ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Εχω βαρεθει να ακουω τετριμμενες φρασεις και κλισε σχετικα με τις ανθρωπινες σχεσεις στην πολη, ποσο φθειρουν οι ρυθμοι, η μεγγενη της Αθηνας και όλα αυτά τα κουραστικα και χαζοχαρουμενα που δινουν διαφορα αλλοθι στους ανθρωπους στους οποιους κυριαρχει ο ατομισμος και ο εγωισμος.

Δυσκολες ανθρωπινες σχεσεις υπαρχουν όταν εισαι σε συγχυση και δεν ξερεις που βαδιζεις. Αν ξερεις, τοτε απλως χρειαζεται οργανωση. Βεβαιως και η επαρχια εχει το δικο της καθεστως καθως συναντωνται ολοι στην πλατεια, γιατι δεν εχουν που αλλου να πανε, αλλα και η μετακινηση είναι το πολύ ένα τεταρτο. Οι συναθροισεις στην πλατεια, επονται και από διαφορες παιδικες ασθενειες όπως το ανυποφορο κουτσομπολιο, η αδιακρισια, η ζηλοφθονια και ο ανταγωνισμος αλλα δεν είναι το θεμα του παροντος.

Η Αθηνα εχει τους δικους της νομους διαβιωσης και τις δικες της δυσκολιες. Καμια αντιρρηση. ΟΜΩΣ, υπηρχαν, υπαρχουν και θα υπαρχουν μερικες παγκοσμιες σταθερες. Ανεξαρτητως κοινωνικου περιβαλλοντος ισχυουν,  και για μενα είναι μερικες αρχες που με βοηθουν ώστε γρηγορα να ξεχωριζω με ποιους εχω να κανω.

Πιστευω λοιπον πως οποιαδηποτε κοινωνικη σχεση, ειτε είναι φιλικη, ειτε ερωτικη, ειτε επαγγελματικη ΞΕΚΙΝΑ από την αμοιβαιοτητα και τη συνεπεια.

Ναι, στην πορεια μπορει να προστεθει η χημεια, ο κοινος κωδικας επικοινωνιας, τα κοινα ενδιαφεροντα, η ειλικρινεια και όλα τα γνωστα και χιλιοειπωμενα αλλα τιποτα δεν μπορει να επιτευχθει με τη ΜΟΝΟΜΕΡΗ προσπαθεια.

Είναι σαν το ανθρωπινο βημα. Παει το ένα ποδι, ακολουθει το άλλο, βγαινει μπροστα, ξανα το προηγουμενο. Το αποτελεσμα είναι η Πορεια. Καμια σχεση και κανενας ανθρωπος βεβαια δεν στηριζεται ουτε στο κουτσο, ουτε όταν το ένα ποδι σερνεται. Μπορει να παει, αλλα για λιγο… Κατ αναλογιαν είναι αυτό που ειπε καποτε και ο Αποστολος Παυλος. «Νουθετει μια, νουθετει δυο, μετα αφες αυτόν»

Ακουω πολλες φορες από τον κυκλο μου, ειτε σε μια ερωτικη προσεγγιση, ( κυριως ) ειτε σε μια καινουρια φιλια αλλα και σε εργασιακο επιπεδο, διαφορες δικαιολογιες αποφυγης.

«ναι, θελω να σε δω αλλα δεν ειμαι συνεπης σε αυτά, ξερεις δεν ειμαι του τηλεφωνου εγω, μην ανησυχεις δεν με κουραζεις αλλα εχω τοσα πραγματα να κανω, παιρνε εσυ τηλεφωνο, δεν το κανω από κακια απλως δεν παιρνω τηλεφωνα και αλλοι εχουν παραπονα από μενα, τι να κανουμε ετσι ειμαι, ειμαι ξεχασιαρης, εχεις δικιο εγω φταιω, θελω να τα πουμε αλλα συνεχεια το ξεχναω»

Η δικη μου μεταφραση σε όλα τα ανωτερω είναι ένα μεγαλοπρεπες: «ΔΕΝ ΘΕΛΩ» και συνεχιζεται με το «ας τα εχουμε όμως καλα μεταξυ μας»

Φτηνο PR το λεμε στο χωριο μου όταν πινουμε τα πραγματικα τσιπουρα που ως γνωστον είναι χωρις γλυκανισο.

Ειμαι υπερ της αποψης πως δεν θα ηταν καλο να κολλησουμε στο πρωτο βημα. Άλλος εγωισμος από κει. Κανε το πρωτο και το δευτερο βημα, τι θα παθεις, θα σου πεσει η μουρη; Και τι εγινε; Από ζελατινη εισαι και φοβασαι μην τσαλακωθει το φοβερο και τρομερο προφιλ σου;

Μετα όμως αφησε το. Δεν ειμαι υπερ της αυστηρης ζυγαριας τυπου μια σου και μια μου. Για ανθρωπους μιλαμε και όχι για το δυαδικο συστημα. Ας είναι τρεις μου και μια σου, ας είναι επτα μου και τρεις σου. Να υπαρχει μια ανταποκριση. Το 7-0 όμως δεν αντεχεται… Μεχρι και η Χαβαη εφτασε το πολύ στο πεντε…

Αν καποιος ή καποια δεν εχει τη στοιχειωδη κοινωνικη μορφωση ή απλως τη θεληση να ανταποδωσει το ενδιαφερον με μια κληση, τοτε δεν εχει ουτε τη δυνατοτητα να παει σε κατι πιο δυνατο όπως τη συμπαρασταση σε μια δυσκολη στιγμη σε ότι αφορα τη φιλια και μια ερωτικη σχεση της προκοπης.

Το ιδιο ακριβως και στη συνεπεια. Αν λες κατι, καντο ή μην το λες καθολου. Αυτό το «θα σε παρω τηλεφωνο» πρεπει να είναι η πιο συνηθισμενη μορφη αστικης ασυνεπειας! Εκει ισχυει το εξης: Οποιος δεν υπαρχει στα μικρα, δεν υπαρχει και στα μεγαλα. Δεν αλλαζει ο ανθρωπος. Όπως μου ελεγε και μια χυμωδης και εκρηκτικη 40αρα καποτε που μου παρεδιδε μαθηματα του παγκοσμιου ποδοσφαιρου:

«μικρο μου αγορι να θυμασαι: Ότι δεις στο πρωτο τριμηνο είναι. Μετα διαλεξε, αν σου αρεσει ή αν δεν σου αρεσει και συνεχιζεις ή κοβεις αντιστοιχα. Μην περιμενεις αλλαγη γιατι εκει την πατανε ολοι. Προσδοκουν στην αλλαγη του αλλου και στο τελος πληγωνονται»

Μα ρε υποπτε, μου λεγε ενας φιλος, με τον ταδε όταν κανουμε παρεα, περναμε υπεροχα, σουπερ, αλλα τι να κανει το παιδι, ξεχναει και δεν με παιρνει τηλεφωνο. Ενταξει, τον παιρνω παντα εγω.

 

Τοτε του απαντησα, ο «φιλος» αυτος είναι φιλος χαβαλε. Περνας την ωρα σου ευχαριστα μεν αλλα μην περιμενεις να σου σταθει. Αφου δεν ενδιαφερεται να δει αν ζεις ή αν πεθανες και ζητιανευεις την παρεα του, δεν αξιζει.

Πριν αλλεκτωρ λαλησει, ο φιλος περασε μια δυσκολια και ο «φιλος» δεν υπηρχε στο χαρτη και του πεταξε στο τηλεφωνο ένα «όταν γινεις καλα, να τα ξαναπουμε, μη χαθουμε»

Για τις γυναικες, πιστευω ακριβως το ιδιο. Ανδρες ειμαστε, οι ρολοι δεν χανονται ποτε, θολωνουν ενιοτε, και ο ανδρας πρεπει να κανει την πρωτη και τη δευτερη κινηση. Μετα παρατα το. Η γυναικα καταλαβαινει αφενος λογω ενστικτου αφετερου γιατι η συγχρονη γυναικα δεν είναι ηλιθια. Συγχυσμενη μπορει να είναι, ηλιθια όχι.

