ΓΙΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

Η περίπτωση της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη μπαίνει στην κατηγορία των ανθρώπων που συγκεντρώνουν τη γενική αντιπάθεια χωρίς λόγο. Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω ένα κείμενο για αυτή γιατί πιστεύω πως η ελληνική κοινωνία της συμπεριφέρθηκε άδικα. Όπως συνήθως κάνει η ελληνική κοινωνία στους άξιους. 

Θα ήθελα πολύ να διαβάσω το my greek drama που πιστεύω πως είναι το πιο ενδιαφέρον βιβλίο που γράφηκε από ένα δημόσιο πρόσωπο τα τελευταία χρόνια. Δεν το έχω οπότε το κοινό μου μπορεί να μου το δωρίσει. 

Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη συγκέντρωσε από την αρχή τον φθόνο. Έτσι συμβαίνει σε όσα κορίτσια καταφέρνουν να παντρευτούν έναν πάμπλουτο. Μαγκιά της που το έκανε. Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσει τους απανταχού κριτικούς του διαδικτύου; 

Στη συνέχεια κατηγορήθηκε για τα botox και το «παγωμένο» πρόσωπο. Δικαίωμα του καθενός να προσπαθήσει να διατηρήσει τον εαυτό του σε ένα επίπεδο ομορφιάς που του αρέσει. Μήπως θα έπρεπε να ζητήσει έγκριση από κάποιον για την αισθητική της; Μήπως τη δανείζουμε και δεν το ξέρει; 

Ακολούθως κατηγορήθηκε για το πάρτι στο σπίτι της που ξέφυγαν τα πυροτεχνήματα και άναψε φωτιά. Ατυχές μεν αλλά δεν καταλαβαίνω και το ντόρο που προκάλεσε. Λες και η Αγγελοπούλου τα άναψε και πρέπει να κατηγορηθεί. Είναι σα να σου ρίξει ένας σερβιτόρος κατά λάθος τον καφέ πάνω σου και εσύ να κατηγορείς το κράτος που δεν έχει σχολή σερβιτόρων και μάλιστα ΑΕΙ. Λες και δεν έχουν καεί δάση και δάση με αποτσίγαρα και λες και ο Έλλην έγινε ξαφνικά ο μέγας οικολόγος τη στιγμή κατά την οποία ο ίδιος καταστρέφει καθημερινά την ομορφότερη χώρα της γης. 

Κατηγορείται επίσης για τα φορέματα, τις τσάντες και τις κομμώσεις της. Για τον όχλο θα έπρεπε να ζει σε τσαντήρι, να ντύνεται με κουρέλια και να κάνει την κλαψοκακομοίρα. Λες και αν ήταν ο οποιοσδήποτε στη θέση της δεν θα είχε πολυτελή βίο. Ο Ελληνάρας των 600 ευρώ ήθελε μερσεντες, πέντε πιστωτικές και διακοποδάνειο, η Δασκαλάκη τον πείραξε. Για μένα είναι απολύτως φυσιολογικό όταν κάποιος είναι πλούσιος να αγοράσει ακριβή τσάντα και ακριβό αυτοκίνητο. Δεν είμαι πλούσιος και δεν θα γίνω ποτέ αλλά δόξα τω Θεώ, δεν κατηγορώ όποιον είναι. 

Ο Έλληνας έχει στην ψυχή του φθόνο και ζήλεια. Ζηλοφθονία. Όταν κάποιος πετυχαίνει και τίποτα κακό να μην έχει κάνει, κάτι θα του προσάψουν. Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη είναι η εύκολη επανάσταση των χαχόλων και του όχλου. Γράφουμε ότι θέλουμε γιατί ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί. 

Προσωπικά, απέχω από αυτά τα συμπλέγματα. Αν κάποιος είναι πλούσιος, μπράβο του που τα κατάφερε. Αξιέπαινος αν προσφέρει κάτι στο κοινωνικό σύνολο αλλά δεν πρόκειται να τον κατηγορήσω γιατί γνωρίζω πως οι κατηγορίες δεν έχουν να κάνουν με την κατάσταση του αλλά «γιατί αυτός και όχι εγώ». 

