ΕΘΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΕΙΑ ΣΟΥ

Λόγω της πενίας στα αθλητικά δρώμενα και επειδή με τη λέξη ευρωμπάσκετ εχω ένα θέμα, παρακολούθησα δυο αγώνες της Εθνικής γυναικών στο ευρωμπασκετ που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Πολωνία.

Χάσαμε στον αγώνα με την Κροατία και με τη Γαλλία και τα κορίτσια μας επιστρέφουν στην Ελλάδα για διακοπές.

Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να δω καρφώματα και άλεϊ ουπ. Περίμενα όμως οργανωμένο μπάσκετ, σύγχρονο και μεθοδικό. 

Γενικά: 

Τελικά είναι το DNA μας: Εχουμε καλή άμυνα αλλά στην επίθεση πάσχουμε. Τα ιδια στο ποδόσφαιρο, τα ιδια και στο ανδρικό μπάσκετ και στο πολο.

Η Εθνική Ελλάδος έπαιξε στατικά, οι παίκτριες χωρίς τη μπάλα δεν ηταν κινητικές και το σύστημα ήταν γυρω γύρω ολοι και οποιος θέλει ας κάνει κάτι. Πολλά άστοχα τρίποντα χωρίς λογική και ηρωικές προσπάθειες μιας εναντίον δυο και τριων. Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί απουσίαζαν οι διεισδύσεις από το παιχνίδι της ομάδας μας και γενικα το inside game. Ολο σουτάκια απ’ έξω κάναμε. 

Ενοιωσα ότι έβλεπα μπάσκετ άλλης εποχής, όταν δεν είχε ανακαλυφθεί το πικ εν ρολ που οι ψηλοί ήταν μόνο για τα ριμπάουντ, ο καλός παίκτης της ομάδας έκανε 30 σουτ, οι αλλοι 10 και αν έμπαιναν, κέρδιζαν.

Μου έκανε φοβερή εντύπωση ότι σε μια ομάδα όπως η δική μας χωρίς ούτε μια ψηλή παίκτρια, αλλά με πολλές υμίψηλες, δεν τρέξαμε στον αιφνιδιασμό και παίζαμε σετ παιχνίδι. Οι αντίπαλες ομάδες έβαζαν τη μπάλα στη ρακέτα μας και έκαναν  πάρτι. 

Ατομικά: 

Η Μάλτση ως ηγέτης και mvp του προηγούμενου ευρωμπάσκετ ηταν η καταστροφή της ομάδας. Στον αγώνα με την Κροατία τα έσπασε και έχασε μόνη της παιχνίδι:  2/6 δίποντα και …1/9 τρίποντα, ( ! ) καμία βολή, καμία ασίστ και 4 λάθη, μας έκαψε. Μια μέτρια Κροατία που την είχαμε άνετα και εκει κρίθηκε η πρόκριση. Οι Γαλλίδες ηταν πιο ψηλές, πιο αθλητικές και δεν βγήκαν τυχαία πρωταθλήτριες Ευρώπης στην προηγούμενη διοργάνωση. Η ήττα ηταν αναμενόμενη αλλά με την Κροατία ηταν το κρίσιμο. Με τη Γαλλία η Μάλτση στο πρώτο ημίχρονο είχε της ευστοχία του Σακίλ στις βολές ( και πολύ λεω ) ενώ στο δεύτερο μεταμορφώθηκε προς στο καλύτερο έβαλε 16 δύσκολους πόντους αλλά άργησε. Την παρατήρησα και στους δυο αγώνες, γιατί ήθελα να εστιάσω στην καλύτερη Ελληνιδα παίκτρια, και τελικά πιστεύω ότι πήγε στη διοργάνωση με τουπέ. Αψυχολόγητα τρίποντα, να φωνάζει σε ολες τις συμπαίκτριες της - θυμάμαι μια φάση που έκανε λάθος, η μπάλα από καραμπόλα ξαναπήγε προς το μέρος της αλλά είχε το νου της στις φωνές και δεν πήρε χαμπάρι. Είναι φανερό ότι ξέρει μπάσκετ αλλά αφου δεν σε πάει το σουτ, γιατί επιμένεις; Γιατί δεν κάνεις drive να πάρει το φαουλ ή να κάνεις σπλιτ σε ελεύθερες συμπαίκτριες σου;  Σε δυο αγώνες η Μάλτση έβγαλε μόλις …μια ασίστ! 