Αν της αρεσεις, δεν προκειται να σε αφησει χωρις ενημερωση. Ποτε των ποτων.

Αλλιως, χανεις την αξιοπρεπεια σου, γινεσαι επαιτης, ζητιανος και καταντας fan club χανοντας την αξια σου και τον αυτοσεβασμο σου.

Η αμοιβαιοτητα και η συνεπεια είναι για μενα τα δυο πρωτα ( και όπως μου υπεδειξε η ζωη, εξαιρετικα αξιοπιστα ) φιλτρα αξιολογησης των ανθρωπων που συναντω. Αν τα περασουν αυτά, τοτε παμε και παρακατω. Αλλιως, συνεχιζω τον δρομο μου και δεν χανω τον χρονο μου.  Ναι, ειδα και μερικες ελαχιστες εξαιρεσεις. Σε βαθος χρονου όμως, η εξαιρεση προσαρμοστηκε στον κανονα…

 

Παλια παλια παλια, δεν ειχα ορια και προσπαθουσα να προσαρμοστω στους αλλους. Ειχα αναγκη λογω ιδιαιτερων συνθηκων να δημιουργησω κυκλο. Με την παροδο των ετων και της καταναλωσης του αλκοολ καταλαβα πως ο δρομος για τη γνωση και τη γαληνη είναι ο δρομος που εχει ναι και όχι, που εχει θελησεις και αρνησεις, που εχει μετρο και οριο.

Σιχαθηκα τα κλισε τυπου «να εισαι παντα ανοιχτος, να περιμενεις παντα εσυ, να σε φτυνουν και να υποκρινεσαι πως βρεχει, να πρεπει εσυ να κανεις το α, το β, το γ και να μη δινεις σημασια αν ενοχλεισαι».

Εμαθα πια ότι η ισορροπια αποκταται με την ειλικρινη αλλα και ευγενικη ( γιατι ο σκοπος δεν είναι να παρεξηγηθεις και να προσβαλλεις αλλα να διευκρινισεις και να εξηγησεις ) παραθεση των θελω και των δεν θελω.

Από κει και περα, δεν μπορεις να εισαι με ολους φιλος. Ισχυει ανεκαθεν ο κανονας του 5 %. Γνωριζεις 100 ανθρωπους, με 5 εισαι φιλος. Εξαλλου όπως διαβασα καποτε και με ανακουφισε από πολλες σκεψεις: «ο ιδιος ο Θεος κατεβηκε στη γη και οι ανθρωποι τον σκοτωσαν, εγω, εσυ, ο χ, ο ψ, δεν θα εχουμε συμπαθειες και αντιπαθειες;».

Αρκει βεβαια να μην πας στο άλλο ακρο του απολυτου εγωισμου τυπου «εγω, το συμπαν μου και εσεις οι κατωτεροι….»

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το ρητο που λεει πως απολαμβανουμε το/τη …… ( και εδώ βαλτε ότι θελετε)  που μας αξιζει, πολλες φορες είναι σκληρο και αναλογα με τις συνθηκες, αδικο.

Σε ότι αφορα την ποδοσφαιρικη πραγματικοτητα, το ανωτερω ρητο επιβεβαιωνεται πανηγυρικα. Η κατασταση του ελληνικου ποδοσφαιρου  είναι αυτή ακριβως που θελουμε, που μας αξιζει και δεν προκειται να αλλαξει.

Τα απεχθη κλισε των δημοσιογραφων λενε για τη γιορτη του ποδοσφαιρου, για τη βια στα γηπεδα, οι λιγοι ανεγκεφαλοι και οι πολλοι υγιεις φιλαθλοι, για τους δικαιους αγωνες και λοιπα χαζοχαρουμενα. Ο καλυτερος τροπος για να μην πεις τιποτε είναι η αοριστο-γενικολογια.

Ας δουμε έναν έναν τους μεγαλους παικτες του ποδοσφαιρου.

Ολυμπιακος.

Οι οπαδοι του ολυμπιακου είναι οι περισσοτεροι. Αρεσει στη μαζα το πανηγυρι και δεν εχουν κανενα προβλημα η ομαδα τους να διακρινεται με οποιονδηποτε τροπο. Δεν λεω ότι τα πρωταθληματα του Ολυμπιακου είναι όλα στημενα. Υπαρχουν όμως και τρανταχτες περιπτωσεις που δεν δικαιουται ο Ολυμπιακος να κερδισει. Τα σφυριγματα των διαιτητων δεν αφηνουν κανενα περιθωριο στον αντιπαλο. 

Αφου ουτως ή αλλως θα το παρεις το πρωταθλημα. Τι σημασια εχει αν θα το παρεις με 8 ή με 18 βαθμους διαφορα; Μια φορα που είναι να χασεις, χασε ρε φιλε! Τι θα παθεις; Δεν εχω δει τους οπαδους του Ολυμπιακου μια φορα να διαμαρτυρηθουν για αυτό. Στο Καραϊσκακη όταν ακυρωνονται καθαρα γκολ, όταν σφυριζονται πεναλτι που ουτε ο Κοκκαλης δεν θα εδινε και όταν οι αντιπαλοι δεν τελειωνουν τους αγωνες με 11 παικτες ενώ σε αντιστοιχες φασεις οι παικτες του Ολυμπιακου τιμωρουνται με ένα φιλικο χτυπημα στην πλατη, το γηπεδο επιβραβευει και επιζητα αυτές τις συμπεριφορες. Να πω ότι δεν εχουν χορτασει τιτλους; 

Ο φανατισμος όμως είναι αυτος που θα τους οδηγει και επειδη η μαζα είναι ισχυρη, μια ζωη θα βλεπουμε τα ιδια. Ακομα και στο φετινο πρωταθλημα, ο Ολυμπιακος με έναν αθλιο δευτερο γυρο, δεν θα ηταν τοσο ανετος αν δεν εσφαζαν τον Αρη, αν δεν χειρουργουσαν τον ΠΑΟ, αν δεν εδιναν ένα πλασματικο πεναλτι με τον Θρασυβουλο στο 93’ και δεν μετρουσε το πρωτο γκολ στον αγωνα με τον Πανιωνιο που σφραγισε το πρωταθλημα. Μια προσθεση των ανωτερω φτανει και περισσευει για να εξανεμιστουν οι 11 βαθμοι διαφορας. 
Για τη φετινη αγωνιστικη περιοδο ο Ολυμπιακος ηταν πιο σταθερος αλλα θα μπορουσε το πρωταθλημα να εχει μεγαλυτερο ενδιαφερον…

Αφου λοιπον οι πολλοι θελουν αυτή την κατασταση, δυσκολα θα αλλαξει.

Αν υπαρχει κατεστημενο και αν ευνοει τον Ολυμπιακο;

Φυσικα!

Που όμως δεν υπαρχει;

Στην Ιταλια δεν υπαρχει διαφορετικο ειδικο βαρος για τη Μιλαν, τη Γιουβεντους και την Ιντερ;

Στην Ισπανια το ιδιο αντιμετωπιζονται οι αλλοι και το ιδιο η Ρεαλ με τη Μπαρτσελονα;

Στη Γερμανια δεν «παιρνει τα σπορια» η Μπαγερν;

Στην Αγγλια αντιστοιχα η Μαντσεστερ Γιουναϊτεντ;

Παντου και παντα υπαρχει ο μεγαλος και ο ισχυρος ( από τις επιχειρησεις μεχρι ένα χωριουδακι ) που θα εχει την ευνοια ενός συστηματος. Αυτό όμως όταν χρησιμοποιειται για αλλοθι και για να καλυψει τις δικες μας αδυναμιες, στην καλυτερη εξαπατα και στη χειροτερη αυτογελοιοποιειται.

Παναθηναϊκος.

