ΓΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Ενας από τους αγαπημενους μου φιλους είναι παντρεμενος με δυο παιδια.

Τον αγαπω, τον εκτιμω και τον εξαιρω γιατι είναι κατά το κοινως λεγομενον ευτυχης. Εχει μια δουλεια που του αποδιδει τα προς το ευ ζην και μια υπεροχη οικογενεια. 

Δυστυχως λογω δικων του υποχρεωσεων, δεν καταφερνω να τον βλεπω συχνα αλλα οποτε συμβαινει αυτό, ανοιγει η καρδια μου. Εξαιρετικος ανθρωπος.

Εχει δυο αγορακια. Το ένα μολις πατησε τα 8, το εστειλε σε ακαδημια ποδοσφαιρου. Από το να βλεπει το παιδι τηλεοραση και να παιζει στον υπολογιστη καλυτερα να γυμναζεται, να αθλειται και να κοινωνικοποιειται.

Σιγα σιγα οσο περνουσε ο καιρος παρατηρουσα ότι το κυριαρχο θεμα στις εκαστοτε συζητησεις μας ηταν οι επιδοσεις του υιου στην ακαδημια ποδοσφαιρου. Στοπερ ο υιος, περηφανος πατηρ και περνουσε ακομα και μια ωρα διηγησης για το ποσο βραχος είναι ο υιος, πως καλυπτει τους χωρους και τους συμπαικτες του, ποσο ξεχωριζει αναμεσα στα παιδακια της ηλικιας του και ότι εχει μεγαλο ταλεντο με ότι αυτό συνεπαγεται.

Σε ένα βαθμο το θεωρω φυσιολογικο. Δεν υπαρχει πατερας που να μην είναι περηφανος για τα παιδια του και δεν υπαρχει πατερας που να μην αφηγειται τη ζωη του με τα παιδια. Δεν με ενοχλουσε, αντιθετα σεβομουν την περηφανια του φιλου μου και σκεπτομουν ότι εκει που είναι, ειναι θεμα χρονου να παω. Αοριστου βεβαια αλλα χρονου.

Με την παροδο των μηνων, διαπιστωσα πως ο πατηρ μου εκανε ολοκληρη αναλυση για τις κινησεις των χαφ, των μπακ, για τη στρατηγικη της ομαδας, για το πλανο του αγωνα, για τον μαεστρο κοουτς και για τους συμπαικτες του υιου με τρομερα χαρακτηριστικα.

«Εχουμε που λες υποπτε τον Σακη. Τρομερη τριπλα. Ζαλιζει 2-3 στο κεντρο και ανοιγει για τον Λακη. Ο Λακης εχει σεντρα Μπεκαμ. Οπου και να είναι αυτό το παιδι σημαδευει γλαστρα στα 100 μετρα και την πετυχαινει. Το καλο μας τρικ είναι ο Σακης να μαζευει πανω του τα αμυντικα χαφ του αντιπαλου ώστε να παιρνει τη μπαλα ο Λακης και να εχει χωρο γιατι ξερεις μοιαζει λιγο με τον Τσιαρτα. Φοβερο ποδι αλλα δεν τρεχει και δεν τριπλαρει. Ο δικος μου παραμενει στο κεντρο της αμυνας και παρατηρει μη χασουμε τη μπαλα ώστε να κοψει. Αν ο Λακης εχει χωρο, κανει κουρσα μεχρι τη μεγαλη περιοχη και εχει εντολη να κανει σεντρα στο πρωτο δοκαρι. Από κει και περα τελειωνει η ιστορια. Ο Λακης τη στελνει συστημενη, ο δικος μου της βαζει γραμματοσημο και η μπαλα καταληγει στο πλεχτο».

«ο δικος μου σκυλιαζει αν τον περασει επιθετικος. Βαζει τα ποδια του στη φωτια, κανει τακλιν, δεσποζει στην αμυνα μιλαμε! Ολοι οι προπονητες μου λενε ότι θα γινει μεγαλος παικτης μια μερα. Και αν κερδισουμε φαουλ μακρια εξω από την περιοχη, τοτε του τη στρωνουν και εχει ένα σουτ ο ατιμος, κεραυνο! Ο τερματοφυλακας δεν τη βλεπει τη μπαλα!»

