένη Λαφαζάνεια πτέρυγα. Θα αρνηθεί. Εκλογές σε δυσμενείς συνθήκες και ίσως τότε ο Έλληνας καταλάβει ότι επανάσταση μια φορά κάναμε και ήταν το 1821. 

Αν επαναληφθεί η κατάσταση που συνέβη στην Κύπρο με τις τράπεζες να μας δίνουν 100 ευρώ την εβδομάδα, τότε μπορεί να καταλάβουμε την καταστροφή που έρχεται και να μην παρασυρθούμε στον γκρεμό επειδή μας το λένε οι πάμπλουτοι βουλευτές του Σύριζα που έχουν τα χρήματα τους έξω, η Γιάννα που δεν φοβάται από την έπαυλη της στην Αγγλία και οι λάτρεις της δραχμής. 

Ένας λόγος παραπάνω να βρεθεί πρόεδρος της δημοκρατίας….