Εχουν  βολευτει με τις καλες ευρωπαϊκες πορειες. Στην Ελλαδα η δικαιολογια της διαιτησιας είναι ανικητη. Δεν φταιει κανενας που εφαγε 3 γκολ ο Παναθηναϊκος από τον Εργοτελη και που εφαγε αλλα τοσα από τον Πανσερραϊκο και αποκλειστηκε από το κυπελλο. Μια του υψους μια του βαθους. Βρηκαμε όμως το τελειο αλλοθι, το στηριζουμε σε 2-3 πραγματικα γεγονοτα τα οποια φροντιζουμε να διογκωνουμε και βολευομαστε μια ζωη στο ιδιο τραγουδι και στον ιδιο σκοπο.

ΑΕΚ.

Μια από τα ιδια με τους οπαδους του Παναθηναϊκου με ιδιαιτερη εφεση στην εσωκομματικη μιζερια. Από τον Μπιγκ Μακ στον Ντεμη και από τον Χατζηχρηστο στον Μπαγεβιτς. Ειδικες διαδρομες κλαψας, αγευστου ρομαντισμου και κυνηγι φαντασματων. Οι ΑΕΚτζηδες φωναζουν για την παραγκα του Ολυμπιακου αλλα δεν ειδα να διαμαρτυρονται για το χειρουργειο που περασε η Ξανθη στο κυπελλο.

Η ΑΕΚ εχασε μια χρυση ευκαιρια επι προεδριας Νικολαϊδη να δημιουργησει μια σοβαρη ομαδα με προοπτικη αλλα οι αλλεπαλληλες αλλαγες παικτων και προπονητων χωρις σχεδιο οδηγησε την ΑΕΚ σε αγωνιστικη καταπτωση.

Λοιποι.

Ότι φαμε και ότι πιουμε με τον καθεναν να ζει στον κοσμο του. Οι ΠΑΟΚτζηδες πιστευουν ότι χωρις το κατεστημενο της Αθηνας η ομαδα τους θα ειχε παρει το διηπειρωτικο, οι αρειανοι εξαντλουνται στο ποιος είναι το αφεντικο στην πολη, οι ηρακλειδεις αναζητουνται, στην πλατεια της Νεας Σμυρνης εχουν απαιτησεις αυτοκρατοριας και οι υπολοιποι είναι καιροσκοποι. Όπως φωναζουν για την αδικια της πρωτης κατηγοριας [ ΣΣ συγγνωμη αλλα αυτό το superleague δεν μου είναι ευχρηστο καθως πρεπει να εχεις αντιστοιχου επιπεδου πρωταθλημα για να χρησιμοποιεις τετοιο ορο ] αλλα ξεχνουν τις σφαγες ποου εχουν προκαλεσει στις μικροτερες κατηγοριες για να ανεβουν.

Δημοσιογραφοι.

Για να πουλησουν οι κατ εφευημισμο δημοσιογραφικες αλλα ουσιαστικα οπαδικες φυλλαδες πρεπει να συμβαινει ειτε μια καταστροφη,  ειτε ενας θριαμβος. Στην μικρης ισχυος ελληνικη πραγματικοτητα ζουμε σε παραλληλα συμπαντα υπερβολης. Πρεπει ο ολυμπιακος να παρει το πρωταθλημα γιατι το πηρε περυσι οποτε φετος θα είναι αποτυχημενος. Πρεπει να παρει η ΑΕΚ το πρωταθλημα γιατι εχει να παρει τοσα χρονια. Πρεπει να παρει ο ΠΑΟ το πρωταθλημα γιατι δεν αντεχεται το κατεστημενο του Κοκκαλη. Οι ιδιοι ανθρωποι που εκφραζουν τις πολιτικαλι κορεκτ παπαρολογιες για τη γιορτη του ποδοσφαιρου και τη χαρα του αθλητισμου, είναι αυτοι που τροφοδοτουν τον οπαδισμο και το καφριλικι. Δημοσιογραφοι που είναι οπαδοι, εκπροσωποι ομαδων, που δεν ξερουν να γραψουν και απευθυνονται σε ανθρωπους που δεν ξερουν να διαβασουν.

Διαγουν έναν τραγικο βιο αρχικης εκμεταλλευσης καθως μεχρι να μπουν στο μισθολογιο και να απολαμβανουν στοιχειωδη εργασιακα δικαιωματα πρεπει να εργαζονται δωρεαν με χρηματοδοτηση από τον μπαμπα για τουλαχιστον 3-4 χρονια. Παραλληλα πιεζονται να γεμισουν σελιδες με λεξεις και στην πληθωρα του ανταγωνιστμου με τις 13 αθλητικες εφημεριδες είναι φυσιολογικο να μην σκιζουν από πλευρας εγκυροτητας.

Διαιτητες.

Ένα από τα ονερια ζωης για μενα, είναι να καταφερω να συνομιλησω με 5-6 από αυτους για να διαμορφωσω αποψη. Πρεπει να διαθετεις υψηλο επιπεδο μαζοχισμου για να ασχοληθεις με τη διαιτησια καθως απαντες σε βριζουν. Προφανως τα ιδιοτελη και οικονομικα συμφεροντα είναι μεγαλα γιατι δεν πιστευω ότι ενας αξιοπρεπης και σοβαρος ανθρωπος θα μπει σε ένα χωρο που η εντιμοτητα είναι τοσο δυσευρετη οσο και ένα τριανταφυλλο στη σεληνη.

Παραγοντες.

Οι ανθρωποι που εχουν θεσμικες θεσεις στον ποδοσφαιρικο χαρτη, εχουν δημιουργησει ένα κυκλωμα εξυπηρετησης ιδιων συμφεροντων και δεν θελουν να το αλλαξουν. Δεν υπαρχει λογος, καλα περνανε και ετσι.

Εξαλλου οσοι διαμαρτυρονται δεν το κανουν για λογους ισονομιας και δικαιοσυνης ( ειδαμε πως επευφημουσαν οι ΑΕΚτζηδες τον Ψωμιαδη και οι Παναθηναϊκοι τον καπετανιο ) αλλα για να βρεθουν σε θεση ισχυος. Οι Ελληνες παραγοντες δεν εχουν την παιδεια για να καταλαβουν ότι τις μαζες τις κρατας καλυτερα καθηλωμενες με ένα ομορφο θεαμα και πιστευουν ότι το συμφερον τους βρισκεται στη λασπη και στην κοπρια.

Φλεγοντα ζητηματα του ποδοσφαιρου μας όπως η βια και η δικαιοσυνη στον αγωνιστικο χωρο θα μπορουσαν να ειχαν λυθει σε πεντε λεπτα. Δεν υπαρχει βουληση, δεν υπαρχει θεληση γιατι αυτή η κατασταση ΟΛΟΥΣ τους βολευει.

Μενουμε στα ευχολογια και στα κλισε για να μη γινει τιποτα ή θετουμε στοχους που δεν μπορουμε να φτασουμε για να διαιωνισουμε την κλαψα. Λες και αν η Ελλαδα αποκτησει αλλα 4 Ολυμπιακα σταδια στα οποια δεν θα παιζει κανενας ( ειδαμε και την αξιοποιηση των Ολυμπιακων γηπεδων όπως το Παναχαϊκο και το Πανθεσσαλικο σταδιο ) θα ανεβει το ποδοσφαιρο μας.

Επειδη ένα καλο πονημα πρεπει περαν της κριτικης να εχει και μια προταση, ας κανω και εγω τη δικη μου. Το πολύ πολύ να μην της δωσει κανεις σημασια.

Το ποδοσφαιρικο θεαμα εχει κατ’εξοχην έναν στοχο: Την τσεπη μας και τον χρονο μας. Αν λοιπον δειξουμε ότι αυτό δεν είναι αρεστο, θα αλλαξει.