Καλέντζου: 

Η συμπάθεια μου. Μου θυμίζει το στιλ της τον Γιαννάκη. Ψυχή, άμυνα, πάθος, μπασίματα, μαχητική και παρορμητική. Ηταν η πιο σταθερή μας παίκτρια επιθετικά και η συγκριτικά πιο εύστοχη. Κουράστηκε προς το τέλος και έκανε λάθη με τη Γαλλία αλλά τράβηξε ολο το κουπί στην περιφέρεια. 

Καλτσίδου: 

Η μακράν καλύτερη σε επίπεδο τακτικής από την ομάδα μας. Βγάζει ενέργεια στο παρκε σε άμυνα και επίθεση, γεμίζει το γήπεδο με την παρουσία της, εχει ηγετικά χαρίσματα ( με την Κροατία έβαλε δυο κρίσμες βολές και ένα τρίποντο ) βλέπει γήπεδο και εχει καλές διαγώνιες πάσες, είναι πολύ σκληρή  και μου αρέσει η υπεροψία που βγάζει αλλα: 

Α) θα πρέπει να κοντρολάρει τα νεύρα της. Βάζει τις κρίσιμες βολές και χάνει τις «απλες»!  Τα χώνει στους διαιτητές και τρωει τεχνικές ποινές. 

Β) Δεν μπορείς να στηριχθείς πάνω της επιθετικά. Είναι ικανή να βάλει το απίθανο τρίποντο και από την άλλη να παει να κουτουλήσει πανω σε τρεις για να βάλει το καλάθι. 

Γ) Να βελτιώσει το ντράιβ της. Μπορούσε να χτυπήσει στα πόδια αυτές που τη μάρκαραν αλλά δεν τόλμησε να κάνει διεισδύσεις. 

Σπυριδοπούλου: 

Αν δυναμώσει αμυντικά αυτό το κορίτσι θα γίνει ο θηλυκός Φώτσης! Καλό χέρι, κρύο αίμα και άγνοια κίνδυνου. Ηταν μόλις η τρίτη της συμμετοχή οπότε το μέλλον της ανήκει. 

Παπαμιχαήλ. 

Εχει καλές κινήσεις αλλά δεν πήρε πολύ τη μπάλα. Κακώς.

Οι υπόλοιπες τίποτα το αξιοσημείωτο. 

Κώστα Μίσσας: 

Συμπαθής φιγούρα αλλά δεν τους έμαθε ένα πικ εν ρολ;

Δεν τους έμαθε να τρέχουν στον αιφνιδιασμό αφου δεν είχαμε τα ψηλά βαριά κορμια και δεν τους έμαθε να κινούνται χωρίς τη μπάλα; 

Με τη Γαλλια περίμενα να έπαιζε για λίγο εστω, ζώνη μια και μας είχαν ρημάξει στις δεύτερες και στις τρίτες επιθέσεις.

Για μενα, ένα από τα στοιχεία της ύπαρξης του προπονητή στην ομάδα, είναι τα τρίποντα.

Πόσα είναι και κάτω υπο ποιες συνθήκες γίνονται. 

Σε δυο αγώνες κάναμε …49 τρίποντα ( και τα περισσότερα μαρκαρισμένα ) και βάλαμε μόλις τα 16..

Επίσης και με το rotation της ομάδας δεν νομίζω ότι ήταν ακρως επιτυχημένο. 4 παίκτριες μας έπαιζαν για πάνω από 30 λεπτά, και ψιλοσυμμετείχαν συνολικά 7. Οι Γαλλίδες αντίθετα, είχαν 7 παικτριες που έπαιξαν κοντά στο 20λεπτο και άλλες δυο με 28 και 35 λεπτά συμμετοχής αντίστοιχα.

Εν κατακλείδι, δικαίως αποκλειστήκαμε καθώς αυτοκτονήσαμε με την Κροατία. 

Καλή επιτυχία στην Εθνική γυναίκών στην επόμενη διοργάνωση!