Η Γιάννα μπήκε στην καθημερινότητα μας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. 

Για να κρίνεις ένα κοινωνικό φαινόμενο θα πρέπει πάντα μα πάντα να λαμβάνεις υπόψη σου και τις κοινωνικές συνθήκες που διαδραματίζεται. Αλλιώς, κινδυνεύεις να απαξιώσεις πλήρως τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό καθώς στηριζόταν σε μια κοινωνία δούλων. 

Όταν εκλήθη η Γιάννα για να αναλάβει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, θυμάσαι ποια ήταν η κατάσταση στη χώρα μας; 

Η μία κίτρινη κάρτα έφερνε την άλλη. Είχαν αρχίσει οι συζητήσεις να μας αφαιρεθεί η διοργάνωση καθώς τα έργα δεν τελείωναν. Μπάχαλο, καθυστερήσεις, αδράνεια. Ήμασταν έτοιμοι για το μεγαλύτερο ρεζιλίκι στην ιστορία μας. 

Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη έβαλε μια τάξη στο χάος. Με πυγμή, αποφασιστικότητα, σχέδιο και όραμα κατάφερε αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο. Εκεί που οι πολιτικοί μας παρακολουθούσαν το καράβι να βουλιάζει, βρέθηκε η Γιάννα που έσωσε την παρτίδα και το γόητρο της χώρας μας. 

Ξέρω τι θα μου πεις μίζερε Έλληνα. Οι ρεμούλες, οι μίζες, οι σπατάλες.

Συγγνώμη αλλά όταν αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους και την τελευταία στιγμή προσπαθείς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα, τι περιμένεις; Θα πληρώσεις παραπάνω, να πιέσει τους υπαλλήλους του ο Χ εργοδότης ώστε να δουλέψουν παραπάνω. 

Μην ξεχνάς ότι ήταν η εποχή των εύκολων δανεικών που ο Ελληνάρας σκόρπαγε χρήμα στις λουλουδούδες στα σκυλάδικα. Σε αυτό το κλίμα της εποχής και μπροστά στο ενδεχόμενο της παγκόσμιας ξεφτίλας και προφανώς θα έσπρωχνες χρήμα ώστε το τάδε έργο να ολοκληρωθεί ίσα ίσα λίγο πριν την τελετή έναρξης ενώ έπρεπε να το είχες κάνει χρόνια πριν. 

Πιστεύεις ότι η Γιάννα έφαγε; Η γνώμη μου είναι πως δεν άγγιξε ούτε σεντ. Δεν το είχε ανάγκη. Είναι πάμπλουτη. Οι παρατρεχάμενοι; Προφανώς. Αλλά ποιος πιστεύει ότι σε αυτό το φαύλο και παρασιτικό ελληνικό σύστημα δεν θα γινόταν αυτό και γιατί να το χρεωθεί όλο αυτό η Γιάννα; Είναι δουλειά του κράτους να ελέγχει τη διαχείριση των πόρων. Δουλειά του ήταν βέβαια και να γίνουν τα έργα στην ώρα τους και το C4I που ακόμα δεν μάθαμε τι απέγινε, να λειτουργήσει. 

Πιστεύεις ότι χωρίς τη Γιάννα θα κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες και θα μιλούσε κολακευτικά για εμάς ολόκληρος ο πλανήτης; 

Στη χώρα της υποκρισίας και της απαξίωσης των σπουδαίων, πρέπει να κάνουμε μια ψύχραιμη αναφορά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όποιον και να ρωτήσεις σήμερα θα σου μιλήσει απαξιωτικά για τη διοργάνωση. 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες για την Ελλάδα ήταν η μεγαλύτερη στιγμή για την πατρίδα μας μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο που πήραμε τα εύσημα για την ηρωική μας αντίσταση. 

Όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μας. Υπέρμετρη διαφήμιση της Ελλάδας. Ο συμβολισμός της επιστροφής των Αγώνων στο σπίτι τους. Η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό. Χιλιάδες δημοσιογραφικά δίκτυα ασχολήθηκαν με τη χώρα μας και όλοι μας επευφημούσαν.  Όλα αυτά απέβησαν απολύτως επιτυχημένα και το οφείλουμε στη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. 

Σε ότι αφορά τα έργα που έμειναν.

Φαντάζεσαι πως θα ήταν η Αθήνα χωρίς την Αττική Οδό;

Φαντάζεσαι πως θα ήταν η Αθήνα χωρίς το μετρό;

Μήπως σε χαλάει που έχουμε ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια του κόσμου; Που βάλαμε τραμ; Που πας στον Άγιο Κοσμά και κάνεις μια πολύ ωραία βόλτα; 

Να θυμίσω πως η Γιάννα ηγείτο της οργανωτικής επιτροπής. Ο ρόλος της τελείωσε με το που «έσβησε» το κοριτσάκι την Ολυμπιακή φλόγα. Η διαχείριση των Ολυμπιακών Ακινήτων ήταν δουλειά του κράτους. Των πολιτικών μας. Θυμάμαι δε, όταν είχαμε εκλογές τον Μάρτιο του 2004 έβγαινε ο κύριος απυρόβλητος Κώστας Καραμανλής που τριπλασίασε το χρέος και έλεγε πως έχει φοβερό και τρομερό σχέδιο αξιοποίησης των Ολυμπιακών Ακινήτων μετά τους Αγώνες και τα άφησε ρημάδια. Ένα σπουδαίο σχέδιο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Γιάννα θα το χρεωθεί αυτό;

Στη διοργάνωση, υπήρχαν δύο σκέλη. 

Από τη μια ήταν η οργανωτική επιτροπή με τα λειτουργικά της έξοδα και τα εισιτήρια, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις χορηγίες και τις πωλήσεις των αναμνηστικών. Από την άλλη ήταν το κράτος με τις κατασκευές, τα έργα υποδομής και τα συστήματα ασφαλείας. 

Η οργανωτική επιτροπή έκανε λογιστικό απολογισμό και ήταν κερδοφόρος. Μάντεψε ποιος δεν έκανε μέχρι σήμερα και δεν ξέρουμε πόσο μπήκε μέσα. 

Υπάρχει και ένα στοιχείο που πρέπει να τονιστεί. Στον φάκελο για τη διεκδίκηση των Αγώνων, είχαμε υποσχεθεί το Ελευθέριος Βενιζέλος, το αεροδρόμιο. Αυτό όμως δεν μπορεί να χρεωθεί εξ’ ολοκλήρου στους Αγώνες γιατί είναι έργο για τη χώρα μας στο διηνεκές. Αυτό που πρέπει να χρεωθεί για παράδειγμα είναι τα έργα στο Φαληρικό μέτωπο. 

Ουδέποτε διαμαρτυρήθηκα για τους Αγώνες όσες μίζες και αν έπεσαν. 

Αφενός γιατί έγινε μια τεράστια διαφήμιση στη χώρα μας, αφετέρου γιατί χωρίς αυτούς είναι ζήτημα αν σήμερα θα είχαμε φτιάξει τη δεύτερη στάση του μετρό. 

Ο Έλληνας μόνο όταν πιέζεται δουλεύει πραγματικά. 

Έχω διαβάσει διάφορες εκτιμήσεις που λένε πως μπήκαμε μέσα περι τα 10 δις. Στα 326 δις που χρωστάγαμε πριν μπούμε στο μνημόνιο είναι λίγα. 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια στιγμή Εθνικής Υπερηφάνειας και αν δεν υπήρχε η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, δεν θα τους κάναμε. 

Δέχομαι ότι έγινε πάρτι, δέχομαι ότι θέλεις να καταμαρτυρήσεις. Δέχομαι ότι δεν είχαμε την ευφυΐα των Καταλανών και οι Αγώνες που διοργάνωσαν εκείνοι, ήταν η αιτία που άλλαξε προς το καλύτερο η Βαρκελώνη και έγινε σημείο αναφοράς του παγκόσμιου τουρισμού.