Αν θελουμε πραγματικα και αληθινα να αλλαξει το ποδοσφαιριο στη χωρα μας ας κανουμε μποϋκοταζ στην παρουσια μας στα γηπεδα. Πχ για 3 αγωνιστικες να μην πατησει κανενας. Μηδεν εισιτηρια! Ας κανουμε μποϋκοταζ στις αθλητικες εφημεριδες. Εστω για 3 μερες να μην αγορασουμε καμια. Μηδεν φυλλα! Μονο αυτόν τον τροπο βλεπω για να βελτιωθει η κατασταση.

Αν είναι εφικτο;

Όχι. Ο λογος είναι ότι ο Ελλην, παθιαζεται, εκτονωνεται και θελει να παιζει και αυτος. Επειδη λοιπον δεν μπορει να παιξει, γινεται με την ευλογια των παραγοντων και των δημοσιογραφων «ο υπεροχος δωδεκατος παικτης» που θα πεταξει αντικειμενα, θα σημαδεψει με το λεϊζερ, θα βρισει ιερα και οσια, θα πλακωθει με την αστυνομια και είναι ετοιμος ως ένα καταπληκτικο προβατο να φαει το παραμυθι του κατεστημενου και της διαιτησιας παρα να δει καταματα τα χαλια της ομαδας του.

Ο Ελληνας δεν είναι φιλος του αθληματος αλλα οπαδος του αποτελεσματος.

Δεν θελει μπαλα. Θελει τη νικη.

Η τελευταια πραξη αυτου του κωμικοτραγικου εργου που λεγεται ελληνικο πρωταθλημα ηταν στο final 4 του κυπελλου ευρωπης στο βολλεϊ να γινεται η απονομη με με το μεθυστικο αρωμα των δακρυγονων γιατι οι αθλιοι και ηλιθιοι ιθυνοντες δεν μετεθεσαν την μερα του ποδοσφαιρικου αγωνα της ΑΕΚ μια μερα μετα…

Σε προσωπικο επιπεδο λοιπον, αθλητικη εφημεριδα το θεωρω υποτιμητικο να αγορασω. Εξαλλου πιστευω ότι αφενος γραφω καλυτερα από αυτους και από αρκετους επισης κατανοω περισσοτερο το ποδοσφαιρο γιατι εστω ερασιτεχνικα, παιζω.

Το γηπεδο το εκοψα. Η μεση καταναλωση χρονου για να ενα ποδοσφαιρικο παιχνιδι είναι 5 ωρες. Από τη στιγμη που θα βγεις από το σπιτι σου για να επιστρεψεις σε αυτό, περιπου τοσο είναι. Το κοστος τοσο πολύ χρονου και το ακριβο του εισιτηριου για το προσφερομενο θεαμα, με κανουν να περναω εξω από το γηπεδο χωρις σταση.

Το ελληνικο ποδοσφαιρο είναι εκτος της αισθητικης μου, οι ελληνες οπαδοι και η γηπεδικη τους συμπεριφορα με κανουν να πληττω και αν προκυψει ένα ενδιαφερον ματς, για αυτό υπαρχει και η τηλεοραση.

Δοξα τω θεω εχω τοσα ενδιαφεροντα και ενασχολησεις που δεν αντεχω να πεταω τον χρονο μου και τα χρηματα μου στο ελληνικο ποδοσφαιρο που όπως καταντησε είναι πολύ πιο συναρπαστικο όταν το διαβαζεις παρα  οταν το βλεπεις.

Το ελληνικο ποδοσφαιρο εχει εχθρους.

Ειμαστε εμεις.

ΓΗΠΕΔΟ ΑΕΚ

Το τι θα ηθελα ως υποπτος το εγραψα πριν από ένα περιπου χρονο, αναλυτικα εδώ:

http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2008/03/land.html

Τι πιστευω πως τελικα θα γινει;

Δεν νομιζω οτι η - οποια - κυβερνηση θα αφησει το ΟΑΚΑ να βγαλει αραχνες ( γιατι εχει τεραστιο κοστος συντηρησης ) οποτε το θεμα του γηπεδου της ΑΕΚ θα καταντησει οπως αυτο της συνδεσης της Τουρκιας με την Ευρωπη.

Πολυ μπλα μπλα μπλα και ολο στο περιμενε.

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ...

Αγουροξυπνημενος για τα δικα μου δεδομενα, οδηγουσα σχεδον εκνευρισμενος. Εβαλα λιγο πιο δυνατα από το συνηθες ένα από τα αγαπημενα μου ακουσματα και προσπαθουσα να φωτοσυνθεσω ώστε να λειτουργησω και εγκεφαλικα.

Περιμενα στο φαναρι και χαζευα του ουρανου τα συννεφα σε μερικα σπανια παιχνιδια στο θολο της Αθηνας. Ακουσα καποια ενοχλητικα κορναρισματα διπλα μου. Δεν εδωσα σημασια. Συνεχιστηκαν. Γυρισα ενοχλημενος.

Ενας τυπος διπλα μου, ειχε κατεβασει το παραθυρο, κατι προσπαθουσε να μου πει αλλα τον εμποδιζε το ηχητικο φραγμα το οποιο δεν ειχα καμια διαθεση να γκρεμισω.

Το πρασινο του φαναριου με βοηθησε ώστε να μη νικησει η περιεργεια την ενοχληση και ενδεχομενως τον φοβο. Πρωτη και μπροστα!

Στο επομενο φαναρι, ο τυπος με ξαναπλευρισε. Κατι ελεγε, κουναγε και τα χερια, τι να κανω, εκλεισα τη μουσικη και περιμενα να εμφανιστει το καλαζνικοβ. Παραλληλα σκεφτομουν ποιος θα μπορουσε να στειλει πληρωμενο δολοφονο να με πληξει. Πιθανως ενας μπραβος που σκουντηξα σε κλαμπ που πηγα προσφατα γιατι παραπατησα. Του ζητησα συγγνωμη αλλα παρα το «δεν πειραζει man» τελικα δεν θα μου το συγχωρεσε…

«ρε φιλε, σε παρακαλω, αυτό το κομματι το ψαχνω χρονια, ποιο είναι;»

Τελικα αφησα τον πολιτη να εκφραστει. Πηρα μια ανασα και του απαντησα:

«το Innerguidance από τον LTJ Bukem»

«Δεν καταλαβα, πως ειπες;»  Με ρωτησε απεγνωσμενα

Στην επαναληψη, ξανα πρασινο και ξανα πρωτη.

Στο επομενο, επιμονος.

«πες μου σε παρακαλω ρε φιλε, να το γραψω μια στιγμη, οχι ρε γαμωτο, που είναι ένα χαρτι και ένα στιλο τωρα που το θελω, πως το ειπες;»

Τον κοιταξα και σαν ριπη περασαν από μπροστα μου πληθος στιγμων, να ακουω στο ραδιοφωνο τραγουδια που να θελω για τη συλλογη μου και να μην τα ξερω, τραγουδια που να ακουω τυχαια, να μου αρεσουν και να μην τα γνωριζω ώστε να τα βρω και τραγουδια αγαπημενα που εχω βρει σχεδον κατά λαθος και να νοιωθω τη μεθεξη προφεροντας το «σε ευχαριστω θεε μου, εστω και από σποντα, το βρηκα!»

Του χαμογελασα.

Εβγαλα το CD και του το πεταξα στο καθισμα του συνοδηγου.

«Είναι το τεταρτο κομματι αδερφε! Καλη ακροαση!»

Το φαναρι ηταν ηδη πρασινο, μολις προλαβα την αλλαγη στο μισητο κοκκινο. Παλι κορνες ακουγα και κοιταξα από τον καθρεπτη.

Ο τυπος, προφανως αποσβολωμενος ουτε καν ξεκινησε και οσοι επονταν, τον στολιζαν ηχητικα.

