Όταν παιζει η Εθνικη Ελλαδος, αδιαφορω για τον συλλογο που συμπαθω.
Ετσι το χθεσινο ματς το ειδα αποσπασματικα.
Είναι ολοφανερη η διαφορα μεταξυ μιας μικρης από μιας μεγαλης ευρωπαϊκης ομαδας.
Η μικρη ομαδα μπαινει με τιμιες προθεσεις να παιξει ανοιχτα, προσπαθει, φτανει στη μεγαλη περιοχη, κανει τη φαση, παει για το τελικο σουτ και μετα η μπαλα καταληγει στις διαφημιστικες πινακιδες.
Η μεγαλη ομαδα είναι ευστοχη και απλως τελειωνει το παιχνιδι.
Όταν φτανεις σε σημειο για να βαλεις ένα γκολ πρεπει να παρεις 2 πεναλτι, δεν υπαρχει συζητηση. Ειχα δει στις διακοπες μου το Ρεαλ – Σεβιλλη 3-5 και ειχα χασει από τοτε κάθε ελπιδα. Αυτό που θα θεωρουσα σημαντικη επιτυχια ηταν μια ισοπαλια ώστε να παρουμε καποιον ποντο για το ελληνικο ποδοσφαιρο. Μεχρι στιγμης ο ΟΦΗ εχει 2 ηττες από κατι Καζακστανους και 2 ηττες η ΑΕΚ.
Μπραβο στην ΑΕΚ για την προσπαθεια αλλα όταν εχεις τοσο ανωτερους αντιπαλους ισως είναι καλυτερο το κλειστο ποδοσφαιρο. Τις ευκαιριες μετα από λιγο καιρο δεν θα τις θυμαται κανεις. Τα 4 όμως θα μεινουν αξεχαστα…
Οι ελληνικες ομαδες πρεπει να προσανατολιστουν στο Ουεφα και τα ονειρα για το champions league μπορουν να περιμενουν. Ας προχωρησουν σε αυτό, ας καταξιωθουν εκει και μετα πεδιον δοξης λαμπρο ανοιγεται.
Ποιος άλλος το εχει κανει αυτό;
Η Σεβιλλη…
