UNSTOPPABLE

Αν έπρεπε να αλλάξω τον τίτλο στην ταινία, θα τον έκανα «χωρίς ανάσα»

Καλογυρισμένο, καταπληκτικός ρυθμός με ανατροπές και το σύνηθες χαπι εντ στο τέλος δεν σου χαρίζεται εύκολα. Εχεις ηδη κλείσει τα μάτια σου και εχεις κρατήσει την ανάσα σου δέκα φορές.

Το στόρι εχει ως εξης:

Εγκληματικό λάθος μπούλη με στιλ μέσου Ελληνα δημοσίου υπαλλήλου, απελευθερώνει στο πουθενά, τρένο με  ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεκάδες βαγόνια που μεταφέρουν τοξική ουσία και αν συγκρουστεί, μπορεί να αφανίσει μια ολόκληρη πολιτεία!

Παρά τις προσπάθειες των ιθυνόντων της σιδηροδρομικής εταρείας και της κυβέρνησης, το τρένο ακυβέρνητο συνεχίζει για να καταστρέψει μέχρι που αναλαμβάνει δράση ο υπο απόλυση πολύπειρος Ντένζελ Ουάσιγκτον με τον κούκλο και ψιλοάσχετο  Κρις Πάιν και σώζουν χιλιάδες ψυχές.

Τα φρου φρου:

Ο σκηνοθεσία του Τόνι Σκοτ αξιόλογη. Εντάξει, ο άνθρωπος δεν μπορί να αποφύγει τις αμερικανιές, αλλά η δράση, η πλοκή, ο ρυθμός, είναι κέντημα!

Η Ροζάριο Ντόουσον είναι εκτος από χυμώδης  και καλή ηθοποιός αλλά δυστυχώς απογοητεύθηκα από τον Ουάσιγκτον. Παίζει σχεδόν ακατέργαστα ενώ ο Πάιν θα ηταν καταπληκτικός ως μοντέλο.Ισως να το έπαιξαν πολύ «εργάτες» και να βγήκε αυτή η καρικατούρα ερμηνείας π.χ. με χιουμοράκι λίγο πριν το πριν το φινάλε που καιγόταν το σύμπαν και όπως το έκαναν, την ένταση της ταινίας την εισπράττεις περισσότερο από την εικόνα και όχι από τους ηθοποιούς.

Between the lines: Μην περιμένεις και πολλά. Κάναμε μια αναφορά στην σκληρά εργαζόμενη εργατιά με μαύρους ( Ουάσιγκτον – Ντόουσον ) σε θέση απάνθρωπων καπιταλιστών τους κλασικούς γκόλντεν λευκούς μποϊζ,  λευκός επίσης αλλά αδύναμος ο Παϊν, και μας τελείωσε. Θα πας να δεις μια ωραία περιπέτεια, εξαιρετικά προσεγμένη παραγωγή,  ακόμα και στα τεχνικά μέρη της ιστορίας εχει το επιστημονικό κομμάτι και θα διασκεδάσεις.

Βγαίνοντας από το σινέ, θυμήθηκα ένα τραγούδι από τα «Ξύλινα Σπαθιά»…

«….Τρένο Φάντασμα μες τη νύχτα θα χαθώ

Τρένο Φάντασμα με σβησμένο αριθμό…»

Με άριστα το δεκα: 6