Ελπιζω να του αρεσαν και τα υπολοιπα από τη συλλογη…

ΦΟΒΟΣ part 2

Εχω μια φιλη με την οποια γνωριστηκαμε πριν από περιπου ένα χρονο και συνεχιζουμε να κανουμε παρεα. Πριν από λιγες μερες μου εξομολογηθηκε κατι που με κερασε ένα παραξενο μειγμα ( στα νεα ελληνικα το λεμε και κοκτεϊλ )  συναισθηματων ανακουφισης, θυμου και τρομου.

Σχεδον ταυτοχρονα με τη δικη μας γνωριμια, συνεπεσε να την καλει στο σπιτι και στο κινητο ενας αγνωστος και να την ενοχλει. Την καλουσε πολλες φορες σε ακαταλληλες ωρες και τη μια της ελεγε ότι ηθελε να την παντρευτει, την άλλη ότι θα τη βιασει, τη μια ότι τη θελει πολύ, την άλλη ότι τη μισει και διαφορα Χανιμπαλοειδη.

Η φιλη μου δεν ηξερε πώς να το χειριστει και αρχισε να φοβαται όταν ο τυπος της ανεφερε τη διευθυνση του σπιτιου της και συνεχισε με αμειωτη ενταση να την καλει ακομα και τα χαραματα στο σταθερο της τηλεφωνο!  Ειχε μονιμως στο αθορυβο το κινητο και το σταθερο και όταν καποια στιγμη της ειχα παραπονεθει πως «ποτε δεν το σηκωνεις» μου ειχε αναφερει τοσο επιγραμματικα γιατι το κανει αυτό, [ ΣΣ το εχω μονιμως στο αθορυβο οποτε δεν το ακουω, μου ειχε πει ]  που ουτε καν πηγε το μυαλο μου ότι ….υποπτευοταν πως ημουν εγω ο δραστης!!!

Όπως λοιπον μου εξομολογηθηκε, ο τυπος ειχε παραπλησιο γελιο με το δικο μου και η χροια της φωνης του εμοιαζε με τη δικη μου!!!

Η φιλη μου κουβαλουσε αυτή τη σκια μεσα της για αρκετους μηνες μεχρι που ο θεος με λυπηθηκε και της απαντησε.

Μια μερα λοιπον, στην άλλη ακρη του ακουστικου συνομιλουσε με τον Χανιμπαλ και στην άλλη ακρη του δωματιου της ακουγομουν από τον αερα των ερτζιανων!

-         μα καλα παιδακι μου, τη ρωτησα όταν τελειωσε την αφηγηση, γιατι τοσο καιρο δεν με ρωταγες αν ημουν εγω;

-         Και τι θα μου ελεγες ρε συ; Αντετεινε. Ναι, εγω ημουν; Αφου οι συμπτωσεις ηταν πολλες. Σχεδον την ιδια εποχη σε γνωρισα, εσυ ηξερες και το σταθερο και τη διευθυνση του σπιτιου μου, ειχατε κοινα χαρακτηριστικα, στο γελιο και στη φωνη, δεν σε ξερω χρονια ώστε να σε αποκλεισω από τις υποψιες μου, ε, δεν καταλαβαινεις;

Καταλαβα.

Καταλαβα ποσο ευκολο είναι να παρεξηγηθεις, ποσο ευκολο είναι να μπλεξεις από το πουθενα και το τιποτα και ποσο χρησιμο συν τοις αλλοις είναι και το ραδιοφωνικο μου χομπι.

Κυριολεκτικα, ο FREE RADIO με εσωσε.

Για φαντασου, να ειχε γινει τιποτα κακο, η φιλη μου φυσικα να ειχε ειδοποιησει τους δικους  της και μια ωραια πρωια να κατεληγα στο αστυνομικο τμημα για ανακριση με γυρευε ποια κατηγορια…. Μπρρρρρρρρρρ!!!!!!!!

Διαφωνησα με τους χειρισμους της που το αφησε στη μοιρα του και αλλαξε της δικες της συνηθειες. Της ειπα να κανει μηνυση κατ αγνωστων. 

-         Αν ησουν εσυ όμως ρε υποπτε, δεν ηθελα να σου κανω κακο…

-         Αν ημουν εγω γλυκια μου, θα μου αξιζε, της απαντησα.

Δεν σας κρυβω ότι αισθανθηκα περιεργα.

Από τη μια χαρηκα γιατι η φιλη μου εξομολογηθηκε τι ακριβως συνεβη ενώ θα μπορουσε να το ειχε κανει γαργαρα αφου σε ότι με αφορουσε, την απαντηση την πηρε. 

Χαρηκα γιατι δεν εχει σκιες απεναντι μου, εστω και αν το διαπιστωσε με τον πλεον αναπαντεχο τροπο και ανακουφιστηκα γιατι διαλυθηκε η παρεξηγηση.

Θυμωσα γιατι δεν το συζητησε μαζι μου ανοιχτα όταν συνεβαινε αυτό και βγαιναμε σαν να μην τρεχει τιποτα και δεν ειχα παρει χαμπαρι τι ειχε στο πισω μερος του μυαλου της.

Τρομαξα γιατι αν δεν βρισκομουν σε ραδιοφωνικο σταθμο να κανω εκπομπη, η οποια για καλη μου τυχη συνεπεσε με δικο του τηλεφωνημα, ακομα θα με υποπτευοταν.

Τωρα πια όπως λεει χαριτολογωντας, «με παιρνει 2 φορες το μηνα να μου πει μια καλησπερα ο ανθρωπος, σε ωρες γραφειου, τι κανει, δυστυχισμενος θα είναι. Δεν μπορεις να φανταστεις καλε μου φιλε υποπτε ποσο χαρηκα που δεν εισαι εσυ, ποσο χαρηκα που μπορω πια και ακουω τις τηλεφωνικες μου συσκευες να χτυπανε και ποσο εχω χαλαρωσει»….

Εγω να δεις κοριτσι μου, ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΣ !!!

ΚΡΙΣΗ

Κριση, κριση, κριση, κριση, κριση…

Δεν υπαρχει δελτιο ειδησεων, εφημεριδα, ραδιοφωνο, οποιοδηποτε μεσο μαζικης επιρροης που να μην κανει αναφορα στην κριση τουλαχιστον 5 φορες καθημερινα.

Το εμπεδωσαμε.

Η επαναληψη μπορει να είναι η μητηρ της μαθησεως αλλα και η αρχη της βαρεμαρας.

Αν δε, η επαναληψη αφορα ένα ψευτικο θεμα τοτε η βαρεμαρα μπορει να γινει οργη.

Στην Ελλαδα δεν υπαρχει κριση.

Στην Ελλαδα υπαρχει το αποτελεσμα των υπεροχα απαραδεκτων πολιτικων επιλογων, της ανοργανωσιας και της αδικιας του κρατους στους πολιτες. Αυτή η κατασταση είναι κακη, θα συμφωνησω, αλλα κριση όπως τη βιωνει η Ιρλανδια για παραδειγμα, δεν υπαρχει.

Θα αναρωτηθει ο αναγνωστης τοτε γιατι γινεται οοοοοολη αυτή η εκστρατεια.

Η αποψη μου είναι πως η κρισολογια εξυπηρετει δυο σκοπους.

Ο πρωτος είναι ότι σταματησαμε να ασχολουμαστε με αλλα ζητηματα όπως το σκανδαλο της ζιμενς. Όπως το καρτελ του γαλακτος, η μολυνση του Ασωπου  ή οι οφ σορ εταιρειες υπουργων.

Ο δευτερος είναι ισως και ο πιο σημαντικος.

Όταν οι τραπεζες επικαλουνται κριση, κοβουν τα δανεια.

Οι μικρομεσαιες επιχειρησεις αναγκαζονται ή να εξαγοραστουν ή να βουλιαξουν.

Οι μεγαλοι περνανε μια προγραμματισμενη περιοδο υφεσης και όταν κλεισουν οι μικροτεροι ανταγωνιστες, επανερχονται για να παρουν «ολο το χαρτι» της αγορας. Αν ο μικρος δεν εξαγοραστει, θα κλεισει. Δεν μπορει να μεινει στην αγορα με ανοιχτες υποχρεωσεις χωρις ρευστοτητα.

