NOTTING HILL

Αν και εντελώς τελείως γλυκανάλατη με αμερικανιές, το «μια βραδια στο νοτινγκ χιλ» είναι μια πολύ έξυπνη ταινία.

Ουσιαστικά σε καλεί σε ένα παραμύθι που δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να διαθέτει μια τηλεοπτική συσκευή και να μην το έχει φαντασιωθεί.

Τα κοριτσάκια να τα λατρέψει ενας Μπράντ Πιτ ή ενας Τζόνι Ντεπ και τα αγοράκια να τα ερωτευθεί σφόδρα μια Μόνικα Μπελούτσι ή μια Σκάρλετ Γιόχανσον.

Ο Χιού Γκράντ είναι καταπληκτικός στο ρόλο του και η Τζούλια Ρόμπερτς δεν είναι μόνο ένα υπέροχο χαμόγελο. Το μέτρο που κρατάει και η εύθραυστη δυναμική της, σε κάνουν να την ερωτευθείς σε 15 δευτερόλεπτα. Σπουδαία. Ακόμα και σε μια γλυκανάλατη ταινία ξεχωρίζει και με τη σύμπραξη του Χιου Γκράντ κάνουν μια ταινία που ισως να μην την έβλεπε κανείς αν δεν έπαιζαν αυτοι οι δύο. Α! να μην αδικήσω τον Rhys Ifans γιατί το παλικάρι δίνει ρέστα και θα μπούσε άνετα να ηταν ο μικρότερος λεμπόφσκι!

Λίγο ως πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις που όταν κατηγοριοποιούνται ως «ρομαντικές κομεντι» ξέρεις τι θα γίνει και στην αρχη και στη μέση και στο τέλος. Αλλα είναι σαν τις σαπουνόπερες. Τις σιχαίνεσαι αλλά αν κάτσεις να χαζέψεις, κολλάς.

Η σταρ γουστάρει και ταλαιπωρεί τον κοινό θνητό ο οποιος αν και φαίνεται ότι το παιχνίδι είναι χαμένο,  κάνει την υπέρβαση και τη διεκδικεί και ζήσαν αυτοί καλά και εμεις καλύτερα. Πάντως, βλέπεις το πόσο καλά δουλεύουν οι αμερικάνοι. Ακόμα και οι μάπες ταινίες είναι προϊοντα σε επιτηδευμένα περιτυλίγματα και κάνουν εισπρακτικές επιτύχιες ώστε να γεμίζουν τα ταμεία. Δεν είναι δυο ωραίοι ηθοποιοί. Και τα τραγούδια είναι προσεγμένα και οι ατάκες δουλεμένες ( η Ρόμπερτς κάνει αναφορές στον ….εαυτό της και εξομολογείται πόσα πήρε για τη συγκεκριμένη ταινία! – 15 εκατ δολλάρια )  ο ρυθμός, τα συναισθήματα και κυρίως η ευφυία των παραγωγών. Η Τζούλια Ρόμπερτς πήρε μαζί της τα κορίτσια που ηθελαν να ζήσουν το όνειρο με τον Ρίτσαρντ Γκιρ στο Pretty Woman. Στο Νοτινγκ Χιλ παίρνει τα αγοράκια που θα ήθελαν να είναι στη θεση του Γκραντ.

Μπορεί να μην είμαι λάτρης των αμερικανικών παραγωγών αλλά αν ως Ελληνες είχαμε τη μιση οργανωση και δουλειά τους πάνω στα projects τους, τότε η χώρα μας θα ήταν κινηματογραφικός παράδεισος!

Η ταινία είναι παλιά, του 1999 και μόλις έμαθα ότι την είχε η τηλεόραση έστησα καρτέρι γιατί  είχα ένα θέμα να τη δω καθώς έχω χρησιμοποιήσει μια παραφρασή του τίτλου σε άλλο μου κείμενο ( μια βραδιά στο ντόπινγκ χιλ που αναφέρεται στα αθλοπρεζάκια ) και κάποτε τα είχα με μια κοπέλα που ηταν η αγαπημένη της ταινία. Τώρα κατάλαβα γιατί καλώς τελικά τα χαλάσαμε…

Με άριστα το 10: 4 ( 2 για τη Τζούλια και 2 για τον Γκράντ )