EUROVISION 2013

Η ετήσια διοργάνωση της Eurovision είναι μια διαρκής χαμένη ευκαιρία. Ευκαιρία συνάντησης πολιτισμών και της κουλτούρας κάθε χώρας, όμως αντ’αυτού βλέπουμε να μαζεύονται τύποι και τύπισσες που μοιάζουν μεταξύ τους, να τραγουδάνε ποπ με αγγλικό στίχο. 

Επιπλέον δε, παρακολουθούμε την ψηφοφορία με σχετική πλήξη γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με διαγωνισμό αλλά με την αλληλουποστήριξη δυο μεγάλων πόλων. Αφενός των χωρών της βόρειας Ευρώπης και των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής  Ένωσης. Πιθανώς να μπορούσαμε και εμείς να είχαμε τη δική μας συμμαχία με τους υπόλοιπους της Βαλκανικής χερσονήσου αλλά ακόμα και ιστορικά ποτέ δεν καταφέραμε να έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια από τους γείτονές μας. 

Σε αυτό το πλαίσιο, η Eurovision δεν αποτελεί για μένα ούτε πεδίο εθνικής υπερηφάνειας ούτε εθνικής ταπείνωσης. Ως σόου το δείχνουν, ως σόου το βλέπω, όταν το βλέπω. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να έχουμε μια αξιοπρεπή παρουσία και να μην πιάνουμε πάτο. 

Η φετινή συμμετοχή μας ήταν όχι μόνο αξιοπρεπής, αλλά με βάση τους ανωτέρω συσχετισμούς άκρως επιτυχημένη και πρέπει να αποτελέσει αφορμή ώστε να πειραματιστούμε περισσότερο και να τολμήσουμε να στείλουμε ακόμα πιο ξεχωριστά τραγούδια. Από κάτι Σαρμπέλ και αφροντίζιακ, χίλιες φορές ο Αγάθωνας και η παρέα των Κόζα Μόστρα. Ας πάψουμε να αδικούμε τους εαυτούς μας και να προσπαθούμε να αντιγράφουμε αμερικανιές με ολίγη από λαϊκοποπ σκυλάδικο. Η Ελλάδα έχει τεράστια μουσική παράδοση, μια απέραντη δεξαμενή από όπου μπορεί να αντλήσει υλικό και να προβάλλει. 

Μου κάνει εντύπωση πάντως ότι οι πραγματικά μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ούτε καν ασχολούνται και μου φαίνεται πως σχεδόν κάνουν αγγαρεία με τη συμμετοχή τους. Άντε να δεχθώ ότι η Γερμανία δεν είχε πολλές συμπάθειες ειδικά φέτος καθώς 34 χώρες δεν της έδωσαν έστω έναν βαθμό. 

Η Ισπανία κατετάγη 25^η, η Γαλλία 23^η, η Γερμανία 21^η, κοτζάμ Αγγλία 19^η και κάπως έσωσε τα προσχήματα η Ιταλία που κατέληξε στην έβδομη θέση πίσω από μας. Υπάρχουν χώρες που διαπρέπουν και μου βγάζουν μια ευρωλιγουριά, σαν να θέλουν να νοιώσουν μέρος της Ευρώπης κάνοντας εκστρατείες και ξοδεύοντας τεράστια ποσά ( Αζερμπαϊτζάν ) γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα προβληθούν. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι από την επόμενη μέρα το νικητήριο τραγούδι έχει ήδη ξεχαστεί. 

Σε ότι αφορά τα καθ’ημάς με ενόχλησε το τεράστιο μηδενικό που μας έβαλαν οι κατά τα άλλα αδερφοί μας Σέρβοι. Όταν όλος ο δυτικός κόσμος ήταν εναντίον τους, ήμασταν οι μόνοι που τους υποστηρίξαμε έμπρακτα και θα έπρεπε όχι απλά να μας βαθμολογούν αλλά να μη μας δίνουν λιγότερο από 10. Αχαριστία. 