« η ομαδα υποπτε εμενα μου αρεσει γιατι δουλευει σωστα και μεθοδικα. Δεν ειμαστε σαν κατι αλλους. Τα παιδια δουλευουν πολύ στην ατομικη τεχνικη, στην τακτικη και για αυτό σε όλα τα τουρνουα κερδιζουμε αερα. Να δεις τις κινησεις των χαφ, όταν η μπαλα παιζεται στα αριστερα πως το δεξι χαφ γινεται τριτος επιθετικος και χωνεται στο δευτερο δοκαρι, να δεις πως στις στημενες μπαλες κανουμε κομπινες και ο δικος μου καθεται ή μπροστα στον τερματοφυλακα ή στο δευτερο δοκαρι και περιμενει την κεφαλια πασα. Υποπτε εχουμε ανταγωνιστικη ομαδα και ειμαι πολύ ευχαριστημενος.»

Ολες αυτές και άλλες τοσες ηταν οι διηγησεις του φιλου μου και οφειλω να ομολογησω ότι παρακολουθουσα όπως οι μουσουλμανοι τον Ιμαμη. Όπως οι πιστοι τον Δαλαϊ Λαμα. Όπως στην πλατεια οι καθολικοι, τον Παπα.

Όταν καποια στιγμη ο φιλος μου με καλεσε να δουμε έναν αγωνα της ομαδας του υιου, ουτε καν το σκεφτηκα. Τοσα και τοσα εχω ακουσει, να μην τα δω μια φορα; 

Κατσαμε στο καφε του γηπεδακιου και εβλεπα πατεραδες και μαναδες να συνοδευουν τα παιδακια, να χαιρετιουνται μεταξυ τους, να υπαρχει ένα οικογενειακο κλιμα και να χαιρομαι ενδομυχα και να λεω μπραβο στους γονεις που ωθουν τα παιδια τους στον αθλητισμο αντι να τα παρατανε στην τηλεοραση.

Το παιχνιδι ξεκινησε.

Αν δεν ηταν παρων ο φιλος μου θα εριχνα στον εαυτο μου τουλαχιστον 64 μουτζες. Τι βλαξ που ειμαι!

Μιλαμε για 8 χρονα παιδακια που η μπαλα εφτανε στο υψος των γονατων τους!

Τι παραμυθιασμα εφαγα με τακτικες, σχεδιασμους και λοιπες επιστημοσυνες!

Ενταξει, περιπου ηξεραν τις θεσεις τους μεσα στο γηπεδο αλλα ως παιδακια κλωτσαγαν το τοπι. Επαιζαν μπαλα ως παιδια και όχι ως ενηλικες όπως ειχα παρασυρθει να πιστευω. 

Γρηγορα τραβηξε την προσοχη μου κατι άλλο και παρατηρουσα με μεγαλη περιεργεια.

Αν στο γηπεδο βρισκονταν ο Τακης Τσουκαλας, και ο αρχηγος της θυρας 4 θα εβαζαν τα κλαμματα. Μεγαλυτερους καφρους από τους γονεις των παιδιων δεν εχω συναντησει.

Δεν μπορουσα να χασω το θεαμα και από τη μια ελεγα τι χαζαμαρα μου να πιστευω ότι θα παρακολουθουσα τη μικρογραφια των ενηλικων αλλα από την άλλη χαιρομουν να χαζευω τους μεγαλους.

Σε κάθε φαση να ουρλιαζουν.

Σε κάθε σφυριγμα να βριζουν τον διαιτητη.

Δυο κυριες που πρεπει να ειχαν σχεση με το ποδοσφαιρο οση και εγω με την αστροφυσικη, σε κάθε πτωση του κανακαρη φωναζαν για φαουλ. Τουλαχιστον ηξεραν τι επρεπε να ζητησουν και δεν φωναζαν στο κεντρο για πεναλτι. 

Αυτος ο φουκαρας ο διαιτητης το τι ακουσε δεν περιγραφεται. Απορω πως δεν ζητησε επιδομα ανθυγιεινης εργασιας. Ολοι του φωναζαν, ολοι τον εκραζαν.