Για να γινει αληθοφανες το εργο, λενε ότι ο κατασκευαστικος κλαδος διερχεται κριση. Λογικο δεν είναι; Ποσες άλλες πολυκατοικιες θα χτιστουν στην Αθηνα; Ποσα αλλα Ολυμπιακα εργα θα κατασκευαστουν;

Η – ουσιαστικα – Αθηναϊκη αγορα δεν χωραει πολλους παικτες. Υπαρχει σε ολους τους τομεις ένα λογικο σημειο κορεσμου. Αλιμονο αν θα επρεπε να υπαρχουν δεκαδες κατασκευαστικες εταιρειες και να θελουν συνεχως να εγειρουν τσιμεντενια τερατα.

Σε αλλους τομεις όπως η κινητη τηλεφωνια,  επικρατησε συνεση. Η ελληνικη αγορα δεν χωραει τεταρτο παικτη. Οποτε και ο κλαδος είναι ευρωστος και λειτουργικος.

Στην Ελλαδα θα αρχισω να παιρνω στα σοβαρα τη λεξη κριση μονο αν δω μια τραπεζα να κλεισει. Μεχρι τοτε δεν μπορω να παρω τιποτα στα σοβαρα.

Το καλο είναι πως μαζευεται ο κοσμος και δεν ανοιγεται τοσο πολύ σε πιστωτικες καρτες, σε διακοποδανεια και σε καταναλωτικα. Καιρος ηταν. 
Αφου ατομικα δυσκολευομαστε στη διαχειριση, ας την κανουμε με το ζορι!

ΤΟΥΡΚΜΕΝΙΣΤΑΝ

Ελειψα την προηγουμενη εβδομαδα γιατι πηγα για επαγγελματικους λογους στη Μυτιληνη. 

Ωραιο νησι, να πατε και αυτό που θελω να σχολιασω είναι πως στο ζαπινγκ που εκανα σε ραδιοφωνικους σταθμους, επιασα αρκετους τουρκικους. 

Φυσιολογικο θα πεις κανεις αφου η Τουρκια είναι διπλα. 

Αφησα το ραδιοφωνο να παιζει αρκετη ωρα για να διαπιστωσω τι γινεται μουσικα και στους γειτονες. Παρατηρησα ότι η τουρκικη μουσικη είναι ακριβως ιδια με τα δικα μας λαϊκοποπ σκυλαδικα με μονη διαφορα στους στιχους φυσικα. Λες και κανουν copy paste!

Αντε να ψαξεις να δεις ελαχιστες διαφορες τυπου πιο μπουζουκι από δω πιο σαζι από κει. 

Αλλα τι να πω… καρμπον ρε παιδι μου, καρμπον!

ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ

Αυτό που βλεπω με τις συνεχεις εγκληματικες ενεργειες στην Ελλαδα είναι ότι οι πολιτικοι ταγοι μας οδηγουν σε άλλη μια αμερικανια. Στην αυτοδικια.

Θα καταληξουμε στο τελος να εκτοξευσουμε τα κερδη των οπλοπωλειων ( και αν δεν μας δωσουν, δεν πειραζει, αφθονα τα καλαζνικοβ στην αγορα ) ώστε να αυτοπροστατευθουμε.

Εγκληματικοτητα υπαρχει από καταβολης της ανθρωποτητας και δεν είναι κατι καινουριο. Η ασυδοσια όμως είναι καινουριο φρουτο για την πραγματικοτητα μας και μετα την εκπληξη ακολουθει η αντιδραση και η αμυνα.

Λυπαμαι αν θα φανει κυνικο αλλα ισως η μονη ελπιδα των πολλων θα είναι να χτυπηθει καποιος από τους λιγους. Ώστε οι εχοντες την εξουσια να τρομαξουν και παρουν μετρα ώστε να προστατευθουν και οι υπολοιποι.

Δεν είναι δυνατον να εχουμε 50.000 αστυνομικους, να εχουμε τη μεγαλυτερη αναλογια αστυνομικου ανα κατοικο στην Ευρωπη ( νομιζω εμεις και οι Γερμανοι ειμαστε οι πρωτοι ) και να εχουν αφενος τοσο ισχνη παρουσια στον δρομο ( γιατι συνηθως εκει γινονται τα εγκληματα και όχι στα γραφεια ) αφετερου τοσο υποτονικη συμπεριφορα τυπου «μην εμπλακειτε».

Αν δηλαδη ο καταστηματαρχης βουτηξει ένα καλαζνικοβ και αρχισει να θεριζει για να προστατευσει την περιουσια του και τον μοχθο του από τους Οστρογοτθους, ποιος θα ακριβως είναι ο φονιας;

Ο καταστηματαρχης;

Ο βανδαλος;

Το κρατος;

Αν υπαρχει πραγματικη βουληση να περιοριστει η εξαρση της εγκληματικοτητας και της βιας, δεν χρειαζονται ουτε καινουριοι φορεις, ( δεν καταλαβα, για να δημιουργησουμε νεες θεσεις δημοσιοων υπαλληλων; ) ουτε καινουριοι νομοι.

Πεζες περιπολιες παντου, να αποσυρθουν οι υπεραριθμοι σε διαφορες προσωπικες φρουρες ή από γραφεια και φυσικα να πιανονται οσοι την εχουν δει επαναστατες στα παρκαρισμενα αυτοκινητα.

Δεν μπορω να καταλαβω τους κυβερνωντες.

Τους αρεσει αυτή η κατασταση; Δεν θελουν να επανεκλεγουν; Γουσταρουν να συνδεεται το ονομα τους με αυτή την καταντια; Ολοι τους εχουν παρει λεξοτανιλ και εχουν πεσει σε ληθαργο;

Από την άλλη βεβαια, ας τα λουστουμε.

Αν χτυπαει η αστυνομια είναι φασιστικη.

Αν δεν χτυπαει η αστυνομια είναι κοτες.

Οι δημοσιογραφοι που εκαναν τους φιλελευθερους και την εβριζαν, τωρα τη γλειφουν για να μην φανε μολοτοβ στο κεφαλι.

100 ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η σειρα του ΣΚΑΙ προκαλεσε ποικιλα σχολια. Αρκετα που εχω υποψη μου μιζερα και κλαψιαρικα ειτε για την τελικη επιλογη ειτε για το εγχειρημα.

Καλως πηρε την πρωτοβουλια ο ΣΚΑΙ κατά τη γνωμη μου, καθως μας δινεται η δυνατοτητα σε χαλεπους καιρους να προβληθουν τα εργα και οι ημερες επιφανων Ελληνων που προσεφεραν στο συνολο. Οι ανθρωποι που επιμελουνται των αφιερωματων αυτων δεν είναι τυχαιοι, ουτε διασκεδαστες όπως ο Χαρδαβελλας με τις ψυχαγωγικες «ερευνες» του.

Είναι απειρως καλυτερο να γινονται δημοσιογραφικες ερευνες για ανθρωπους πραγματικα αξιολογους παρα τα καθημερινα αφιερωματα στους λαϊκοποπ σκυλαδες που εχουν κατακλυσει τα μαζικα μεσα επιρροης και μας φλομωνουν στη βλακεια και την πλαστικουρα.

Ενστασεις εχω ακουσει από φιλους μου σχετικα με τον Λαζοπουλο και τη Βουγιουκλακη. 
Μικρο το κακο.

