ΛΙΒΑΝΟΣ – LEBANON

Οι δυο καλύτερες κατ εμε, αντιπολεμικές ταινίες ολων των εποχών είναι το johny gοt his gun του Τραμπο και αυτή των σύντροφων Σέρβων, το όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται (lela sepa lepo gore του srdan dragojevic ) και σκέπτομαι πολύ σοβαρά, τούδε εφεξής να συμπεριλάβω και το «Λίβανος» του Μαοζ.

Μη μου πεις για το underground του Κουτσουρίτσα γιατί αυτό το εντάσσω αυθαίρετα στις …σουρεαλιστικές.

Δεν ξετρελαίνομαι όταν πρόκειται να δω κάτι που αφορά τον πόλεμο Παλαιστινίων και Εβραίων. Ημουν νιος και γέρασα και κάθε μέρα τα ίδια και τα ιδια. Πόσες επιθέσεις αυτοκτονίας και ρουκέτες έστειλαν οι μεν και πόσα χημικά και εκκαθαρίσεις επιχείρησαν οι δε. Αν σκεφτείς ότι την επιμελείται και ενας Εβραίος, τότε καλύτερα να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου της τέταρτης εθνικής από το πρωτάθλημα της Ουαζαγκαμπούμπου.

Πήγα, οφείλω να ομολογήσω, πιο πολύ από περιέργεια στο σινε. Το concept ότι η ταινία είναι γυρισμένη μέσα από ένα τανκ ( στα κυριλέ ελληνικά και οσοι υπηρέτησαν στα τεθωρακισμένα, το λένε πια «άρμα» ) αύξανε το μυστήριο…

Η ταινία είναι εκπληκτική.

Το στόρι λέει το εξης:

4 στρατιώτες σε άρμα πάνε για μια πολεμική επιχείριση στον πόλεμο Ισραηλ Λίβανος του 1982. Ενίοτε τους επισκέπτεται ο διοικήτης τους για οδηγίες χρήσεως. Στην αρχη μέσα στη χαρά τύπου πάμε εκδρομή με το τανκ και θα καθαρίσουμε μερικούς εχθρούς χο, χο, χο και μετά έρχονται τα ζόρια…

Τι μου άρεσε:

1. Δεν ηθικολόγησε. Από τις ταινίες που αφήνουν τον θεατή να αποφασίσει μόνος του. Δεν είχε χάπι εντ ούτε τον καλό που σκότωσε 100 και πήδηξε την πιο ωραία γκόμενα ούτε ηλίθιες αμερικανιές. Χωρίς καλούς και κακούς, χωρίς θέοθεν αποστολές και τσιτάτα ιδεώδη.
2. Είχε εξαιρετικές αντιθέσεις. Το ισχυρό εξωτερικά άρμα που ρίχνει τα τσιμέντα που θα έλεγε και ο κοουτς Αλέφαντος που εσωτερικά είναι τόσο εύθραυστο και αδύναμο… Οι σουπερ ουαου λέοντες γίνονται ποντίκια.
3. Δεν κούρασε και δεν ξήλωσε τη χρονική διάρκεια. 93 λεπτά σε ικανοποιητικό ρυθμό και με το διάλειμμα στον Τριανόν, επιτέλους θυμήθηκα πως είναι ο πραγματικός κινηματογράφος και όχι τα σουπερ μάρκετ των μουλτιπλεξ.
4. Ακόμα και να μην έκανε τις εθνολογικές συστάσεις ( εμεις είμαστε αυτοί και κυνηγάμε αυτούς ) η συγκεκρίμενη ταινία μπορούσε να ηταν ακριβώς η ιδια στον Β παγκόσμιο, στο Ιρακ, στη Σερβία και οπου αλλού εισβάλλουν μερικοί τύποι με τα όπλα. Η φρίκη του πολέμου εχει παντού το ίδιο χρώμα…

Πιστεύω πως ο Μαοζ πρέπει να επιρεάστηκε και ολίγον από Κιούμπρικ καθώς η σκηνή με τη μουσική από το πουθενά μου θύμησε τη Λάμψη και οι σκηνές με τα  δάκρυα του μουλαριού και την κανονιά στο κοτέτσι είναι ανθεμ.

Αν συνδιάσει κανείς το πρώτο και το τελευταίο πλάνο μπορει να δώσει τόσες μα τόσες ερμηνείες, που μόνο για αυτό αξίζει να τη δεις.

Το LEBANON είναι άλλη μια απόδειξη πως οι πραγματικά μεγάλες ταινίες δεν είναι αυτές που εχουν τα τρομερά ποσα, τους μεγάλους αστέρες, τα απίθανα εφε και το πολυπλόκαμο δίκτυο διανομής και προβολής.

Μια φορά να δω εστω μια από τις 16 αίθουσες των village και των ster να προβάλλουν ανάμεσα στα αμερικανικά σκουπίδια και μια ταινία σαν το Lebanon και ας μου καουν όλα τα DVD.