Γινεται μια φαση, βαζει ενας πιτσιρικας γκολ και ο πατηρ φωναξε στο μαγαζι «κερνα όλο τον κοσμο, μπραβο αγορι μου, εισαι μεγαλος σεντερ φορ. Τον ειδατε; Δικος μου είναι ο παιχταρας! » διπλα του ακριβως ενας άλλος γονεας συμπληρωνε περιχαρης «ναι αλλα ειδες ποιος του εκανε τη σεντρα ακριβως στο ποδι του ε;» 

Στο «ε» δεν απαντησε κανεις γιατι και ο iq τσιμεντολιθος αντεληφθην ότι επροκειτο για τον γονο αυτου.

Ενοιωθα ότι βρισκομουν στο Κολοσσαιο.

Ουρλιαχτα, θανατος στους απιστους και ρηματα που αν τα ακουγε ο Διονυσιος Σολωμος θα εγραφε ωδη στα λιονταρια και τις τιγρεις

Φατον

Ορμα

Ριχτου

Σκιστους

Γ…α τους

Και μια πλειαδα ευγενων εκφρασεων που κοσμουν τα ελληνικα γηπεδα και παραδιδουν μαθηματα ευ αγωνιζεσθαι και μπολιαζουν την ψυχη των παιδιων με αυτοσεβασμο και σεβασμο. 

Σε μια άλλη φαση, ο τερματοφυλακας επεσε να μπλοκαρει την μπαλα και συγκρουστηκε με τον επιθετικο που τη δικεδικησε. 

Ο διαιτητης σφυριξε φαουλ και ο πατηρ ( πιθανως του επιθετικου ) εκραξε ως κοραξ: Σηκω πανω ρε που κανεις και τον πεθαμενο! 

Ετερος πατηρ ( πιθανως του τερματοφυλακα ) ανταπεδωσε: μαζεψε τα ποδαρακια του γιου σου γιατι θα τα μαζεψω εγω!

Πανω που πηγε ο ενας γονευς να δειξει στον αλλον πως είναι ο ζωντανος και ο άλλος να δειξει πως μαζευονται τα ποδια, μερικοι που ποτε δεν θα καταλαβουν την αξια της ζωντανης συναυλιας και μια ζωη θα αγοραζουν CD, μου στερησαν την ικανοτητα να δω παρασταση wrestling χωρις εισιτηριο γιατι διαμεσολαβησαν ώστε το ανωτερο νουμερο να παιχθει ως μονοπρακτο χωρις αναπαρασταση.
 

Σε μια άλλη φαση εκεινος ο φουκαρας που εκανε τον διαιτητη τολμησε να σφυριξει πεναλτι. Τραγικο λαθος. 

Το πεναλτι αυτό εκτελεστηκε μετα από 10 λεπτα.

Σε αυτό το διαστημα επρεπε να το συζητησουν ενδελεχως οι γονεις, να πανε μερικοι να εξηγησουν στον διαιτητη ότι δεν ηταν ακριβως ετσι και καλο θα ηταν να αναιρουσε την αποφαση του. 

Διαιτητης που δεν αλλαζει την αποφαση του με βαση τις απαιτησεις του κοινου θα πρεπει να μαστιγωνεται 100 φορες. Μετα, μερικοι αλλοι γονεις εκριναν ο διαιτητης ηταν αψογος και αμεμπτος και επρεπε να μπουν και αυτοι να εξηγησουν στους αλλους γονεις ότι μπορει να μην ειδαν σωστα.

Μερικοι γονεις πιαστηκαν αγκαλια για να το συζητησουν από πολύ κοντα και σε στενο κυκλο το θεμα. Μερικοι αλλοι προσαπθουσαν να τους απομακρυνουν γιατι πιστευαν ότι τη σοφια μας τη δινει η αποσταση από τα πραγματα.

Ο διαιτητης δεν ενθουσιαστηκε ακριβως με τις διαπραγματευσεις και απειλησε να φυγει. Το κοινο τον απειλησε με τη σειρα του πως μπορουσε να φυγει αλλα ισως να μην ηταν αρτιμελης. Ο διαιτητης αυτή τη φορα το ξανασκεφτηκε. 

Μου αρεσαν οι διαλογοι.