Αν η Βουγιουκλακη εκανε σημερα καριερα, το πολύ πολύ να διεπρεπε σε καποιο πρωιναδικο. Όμως την εποχη που μεγαλουργησε ηταν εξαιρετικη στο διασκεδαστικο σκελος μιας πολύπαθης κοινωνιας. Φτωχια, εξαθλιωση, πολιτικες σφαγες και στο προσωπο της Αλικης οι Ελληνες βρηκαν ένα δροσερο αποκουμπι, μια γατουλα που τους απομακρυνε για λιγο από τα σημαντικα καθημερινα τους προβληματα. Πιθανως στην τεχνη της υποκριτικης η Καρεζη να ηταν ανωτερη αλλα η θηλυκοτητα, το ναζι και η ζεστασια του κοριτσιου της διπλανης πορτας που εξεπεμπε μεσα από τις ταινιες της η Βουγιουκλακη, χαρισαν σε πολλους ταλαιπωρημενους Ελληνες το χαμογελο. Δεν ημουν ποτε οπαδος της και τη βαριομουν αλλα αναγνωριζω πως για τις δεδομενες κοινωνικες συνθηκες, είναι λογικο να υποστηριχθηκε ως υποψηφιοτητα.

Ο Λαζοπουλος από την άλλη, είναι ο πλεον οξυς νους που εμφανιστηκε στην ελληνικη τηλεοραση σε ότι εχει να κανει με τη σατυρα. Μπορει να προηγηθηκε ο Χαρι Κλιν αλλα στερεψε και το γυρισε στην ευκολια της χυδαιοτητας και της βωμολοχιας. Σταθερα ο Λαζοπουλος, διαρκει και είναι απολαυστικος. Δεν με βρισκει συμφωνο σε πολλα, όπως ότι ο κινηματογραφικος Λαζοπουλος είναι για πεταμα, πολλες φορες πουλαει αλληλεγγυη στο λαο, κανει και αυτος τα δικα του παιχνιδια αλλα δεν νομιζω ότι καποιος μπορει να τον ακυρωσει. Τωρα για το αν είναι ενας από τους 100 μεγαλυτερους Ελληνες ολων των εποχων, είναι υπερβολικο μεν αλλα η κυριαρχια της εικονας στον καιρο μας και η πενια αλλων συγχρονων προσωπικοτητων του εδωσαν μια θεση στο πανθεον.

Όταν επιλεγουν οι πολλοι ( μην πατε μακρια, δειτε αυτους που καθονται στα εδρανα του κοινοβουλιου)  είναι σχεδον φυσιολογικο να υπαρχουν και υπερβολες.

Αν πρεπει να διαλεξω έναν, θα ψηφιζα τον Ιωαννη Καποδιστρια γιατι η ζωη του ηταν μια μικρογραφια της ελληνικης ιστοριας.

Απορριπτω ολους τους αρχαιους Ελληνες γιατι στην αρχαια ακμαζουσα Ελλαδα, ευνοουσαν οι συνθηκες, υπηρχαν ποικιλες πνευματικες επιδρασεις οποτε ηταν πιο ευκολο να αναδειχθει το πνευμα. Για να μην παρεξηγηθω, δεν τους υποτιμω αλλα θεωρητικα εχω μονο μια ψηφο. Ο Μεγας Αλεξανδρος καταφερε κατι σχεδον εξωγηινο μονο που εζησε λιγο και το επιτευγμα του σχεδον αμεσως μετα τον θανατο του εξαφανιστηκε.

Διαλεγω λοιπον τον Ιωαννη Καποδιστρια γιατι:

Α) ηρθε σε μια Ελλαδα που τοτε η Ουαζαγκαμπουμπου εμοιαζε μπροστα της υπερδυναμη. Από το απολυτο μηδεν προσπαθησε να μας βαλει σε έναν δρομο. Αν οι συγχρονοι πολιτικοι μας βρισκουν αλλοθι στην καμμενη γη που παρελαβαν από τους προηγουμενους, ο Καποδιστριας τι να πει;

Β) θυσιασε το προσωπικο του συμφερον που ηταν μια λαμπρη καριερα ως υπουργος εξωτερικων της Ρωσιας για να μας βοηθησει. Θα μπορουσε με μια λογικη δικαιολογια να μην μπλεξει μαζι μας και να υποστηριξει ότι «από εδώ που ειμαι, θα σας ενισχυω καλυτερα»

Γ) και βεβαιως βεβαιως, εμεις τον σκοτωσαμε!

Η μικρογραφια που ανεφερα ανωτερω της ελληνικης ιστοριας και της ζωης του Καποδιστρια εγκειται στο εξης τετραπτυχο.

Μεγαλειο -  ανιση παλη σε αντιξοες συνθηκες - προσφορα στους αλλους – διχονοια.

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Πριν από λιγες μερες ηρθε και το δημοσιευω

= = =

Suspect καλημέρα.

Δεν πιστεύω πως θα με βοηθήσεις σε κάτι αλλά μια και την ιστορία μου την εχω πει από τον οποιονδήποτε ταρίφα μέχρι την καθαρίστρια στο γραφείο, δεν χάνω τίποτα να πάρω και τη γνώμη ενός blogger. Εχω δει κείμενα σου. Είσαι κάτι σαν την κυρία Σουλα που απαντά αλλά για να πω την αλήθεια δεν λες μαλακίες όποτε στο στέλνω και εσένα.

Γνώρισα τη Βικυ στη δουλειά. Κουκλάρα. Μουν…ρος!  Όλοι οι συνάδελφοι την κοίταζαν και έσταζαν. Δεν με άφησε αδιάφορο αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν μπορούσα να κάνω κάτι, δεν ένοιωθα ότι με έπαιρνε και ήταν συνάδελφος. Ηταν και κυρία. Δεν έδωσε σε κανέναν δικαίωμα και κρατούσε τις αποστάσεις της.

Πέρασε καιρός, συνεργαστήκαμε σε ένα project, ήρθαμε πιο κοντά και αποκτήσαμε καλη χημεία. Κοινό κώδικα στο χιουμορ, οι ατάκες να σφυρίζουν εκατέρωθεν και μου άρεσε ακόμα περισσότερο γιατί ήταν τελικά απλή κοπέλα ενώ θα μπορούσε να ήταν μεγάλο ψώνιο. Τα λέγαμε ωραία, δεν της την έπεσα για να τη φέρω σε δύσκολη θέση και γιατί φοβόμουν. Είχαμε μια ζεστή μπορώ να πω επικοινωνία.

Όταν η Βίκυ παραιτήθηκε για μια μεγαλύτερη εταιρεία, ημουν ο μόνος που πανηγύριζα. Αποφάσισα εκ του ασφαλούς να κάνω την κινησή μου μια και δεν είμασταν συνάδελφοι πια.  

Μου κατσε! Δεν το πίστευα! Πέρασε ενας χρόνος υπέροχος. Η κοπέλα είχε όλα τα καλά! Η τέλεια! 

Εζησα τον μεγάλο έρωτα. Ολοι μου οι φίλοι μου μιλούσαν με θερμά λόγια για αυτή και το πόσο τυχερός ημουν και μέσα μου γέλαγα γιατί έβλεπα τη ζήλεια στα βλέμματά τους. Άσε δε που όταν βγαίναμε συγκέντρωνε την προσοχή και γω δίπλα της καμάρωνα!

Ημουν ευτυχισμένος και πίστεψα ότι ήταν ο έρωτας  της ζωής μου και έκανα όνειρα ότι θα είμαστε για πάντα μαζί. Στο χρόνο πάνω, της πρότεινα να αρραβωνιαστούμε και να ετοιμαστούμε για το μεγάλο βήμα…

Σε αυτό το σημείο ο παράδεισος τελείωσε και καλως ήλθατε στην κόλαση. Ήρθε δορυφορικό το κεραμίδι. «Ξέρεις, είσαι πολύ καλό παιδί, σε εκτιμώ ως άνθρωπο, αλλά δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου. Δεν θέλω να σε πληγώσω αργότερα και νομίζω πως είναι καλύτερο να σταματήσουμε τώρα».