Έστω και έτσι όμως, έγιναν σπουδαία έργα υποδομής που έδωσαν πνοή στη χώρα μας και για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία ένα τόσο μικρό κράτος έκανε τόσο επιτυχημένους αγώνες. Η δε τελετή έναρξης αποτελεί ανθολογία για την ιστορία των Αγώνων και η καλύτερη που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Πιο πολυτελής του Πεκίνου αλλά αυτό το κάτι το αιώνιο το ελληνικό, το μαγικό, δεν το είχε. Το ποπ πανηγυράκι του Λονδίνου είναι για να γελάει ο κόσμος. 

Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στην Ελλάδα και ως κλασικό Ελληναριό αντί να την τιμήσουμε, αντί να την ευχαριστούμε αιώνια, αντί να τη φυτέψουμε με το ζόρι ως πρόεδρο της δημοκρατίας, ασχοληθήκαμε μικρόψυχα με το αν κάνει μποτοξ ή πόσες λουι βουτόν τσάντες έχει. 

Επειδή το μυαλό μου πηγαίνει σε πολλά, πιστεύω πως σε ένα βαθμό ήταν και κατευθυνόμενη η λάσπη. Όταν η ίδια τα κατάφερε 100 φορές καλύτερα από το μέσο Έλληνα πολιτικό, δεν θα μου προκαλούσε φοβερή εντύπωση αν μάθαινα πως πολλοί δημοσιογράφοι έβαλαν κατ’ εντολήν εναντίον της για να μην της περάσει η ιδέα να κατέβει στον πολιτικό στίβο. Λέγε λέγε, πέρασε και στην κοινωνία. Ο Μακιαβέλι ζει και βασιλεύει. 

Κακώς που δεν την αξιοποιήσαμε έκτοτε. Αλλά τι λέω. Κοτζάμ Δημήτρη Νανόπουλο διώξαμε ως άχρηστο επειδή χάλαγε την πιάτσα στους αραχτούς ακαδημαϊκούς, στη Γιάννα θα κολλάγαμε; 

Μετά τη Γλύκατζη Αρβελέρ, για μένα η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη είναι το επόμενο πρόσωπο που πρέπει να της γίνει πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. 

Έστω 10 χρόνια μετά, θα πρέπει να της αναγνωριστεί έμπρακτα η Εθνική της Προσφορά.

Υγ. Θυμάμαι τότε είχα πάρει την καλοκαιρινή μου άδεια στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου μόνο και μόνο γιατί φοβόμουν πως η Αθήνα θα γινόταν κόλαση. Παρακολουθούσα τους Αγώνες και τις τελετές από το χωρίο και αφενός αισθάνθηκα υπερήφανος που όλη η υφήλιος έλεγε τα καλύτερα, αφετέρου ηλίθιος που σηκώθηκε και έφυγα. Ζήλεψα και ήθελα να συμμετέχω σε αυτή την εμπειρία. Από τύψεις, όταν γύρισα από τις διακοπές, πήγα στο Σύνταγμα και τιμής ένεκεν αγόρασα πετσέτες θάλασσας, σακ βουαγιάζ, σακίδιο ( σαν αυτό που έχει ο Θεοδωράκης ), «μπανάνα», σουβέρ, διάφορα άλλα και έψαχνα και τη μπλούζα των εθελοντών αλλά δεν πωλείτο. Πήρα άλλη και δέκα χρόνια μετά φαίνεται σαν καινούρια. Ήταν τόσο καλής ποιότητας που τα έχω ακόμα και σήμερα σε εξαιρετική κατάσταση. Κάποια τα χάρισα, κάποια τα κράτησα. Το σακίδιο δε, το παίρνω πάντα μαζί μου στις DJ εμφανίσεις μου και στις διακοπές μου. Είναι σαν να το αγόρασα χθες! Έστω και εκ των υστέρων ήθελα να ενισχύσω αυτή την προσπάθεια και βγήκα κερδισμένος.