Ο Χριστος και η Παναγια ηταν παροντες σχεδον σε κάθε φραση. Ειχα χρονια να συναντησω τοση ευσεβεια.

Τα πνευματα όμως ειχαν διεγερθει από αυτή την αναλυση, ειχαν φτασει στη στρατοσφαιρα και δυσκολα κατεβαιναν σε θνητο επιπεδο. Ο διαιτητης εκανε μια διπλωματικη κινηση σφυριζοντας πεναλτι στην άλλη ομαδα και η συζητηση για θεματα όπως η μολυνση του περιβαλλοντος και το γενεαλογικο δεντρο της μητερας του διαιτητου αναψε και παλι.

Αυτοι που εφορμουσαν πριν σταματουσαν τους αλλους που εφορμουσαν τωρα.

Ο πολιτισμος νικησε και αυτή τη φορα δεν μπηκαμε στο γηπεδο αλλα τα ειπαμε δημοκρατικα εξω από αυτό.

Λυπηθηκα τον σερβιτορο γιατι περαν των αλλων καθηκοντων του, του προστεθηκε και άλλο ένα. Η αναταξινομηση των καρεκλων και των τραπεζακιων που ειχαν συσσωρευτει σε ένα σημειο.

Το να ενθαρρυνεις το παιδι σου είναι θεμιτο.

Το να υποστηριζεις ότι το φεγγαρι είναι τιρκουαζ με ροζ βουλες, είναι λιγο ιδιοτυπο. Ιδιαιτερα όταν είναι μερα μεσημερι που ουτε καν το βλεπεις.

Κοιταξα και τα παιδακια.

Παρατησαν το παιχνιδι και χαζευαν τους μεγαλους.

Μετα σα να καταλαβαν, συνεχισαν χωρις να δινουν σημασια.

Το ματς εληξε.

Ισοπαλο φυσικα.

Εκτονωθηκαν ολοι. Μικροι και μεγαλοι.

Στο δρομο της επιστροφης ο φιλος μου, μου εκανε αναλυση του αγωνα.

Στο τελος του ρεπορταζ με ρωτησε πως μου φανηκε. 

Του απαντησα πως επαιξαν μικρη μπαλα τα μικρα παιδια και μεγαλη μπαλα τα μεγαλα.

«ελα μωρε συμβαινουν αυτά» ειπε και συνεχισε να την αναλυση με μερικες άλλες λεπτομερειες για το αγωνιστικο προφιλ της ομαδας που ειχε ξεχασει στην πρωτολογια του. 

Εκτοτε δεν ετυχε να ξαναπαω σε άλλον αγωνα.

Δεν χανω όμως την επαφη γιατι ο φιλος μου παντοτε με κρατα ενημερο με ενδελεχεις διηγησεις. 

Τωρα ειμαστε σε σημειο που η καλη ομαδα, με τα επιτυχη αποτελεσματα εδωσε τη θεση της σε μια απροσμενη εξελιξη.

Ενας προπονητης εφυγε από την ακαδημια και πηγε σε μια άλλη, μερικοι γονεις ηθελαν να φερουν καποιον συγκεκριμενο δασκαλο του ποδοσφαιρου, ο φιλος μου και καποιοι γονεις βλεπουν στο μελλον και θα ακολουθησουν τον σεν σεϊ που αποχωρησε για να πανε σε άλλη ομαδα η οποια θα είναι ανταγωνιστικη, θα δουλευει σωστα και θα εξασφαλισει την αγωνιστικη προοδο των παιδιων. 

Απολυτως δικαιολογημενο θα ελεγα καθως για την καριερα του παιδιου θα πρεπει να κανουμε τις σωστες επιλογες για να μην ενταφιαστει το ταλεντο.

Ειμαι σιγουρος πως στο ελληνικο ποδοσφαιρο θα ερθουν σχετικα συντομα, καλυτερες μερες σε αγωνιστικο επιπεδο. Όταν η γενια των 5χ5 μπει στον επαγγελματικο στιβο θα ανεβει το επιπεδο του ποδοσφαιρου μας κατακορυφα και δειγματα γραφης πηραμε από την Εθνικη Νεων το καλοκαιρι.

Για αυτό όμως που δεν ειμαι σιγουρος είναι για την επιρροη των γονεων στα τεκνα….