Τρελάθηκα! Όλα πήγαιναν μια χαρά! Δεν είχαμε μαλώσει ποτέ, στο σεξ ολοένα και καλύτερο, δεν μπορούσα να δεχθώ ότι ήθελε να χωρίσουμε. Την χιλοπαρακάλεσα, έκλαιγα μπροστά της, την απείλησα, έχασα κάθε αξιοπρέπεια με σκοπό να την κρατήσω κοντά μου. Οσο και αν την πίεσα, δεν μου είπε ότι υπάρχει κάποιος άλλος και δεν μπορω να καταλάβω γιατί δεν με ήθελε πια. Με τα πολλά δράματα το πηρα απόφαση και άρχισε ο κατήφορος. Σχεδόν καθημερινά κατεβάζω και από ένα μπουκάλι ουίσκι, είμαι μονίμως εκνευρισμένος και αρπάζομαι με το οτιδήποτε, στο δρόμο πήγα να πλακωθώ δυο φορές με άλλους οδηγούς, στη δουλεια δεν εχω καμία όρεξη, ξεσπάω στους γονείς μου και στους φίλους μου και πως το λένε, δεν γουστάρω ρε !

Για πες εσυ που εισαι ο παντογνώστης πως το βλέπεις το θέμα;

Γιώργος.

= = =

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

= = =

Φιλε Γιωργο καλησπερες.

Αν και δεν εχεις το καταλληλο υφος για να απευθυνεσαι σε έναν αγνωστο αλλα σε καταλαβαίνω και παω κατευθειαν στην ουσια.

Λογικά βρήκε καποιον αλλον. Αν είχε ανασφαλειες περι του γαμου, θα σου ζητουσε να το καθυστερησετε και όχι να χωρισετε. Δεν πρόκειται να το παραδεχθει για να μη σε πληγώσει περισσότερο και για να μην έχουμε αίματα.

Εσυ Γιωργο, μην ανησυχεις. Εισαι μια χαρα! Όχι, δεν ειμαι τρελος, προσεξε με!

Όταν ο ανθρωπος περναει μια δυνατη τραυματικη εμπειρια όπως είναι μια βαρια αρρωστεια ή ενας επωδυνος χωρισμος ή ακομα και ο θανατος καποιου αγαπημενου προσωπου, ακολουθει τεσσερα σταδια.

1. Η αρνηση. Δεν δεχεται ότι είναι δυνατον να του συμβαινει κατι τετοιο.
   
   
2. Ο θυμος. Γιατι μου το κανες αυτό, το ξεσπασμα, τα νευρα κλπ
   
   
3. Η απογοητευση.  Καταθλιψη, βαρια στενοχωρια, καμια ορεξη για τιποτα, κακη διαθεση και μελαγχολια
   
   
4. Η αποδοχη. Επουλωση πληγης, καθαρο μυαλο, συνεχεια του δρομου, ετοιμος για το καινουριο, αντιμετωπιση. Καμια φορα ερχονται και οι φλασιες του πονου αλλα παρερχονται ευκολα πια.
   
   

Εσυ λοιπον φιλε Γιωργο εισαι στο δευτερο σταδιο. Εχεις αλλα δυο.

Οποιος σου πει «ελα μωρε μην το σκεφτεσαι, ηρεμησε, συμβαινουν αυτά, ετσι είναι η ζωη, ατιμη κοινωνια, δες το θετικα, ολες οι γυναικες είναι πουτανες, δεν πειραζει» εχει καλη προαιρεση μεν να σε παρηγορησει αλλα θα σε εκνευριζει περισσοτερο καθοτι είναι τσιμεντολιθιακες ηλιθιοτητες.

Σου λεω κατι λιγο διαφορετικο από τα συνηθη κλισε.

Ζησε το σενιορ.

Είναι μια φυσιολογικη κατασταση που την περνατε λιγο ως πολύ ολοι οι ανθρωποι.

Απλως σημειωσε μερικα χρησιμα κατ εμε στοιχεια.

1. αναλογα με τον χαρακτηρα του, άλλος φτανει στο τεταρτο σταδιο στους 3 μηνες και άλλος στα 2 χρονια. Εισαι απολυτα υπευθυνος για το ποτε θα σηκωσεις το κεφαλι.
   
   
2. προσπαθησε οσο μπορεις να μην καταστρεψεις αυτά που εχεις. Η δουλεια είναι ενας καλος τροπος για να απασχολεισαι. Αντι να αδιαφορεις με κινδυνο απολυσης – και θα είναι εντελως κριμα να διαλυσεις ολη σου τη ζωη – δωσε παραπανω για να απασχολεισαι δημιουργικα.
   
   
3. Ασε τους τσακωμους με τους αλλους. Κυκλοφορουν πολλα καλασνικοβ. Πνιξε την οργη σου. Σου φαινεται ότι εκτονωνεσαι ενώ στην ουσια εκθετεις τον εαυτο σου σε κινδυνο.
   
   
4. μην απομονωνεσαι. Σε κάθε προσκληση να ανταποκρινεσαι με βαρια καρδια – το καταλαβαινω. Να βγαινεις εξω. Οσο καθεσαι μεσα στο σπιτι, όλο τα ιδια θα σκεφτεσαι. Βγες με το ζορι.
   
   
5. όταν ερθεις στη φαση που όλα θα είναι μαυρα, δεν θα υπαρχει ελπιδα για τιποτα, να θυμασαι: Είναι το τριτο σταδιο…
   
   
6. κανεις δεν μπορει να σου πει κατι. Κανενας. Μονος σου θα βγεις από το σκοταδι. Οι αλλοι θα σε στηριξουν περιφερειακα. Ο υπευθυνος για τον εαυτο σου εισαι εσυ.
   
   
7. το να σου πω «μην πινεις τοσο πολυ»  είναι αυτονοητο αλλα στην κατασταση σου το καταλαβαινω. Τουλαχιστον φαε κατι για να σε πειραζει το δυνατον λιγοτερο.
   
   
8. ξεθαψε ότι χομπι παραμερισες αυτόν τον χρονο και ασχολησου. Θα μου πεις, με τι καρδια και με τι μυαλο. Με το ζορι! Μην αδρανεις. Κανε κατι γιατι μπαινεις στα ιδια και στα ιδια και ολοι οσοι σε περιβαλλουν θα εχουν ακουσει την ιδια ιστορια χιλιες φορες.
   
   
9. ο ευκολος δρομος είναι η αυτοκαταστροφη. Ο δυσκολος είναι αυτος της Δυναμης. Εσυ διαλεγεις φιλε Γιωργο…
   
   
10. ο πονος είναι ανθρωπινος και φυσιολογικος. Γκρεμιστηκε ενας ολοκληρος κοσμος μεσα σου και δεν είναι θεμα της πλακας. Σημασια εχει πως θα το διαχειριστεις και για να σου το πω και διαφορετικα: Ναι ρε φιλε, κλαψε, στενοχωρησου, κονταροχτυπησου αλλα να εισαι μαγκας και στη θλιψη...
    
    

Οσο για την κοπελα, θα μπορουσα να την κατηγορησω για να παρω το μερος σου. Δεν εχει νοημα. Παλι καλα μπορω να σου πω, που δεν παντρευτηκατε και να σου το ελεγε με δυο παιδια…

Η πολύ πολύ ομορφη γυναικα βλεπει αλλιως τη ζωη σενιορ….

Βρες μια άλλη λιγοτερο ομορφη με καλυτερο χαρακτηρα ώστε να συνεχισεις τον δρομο σου.

Κανε την αυτοκριτικη σου, μηπως σου ειχε δωσει σημαδια και εσυ λογω ερωτα ή βολεματος τα αγνοησες, προσπαθησε να απομονωσεις για λιγο τα συναισθηματα σου και να εστιασεις στα λογια ΤΗΣ ώστε να διαπιστωσεις τι εκανες λαθος, γινε σοφοτερος, καλυτερος ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ.

Τελος, φροντισε πριν την επομενη σου αποπειρα να εχεις ΣΙΓΟΥΡΑ φτασει στο τεταρτο σταδιο. Μη διαιωνισεις την αδικια που εγινε με σενα και πληγωσεις μια άλλη κοπελα κοροιδευοντας την για να βγαλεις το απωθημενο σου.

Καλη Δυναμη…