GRAN TORINO

Αν επρεπε να αλλαξω τον τιτλο της ταινιας, αυτος θα ηταν «η αποκαθηλωση του Χαρι Καλαχαν».

Πολλα χρονια ειχα να νοιωσω ετσι στο φιναλε μιας τανιας. Τελευταια φορα ηταν νομιζω με το usual suspects ( συνηθεις υποπτοι ) που σχεδον επληξα με μια απλη ιστορια και στο τελος εφαγα μια σφαλιαρα που γυριζα 45 σβουρες.

Ο Κλιντ Ιστγουντ απεδιξε για μια ακομα φορα πως σημασια δεν εχει το budjet που λεμε και στα νεα ελληνικα, αλλα η διαχειριση. Αγνωστοι ηθοποιοι, το σκηνικο μια γειτονια και μετα …το πνευμα. Ο Λογος, το Συναισθημα, η Ερμηνεια, το Νοημα.

Δεν είναι και πολύ ευκολο να χωνεψεις ότι ο ανθρωπος που γεμιζει την οθονη είναι 78 ετων ο οποιος εχει το κουραγιο και το αναστημα να ανατρεψει στοιχεια που τον καθιερωσαν και του χαρισαν δοξα, χρημα και φημη. Συνηθιζουμε να παρομοιαζουμε τους ανθρωπους που με το περασμα του χρονου γινονται καλυτεροι, με το κρασι. Τωρα νομιζω πως ηρθε η ωρα να παρομοιαζουμε τους ανθρωπους με τον Ιστγουντ.

Η ερμηνεια του ανυπερβλητη. Με ένα βλεμμα, με το στιλ, με ένα πλανο. Πολύ εξυπνα, σαν αραχνη εφτιαχνε τον ιστο και στο τελος απλα περιμενες την αμερικανια τυπου ο Καλαχαν θα καθαρισει για μια ακομα φορα και ζησαν αυτοι καλα και εμεις καλυτερα. Μονο που ο Καλαχαν καθαρισε τον μυθο του και τους θεατες του.

Δεν θελω να σταθω τοσο σε κλισε τυπου «το αντιρατσιστικο μηνυμα», αγαπαμε ολες τις φυλες του κοσμου, ο στριγγλος που εγινε αρνακι. Αυτά αλλωστε είναι ευδιακριτα από την πρωτη αναγνωση.

Μου εκανε εντυπωση ότι στην ταινια υπηρχε και χιουμορ και συγκινηση.

Μισος και αγαπη. Συμφερον και ανιδιοτελεια. Μου αρεσε επισης το πώς χειριστηκε το θεμα με τον ιερεα. Ως γνωστον όταν θελεις να πουλησεις επανασταση και φιλελευθερο πνευμα, από τους πρωτους στοχους είναι η θρησκεια. Χειριστηκε το θεμα όπως ακριβως πρεπει χωρις φανφαρες και τερατολογιες.

Ειχα μια υποψια ότι προσπαθησε να κανει κηρυγμα αλλα διαλυθηκε με το καλησπερα. 
Στο ρολο των κακων δεν ηταν οι λευκοι. Ηταν μερος των μειονοτητων.

Μειονοτητες με τους καλους και τους κακους. Όπως και οι γηγενεις.

Ως γνωστον επισης, ταινιες σαν του Ιστγουντ δεν πρεπει να βραβευονται καθως μας χαλανε την εικονα της μαμας Αμερικης. Για αυτό και θαυμαζω για τον πεταμενο χρονο τους, οσους ασχολουνται με το ποπ πανηγυρακι των οσκαρ.

Οσο υπαρχουν ανθρωποι….

Βαθμολογια: 8 / 10