Παρομοίως και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι, Γάλλοι, επίσης μας χάρισαν ένα μηδενικό και μα τις ενοικιαζόμενες φρεγάτες, θα πρέπει να γίνει πορεία διαμαρτυρίας έξω από τη γαλλική πρεσβεία με κεντρικό σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία, προδοσία». Δεκτό και το «Γάλλοι πουλημένοι, η Ελλαδάρα δεν πεθαίνει και θα πάρει τις φρεγάτες από αλλού». 

Οι  Αλβανοί μας έδωσαν 10, που πιστεύω ότι προέρχονται από ψήφους ανθρώπων που ζούσαν στην Ελλάδα και επαναπατρίστηκαν,  10 μας έδωσε και ο σύντροφος Πούτιν, οι Βούλγαροι 7 ( αυτό σηκώνει απέλαση σε όλες τις βουλγάρες χορεύτριες και διακοπή εκδρομών στη Βουλγαρία για τουλάχιστον 5 μήνες ), το Μαυροβούνιο μας έδωσε 8 – εμφανής δάκτυλος του Ζάρκο Πάσπαλιε και του Ντούσαν Μπάγεβιτς, οι Κροάτες μας χάρισαν μάλλον απροσδόκητα ένα τάληρο και εξίσου απροσδόκητα οι Λευκορώσοι και οι Δανοί από 6. Οι Γερμανοί δεν θα μας δώσουν τις περίφημες αποζημιώσεις και για να μας παρηγορήσουν μας κέρασαν 6 βαθμούς. 

Οι Έλληνες φοιτητές της Αγγλίας ψήφισαν μανιωδώς αλλιώς δεν εξηγείται το 8, όμως οι Αρμένιοι που παραδοσιακά μας αγαπάνε, μας έδωσαν και αυτοί 8. Οι παμπόνηροι Ελβετοί επειδή φοβούνται μην αποσύρουμε τις καταθέσεις από τις ελβετικές τράπεζες και καταρρεύσει το τραπεζικό τους σύστημα, 8 και αυτοί, οι Ρουμάνοι 7 από τους φοιτητές μας εκεί, ενώ αυτοί που παραδοσιακά μας αντιπαθούν όπως οι Αυστριακοί και οι Δανοί μας έδωσαν 7 και 6 βαθμούς αντίστοιχα. Οι Νορβηγοί λόγω greek islands έβαλαν στο σακούλι μας 5 βαθμούς αλλά όχι και οι Σουηδοί που θα έπρεπε αλλά μας αγνόησαν. Το καλοκαίρι βουρ στις παντρεμένες Σουηδέζες για να μάθουν! 

Οι Ιταλοί λόγω Κονέ, Τοροσίδη, Νίνη και Ταχτσίδη καθώς και Τρινκέρι και φυσικά Φώτση και Μπουρούση μας έδωσαν 7, τα Σκόπια για να το παίξουν υπεράνω 4 και οι έσχατως στρατηγικοί σύμμαχοι Εβραίοι, τσιγκουνεύτηκαν – τι το πρωτότυπο -  και μας άφησαν στο 2. 

Τα υπόλοιπα ψιλολόγια δεν τα αναφέρω καν. Ένα ίσον κανένα. 

Να θυμηθούμε ως πολιτεία να κάνουμε άγαλμα στον άγνωστο Σαν Μαρινιώτη, μια και το συμπαθές κρατιδιάκι μας χάρισε ένα ξεγυρισμένο 12αρι όπως και οπως πάντα η αγαπημένη Κύπρος. 

Πάντως η μεγαλύτερη πλάκα δεν είναι η Eurovision αλλά να μαζεύεσαι με παρέα, να κρίνεις με ύφος Μουρατίδη τα τραγούδια – οι άνδρες γιατί οι γυναίκες κάνουν σχόλια sex and the city - ο καθένας να κάνει τα προγνωστικά του και μετά να πέφτει το σχετικό δούλεμα ή η αντίστοιχη έπαρση. 

Πως τα πήγα; 

Πάνω κάτω πέτυχα τους άλλους, αλλά έχασα τη Γερμανία  που την είχα για ψηλά αλλά η επανάσταση των καταπιεσμένων λαών ξεκινά από τη Eurovision και την Ελλάδα. 

Μας είχα για τη 15^η θέση καθώς είμεθα έθνος ανάδελφον αλλά είναι από τις φορές που έπεσα έξω και το κατ’ευχαριστήθηκα!